IPPB3/423-900/13-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2013 r. (data wpływu 4 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy ubezpieczenia grupowego na rzecz leasingodawcy - jest prawidłowe.

W dniu 4 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy ubezpieczenia grupowego na rzecz leasingodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe

Spółka S.A. ("Wnioskodawca") jest polską spółką holdingową, kontrolującą grupę podmiotów świadczących usługi brokera i agenta ubezpieczeniowego. Ponadto Wnioskodawca jest franczyzodawcą. Wnioskodawca nie zajmuje się świadczeniem usług ubezpieczeniowych ani usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych (nie jest agentem ani brokerem czy też innym pośrednikiem ubezpieczeniowym). Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce (wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT).

Wnioskodawca rozważa wprowadzenie nowego modelu współpracy z przedsiębiorcami z branży leasingowej ("Leasingodawca"). Wnioskodawca zamierza, działając jako ubezpieczający, zawrzeć umowę ubezpieczenia grupowego (OC, AC, NNW) z zakładem ubezpieczeń (ubezpieczycielem) na rzecz Leasingodawcy (ubezpieczonego). W ramach zawartej umowy ubezpieczenia grupowego, ubezpieczeniem objęta zostanie flota samochodów osobowych lub ciężarowych udostępnianych przez Leasingodawcę korzystającym w ramach umów leasingu. W tym zakresie Wnioskodawca wykona wszelkie czynności związane z zapewnieniem Leasingodawcy ubezpieczenia grupowego, w tym ewentualne negocjowanie warunków umowy z zakładem ubezpieczeń.

Przy tym, należy podkreślić, że w zakładanym modelu Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze agenta ubezpieczeniowego ani brokera.

Z tytułu umowy ubezpieczenia grupowego, Wnioskodawca będzie zobowiązany uiszczać składki ubezpieczeniowe na rzecz zakładu ubezpieczeń. Zakład ubezpieczeń wystawi na Wnioskodawcę fakturę lub notę dokumentującą sprzedaż ubezpieczenia (OC, AC i NNW), obejmującego samochody ciężarowe lub osobowe udostępniane korzystającym przez Leasingodawcę na podstawie umowy leasingu. Wynagrodzenie Wnioskodawcy należne od Leasingodawcy za zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej będzie obejmować koszt składek ubezpieczeniowych należnych zakładowi ubezpieczeń od Wnioskodawcy oraz własną marżę. Marża będzie uwzględniała również koszty związane z negocjacją umowy z zakładem ubezpieczeń oraz koszty obsługi administracyjnej w trakcie trwania umowy, na którą składa się m. in prowadzenie bazy danych szkód leasingowanego samochodu, oraz w oparciu o tę bazę, analizie "szkodowości" korzystającego w związku z eksploatacją danego samochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wynagrodzenie Wnioskodawcy obejmujące koszt składek ubezpieczeniowych powiększonych o marżę stanowi przychód Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. Czy koszt składek ubezpieczeniowych należnych zakładowi ubezpieczeń stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, należne od Leasingodawcy wynagrodzenie, tj. równe kosztowi składek ubezpieczeniowych powiększonych o marżę, stanowi w rozumieniu Ustawy o CIT przychód Wnioskodawcy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. W myśl art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. W piśmiennictwie przyjmuje się że jako przychód należny podatnikowi należy rozumieć takie kwoty, których wydania podatnik może zażądać od kontrahenta, tj. przysługuje mu tytuł prawny do takiej kwoty. W świetle powyższego niewątpliwe jest, że dla Wnioskodawcy taką kwotą będzie wykazane na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę wynagrodzenie należne od Leasingodawcy, obejmujące zarówno koszt składek ubezpieczeniowych jak i marżę. Określona w ten sposób kwota jest należna bowiem Wnioskodawcy od Leasingodawcy z tytułu usługi zapewnienia ochrony ubezpieczeniowej. W szczególności, za przychód należny nie można uznać jedynie marży, która doliczana jest do kwoty odpowiadającej kosztowi składki ubezpieczeniowej. Wynika to z okoliczności, że Wnioskodawca nie działa w opisanym modelu jako agent ubezpieczeniowy, broker ubezpieczeniowy czy też inny pośrednik, a jego wynagrodzenie nie jest określane w formie prowizji. Jak zauważył Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 CSC Financial Services Ltd, TSUE wskazał, iż "odnosi się ono (pośrednictwo - dop. Wnioskodawcy) do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów." W myśl powyższego stanowiska TSUE, Wnioskodawca, który jako ubezpieczający będzie stroną mowy ubezpieczenia z zakładem ubezpieczeń, nie może pełnić jednocześnie roli pośrednika w świadczeniu usług na podstawie tej umowy.

Podsumowując, przychodem Wnioskodawcy z tytułu świadczenia usług na rzecz Leasingodawcy będzie wynagrodzenie obejmujące koszt składek ubezpieczeniowych powiększonych o marżę.

W zakresie pytania 2 zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do rozpoznania kwoty składek ubezpieczeniowych należnych zakładowi ubezpieczeń jako kosztu uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Należy zauważyć, że wydatek który zostanie poniesiony przez Wnioskodawcę w postaci składek ubezpieczeniowych określonych na fakturze bądź nocie wystawionej przez zakład ubezpieczeń niewątpliwie będzie kosztem związanym z przychodami Wnioskodawcy oraz zostanie on poniesiony w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Poniesienie powyższego kosztu jest niezbędne do świadczenia przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy usług zapewnienia ochrony ubezpieczeniowej. W szczególności natomiast, Wnioskodawca nie będzie działał jako pośrednik przekazujący zakładowi ubezpieczeń składkę ubezpieczeniową w imieniu Leasingodawcy W istocie, poniesienie na rzecz zakładu ubezpieczeń kosztu składek ubezpieczeniowych będzie obciążać wyłącznie Wnioskodawcę, bowiem roszczenie o ich zapłatę zakład ubezpieczeń będzie mógł skierować wyłącznie do Wnioskodawcy, który zawarł umowę z zakładem ubezpieczeń we własnym imieniu, a nie do Leasingodawcy. Nie jest przy tym istotne, że wynagrodzenie Wnioskodawcy należne od Leasingodawcy obejmuje między innymi kwotę odpowiadającą kosztowi składek ubezpieczeniowych należnych zakładowi ubezpieczeń od Wnioskodawcy. Jednocześnie, koszt składki ubezpieczeniowej nie jest wymieniony w liście wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, kwota składek ubezpieczeniowych należnych zakładowi ubezpieczeń od Wnioskodawcy stanowić będzie dla niego koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Wnioskodawcę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.