IPPB3/423-881/13-2/EŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2013 r. (data wpływu: 28 października 2013 r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 28 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów czynszu najmu samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, która prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży usług gastronomicznych, organizacji imprez o charakterze rozrywkowym. Ponadto świadczy między innymi usługi doradcze i marketingowe. Działalność jest prowadzona w posiadanych lokalach na terenie X i Y, w najbliższym czasie zostanie otwarty kolejny lokal w Z. Spółka posiada akcje spółki węgierskiej, gdzie jest prowadzona taka sama działalność gospodarcza.

W ramach wykonywania obowiązków służbowych, pracownicy - Zarząd spółki - zobowiązani są do odbywania podróży służbowych do posiadanych i przyszłych lokali spółki. W tym celu Spółka zawarła umowę na wynajem samochodów osobowych, które nie stanowią dla niej majątku. Od firmy wynajmującej otrzymujemy faktury miesięczne o stałej wysokości za wynajem samochodów. Ponadto pracownicy dokumentują wydatki związane z aktywną eksploatacją - zakup paliwa, opłaty za autostrady, parkingi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy koszt wynajmu samochodów osobowych powinien być uznany za koszt używania samochodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. a w konsekwencji będą mogły zostać zaliczone do kosztów podatkowych tylko do wysokości tzw. kilometrówki.

2. Czy też koszty te będą mogły być traktowane jako koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku iż, w wyniku umowy najmu najemca nabywa uprawnienie do używania przedmiotu najmu, zaś wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania na czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zdaniem spółki koszt czynszu stanowiącego wynagrodzenie za prawo do korzystania z samochodów jest kategorią odrębną od kosztów eksploatacji samochodów, które są związane z faktycznym używaniem samochodu. Stała miesięczna opłata jaką ponosi spółka za wynajem samochodów nie jest w żaden sposób powiązana z ilością przejechanych kilometrów, a ich ilość nie wpływa na podwyższenie lub obniżenie jej.

Z tego powodu stwierdzamy, że czynsz najmu samochodu, jest kosztem ponoszonym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie mieści się w kategorii wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. i może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Taki sam pogląd podzielił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 marca 2012 r. nr sprawy II FSK 2030/10, który stwierdził, iż czynsz najmu samochodów nie mieści się w pojęciu kosztów eksploatacyjnych pojazdu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p Zgodnie z treścią przywołanego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków., z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.