IPPB3/423-834/13-2/EŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2013 r. (data wpływu: 10 października 2013 r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz przychodów podatkowych - jest prawidłowe.

W dniu 10 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz przychodów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X.Y S.A. (dalej Spółka lub Wnioskodawca) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz swoich klientów usługi leasingu operacyjnego i finansowego. Na podstawie zawieranych z klientami (dalej: korzystający) umów leasingu, Spółka przekazuje do używania m.in. samochody osobowe w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z 15 kwietnia 2011 r., o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (dalej: samochody osobowe). Wartość początkowa, jak i wartość pojazdów przyjmowana dla celów umów ubezpieczenia, w odniesieniu do części samochodów osobowych będących przedmiotami umów leasingu, przekracza równowartość 20.000 euro.

Samochody osobowe przekazywane przez Spółkę korzystającym przez okres trwania umowy leasingu pozostają własnością Spółki i są obejmowane ubezpieczeniem na podstawie umów ubezpieczenia zawieranych przez Spółkę z zakładami ubezpieczeń.

Zawierając umowy ubezpieczenia samochodów osobowych w charakterze ubezpieczającego Spółka ponosi koszt składki ubezpieczeniowej, którą następnie obciąża korzystającego. Spółka obciąża korzystającego dokładnym kosztem składki ubezpieczeniowej, bez doliczenia jakiejkolwiek marży.

Ze względu na fakt, iż w przypadku oddania pojazdu w leasing, właścicielem tego pojazdu pozostaje Spółka, występuje ona w stosunku ubezpieczenia zarówno jako ubezpieczający, jak i ubezpieczony. Natomiast faktycznym użytkownikiem przedmiotu leasingu jest korzystający, który używa pojazdy w ramach zawartych umów leasingu.

Spółka opłacając składkę ubezpieczeniową, w przypadku samochodów osobowych, których wartość przyjęta dla potrzeb umów ubezpieczenia przekracza równowartość 20 000 euro, zalicza do kosztów uzyskania przychodów część składki ubezpieczeniowej, z uwzględnieniem limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.p. W szczególności, w takim przypadku Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów składkę do wysokości ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Bank z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia, w wartości samochodu przyjętej dla celów umowy ubezpieczenia.

Następnie Spółka obciąża korzystającego całym kosztem składki wynikającym z zawarcia umowy ubezpieczenia przedmiotu leasingu, w tym również tą częścią tej składki, która przekracza limit wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.p., i która nie została zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów. Korzystający dokonują więc na rzecz Spółki zwrotu wydatków zarówno w zakresie w jakim Spółka zaliczyła te wydatki do kosztów uzyskania przychodów, jak i w zakresie kwot niezaliczonych do kosztów podatkowych Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka postępuje prawidłowo zaliczając do kosztów uzyskania przychodów składki na ubezpieczenie samochodów osobowych z uwzględnieniem limitu wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.p., czyli do wysokości ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro w wartości samochodu przyjętej dla celów umowy ubezpieczenia.

2. Czy w opisanym stanie faktycznym, za przychód podatkowy z tytułu obciążenia korzystającego kosztem składki ubezpieczeniowej Spółka winna uznawać wyłącznie tę część składki, jaka uprzednio została zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów, zaś w pozostałej części - potraktować otrzymaną od korzystającego kwotę jako zwrot wydatku niezaliczonego do kosztów uzyskania przychodów, niestanowiącą przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W odniesieniu do pytania 1.

1. W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym Spółka postępuje prawidłowo zaliczając do kosztów uzyskania przychodów składki na ubezpieczenie samochodów osobowych z uwzględnieniem limitu wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.p., czyli do wysokości ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

W odniesieniu do pytania 2.

1. W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym Spółka powinna uznawać za przychód podatkowy wyłącznie tę część refakturowanej na korzystającego składki ubezpieczeniowej, która uprzednio została zaliczona do kosztów uzyskana przychodów. Natomiast w pozostałej części otrzymana od korzystającego kwota stanowi zwrot wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, a tym samym nie stanowi ona przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p.

Ad. 1.

Zgodni z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów SA koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że wszystkie wydatki poniesione w związku z działalnością gospodarczą, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych we wskazanym art. 16 ust. 1 ipdop, stanowić będą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku z osiąganymi przychodami (tekst jedn.: są poniesione bezpośrednio lub pośrednio, w celu ich osiągnięcia), bądź też służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote wg kursu średniego euro ogłoszonego przez Bank z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia, w wartości przyjętej dla celów ubezpieczenia. Powyższy przepis ogranicza zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pełnej wartości składki ubezpieczeniowej, w przypadku, gdy przedmiotem ubezpieczenia jest samochód osobowy, a jego wartość przyjęta dla potrzeb umowy ubezpieczenia przekracza równowartość 20.000 euro.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W omawianej sytuacji składką jest zatem opłata dokonywana przez Spółkę na rzecz ubezpieczyciela. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego to Spółka zawiera umowę ubezpieczenia i występuje w stosunku ubezpieczenia jednocześnie jako ubezpieczający (podmiot zobowiązany do zapłaty składki) oraz ubezpieczony (właściciel samochodu, którego ryzyka są przedmiotem usług ubezpieczeniowych).

Wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.p. limit zaliczania wydatków ponoszonych na ubezpieczenie samochodów osobowych do kosztów podatkowych ma zatem zastosowanie do Wnioskodawcy jako ubezpieczającego i opłacającego składkę ubezpieczeniową. Stanowisko takie znajduje odzwierciedlenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 sierpnia 2012 r. (sygn. IPPB3/423-298/12-4/EŻ), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 marca 2009 r. (sygn. IPPB3/423-44/09-4/k.k.), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 marca 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-543/07-2/MS).

Ad 2

Jak już wskazano, wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.p. limit w zakresie zaliczenia wydatków ponoszonych na ubezpieczenie samochodów osobowych do kosztów podatkowych ma zastosowanie do składek ubezpieczeniowych pokrywanych przez Spółkę. Natomiast płatność dokonywana przez korzystającego stanowi, w ocenie Wnioskodawcy, zwrot wydatków poniesionych uprzednio przez Spółkę. Podkreślenia wymaga przy tym, iż Spółka obciąża korzystających dokładnym kosztem poniesionej uprzednio składki ubezpieczeniowej, nie doliczając do tego kosztu swojej marży.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, że w ramach omawianej transakcji dochodzi do zwrotu wydatku z tytułu ubezpieczenia samochodu, przy czym tylko część tego wydatku zaliczana jest przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów, zastosowanie znajdzie art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p. W świetle przedmiotowej regulacji, do przychodów podatkowych nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę fakt, że część kosztu z tytułu uiszczania składki ubezpieczeniowej nie jest traktowana przez Spółkę jako koszt podatkowy w oparciu o przepis art. 16 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.p., Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy z tytułu otrzymania zwrotu wydatków od korzystającego jedynie w tej części składki, która uprzednio rozpoznana została przez Spółkę jako koszt uzyskania przychodów. Natomiast pozostała część wydatku (składki) otrzymanego od korzystającego nie powinna stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu.

W związku z powyższym, w oparciu o art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p., Spółka nie powinna rozpoznawać jako przychód podatkowy, tej części zwróconych przez korzystających wydatków na ubezpieczenie samochodów osobowych, która uprzednio (na mocy z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy) nie została zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo:

* w interpretacji indywidualnej z 6 marca 2008 r. sygn. IP-PB3-423-543/07-2/MS Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że "Wnioskodawca jako finansujący oraz ubezpieczony z tytułu polisy AC, rozliczając wydatki poniesione w związku z opłacaniem składek na ubezpieczenie przedmiotowych pojazdów, zobowiązany jest do uwzględnienia limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 49 cyt. ustawy. W konsekwencji, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy, wpłaty dokonywane przez korzystającego na podstawie refaktury, prawidłowo uznawane są przez Spółkę za przychód, w takiej wartości w jakiej uprzednio Spółka zaliczyła do kosztów uzyskana przychodów."

* w interpretacji indywidualnej z 25 marca 2009 r. sygn. IPPB3/42344/09-4/k.k. Dyrektor Izby

Skarbowej w Warszawie za prawidłowe uznał stanowisko podatnika, że "przychodem spółki w rozumieniu ustawy opdop jest kwota zwrotu wydatków z tytułu ubezpieczeń samochodów osobowych dokonana przez korzystających w tej części, która uprzednio została zaliczona przez R. do kosztów podatkowych po uwzględnieniu limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy p.d.o.p. Kwota zwrotu w tej części przekraczającej przedmiotowy limit w wysokości niezaliczonej przez R. do kosztów uzyskania przychodów, nie powinna natomiast stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu Spółki,"

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.