IPPB3/423-8/12-3/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2012 r. (data wpływu 5 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wielu przedwojennych właścicieli nieruchomości położonych w Warszawie, które to nieruchomości zostały objęte działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279 z późn. zm.), utraciło własność nieruchomości na rzecz Gminy. Następnie w efekcie reformy administracyjnej nieruchomości te stały się własnością Skarbu Państwa. Wnioskodawca - dalej "Spółka" - został utworzony w celu uzyskania w imieniu własnym, lecz na rzecz i na rachunek innych podmiotów, użytkowania wieczystego nieruchomości (poprzednio - "własności czasowej") utraconych przez osoby fizyczne na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta (Dz. U. Nr 50, poz. 279 z późn. zm.) Spółkę założyło dwóch spadkobierców dwóch różnych przedwojennych właścicieli sąsiadujących ze sobą nieruchomości objętych działaniem ww. dekretu.

Pierwszy z przedwojennych właścicieli był właścicielem nieruchomości, która dalej będzie oznaczona jako "Nieruchomość 1". W 1947 r. właściciel ten złożył wniosek o przyznanie na jego rzecz prawa własności czasowej "Nieruchomości 1". Decyzją administracyjną z 1950 r. (dalej: "Decyzja z 1950 r.") odmówiono mu jednak przyznania takiego prawa. Podobnie drugi z przedwojennych właścicieli nieruchomości - zwanej dalej: "Działką 2", sąsiadującej bezpośrednio z Nieruchomością 1 ubiegał się bezskutecznie o przyznanie mu własności czasowej "Działki 2". W wyniku zmian geodezyjnych, część "Nieruchomości 1" (dalej: "Działka 1") oraz "Działka 2" utworzyły jedną nieruchomość i zabudowane zostały jednym budynkiem użytkowym.

Na skutek działań prawnych podjętych przez następców prawnych przedwojennego właściciela "Nieruchomości 1", doszło do etapowego stwierdzenia nieważności "Decyzji z 1950 r.", w tym do stwierdzenia nieważności "Decyzji z 1950 r." w części obejmującej odmowę przyznania własności czasowej "Działki "1". Skutkiem stwierdzenia nieważności "Decyzji z 1950 r." jest to, iż wniosek przedwojennego właściciela o przyznanie własności czasowej "Nieruchomości 1" (obecnie - o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości), jest ponownie rozpoznany przez właściwy organ administracyjny. Następcy prawni przedwojennego właściciela "Nieruchomości 1", wnieśli o nadanie dalszego biegu sprawie zainicjowanej wnioskiem o przyznanie własności czasowej przedmiotowej nieruchomości i rozpoznanie na ich rzecz pierwotnego wniosku o przyznanie prawa własności czasowej ",Nieruchomości 1", poprzez ustanowienie na ich rzecz prawa wieczystego użytkowania "Nieruchomości 1" na 99 lat - w odpowiednich częściach wynikających z udziałów nabytych w spadku po poprzednikach prawnych, a także przeniesienie na nich własności zabudowy "Nieruchomości 1". Podobnie uczynili następcy prawni przedwojennych właścicieli "Działki 2":

* uzyskali stwierdzenie nieważności decyzji odmawiającej/cych przedwojennym właścicielom "Działki 2" przyznania własności czasowej tej nieruchomości;

* wnieśli o nadanie dalszego biegu sprawie zainicjowanej wnioskiem o przyznanie własności czasowej "Działki 2" oraz o przyznanie im prawa użytkowania wieczystego "Działki 2" na 99 lat

* w odpowiednich częściach wynikających z udziałów nabytych w spadku po poprzednikach prawnych, a także przeniesienie na nich własności zabudowy "Działki 2". Jak już wspomniano powyżej, Spółka została utworzona w celu dochodzenia całości praw i roszczeń dekretowych o stanowienie własności czasowej (obecnie - użytkowania wieczystego) nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z Działki 2". Nastąpiło to z inicjatywy następców prawnych przedwojennych właścicieli "Nieruchomości 1" oraz z inicjatywy następców prawnych przedwojennych właścicieli "Działki 2". Obecnie Spółka ma zawrzeć z tymi osobami umowę zlecenia, mocą której w imieniu własnym, lecz na rzecz i na rachunek następców prawnych przedwojennych właścicieli nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz "Działki 2", będzie dochodzić od właściwych organów administracji ustanowienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz "Działki 2" oraz przeniesienia własności budynku posadowionego na tej nieruchomości. W tym celu następcy prawni przedwojennych właścicieli "Działki 1" oraz "Działki 2" zamierzają przenieść powierniczo na Spółkę przysługujące im prawa i roszczenia dekretowe: - ustanowienie na ich rzecz prawa użytkowania wieczystego "Działki 1" oraz o przeniesienie na nich własności zabudowy posadowionej na "Działce 1" w trybie określonym w ustawie z dnia 21 sierpnia 1991 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. Nr 115, poz. 741 z późn. zm.); - ustanowienie na ich rzecz prawa użytkowania wieczystego "Działki 2" oraz o przeniesienie na nich własności zabudowy posadowionej na "Działce 2" w trybie określonym w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. Nr 115, poz. 741 z późn. zm.),

Wspólnikami Spółki i zarazem członkami jej zarządu są: jeden z następców prawnych dawnego właściciela "Działki 2" oraz jeden z następców prawnych dawnego właściciela "Działki 1". W wyniku powierniczego nabycia praw i roszczeń dekretowych o ustanowienie użytkowania wieczystego "Działki 1" oraz "Działki 2" oraz o przeniesienie własności zabudowy "Działki 1" oraz "Działki 2", Spółka nabędzie roszczenie o ustanowienie na jej rzecz użytkowania wieczystego całości nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" zabudowanej jednym budynkiem użytkowym oraz roszczenie o przeniesienie na nią własności tego budynku. Spółka wstąpi do toczącego się postępowania administracyjnego w miejsce, albo obok następców prawnych przedwojennych właścicieli "Nieruchomości 1" oraz "Działki 2". W efekcie skumulowania wszystkich praw i roszczeń dekretowych dotyczących nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz "Działki 2" w rękach Spółki, organ administracyjny wyda decyzję o ustanowieniu na rzecz Spółki prawa użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z Działki 1" oraz z "Działki 2" oraz o przeniesieniu na Spółkę własności jedynego budynku użytkowego posadowionego na nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2".

Umowa powiernicza ma przewidywać, że:

* po zakończeniu przedmiotowego postępowania administracyjnego oraz uzyskaniu ostatecznej i prawomocnej decyzji o ustanowieniu użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2",

* a także po zawarciu umowy notarialnej ustanawiającej użytkowanie wieczyste nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" i przenoszącej własność budynku posadowionego na tej nieruchomości;

Spółka przeniesie na następców prawnych przedwojennych właścicieli "Nieruchomości 1" i "Działki 2" (albo na osoby przez nich wskazane) prawo użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" oraz prawo własności budynku użytkowego posadowionego na tej nieruchomości. Finansowanie wydatków niezbędnych do nabycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1 oraz z "Działki 2" oraz prawa własności budynku użytkowego posadowionego na tej nieruchomości zostanie przekazane Spółce (zapewnione) przez powierzających.

W wykonaniu umowy powierniczej przez Spółkę: - każdy z następców prawnych przedwojennych właścicieli "Działki 1" (albo wskazany przez niego podmiot) stanie się współużytkownikiem wieczystym nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" oraz współwłaścicielem jedynego budynku użytkowego posadowionego na tej nieruchomości w części, która odpowiada jego udziałowi w spadku nabytym po dawnym właścicielu "Nieruchomości 1" z uwzględnieniem proporcji w jakiej powierzchnia "Działki 1" pozostaje do łącznej powierzchni nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2";

* każdy z następców prawnych przedwojennych właścicieli "Działki 2" (albo wskazany przez niego podmiot) stanie się współużytkownikiem wieczystym nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2" oraz współwłaścicielem jedynego budynku użytkowego posadowionego na tej nieruchomości w części, która odpowiada jego udziałowi w spadku nabytym po dawnym właścicielu "Działki 2"z uwzględnieniem proporcji w jakiej powierzchnia "Działki 2" pozostaje do łącznej powierzchni nieruchomości składającej się z "Działki 1" oraz z "Działki 2".

Za wykonaną usługę powierniczą Spółka otrzyma wynagrodzenie. Powierniczym przeniesieniem praw i roszczeń dekretowych będą objęte jedynie prawa i roszczenia odnoszące się do części "Nieruchomości 1", to znaczy prawa i roszczenia dekretowe odnoszące się do "Działki 1". Roszczenia dekretowe o ustanowienie użytkowania wieczystego pozostałej części "Nieruchomości 1" nie będą przedmiotem umowy powierniczej. W tym zakresie następcy przedwojennego właściciela "Nieruchomości 1" będą kontynuowali postępowanie administracyjne bez udziału Spółki.

Niniejszy wniosek dotyczy etapu, na którym po uzyskaniu przez Spółkę prawomocnej decyzji ustanawiającej na jej rzecz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, Spółka zawrze z gminą umowę w przedmiocie ustanowienia na rzecz Spółki użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z Działki 1 i Działki 2 oraz sprzedaży Spółce budynku posadowionego na tej nieruchomości.

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu nabycia przez Spółkę w imieniu własnym, ale na rzecz i na rachunek powierzających prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oraz prawa własności budynku posadowionego na tej nieruchomości w wyniku realizacji praw i roszczeń, których podstawę stanowi dekret z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta stołecznego W. (Dz. U. Nr 50, poz. 279 z późn. zm.) Spółka uzyska przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu oddania jej gruntu w użytkowanie wieczyste nieruchomości składającej się z "Działki 1 i "Działki 2" oraz z tytułu sprzedaży na jej rzecz własności budynku wniesionego na tej nieruchomości. Nabycie to nie spowoduje bowiem po stronie Spółki żadnego przysporzenia majątkowego, które można uznać za przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności Spółka nie otrzyma żadnych pieniędzy i wartości pieniężnych, nie otrzyma również nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw majątkowych, ani innych nieodpłatnych lub częściowo nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i ust. 4 oraz art. 14, są m.in. otrzymane pieniądze i wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. W przedmiotowej sprawie Spółka odpłatnie nabędzie od gminy prawo użytkowania wieczystego nieruchomości oraz prawo własności budynku wzniesionego na tej nieruchomości. Z ustanowieniem prawa użytkowania wieczystego wiążą się bowiem opłaty za użytkowanie wieczyste wynikające z przepisów prawa (opłata wstępna oraz opłaty okresowe), których wysokość wyznacza organ administracyjny. Z kolei za nabycie własności budynku, Spółka zobligowana będzie uiścić cenę ustaloną przez organ administracyjny. Dla oceny, czy Spółka z tytułu tej czynności osiągnie przychód podlegający opodatkowaniu, nie ma znaczenia, fakt że nabycie przedmiotowych praw przez Spółkę nastąpi w trybie bezprzetargowym. Jak już wcześniej wspomniano ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości na rzecz Spółki oraz przeniesienie własności budynku nastąpi w wyniku realizacji praw i roszczeń wynikających z dekretu o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze W., które to prawa i roszczenia zostaną wcześniej powierniczo przeniesione na Spółkę przez następców prawnych dawnych właścicieli "Nieruchomości1" i "Działki 2" przejętych w trybie wspomnianego dekretu. Warunki odpłatności za ustanowienie prawa użytkowania wieczystego w takim przypadku są określone przepisami prawa. Uchwała Rady Miasta z dnia 8 listopada 2007 r. w sprawie zasad gospodarowania zasobem nieruchomości W. w zakresie ustalenia wysokości czynszu symbolicznego za grunty oddawane w użytkowanie wieczyste w trybie i na zasadach art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze W. oraz bonifikaty od opłat rocznych za grunty oddawane w użytkowanie wieczyste w trybie i na zasadach art. 214 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Woj. Maz. z dnia 1 grudnia 2007 r., Nr 247, poz. 7174), określa wysokość rocznego czynszu symbolicznego w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste na podstawie dekretu oraz wysokość bonifikat dla opłat rocznych. Preferencje finansowe wynikają z faktu, że opłaty za użytkowanie wieczyste dotyczą nieruchomości przejętych na własność na rzecz dobra publicznego w trybie ww. dekretu. Bonifikaty takie nie są przyznawane w drodze indywidualnej decyzji, czy czynności prawnej, ale wynikają z przepisów prawa. Będą one następstwem realizacji praw i roszczeń dekretowych przez uprawniony podmiot. Nie można zatem uznać, że ustanowienie na podstawie wspomnianego dekretu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1" i "Działki 2" na rzecz Spółki, stanowi nieodpłatne lub częściowo odpłatne nabycie prawa użytkowania wieczystego. Z ustanowieniem tego prawa związany będzie bowiem obowiązek uiszczenia określonych przepisami prawa opłat.

Pogląd taki znajduje swoje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej. wydanej w podobnym przypadku przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 20 czerwca 2006 r. (sygn. 1471/DPD1/423/55/06/MK), w której organ ten uznał: "w ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego przedstawiona przez Stronę argumentacja jest prawidłowa. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz 13 i 14 jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (...). Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, aby otrzymujący takie świadczenie, nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Oznacza to, że świadczenie uzyskane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać od podatnika w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe, nie ma charakteru nieodpłatnego. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że ustanowienie na rzecz Spółki użytkowania wieczystego, jako realizacja roszczenia na podstawie art. 204 ust. 1 ustawy z dn. 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.), nie będzie miało charakteru nieodpłatnego. Spółka będzie miała obowiązek ponoszenia opłat za użytkowanie wieczyste, a jedynie będzie zwolniona (warunkowo do czasu, gdy nie zbędzie użytkowania wieczystego) od wstępnej opłaty za użytkowanie wieczyste, co wynika z art. 204 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami. W związku z powyższym w omawianej sytuacji nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu, gdyż Spółka została zobowiązana do ponoszenia odpłatności na rzecz Miasta w postaci rocznych opłat za użytkowanie wieczyste. Zatem po stronie Spółki nie powstanie z ww. tytułu przychód w znaczeniu podatkowym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

Interpretacja ta odnosiła się ustanowienia prawa użytkowania wieczystego w trybie art. 204 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który również wiąże się z pewnymi preferencjami w zakresie wysokości opłat za użytkowanie wieczyste.

Oznacza to, że Spółka nie uzyska przychodu z tytułu ustanowienia na jej rzecz prawa użytkowania wieczystego gruntu. Podobnie sprawa przedstawia z przeniesieniem na Spółkę własności budynku wzniesionego na gruncie. W myśl art. 235 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej k.c.), "budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste". Natomiast art. 235 § 2 k.c., stanowi, że "przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym".

Oznacza to, że w razie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego na gruncie zabudowanym, musi temu zawsze towarzyszyć sprzedaż znajdujących się na gruncie budynków. Zasady ustalania cen w przepadku sprzedaży nieruchomości przez jednostki administracyjne wynikają z przepisów prawa. W przypadku realizacji praw i roszczeń wynikających z ww. dekretu, sprzedaż nastąpi w trybie bezprzetargowym. Cena nabycia będzie ustalona zgodnie z przepisami prawa. Reasumując należy uznać, że nabycie przedmiotowych praw nastąpi odpłatnie. Tym samym Spółka nie uzyska przychodu podlegającego opodatkowaniu, w szczególności z tytułu nieodpłatnego czy częściowo odpłatnego nabycia.

Spółka podnosi, że nie uzyska przychodu podlegającego opodatkowaniu również z tego względu, że nabycie przedmiotowego użytkowania wieczystego nieruchomości i własności budynku wzniesionego na tej nieruchomości od gminy nastąpi w imieniu własnym Spółki, ale na rzecz i na rachunek powierzających. Spółka nabędzie prawo użytkowania wieczystego gruntu i własność posadowionego na nim budynku w ramach realizacji umowy powierniczej. Wcześniej powiernicy przeniosą powierniczo na Spółkę swoje prawa i roszczenia dekretowe o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z "Działki 1" i "Działki 2" oraz o przeniesienie własności budynku (sprzedaż). Zapewnią oni Spółce środki potrzebne do wykonania umowy powierniczej, w tym środki które Spółka będzie musiała ponieść na rzecz gminy w związku z nabyciem prawa użytkowania wieczystego ww. nieruchomości i własności ww. budynku. Po ustanowieniu prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości i przeniesieniu własności wskazanego budynku, Spółka przeniesie nabyte od gminy prawa na powierzających (lub wskazane przez nich podmioty). W literaturze przedmiotu podnosi się, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa on aktywa tej osoby (J. Marciniuk (red.), Podatek dochodowy od osób prawnych, C.H. Beck, Warszawa 2010 r. str. 247). Stanowisko takie znajduje swoje potwierdzenie również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który uznaje, że do przychodów można zaliczyć tylko te wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika (por. wyrok z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. III SA 3382/02, publ. Legalis). Na podobne rozumienie przychodu zwraca się również uwagę na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla przykładu można tu wskazać następującą tezę z piśmiennictwa: "aczkolwiek nie wynika to wprost z brzmienia przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Stąd też wszystkie koszty otrzymane "tytułem zwrotnym", takie jak pożyczki, kaucje etc. nie są zaliczane do przychodów podatkowych". (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Komentarz, Difin, Warszawa 2004, s, 136).

W literaturze przedmiotu, czynności powiernicze, z punktu widzenia podatków dochodowych, określa się jako neutralne podatkowo. Podkreśla się, że "umowa powiernicza, ze swej istoty polegająca na przekazaniu i zwrocie wartości majątkowej, powinna być również traktowana jako generująca świadczenie, które ma charakter zwrotny i traktowana podatkowo na równi z umową pożyczki czy przekazaniem kaucji - czyli jako neutralna podatkowo (tzn. nie generująca przychodu w momencie przekazania środków, jak i w momencie ich zwrotu lub ich ekwiwalentu)" (M. Chudzik, Opodatkowanie czynności powierniczych podatkami dochodowymi, Monitor Podatkowy nr 2/2006, s 17).

W niniejszej sprawie, nabywając użytkowanie wieczyste nieruchomości składającej się z "Działki 1" i "Działki 2" oraz własność budynku posadowionego na tej nieruchomości, Spółka nie uzyska żadnego definitywnego trwałego przysporzenia. Nabyte prawa będą stanowić ekwiwalent praw i roszczeń dekretowych przeniesionych wcześniej powierniczo na Spółkę, a Spółka po nabyciu tych praw będzie musiała ten ekwiwalent przenieść na powierzających (lub wskazane przez nich podmioty). Czynność ta nie spowoduje zatem żadnego definitywnego przyrostu majątkowego dla Spółki. Transakcja ta zatem zostać uznana za neutralną podatkowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock