IPPB3/423-77/09-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2009 r. (data wpływu 12 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia przychodu w związku z nieodpłatnym przekazaniem środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia przychodu w związku z nieodpłatnym przekazaniem środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą między innymi w branży wodociągowo-kanalizacyjnej. Przedmiotem działania Spółki jest również wywóz i składowanie oraz utylizacja odpadów komunalnych oraz inne rodzaje działalności. Spółka w ramach prowadzonej działalności prowadzi również inwestycje w zakresie budowy sieci wodociągowo-kanalizacyjnych oraz innych budowli zarówno na potrzeby własne - budowa własnych środków trwałych jak i na zlecenie. Spółka planuje nieodpłatne przekazanie (w formie darowizny) własnego środka trwałego stanowiącego budowlę posadowioną na cudzym gruncie. Przedmiotową budowlą jest odcinek ulicy wraz z chodnikiem i zatoką parkingową. Grunt, na którym została posadowiona przedmiotowa budowla stanowi własność Gminy. Gmina jest również przyszłym obdarowanym w przedmiotowej darowiźnie. Pomiędzy Spółką (przyszłym darczyńcą) a Gminą (przyszłym obdarowanym) istnieje powiązanie, które spełnia kryteria określone art. 11 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ Gmina posiada 100% udział w kapitale Spółki. Z uwagi na art. 16 ust. 1 pkt 14 oraz art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki związane z planowaną darowizną nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu. Także art. 16 ust. 1 pkt 1 wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne w sytuacji, gdy zbycie środka trwałego następuje nieodpłatnie. Przekazanie nieodpłatne środka trwałego (darowizna) spowoduje zatem, iż nie umorzona wartość przekazanego środka trwałego nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodów. Droga będąca przedmiotem planowanej darowizny wraz z zatoką parkingową i chodnikiem umożliwia dojście, dojazd i parkowanie w sąsiedztwie targowiska miejskiego oraz innych zabudowań mieszkalnych i użytkowych (domy jednorodzinne, sklepy, punkty usługowe i lokal) Jest to ulica miejska - droga gminna. Nie istnieje możliwość zmiany przeznaczenia budowli ani pobierania opłat za korzystanie z drogi, ponieważ właścicielem gruntu, na którym jest ona posadowiona jest Gmina - podmiot zainteresowany jak najszerszym korzystaniem z targowiska miejskiego. Ponadto, obecność ulicy, chodnika i zatoki parkingowej na tym gruncie wynika z planu zagospodarowania przestrzennego, który w oczywisty sposób wyraża wolę Gminy co do przeznaczenia tej działki.

W związku z powyższym powstaje pytanie:

Czy w związku z dokonaniem nieodpłatnego przekazania podmiotowi powiązanemu budowli posadowionej na gruncie należącym do tego podmiotu powiązanego Spółka powinna we własnym rachunku podatkowym rozpoznać i ustalić przychód (dochód) podatkowy.

Spółka stoi na stanowisku, że w opisanej sytuacji nie zachodzi konieczność rozpoznawania i ustalania przychodu (dochodu) podatkowego z tytułu nieodpłatnego przekazania środka trwałego. W opinii podatnika art. 11 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od os6b prawnych nakazujące określenie dochodów w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi nie powinny mieć tutaj zastosowania, ponieważ planowana darowizna będzie autonomiczną decyzją zarządu Spółki mającą na celu uporządkowanie i ujednolicenie stanu prawnego i właścicielskiego nieruchomości. Art. 11 ust. 1 i ust. 4 nie mają również zastosowania do danego stanu faktycznego także z powodu specyficznego charakteru przekazywanej rzeczy oraz tego, że ewentualny nabywca niepowiązany ze Spółką nie mógłby rozporządzać rzeczą, będącą przedmiotem darowizny tak jak Gmina - właściciel gruntu. Nie sposób więc ustalić warunki przekazania rzeczy podmiotowi niepowiązanemu ze Spółką ponieważ ze względu na specyficzny rodzaj przekazywanej rzeczy, prawa właścicielskie gruntu oraz ograniczenia w dysponowaniu tą rzeczą, takie przekazanie praktycznie nie mogłoby mieć miejsca. Byłoby ono z punktu widzenia potencjalnego niepowiązanego nabywcy ekonomicznie całkowicie nieuzasadnione.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Artykuł 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) zawiera otwarty katalog przychodów, które kreują dochód podatnika stanowiący podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym.

Wśród przychodów ustawodawca wymienia wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw nie precyzując bliżej, co należy rozumieć pod użytym pojęciem nieodpłatnego świadczenia. Wobec braku definicji pojęcia "świadczenie nieodpłatne" w prawie podatkowym, należy przyjąć, poprzez odniesienie do prawa cywilnego, że podmiot, który je otrzymuje osiąga korzyść kosztem innego podmiotu, nie będąc jednocześnie zobowiązanym do odpłatności lub innego świadczenia wzajemnego.

A zatem przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Jedną z form nieodpłatnego świadczenia jest darowizna. I w tym zakresie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia darowizna co wymaga sięgnięcia do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), gdzie w art. 888 § 1 określono definicję darowizny. W myśl tego przepisu przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna została skonstruowana jako umowa, w której występują dwie osoby: darczyńca i obdarowany, której istotą jest bezpłatne przysporzenie obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Celem bezpłatnych świadczeń, które mogą mieć postać np. rzeczową lub zapłatę kwot pieniężnych jest chęć bezinteresownego obdarowania kogoś.

W przedmiotowej sprawie Spółka jako darczyńca chce dokonać nieodpłatnego przekazania gminie budowli posadowionych na gruncie gminy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, iż wynika z nich, że otrzymanie darowizny a nie jej przekazanie będzie stanowiło przychód do opodatkowania. Po stronie darczyńcy nie wystąpi przychód do opodatkowania.

Odnosząc się do powołanego przez Spółkę przepisu art. 11 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w ocenie Organu nie ma on zastosowania. Powiązanie między Spółką a gminą tego typu, że gmina posiada 100% udziałów w kapitale Spółki nie uzasadnia przyjęcia, że w przedmiotowej sprawie ustalono lub narzucono warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty. Organ zgadza się z Podatnikiem, że przedmiotowa darowizna miała na celu uporządkowanie stanu prawnego nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C.Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.