IPPB3/423-74/11-6/PK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2011 r. (data wpływu: 19 stycznia 2011 r.), uzupełnieniowym w dniu 3 lutego 2011 r. (data wpływu: 7 lutego 2011 r.) a następnie uzupełnionym w dniu 17 lutego 2011 r. (data wpływu: 21 lutego 2011 r.) na wezwanie IPPB3/423-74/11-3/PK1 z dnia 14 lutego 2011 r., a także w dniu 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu: 18 kwietnia 2011 r.) na wezwanie IPPB3/423-74/11-5/PK1 z dnia 5 kwietnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów określonej kategorii wydatków związanych z planowanym wprowadzeniem akcji do obrotu na rynku regulowanym, które w zależności od przyjętego przez Spółkę scenariusza;

* nie doprowadzą w konsekwencji do podwyższenia kapitału zakładowego - jest prawidłowe,

* doprowadzą do podwyższenia kapitału zakładowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów określonej kategorii wydatków związanych z planowanym wprowadzeniem akcji do obrotu na rynku regulowanym, które w zależności od przyjętego przez Spółkę scenariusza; nie doprowadzą do podwyższenia kapitału zakładowego Spółki w sytuacji braku emisji nowych akcji lub spowodują podwyższenie kapitału zakładowego w sytuacji emisji nowych akcji i wprowadzeniem ich do obrotu wraz z częścią istniejących akcji. W dniu 3 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) wnioskodawca uzupełnił wniosek podając nowe okoliczności przemawiające za zajętym przez Spółkę stanowiskiem. Następnie w związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z dnia 14 lutego 2011 r. (znak sprawy: IPPB3/423-74/11-3/PK1), wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 17 lutego 2011 r. (data wpływu: 21 lutego 2011 r.). Pismem z dnia 5 kwietnia 2011 r. (znak sprawy: IPPB3/423-74/11-5/PK1) dokonano ponownego wezwania Wnioskodawcy w zakresie uzupełnienia przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego. Odpowiedź na powyższe wezwanie została udzielona w dniu 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu: 18 kwietnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i dystrybucja artykułów użytku domowego, takich jak produkty do czyszczenia oraz artykuły opakowaniowe (worki na śmieci, ściereczki, folia).

W związku z zaplanowaną emisją akcji oraz wejściem na Giełdę Papierów Wartościowych w Warszawie (dalej: GPW), Spółka w latach 2007 - 2009 poniosła szereg kosztów. Były to wydatki poniesione m.in. na:

* przygotowanie prospektu emisyjnego,

* doradztwo prawne i finansowe,

* opłaty notarialne,

* produkcję reklamy emisyjnej,

* szkolenia.

Obecnie Spółka podjęła decyzję o czasowym wstrzymaniu zaplanowanej emisji akcji, która wynika z niekorzystnej sytuacji gospodarczej (światowy kryzys gospodarczy), w obliczu której doprowadzenie do końca podjętych działań związanych z wprowadzeniem akcji Spółki do obrotu na GPW mogłoby obecnie nie przynieść Spółce oczekiwanych wcześniej korzyści. Spółka chcąc uniknąć powyższych konsekwencji zdecydowała się na czasowe wstrzymanie procesu wprowadzenia akcji do obrotu na GPW Działania zostaną podjęte jak tylko sytuacja gospodarcza ulegnie poprawie.

Na chwilę obecną Spółka nie podjęła jeszcze decyzji, czy w związku z planowanym wprowadzeniem akcji do obrotu publicznego dojdzie do emisji nowych akcji.

Spółka bierze pod uwagę następujące możliwości:

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Stanowisko Wnioskodawcy

Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki poniesione w związku z planowaną emisją akcji i wprowadzeniem ich do publicznego obrotu stanowią w całości koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT. Wydatki poniesione w związku z zamiarem wejścia na giełdę miały bowiem na celu pozyskanie środków na rozwój Spółki, a tym samym zwiększenie jej przychodów i uzyskanie większej stabilności ekonomicznej. Tym samym poniesione wydatki zaliczyć należy do kosztów pośrednich, w momencie ich poniesienia.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki odnośnie pytania 1 i 2.

O możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje przepis art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT. Zgodnie z jego treścią, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Dla zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest zatem spełnienie następujących warunków:

W opinii Spółki kluczowe dla potwierdzenia zajętego przez nią stanowiska jest odniesienie się w szczególności do drugiego ze wskazanych powyżej warunków, nakazującego szersze spojrzenie na problematykę kosztów uzyskania przychodów. Wykładnia językowa tego przepisu daje bowiem podstawę do stwierdzenia, że kosztami uzyskania przychodów są nie tylko koszty poniesione bezpośrednio w celu osiągnięcia konkretnego przychodu, ale także koszty pośrednio związane z przychodem, tj. nakierowane na zachowanie bądź zabezpieczenie źródła przychodów (z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT).

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest zatem istnienie związku przyczynowo-skutkowego między nim a osiągniętym przychodem, przy czym związek ten nie musi mieć charakteru bezpośredniego. Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi bowiem także koszty, które są związane z przychodami w sposób pośredni, tj. nie są powiązane z konkretnymi przychodami, ale ich poniesienie jest związane z funkcjonowaniem firmy.

Dopuszczalność zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków wiążących się z tymi przychodami jedynie w sposób pośredni jest powszechnie akceptowana w doktrynie oraz orzecznictwie. m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów z 18 czerwca 2007 r. (sygn. akt II FPS 8/06) uznał, że ",warunkiem zakwalifikowania pewnych wydatków jako tak pojmowanego kosztu jest ich celowe ponoszenie przez podatnika dla osiągnięcia przychodów. Ustawodawca nieprzypadkowo posłużył się pojęciem "przychodów" a nie "przychodu". Liczba mnoga, w której użyto tego słowa wskazuje, że aby jakiś wydatek uznać za koszt w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie trzeba wykazywać zależności miedzy nim a powstaniem lub powiększeniem konkretnego, poddającego się kwantyfikacji (mierzalnego) przychodu. (...). W literaturze podnosi się zarazem, że ponoszenie określonych wydatków w celu osiągnięcia przychodów nie przesądza automatycznie o wystąpieniu w każdej sytuacji związanego z nimi, ujmowanego w sposób konkretny, przychodu. Może się bowiem, zdarzyć, że mimo uzasadnionych ekonomicznie, uwzględniających zasady logiki, działań, nie dojdzie do powstania lub zwiększenia przychodu. (...)." (por. wyrok WSA w Gdańsku z 15 listopada 2007 r. sygn. akt I SA/Od 753/07; wyrok WSA we Wrocławiu z 12 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1360/09).

Odnosząc powyższe do sytuacji Spółki należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółkę w związku z planowaną emisja akcji i dopuszczeniem ich do obrotu na GPW, choć nie da się wykazać ich wymiernego wpływu na konkretne przychody, jako związane z prowadzona działalnością gospodarczą Spółki, powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Również fakt podjęcia decyzji o tymczasowym wstrzymaniu procesu wprowadzenia akcji do obrotu na GPW nie wiąże się ze zmianą podatkowego traktowania przedmiotowych wydatków.

W piśmiennictwie podkreśla się także, iż w przypadku, gdy podatnik w momencie podejmowania decyzji o poniesieniu konkretnego wydatku oceni, że obiektywnie przyczyni się on do osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej, organ podatkowy nie może kwestionować zasadności poniesienia tego wydatku i zaliczenia go do kosztów. Organ podatkowy nie może więc, "zastępować" danego podmiotu gospodarczego w podejmowaniu wyboru, który wydatek ponieść. Nie ma on także uprawnienia do ustalania kryteriów, na podstawie których dokonuje się wyboru danego rodzaju wydatków. (por. Paweł Borszowski, Agnieszka Kowalska, Prawo i Podatki, 2008.12.12, Zasada prawdy obiektywnej a racjonalność i efektywność kosztów podatkowych.)

Stanowisko to znajduje potwierdzenie także w orzecznictwie. Na fakt ten zwrócił uwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 21 sierpnia 2008 r., (sygn. akt I SA/Ol 273/08) wskazując, że " w orzecznictwie sądowo administracyjnym podkreślano już wielokrotnie, że organy podatkowe nie są uprawnione do oceny prawidłowości prowadzenia działalności gospodarczej przez podatnika, a jedynie do oceny, czy dany wydatek wykazuje normatywny związek z przychodem, czyli potencjalnie można się spodziewać, że jego poniesienie spowoduje powstanie przychodu. (...) O przydatności czy racjonalności wydatku decyduje podatnik. Organ uprawniony jest natomiast do badania czy dany rodzaj wydatków pozostaje w związku z działalnością przedsiębiorstwa".

Powyższe argumenty potwierdzają zatem stanowisko zajmowane przez Spółkę, zgodnie z którym racjonalność sposobu prowadzenia działalności gospodarczej i ponoszonych wydatków oceniać może wyłącznie podmiot podejmujący działania w tej sferze. Nie ulega wątpliwości, że wydatki poniesione przez Spółkę są wydatkami celowymi, skierowanymi na jej rozwój, tj. planowane rozwinięcie zakresu Jej działalności, co w konsekwencji ma prowadzić do zwiększenia zysków. Spółka pragnie podkreślić, iż usługi nabyte w związku z przygotowaniem do wejścia na GPW dały wymierne korzyści także w szerszym aspekcie działalności Spółki. Przykładowo, uczestnictwo w szkoleniach było okazją do spotkań z potencjalnymi inwestorami, usługi prawne wiązały się z kompleksową weryfikacją dokumentów Spółki, usługi biegłych rewidentów zaowocowały natomiast kompleksowym zbadaniem sytuacji finansowej Spółki.

Spółka pragnie ponadto podkreślić, iż stanowisko, iż wydatki związane z planowanym wprowadzeniem akcji do obrotu publicznego, stanowią koszty uzyskania przychodów, potwierdzają min. wyroki sądów administracyjnych oraz interpretacje wydane przez Ministra Finansów.

Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, w wyroku z dnia 17 marca 2010 r. (I SA/Wr 1934/09) uznał, że "nie ulega zatem wątpliwości, że wydatki poniesione w celu emisji akcji należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Są one bowiem typowymi kosztami pośrednimi związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą, której efekty podlegają opodatkowaniu". WSA w Poznaniu w wyroku z 6 maja 2008 r. (I SA/Po 257/08) również stwierdził, iż "wydatki związane z przygotowaniem wprowadzenia akcji na giełdę są wydatkami, których celem jest powiększenie przychodu Spółki. (...) Z powyższych względów należało uznać, że opisane we wniosku wydatki spełniają ustawowe wymogi kosztu uzyskania przychodu zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W podobnym tonie wypowiedział się WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 15 listopada 2007 r. (I SA/Gd 753/07), a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 28 maja 2010 r. (IPPB3/423-181/10-2/MC), czy też Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 5 marca 2008 r. (ILPB3/423-288/07-5/EK).

Potwierdzenie powyższej argumentacji znaleźć także można w interpretacji Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego z dnia 16 sierpnia 2007 r. (sygn. ŁUS-II-2-423/256/07/AG), który stwierdził, że "poniesione przez Spółkę wydatki związane z dopuszczeniem akcji do obrotu publicznego, należą do kosztów, których wprost nie można przyporządkować do określonego przychodu. Bezsprzecznie jednak spełniają przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ww. ustawy - zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 - są więc kosztami związanymi z działalnością gospodarczą i dotyczą zwiększenia źródeł przychodów, w związku z czym stanowią koszt uzyskania przychodów z chwilą poniesienia."

Zdaniem Spółki, w sytuacji przedstawionej przez Nią spełnione zostały wszystkie warunki określone w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT. Koszty poniesione przez Spółkę są związane z całokształtem działalności i nie dotyczą ściśle wyodrębnionego okresu, podlegają zatem zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu z chwilą ich faktycznego poniesienia. Reasumując należy przyjąć, że odpowiednio udokumentowane wydatki związane z emisją akcji stanowić będą koszt uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia.

Podkreślić ponadto należy, iż żaden z wydatków poniesionych przez Spółkę nie został wymieniony przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

W opinii Spółki bez znaczenia pozostaje fakt czasowego wstrzymania przez Spółkę procesu wejścia na GPW, przedmiotowe wydatki w momencie ich poniesienia były bowiem związane z realizacją celu, jakim była emisja akcji Spółki mająca ostatecznie doprowadzić do zwiększenia osiąganych przez Spółkę przychodów. Co więcej, należy podkreślić, iż Spółka nie odstąpiła całkowicie od planu wejścia na GPW, a jedynie podjęła decyzję o kontynuacji tego procesu w momencie bardziej odpowiednim ze względów ekonomicznych.

Podsumowując, w ocenie Spółki wszystkie warunki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opisanych na wstępie wydatków związanych z wejściem Spółki na giełdę są w niniejszej sprawie spełnione. Wydatki te zostały poniesione w sposób definitywny. Ponadto, jak wskazano szczegółowo powyżej, poniesienie tych wydatków dokonane zostało z zamiarem rozwinięcia i rozszerzenia działalności gospodarczej Spółki, a w konsekwencji wpłynąć miało na zwiększenie jej przychodów podlegających opodatkowaniu. Wydatki te nie zostały wreszcie wymienione przez ustawodawcę w katalogu negatywnym zawartym w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

W związku z podniesionymi argumentami potwierdzonymi przez przytoczone orzecznictwo, w tym NSA, należy więc uznać za dopuszczalne zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z planowaną emisją akcji i wprowadzeniem ich do publicznego obrotu, jako kosztów pośrednio związanych z przychodami.

Jednocześnie Spółka pismem z dnia 31 stycznia 2011 r. w uzupełnieniu swojego stanowiska powołała się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie w sprawie o sygn. akt II FPS 6/10, zgodnie z którą "tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów, stosowanie do reguł wyrażonych w treści art. 12 ust. 4 pkt 4 i art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w zw. z art. 15 ust. 1 tej ustawy." Wnioskodawca podkreślił również charakter powyższego orzeczenia wskazując, iż ma ono moc uchwały wydanej w składzie siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Ponadto, w ocenie Spółki, niezależnie od zastosowanego rozwiązania, wydatki poniesione w związku z planowanym wprowadzeniem akcji do obrotu na rynku regulowanym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT w momencie ich poniesienia. W opinii Spółki sposób wprowadzenia akcji Spółki do obrotu publicznego (z podwyższeniem kapitału zakładowego lub bez niego) nie determinuje podatkowego traktowania kosztów poniesionych w związku z planowanym upublicznieniem akcji. Zdaniem Spółki, w każdej z przedstawionych sytuacji stanowić one będą koszty uzyskania przychodów.

W odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego. Jest to wówczas koszt ogólny działalności gospodarczej. Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Przy ocenie tej, decydującym jest moment dokonania tegoż wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek miedzy poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem. W ocenie organu, wydatki poniesione przez spółkę w sytuacji podwyższenia kapitału zakładowego, będą kosztami bezpośrednio związanymi z tym podwyższeniem. Emisja nowych akcji i wprowadzenie ich do obrotu na rynku regulowanym spowoduje powiązanie wydatków poniesionych przez Spółkę z przychodem powstałym na skutek podwyższenia kapitału zakładowego, przesądzając tym samym o bezpośrednim charakterze kosztów, nakierowanym na odniesienie skutku w postaci podwyższenia kapitału zakładowego Spółki.

Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 431 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) podwyższenie kapitału zakładowego spółki akcyjnej wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji.

Na podstawie zaś art. 396 § 2 ww. ustawy, do kapitału zapasowego należy przelewać nadwyżki, osiągnięte przy emisji akcji powyżej ich wartości nominalnej, a pozostałe po pokryciu kosztów emisji akcji.

Oznacza to, iż wszelkie koszty ponoszone przez spółkę akcyjną przy jej założeniu lub rozszerzeniu pozostają w bezpośrednim związku z podwyższeniem kapitału zakładowego/zapasowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego (a właściwie zdarzenia przyszłego odnośnie kwestii podwyższenia kapitału zakładowego) wynika, iż Spółka dokona podwyższenia kapitału zakładowego w momencie emisji nowych akcji. W konsekwencji, jak to już zostało powyżej wskazane, Spółka poniosła wydatki związane z przedmiotowym zdarzeniem. W tym miejscu podkreślić należy, iż poniesione wydatki dotyczące pozyskania kapitału zakładowego związane są z otrzymaniem dopłaty do kapitału na jego pokrycie. Istnieje więc konkretny związek pomiędzy otrzymanymi środkami za pomocą których pozyskano kapitał, a poniesionymi wydatkami, będącymi skutkiem jego pozyskania. Należy zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. W świetle art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy wartości majątkowe wniesione na pokrycie kapitału zakładowego Spółki nie stanowią jej przychodu. Wobec tego wydatków związanych z pozyskaniem kapitału zakładowego nie można traktować jako kosztów uzyskania przychodów. Nie odnoszą się one bowiem do przychodu podatkowego. Są bezpośrednio powiązane z przeprowadzeniem neutralnej podatkowo operacji na kapitale zakładowym Spółki. Przychód ten nie powstaje jako efekt bieżącej działalności gospodarczej podatnika. Należy stwierdzić, że Spółka ma prawo oczekiwać, iż w określonej perspektywie czasowej podwyższenie kapitału i związane z tym rozszerzenie działalności będzie generowało zwiększone przychody, ale będą to już przychody z bieżącej działalności gospodarczej.

Przychód z tej działalności jest przychodem odrębnym od przychodu otrzymanego na podwyższenie kapitału zakładowego. Z osiągnięciem tego przychodu będą się wiązały odrębne wydatki stanowiące koszt jego uzyskania.

Skoro więc, przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, w przedmiotowej sprawie wydatki na przygotowanie prospektu emisyjnego, doradztwo prawne i finansowe, opłaty notarialne, produkcję reklamy emisyjnej oraz szkolenia, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy).

Reasumując stwierdzić należy, iż wydatki poniesione przez Podatnika w sytuacji emisji nowych akcji i wprowadzenia ich do obrotu wraz z częścią istniejących akcji Spółki, które w konsekwencji pozostają w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Odmienna jest natomiast sytuacja prawno podatkowa Wnioskodawcy w ramach przedstawionego stanu faktycznego stanowiąca przedmiot pytania numer 1. Opisany w powyższy sposób stan faktyczny nie powoduje podwyższenia kapitału zakładowego, a zatem wydatki związane z emisją akcji i wprowadzeniem ich do obrotu publicznego stanowią w myśl przepisów Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodu. W tej sytuacji nie znajduje bowiem zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy, który nie pozwala, aby do przychodów zaliczyć przychody otrzymane na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, uniemożliwiając tym samym rozpoznanie wydatków poniesionych na ten cel jako kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, w sytuacji gdy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę nie doprowadzą w konsekwencji do podwyższenia kapitału zakładowego Spółki, stanowić będą w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodu i to niezależnie czy zaistnieje możliwości przyporządkowania poniesionych przez podatnika wydatków konkretnym osiąganym przez niego przychodom. W powyżej wskazanym stanie faktycznym będą miały zastosowanie zasady ogólne wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy, które nakazują szerokie rozumienie użytego w tym przepisie pojęcia "kosztów poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów". Oznacza to, iż wydatki których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskiwanymi przychodami, w tym przede wszystkim z neutralnym pod względem podatkowym podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki (które w tak przedstawionym stanie faktycznym nie nastąpi), podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu z chwilą ich faktycznego poniesienia, z uwagi na fakt, iż wydatki te związane są z całokształtem działalności Wnioskodawcy. W tym miejscu wskazać należy, iż decydującym kryterium przy ocenie możliwości zaliczenia przez Wnioskodawcę określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest zamiar podatnika. Jeśli zatem zamiarem ponoszenia przedstawionych we wniosku wydatków nie jest podwyższenie kapitału zakładowego wówczas wydatki takie oceniane przez pryzmat celu a nie skutku stanowią koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc się do powoływanych przez Spółkę we wniosku orzeczeń sądowych organ podatkowy podkreśla, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach w odzwierciedleniu do konkretnego stanu faktycznego i nie mają charakteru wiążącej wykładni prawa podatkowego. Podkreślić również należy, iż dotyczą one co do zasady stanu faktycznego oraz wynikającego z niego stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 1 a zatem stanowiska, które organ podatkowy podziela. Niezależnie od powyższego w tym miejscu organ pragnie przywołać orzeczenia wojewódzkich sądów administracyjnych, a także orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, które za przedmiot rozstrzygnięcia miały stan faktyczny zbliżony do przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie pytania numer 2 (por.: wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 sierpnia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3917/06; wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 10 października 2007 r. sygn. akt I SA/Bd 546/07, wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 46/08, wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2220/07, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 22 kwietnia 2008 r. sygn. akt I SA/Bd 73/08, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 8 kwietnia 2008 r. sygn. akt I SA/Bd 44/08, wyrok NSA z 23 lutego 2009 r. sygn. akt II FSK 1753/07, wyrok NSA z 21 lipca 2009 r. sygn. akt I FSK 897/08; wyrok NSA z 25 czerwca 2009 r. sygn. akt II FSK 217/08, wyrok NSA z 29 października 2009 r. sygn. akt II FSK 803/08, wyrok NSA z 26 listopada 2009 r. sygn. akt II FSK 1016/08, wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2009 r. sygn. akt II FSK 2085/08 i sygn. akt. II FSK 1207/08, wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2010 r. sygn. akt II FSK 1446/08 oraz wyrok NSA z dnia 10 lutego 2010 r. sygn. akt II FSK 1450/08, wyrok NSA z dnia 4 marca 2010 r. sygn. akt II FSK 1752/08).

Ustosunkowując się natomiast do kwestii mocy wiążącej uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, podjętej w składzie 7 sędziów, w przedmiocie zaliczenia pewnej kategorii wydatków dokonanych w ramach podwyższenia kapitału zakładowego spółki do kosztów uzyskania przychodów tj. uchwały NSA z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10, stwierdzić należy, iż nie ma ona charakteru bezwzględnie wiążącego. Uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego powzięta na skutek pytania prawnego w konkretnej sprawie jest wiążąca jedynie w danej sprawie (por. art. 187 § 2 p.p.s.a.). Moc wiążąca w sposób bezpośredni rozciąga się zatem jedynie nad sprawą, której uchwała dotyczy. Uchwała siedmiu sędziów wydana w konkretnej sprawie wiąże pozostałe sądy jedynie w sposób pośredni. Oznacza to, iż Sąd orzekający w podobnej sprawie może nie zgodzić się z poglądem wyrażonym w uchwale, niemniej jednak zobowiązany jest wówczas do przedstawienia zagadnienia prawnego odpowiednio poszerzonemu składowi Naczelnego Sądu Administracyjnego (art. 269 p.p.s.a.). Powyższe w sposób bezpośredni wpływa na sytuację organu administracji publicznej, który z punktu widzenia formalnoprawnego nie jest związany treścią powziętej uchwały.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, w ocenie organu podatkowego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 1 uznać należy za prawidłowe. Natomiast w zakresie pytania numer 2 organ podatkowy, mając na uwadze powyżej wskazaną argumentację nie podziela stanowiska Wnioskodawcy, uznając je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.