IPPB3/423-727/13-2/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2013 r. (data wpływu 16 września 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów podatkowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. jako podmiot posiadający koncesję na obrót energią elektryczną sprzedaje energię elektryczną m.in. klientom indywidualnym którzy zużywają ją do własnych celów. Spółka nie posiada własnych urządzeń przesyłowych którymi mogłaby być dostarczona energia W konsekwencji dla realizacji dostawy konieczne jest zawarcie przez Odbiorców dodatkowej umowy o świadczenie usług dystrybucji. Umowy takie zawierane są z Operatorem Systemu Dystrybucyjnego który zapewnia dostawę energii elektrycznej do Odbiorców.

Zasady rozliczania sprzedanej energii elektrycznej przez Spółkę na warunkach wybranej przez Odbiorcę taryfy określają Ogólne Warunki Umowy

Odbiorca ponosi koszty wyłącznie faktycznie zużytej energii elektrycznej. Odbiorca jest rozliczany według wybranych Szczegółowych Warunków Oferty oraz ceny energii elektrycznej i stawki opłaty handlowej przypisanej do grupy lub grup taryfowych Odbiorcy określonych w obowiązującym Odbiorcę Cenniku lub/i SWO. Rozliczenia za sprzedaną energię elektryczną odbywają się na podstawie odczytów układu pomiarowo rozliczeniowego dokonywanych przez upoważnionych przedstawicieli OSD i udostępnionych Spółce oraz szacunkowego zużycia energii elektrycznej przez Odbiorcę. Spółka może również dokonać rozliczeń w oparciu o dane pomiarowe przekazane Spółce przez Odbiorcę.

Spółka pobiera należności za energię elektryczną w wysokości ustalonej w oparciu o zadeklarowany przez Odbiorcę wolumen (Przez tzw. deklarowany wolumen rozumie się ilość energii elektrycznej zadeklarowanej przez Odbiorcę do zużycia w danym okresie odzwierciedlającą jej prawdopodobne zużycie). Należności te są następnie rozliczane w oparciu o faktyczne zużycie energii elektrycznej.

Zgodnie z OWU rozliczenia pomiędzy Spółką a Odbiorcą dokonywane są na podstawie faktur VAT. Spółka wystawi Odbiorcy fakturę VAT na okres sześciu kolejnych miesięcy sprzedaży energii elektrycznej (okres ten wskazywany jest w treści faktury VAT). Należność z tej faktury VAT jest płatna z góry w trzech dwumiesięcznych ratach każda w terminie nie krótszym niż 14 dni od początku każdego dwumiesięcznego okresu składającego się na sześć kolejnych miesięcy. Spółka do faktury VAT dołącza trzy blankiety zapłaty wskazujące szczegółowo termin zapłaty poszczególnych rat.

Stosownie do postanowień OWU, Spółka, nie rzadziej niż raz w roku, w oparciu o uzyskane z OSD dane dotyczące faktycznego zużycia energii elektrycznej przez Odbiorcę, dokonuje rozliczenia Odbiorcy, które uwzględnia rzeczywiste zużycie energii elektrycznej w okresie objętym rozliczeniem.

Jeżeli w wyniku rozliczenia rzeczywistego zużycia energii elektrycznej za poprzednie okresy rozliczeniowe po stronie Odbiorcy powstaje niedopłata, Spółka dolicza kwotę niedopłaty do faktury VAT wystawionej na najbliższy okres rozliczeniowy. Natomiast w przypadku, gdy w wyniku rozliczenia rzeczywistego zużycia energii elektrycznej za poprzednie okres rozliczeniowe powstanie po stronie Odbiorcy nadpłata, Spółka pomniejsza o jej wartość kwotę faktury VAT wystawionej na najbliższy okres rozliczeniowy (o ile Odbiorca nie zażąda zwrotu nadpłaty). A zatem rozliczenie rzeczywistego zużycia energii wpływa na wartość faktury VAT wystawianej przez Spółkę za najbliższy okres rozliczeniowy.

Końcowo Spółka pragnie zaznaczyć, iż powyżej wskazane zasady rozliczeń sprzedaży energii elektrycznej określone w OWU, wynikają ze specyfiki branży, gdzie dystrybucja jest wykonywana przez wyspecjalizowane podmioty pełniące rolę OSD. Podmioty te rozliczają dystrybucję energii elektrycznej i przekazują dane w terminach określonych we własnych regulacjach korporacyjnych. Oznacza to, iż Spółka jest uzależniona od informacji przekazywanych przez OSD, co powoduje, iż - jak juz zostało powyżej wskazane - cykliczne (tj 6-miesięczne) rozliczenia za sprzedaną energię elektryczną odbywają się na podstawie szacunkowego zużycia energii elektrycznej przez Odbiorcę (tzw. deklarowanego wolumenu) oraz odczytów układu pomiarowo rozliczeniowego dokonywanych przez upoważnionych przedstawicieli OSD, czy też z uwzględnieniem danych pomiarowych przekazanych Spółce przez Odbiorcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota netto wykazywana przez Spółkę na fakturach VAT wystawianych na rzecz Odbiorców na 6-miesięczne okresy rozliczeniowe stanowi w pełnej kwocie przychód podatkowy w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego (wskazywanego w treści faktur VAT).

Stanowisko Spółki

Zdaniem Spółki kwota netto wykazywana przez Spółkę na fakturach VAT wystawianych na rzecz Odbiorców na 6-miesięczne okresy rozliczeniowe stanowi w pełnej kwocie przychód podatkowy w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego (wskazywanego w treści faktur VAT). Bez znaczenia jest przy tym fakt, iż przed zakończeniem okresu rozliczeniowego wskazanego w fakturze VAT Wnioskodawca otrzymuje od Odbiorcy w trzech dwumiesięcznych ratach zapłatę całej kwoty należności wynikającej z tej faktury. Na prawidłowość wskazanego momentu rozpoznania przychodu podatkowego nie wpływa również sposób w jaki kalkulowane jest wynagrodzenie Spółki dokumentowane fakturą VAT, tj. czy wynika ono z szacunkowego zużycia energii elektrycznej przez Odbiorcę oraz odczytów układu pomiarowo rozliczeniowego dokonywanych przez upoważnionych przedstawicieli OSD i udostępnionych Spółce, czy też z uwzględnienia danych pomiarowych przekazanych Spółce przez Odbiorcę.

Artykuł 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (dalej: ustawa p.d.o.p.> reguluje kwestię przychodów, w tym momentu ich powstawania dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie ze wskazanym artykułem (tekst jedn.: art. 12 ust. 1 ustawy p.d.o.p.), przychodami są, co do zasady, otrzymane pieniądze wartości pieniężne i inne świadczenia wskazane w ustawie p.d.o.p. A zatem, ustawodawca wskazał, iż przychodami podatkowymi są wszelkie otrzymane kwoty pieniężne i inne świadczenia (tzw. zasada kasowa).

Niemniej, jednocześnie ustawodawca przewidział wyjątek od wskazanej zasady ogólnej, wskazując w art. 12 ust. 3 ustaw p.d.o.p., iż przychodami podatkowymi są także związane z działalnością gospodarcza należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (tzw. zasada memoriałowa). Jednocześnie, w art. 12 ust. 3a-3e ustawy p.d.o.p., określił kiedy powstaje przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 3.

Zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy p.d.o.p., jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 12 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Powyższe oznacza, iż w przypadku gdy strony ustalą, że dostawa energii elektrycznej jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, przychód podatkowy powstaje w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie lub fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Na moment powstania przychodu podatkowego nie wpływa zatem ani otrzymanie płatności ani moment dokonania dostawy energii elektrycznej.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wskazać należy, iż zarówno z OWU, jak faktur VAT wystawianych przez Spółkę na rzecz Odbiorcy wynikają 6-miesięczne okresy rozliczeniowe. A zatem, przychód podatkowy po stronie Spółki powstaje w ostatnim dniu ta ustalonych okresów rozliczeniowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, na tak określony moment rozpoznawania przychodów po stronie Spółki nie wpływa to, iż przed zakończeniem okresu rozliczeniowego wskazanego w fakturze VAT Wnioskodawca otrzymuje od Odbiorcy w trzech dwumiesięcznych ratach zapłatę całej kwoty należności wynikającej z tej faktury. Wynika to z faktu, iż znajdujący zastosowanie w rozpatrywanym stanie faktycznym art. 12 ust. 3 związku z ust. 3c i ust. 3d ustawy p.d.o.p. wyłącza powstanie przychodu podatkowego na zasadzie kasowej, tj. w chwili otrzymania zapłaty. Wprowadza on tzw. memoriałową zasadę rozpoznawania przychodów, dla której - w przypadku dostaw energii elektrycznej rozliczanych w oparciu okresy rozliczeniowe - ustawodawca określił moment powstania przychodu w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego.

Spółka stoi również na stanowisku, iż powstanie przychodu podatkowego w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego przyjętego przez strony (wynikającego z umowy lub faktury VAT) jest niezależne od sposobu kalkulacji wynagrodzenia za ten okres. Wskazać bowiem należy, iż sposób ukształtowania praw i obowiązków stron umowy, zależy od ich uznania, byleby treść lub cel umowy nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) tej umowy, ustawie oraz zasadom współżycia społecznego. Wynika to z zasady swobody umów, określonej w art. 353¹ Kodeksu cywilnego. A zatem, Spółka i Odbiorca mogą dowolnie kształtować swoje prawa i obowiązki. W konsekwencji, ustalenie zasad kalkulacji wynagrodzenia za 6 - miesięczne okresy rozliczeniowe w oparciu o szacunkowe zużycie energii elektrycznej przez Odbiorcę oraz odczyty układu pomiarowo - rozliczeniowego dokonywane przez upoważnionych przedstawicieli OSD i udostępniane Spółce, czy też dane pomiarowe przekazane Spółce przez Odbiorcę jest dopuszczalne.

Mając na względzie powyższe, w przypadku gdy na kwotę netto faktury VAT wystawianej przez Wnioskodawcę za dany okres rozliczeniowy wpływa przykładowo, szacunkowe zużycie energii zadeklarowane przez Odbiorcę oraz rozliczenie rzeczywistego zużycia za poprzednie okresy rozliczeniowe, zdaniem Spółki kwota netto faktury w pełnej wysokości powinna zostać rozpoznana jak przychód podatkowy w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego wskazanego w fakturze VAT. Bez znaczenia powinien przy tym pozostawać fakt, iż elementem wynagrodzenia dokumentowanego tą fakturą VAT jest rozliczenie zużycia rzeczywistego za poprzednie okresy rozliczeniowe (tekst jedn.: dostawy realizowane w poprzednich okresach rozliczeniowych). Zauważyć bowiem należy, iż z jednej strony art. 353¹ Kodeksu cywilnego wprowadza zasadę swobody umów i tym samym strony mogą swobodnie ustalać zasady rozliczeń finansowych w ramach zawartych umów. Natomiast z drugiej, w przypadku gdy umowa/faktura wskazuje okresy rozliczeniowe, art. 12 ust. 3c w związku z ust. 3d ustawy p.d.o.p. stanowi, iż moment powstania przychodu podatkowego określany jest w oparciu o ostatni dzień okresu rozliczeniowego a nie moment wykonania usługi/ dostawy (taki moment powstania przychodu podatkowego określa inny przepis, tj. art. 12 ust. 3a ustawy p.d.o.p. Podsumowując, w przypadku ustalenia przez strony okresów rozliczeniowych, bez znaczenia dla momentu określenia powstania przychodu podatkowego pozostawać powinien moment wykonania usługi dostawy. Istotny jest jedynie okres rozliczeniowy, który powinien być rozumiany jako przedział czasowy, wyodrębniony ze względu na obowiązek uregulowania przez dane podmioty spraw finansowych.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 28 maja 2013 r. (sygn. ILPB3/423-66/12/13-S/JG) która uwzględnia stanowisko wynikające z prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 3 grudnia 2012 r. (sygn. akt I SA/Wr 1147/12):

"brak jest podstaw do utożsamiania okresu rozliczeniowego określonego w umowie", o którym stanowi art. 12 ust. 3c ww. ustawy z okresem którego dotyczy czynność będąca jej przedmiotem. Jak wskazał Sąd z powołanego wyżej przepisu wynika, że chodzi raczej o okres wyodrębniony przez strony umowy z uwagi na obowiązek dokonania rozliczeń za świadczone (cyklicznie w sposób ciągły, czy w pewnym przedziale czasowym) usługi. Sąd podniósł, że w przedmiotowej sprawie ma znaczenie rozróżnienie pomiędzy okresem rozliczenia a okresem, w którym świadczone były rozliczane usługi."

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, kwota netto wykazywana przez Spółkę na fakturach VAT wystawianych na rzecz Odbiorców na 6-miesięczne okresy rozliczeniowe (wskazywane w treści faktur VAT) stanowi w pełnej wysokości przychód podatkowy w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. dalej: "ustawa o p.d.o.p."), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do treści art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast moment powstania przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 3 określają przepisy art. 12 ust. 3a, ust. 3c, ust. 3d i ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 12 ust. 3a tejże ustawy stanowi, iż za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Zgodnie z art. 12 ust. 3c ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

W myśl art. 12 ust. 3d przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego.

Gramatyczna wykładnia przepisów art. 12 ust. 3c i 3d, które mają zastosowanie w przedmiotowej sprawie, prowadzi do wniosku, że w przypadku, gdy umowa na dostawę energii elektrycznej lub wystawiona faktura zawierają postanowienia wskazujące okres rozliczeniowy, zasadą jest, że za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka sprzedaje energię elektryczną m.in. klientom indywidualnym. Zasady rozliczania sprzedanej energii elektrycznej przez Spółkę na warunkach wybranej przez Odbiorcę taryfy określają Ogólne Warunki Umowy. Spółka pobiera należności za energię elektryczną w wysokości ustalonej w oparciu o zadeklarowany przez Odbiorcę wolumen. Należności te są następnie rozliczane w oparciu o faktyczne zużycie energii elektrycznej. Zgodnie z OWU rozliczenia pomiędzy Spółką a Odbiorcą dokonywane są na podstawie faktur VAT. Spółka wystawia Odbiorcy fakturę VAT na okres sześciu kolejnych miesięcy sprzedaży energii elektrycznej (okres ten wskazywany jest w treści faktury VAT). Należność z tej faktury VAT jest płatna z góry w trzech dwumiesięcznych ratach każda w terminie nie krótszym niż 14 dni od początku każdego dwumiesięcznego okresu składającego się na sześć kolejnych miesięcy. Spółka do faktury VAT dołącza trzy blankiety zapłaty wskazujące szczegółowo termin zapłaty poszczególnych rat.

Dokonując analizy przytoczonego przepisu art. 12 ust. 3c ustawy, należy wskazać, iż ustawodawca określił następujące możliwe daty powstania przychodu:

* ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub

* ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na wystawionej fakturze.

Należy zauważyć, że art. 12 ust. 3c ustawy o p.d.o.p. odwołuje się wprost do woli stron - "jeżeli strony ustalą". Oznacza to, że badając, czy dana usługa stanowi usługę rozliczaną w okresach rozliczeniowych, należy badać nie tylko dosłowne brzmienie zapisów umów, ale całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy.

Organ zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż powstanie przychodu podatkowego w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego przyjętego przez strony jest niezależne od sposobu kalkulacji wynagrodzenia za ten okres (w przedmiotowej sprawie w oparciu o szacunkowe zużycie energii elektrycznej przez Odbiorcę oraz odczyty układu pomiarowo rozliczeniowego dokonywane przez upoważnionych przedstawicieli OSD i udostępnione Spółce, czy też dane pomiarowe przekazane Spółce przez Odbiorcę), nie można natomiast przyjąć, że świadczona przez Spółkę usługa rozliczana jest w 6-miesięcznych okresach rozliczeniowych. Aby uznać, że usługa jest rozliczana w okresie rozliczeniowym nie wystarczy bowiem samo zawarcie takiego stwierdzenia w umowach z odbiorcami czy na wystawianych im fakturach. Istotne są także pozostałe postanowienia umowy, w tym dotyczące okresów płatności za wykonywaną usługę, a jak wynika ze złożonego wniosku, strony umówiły się że płatność za usługę nie jest dokonywana w okresach 6-miesięcznych tylko w trzech dwumiesięcznych ratach, których suma stanowi całą wartość należności wynikającej z faktury. Spółka do faktury VAT dołącza trzy blankiety zapłaty wskazujące szczegółowo termin zapłaty poszczególnych rat.

Ustawa o p.d.o.p. nie zawiera definicji pojęcia okresu rozliczeniowego. Zatem należy odwołać się do wykładni literalnej przepisu art. 12 ust. 3c ustawy o p.d.o.p. Przywołując internetowy słownik języka polskiego (http://sjp.pwn.pl)"Rozliczyć się" to "Załatwić/uregulować z kimś sprawy finansowe", "Rozliczenie" zaś to "Uregulowanie wzajemnych należności, zobowiązań między przedsiębiorstwem i dostawcami, dłużnikami i wierzycielami, pracodawcami i pracownikami itp." Natomiast "okres" to "czas trwania czegoś", "przedział czasowy, wyodrębniony w dziejach ze względu na jakieś ważne wydarzenia historyczne, kulturalne itp.", "czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powtarza się jego przebieg". Okres rozliczeniowy oznacza zatem przedział czasowy, wyodrębniony ze względu na obowiązek uregulowania przez dane podmioty spraw finansowych.

Z powyższym rozumieniem pojęcia "okres rozliczeniowy" zgadza się również Wnioskodawca przedstawiając swoje stanowisko, wyciągając jednakże błędne wnioski co do jego zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Jeszcze raz należy podkreślić, że do uznania, że okres rozliczeniowy wynosi 6 miesięcy nie wystarczy sam zapis na fakturze, np. "faktura za okres rozliczeniowy 01.01.- 30.06.danego roku". Istotne są także postanowienia co do terminu, w którym należność ma być uregulowana. Zgodnie w wolą stron (Spółki i Odbiorcy) umowa zakłada regulowanie zobowiązań przez klientów z tytułu dostarczanej przez Spółkę energii w okresach innych niż 6-miesięczne, a mianowicie trzykrotnie w ciągu półrocza.

Odpowiednie rozumieniu "okresu rozliczeniowego", o którym mowa w art. 12 ust. 3c musi uwzględniać także okresy za jakie można żądać zapłaty. Potwierdza to systematyka ustawy, która za moment graniczny rozpoznawania przychodu wskazuje dzień uregulowania należności, nawet w odniesieniu do, co do zasady, memoriałowo wykazywanych przychodów należnych (art. 12 ust. 3a pkt 2 i art. 12 ust. 3e). Nie może być tak, że sam zapis na fakturze podważa faktycznie występujący okres rozliczeniowy. W przeciwnym wypadku doszłoby do sytuacji, iż niezależnie od okoliczności, iż np. w okresach miesięcznych powstaje u kontrahenta zobowiązanie do zapłaty, a u wykonawcy usługi powstaje wierzytelność wobec kontrahenta, której prawnie może dochodzić, podatnik mógłby wykazywać przychód w ujęciu podatkowym np. raz w roku, bo taki okres rozliczeniowy wskazywałby na fakturze. W konsekwencji, "okres rozliczeniowy", o którym mowa w art. 12 ust. 3c ustawy p.d.o.p. musi być odzwierciedleniem faktycznego okresu rozliczeniowego opartego na obligacyjnym stosunku zakładającym z jednej strony świadczenie z drugiej zaś zapłatę (cenę, wynagrodzenie) za to świadczenie. W przypadku, gdy modyfikacja wynikająca z faktury nie uwzględnia istoty tego stosunku i wynikającego z niego roszczenia o zapłatę, nie można przyjąć, iż mamy do czynienia z okresem rozliczeniowym wskazanym na fakturze.

Biorąc powyższe pod uwagę, za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż kwota netto wykazywana przez Spółkę na fakturach VAT wystawianych na rzecz Odbiorców na 6-miesięczne okresy rozliczeniowe (wskazywane w treści faktury VAT) stanowi w pełnej wysokości przychód podatkowy w ostatnim dniu 6-miesięcznego okresu rozliczeniowego. W przedmiotowej sprawie przychód powstaje bowiem w ostatnim dniu każdego z dwumiesięcznych okresów składających się na sześć kolejnych miesięcy.

Końcowo, należy wskazać, iż co do zasady, interpretacje indywidualne oraz wyroki sądowe nie stanowią powszechnej wykładni przepisów prawa podatkowego, ponieważ wydawane są w indywidualnych sprawach, w konkretnym indywidualnie określonym stanie faktycznym i wiążą tylko strony postępowania.

Dodatkowo, należy zauważyć, iż wskazana przez Spółkę interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 maja 2013 r. sygn. ILPB3/423-66/12/13-S/JG będąca wynikiem uwzględnienia prawomocnego wyroku WSA z dnia 3 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1147/12 dotyczyła innego stanu faktycznego - momentu powstania przychodu podatkowego z tytułu uzyskanej prowizji za usługi pośrednictwa finansowego nie zaś momentu powstania przychodu z tytułu sprzedaży energii elektrycznej. Co więcej, w sprawie analizowanej przez Sąd kwestią sporną było zastosowanie art. 12 ust. 3c w sytuacji, gdy na zakończenie okresu (kwartału) podatnik nie posiadał jeszcze wiedzy o tym w jakiej wysokości ten przychód powstanie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.