IPPB3/423-673/09-3/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2009 r. (data wpływu 4 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasady ustalania wartości początkowej składników majątkowych objętych przez spółkę osobową - jest prawidłowe.

W dniu 4 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasady ustalania wartości początkowej składników majątkowych objętych przez spółkę osobową.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (dalej: P bądź Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami. Spółka jest właścicielem nieruchomości, tj. budynku biurowego przy ul. P w W. Budynek wynajmowany jest innym podmiotom celem prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość stanowi środek trwały Spółki. Wartość początkowa budynku wynosiła 9.016.549,06 PLN. Budynek amortyzowany był z zastosowaniem indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Dotychczasowa wartość umorzeń stanowiąca koszty uzyskania przychodów wynosi 5.191.730 PLN. Spółka planuje reorganizację swojej działalności, w szczególności poprzez usprawnienie administrowania i zarządzania posiadanymi nieruchomościami. Powyższy cel ma zostać osiągnięty poprzez przekazanie administrowania i zarządzania przedmiotową nieruchomością do utworzonej w tym celu spółki komandytowej, w której Spółka stanie się komandytariuszem. W ramach planowanej reorganizacji Spółka wniesie do spółki komandytowej w formie wkładu niepieniężnego posiadany budynek biurowy przy ul. P w W. Przedmiot wkładu nie będzie stanowił przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Nieruchomość zostanie wniesiona do spółki komandytowej po wartości rynkowej wynikającej z wyceny dokonanej przez biegłego w zakresie wycen nieruchomości. Wartość rynkowa nieruchomości wynosi aktualnie ok. 22.000.000,00 PLN.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie nr 2. W przedmiocie pytania nr 1 wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawcy (ad. nr 2):

Z uwagi na fakt, iż spółka osobowa nie posiada osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami podatku dochodowego z tytułu udziałów w zyskach spółki osobowej są jej poszczególni wspólnicy. Zatem w zależności od tego czy wspólnicy są osobami fizycznymi czy osobami prawnymi zastosowanie mają odpowiednio przepisy ustawy o p.d.o.p. lub ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm., dalej: ustawa o p.d.o.f.). Zasada ta została potwierdzona w przepisach ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej: ustawa o p.d.o.p.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. m.in. przychody z udziałów w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału.

Jednakże, postanowienia ustawy o p.d.o.p. nie zawierają szczególnych regulacji odnoszących się do określenia wartości początkowej środków trwałych wnoszonych w formie aportu do spółek osobowych. Ustawa o p.d.o.p. przedstawia jedynie sposób określenia wartości wnoszonego wkładu w formie aportu do spółek kapitałowych. Natomiast kwestia określenia wartości początkowej środków trwałych wnoszonych w formie aportu do spółki osobowej została uregulowana w ustawie o p.d.o.f.

W zaistniałym stanie faktycznym komandytariuszem jest osoba prawna. Jednakże w ocenie Spółki, z uwagi na brak regulacji w p.d.o.p., odpowiednie zastosowanie powinny znaleźć przepisy p.d.o.f. Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 4 tej ustawy wartością początkową wkładu niepieniężnego wnoszonego w formie aportu do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej będzie jego wartość ustalona przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, nie wyższa od jego wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu. W orzecznictwie sądów ukształtował się pogląd, iż zastosowanie analogii w prawie podatkowym jest zabronione tylko w sytuacji, gdy prowadziłoby to do niekorzystnego rozstrzygnięcia na niekorzyść podatnika. Przede wszystkim dotyczy to sytuacji, w których w skutek zastosowania analogi na podatnika zostałyby nałożone obciążenia publicznoprawne. W przeciwnych wypadkach, w szczególności w sytuacji, gdy brak jest normy prawnej, która określałaby sposób zachowania podatnika, zastosowanie analogii celem wypełnienia luk w systemie prawa jest możliwe. Taka sytuacja zachodzi, w przedstawionym stanie faktycznym. Przepisy p.d.o.p. nie określają bowiem metody wyceny aktywów trwałych wnoszonych aportem do spółek osobowych. Taką sytuację przewidują jednak wprost przepisy p.d.o.f. Z tego też względu, w ocenie Spółki wniesiony do spółki komandytowej środek trwały, winien być wyceniony zgodnie z dyspozycją normy art. 22g ust. 1 pkt 4 p.d.o.f. Prawidłowość powyższego wnioskowania potwierdza również fakt, że ustawodawca w sposób analogiczny ukształtował przepisy dotyczące wyceny wkładów niepieniężnych wnoszonych do spółek kapitałowych. Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 4 p.d.o.p. wartość początkową wkładu stanowi wartość ustalona przez podatnika, nie wyższa jednak niż jego wartość rynkowa. Powyższe wskazuje, iż przedstawione rozumowanie jest zgodne nie tylko z celowościową wykładnią przepisów prawa ale także z wykładnią systemową, tj. rozwiązania dotyczące wyceny wkładów niepieniężnych są identyczne we wszystkich ustawach podatkowych.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, wartość początkową wnoszonego budynku biurowego powinna stanowić jego wartość określona w umowie spółki komandytowej, nie wyższa jednak niż wartość rynkowa tego budynku wynikająca z jego wyceny.

Prezentowane stanowisko znalazło potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, które stwierdziły, że do ustalania wartości początkowej wnoszonych w formie aportu środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych należy stosować przepisy ustawy o p.d.o.f. (Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 marca 2009 r., IBPBI/2/423-320/09/AM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.