IPPB3/423-663/13-2/MS1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2013 r. (data wpływu 13 sierpnia 2013 r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia wartości początkowej środka trwałego, którego część została odłączona i ustalenia wartości netto odłączonej części środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie określenia wartości początkowej środka trwałego, którego część została odłączona i ustalenia wartości netto odłączonej części środka trwałego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka, Podatnik, D.) jest podmiotem należącym do Grupy D. w Polsce. Podatnik świadczy usługi finansowe i informatyczne na rzecz podmiotów należących do grupy kapitałowej D. w Polsce.

W przyszłości, w związku z planowaną restrukturyzacją w Grupie D. w Polsce, prawdopodobnym jest, iż Spółka zostanie połączona z podmiotem będącym w posiadaniu sieci ciepłowniczych i innej infrastruktury technicznej wykorzystywanej do produkcji i przesyłania energii cieplnej. W efekcie D. stanie się właścicielem licznych środków trwałych.

Na obecnym etapie prac nad restrukturyzacją Grupy, Spółka posiada informacje, iż przejęcie całej infrastruktury technicznej związanej z produkcją i dystrybucją energii cieplnej będzie wiązało się także z obowiązkiem przeprowadzania licznych prac naprawczo-modernizacyjnych przedmiotowych środków trwałych. Wspomniane prace mają na celu przede wszystkim: remont zniszczonych lub zepsutych elementów składowych środków trwałych, unowocześnienie posiadanych środków trwałych i ich części składowych, usuwanie awarii oraz bieżącą konserwację posiadanego majątku.

Poza pracami, które obejmują likwidacje całościowe środków trwałych, występują także te, które dotyczą tylko elementów składowych poszczególnych środków trwałych. Tak zwane likwidacje częściowe polegają przede wszystkim na:

Tylko czasowe odłączenie elementu składowego w celu jego naprawy i ponowne jego podłączenie do środka trwałego nie jest traktowane jako likwidacja częściowa.

W związku z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym Spółka zadała następujące pytanie:

1. Czy opisane powyżej likwidacje częściowe środków trwałych mogą stanowić podstawę do obniżenia wartości początkowej środków trwałych zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. W jakiej kwocie, w związku z odłączeniem części składowej lub peryferyjnej, Spółka powinna dokonać obniżenia wartości początkowej środka trwałego stanowiącej podstawę do odpisów amortyzacyjnych.

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Spółka stoi na stanowisku, iż opisane w niniejszym wniosku wszystkie likwidacje częściowe mogą stanowić podstawę do obniżenia wartości początkowej środków trwałych zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie posługuje się wprost pojęciem częściowych likwidacji środków trwałych. Podstawą dla obniżania wartości początkowej środka trwałego w związku z przeprowadzaniem częściowych likwidacji jest art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl przywołanej regulacji, w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

W powyższej regulacji ustawodawca posługuje się pojęciem trwałego odłączenia części składowej lub peryferyjnej.

Zgodnie z art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Natomiast, część peryferyjna, o ile traktować ją jako przynależność, w myśl art. 51 § 1 Kodeksu cywilnego jest to rzecz ruchoma potrzebna do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostaje z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi.

Trwałe, definitywne odłączenie części składowej czy peryferyjnej od środka trwałego będzie skutkowało:

* trwałym uszkodzeniem środka trwałego lub istotną zmianą środka trwałego albo

* trwałym uszkodzeniem przedmiotu odłączonego lub trwałą istotną zmianę przedmiotu odłączanego.

Należy zatem wnioskować, iż z trwałym odłączeniem części składowej lub peryferyjnej nie mamy do czynienia w sytuacji, gdy nastąpi tylko tymczasowe odłączenie elementu w celu jego naprawy. Natomiast trwałe odłączenie części składowej lub peryferyjnej wystąpi zawsze, gdy przedmiot odłączony zostanie trwale uszkodzony lub zmieni się.

W opinii Spółki, wszystkie przeprowadzane w przyszłości przez nią likwidacje częściowe stanowią w myśl art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych trwałe odłączenie części składowej lub peryferyjnej. Odłączony element nie będzie bowiem ponownie przyłączany do środka trwałego - odłączenie będzie miało charakter definitywny. W niektórych przypadkach D. będzie dokonywała przyłączenia w miejsce wymontowanego elementu innej części, nie będzie to jednak nigdy ta sama cześć, ewentualnie może być to taka sama część (spełniająca analogiczną funkcję techniczną, ale w nowszej technologii). Jak wskazano bowiem w opisie zdarzenia przyszłego, w sytuacji, gdy odłączenie elementu składowego będzie miało charakter tymczasowy, dokonany tylko w celu naprawienia uszkodzonego elementu, D. nie będzie traktowała takiego zdarzenia jako likwidacji częściowej środka trwałego.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż wszelkie opisane w niniejszym wniosku likwidacje częściowe będą stanowiły podstawę do obniżenia wartości początkowej środka trwałego na podstawie art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. Spółka stoi na stanowisku, iż wartość początkowa stanowiąca podstawę odpisów amortyzacyjnych w związku z likwidacją częściową środka trwałego powinna być pomniejszana o wartość netto odłączanego elementu.

Zgodnie bowiem z art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

W myśl powyższej regulacji, w celu obniżenia wartości początkowej środka trwałego stanowiącej podstawę odpisów amortyzacyjnych Spółka powinna:

* po pierwsze ustalić wartość początkową (historyczną z dnia oddania środka trwałego do używania) odłączanego elementu oraz wartości dokonany do czasu odłączenia odpisów amortyzacyjnych,

* po drugie obliczyć wartość netto odłączanego elementu poprzez odjęcie od wartości początkowej elementu odłączanego wartości dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Ustalona w powyższy sposób wartość netto odłączanego elementu będzie pomniejszała wartość początkową całego środka trwałego. Od tak pomniejszonej wartości Spółka będzie naliczała odpisy amortyzacyjne dla celów podatku dochodowego.

W wielu sytuacjach nie jest możliwe ustalenie dokładnej wartości początkowej odłączanego elementu (dane księgowe nie zawierają informacji ile warta była odłączana część w momencie oddania do używania środka trwałego). W takim przypadku w opinii Podatnika, wartość początkowa odłączanego elementu powinna być ustalona proporcjonalnie do wartości całego środka trwałego. Pracownik techniczny, który będzie dokonywał odłączenia części składowej środka trwałego ustali, w oparciu o swoją wiedze ekspercką, jaką, procentową część całego środka trwałego stanowi odłączany element. Bazując na tak ustalonej wartości procentowej, Spółka będzie obliczała odpowiednio wartość początkową odliczanego elementu oraz przypadającą na tą część składową wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Podsumowując, zarówno w sytuacji, gdy Spółka (1) będzie potrafiła ustalić historyczną wartość początkową odłączanej części składowej, jak i w sytuacji, gdy (2) wartość początkowa odłączanego elementu ustalana będzie w oparciu o wiedzę ekspercką pracowników technicznych, obniżenia wartości początkowej środka trwałego będzie dokonywało się o wartość netto odłączanej części (wartość początkowa minus wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych). Tak obniżona wartość początkowa środka trwałego będzie stanowiła podstawę do naliczania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.