IPPB3/423-657/09-3/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2009 r. (data wpływu 7 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie znaków towarowych - jest prawidłowe.

W dniu 7 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie znaków towarowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka otrzyma tytułem aportu oddział. Oddział stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (u.p.d.o.p.) w ramach spółki wnoszącej aport. W ramach aportu Oddziału wniesione zostaną do Spółki prawa ochronne do Znaków Towarowych. Niektóre ze Znaków Towarowych wykazują pewne podobieństwo - zazwyczaj w sferze językowej - do innych Znaków Towarowych bądź też stanowią ich modyfikację (te inne znaki towarowe zostały już zamortyzowane oraz wycofane z użytku). Przykładowo, jeżeli został zarejestrowany Znak Towarowy jest nazwą marki (np. "Marka X"), to zmodyfikowany Znak Towarowy ma inne brzmienie: "Marka X- bez dodatku cukru". Zmodyfikowane Znaki Towarowe zostały zarejestrowane w Urzędzie Patentowym jako odrębny Znak Towarowy i udzielono na niego odrębnego prawa ochronnego. Spółka zamierza wprowadzić Znaki Towarowe do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i dokonywać od nich odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym powstaje pytanie:

Czy Spółka powinna jako odrębną wartość niematerialną i prawną uznać każdy z nabytych Znaków Towarowych, na który udzielono odrębnego prawa ochronnego.

Stanowisko Spółki:

Zgodnie z art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p. amortyzacji podlegają m.in. nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej, np. wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne i topografie układów scalonych - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencji (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub leasingu. Jak wynika z powyższej regulacji, aby określony Znak Towarowy stanowił dla Spółki odrębną wartość niematerialną i prawną i jako taki podlegał amortyzacji, spełnione muszą być następujące warunki:

* Znak Towarowy powinien być nabyty (tj. nie wytworzony przez Spółkę we własnym zakresie); - przewidywany okres używania Znaku Towarowego powinien być dłuższy niż rok;

* Znak Towarowy powinien być wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby związane z jej działalnością gospodarczą (lub też powinien być oddany przez nią do używania na podstawie umowy licencji, sublicencji, umowy najmu, dzierżawy lub leasingu), oraz

* Znak Towarowy powinien stanowić prawo określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej.

Warunki, o których mowa wyżej w przedmiotowej sprawie będą spełnione - Znaki Towarowe:

* zostaną nabyte (w drodze aportu),

* ich przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok

- będą one wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby związane z jej działalnością gospodarczą.

Zdaniem Spółki, jeżeli Urząd Patentowy wydał odrębne świadectwo ochronne na dany Znak Towarowy, to stanowi on odrębną wartość niematerialną i prawną niezależnie od faktu, czy zawiera w sobie fragment innego Znaku Towarowego. Słowne podobieństwo fragmentów Znaków Towarowych nie ma znaczenia dla potrzeb amortyzacji i każdy ze Znaków Towarowych stanowi odrębną wartość niematerialną i prawną, na co wskazuje przede wszystkim literalne brzmienie przepisów art. 16b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. Jak wynika z tych przepisów, amortyzacji podlegają m.in. prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej, w tym znaki towarowe. Przepisy u.p.d.o.p. nie definiują pojęcia znaku towarowego, nie wskazują też żadnych ograniczeń co do możliwości uznania danego oznaczenia za znak towarowy w sytuacji, gdy jest on podobny do innego oznaczenia - znaku towarowego. W tym zakresie przepisy u.p.d.o.p. odwołują się do ustawy - Prawo własności przemysłowej (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 9 października 2007 r.; sygn. I SA/Rz 599/07, w którym Sąd stwierdził: "W pierwszej kolejności odnieść się należy do przesłanki pojęcia prawa do znaku towarowego. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji tego pojęcia. Należy więc wesprzeć się określeniem tego pojęcia zawartym w przepisach odrębnych"). Jak wynika z przepisów ustawy - Prawo własności przemysłowej na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 PWP). To właśnie prawo jest "prawem określonym w PWP", o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. i to ono podlega amortyzacji. W tym kontekście należy podkreślić, że same przepisy PWP wskazują pewne ograniczenia co do możliwości udzielenia praw ochronnych na podobne oznaczenia. Zgodnie z art. 129 PWP nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, które nie mają dostatecznych znamion odróżniających, przy czym to Urząd Patentowy sprawdza, czy warunek ten jest spełniony, tzn. czy dany znak towarowy posiada dostateczne znamiona odróżniające od innego znaku towarowego. W efekcie dokonanej oceny, Urząd Patentowy wydaje decyzję bądź o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy i dokonuje jego rejestracji (art. 144, art. 147 ust. 1 oraz art. 149 PWP) bądź też wydaje decyzję o odmowie jego udzielenia (art. 145 ust. 1 PWP).

Jeżeli więc na dany Znak Towarowy zostanie udzielone prawo ochronne, oznacza to de facto, że posiada on "dostateczne znamiona odróżniające" od innych Znaków Towarowych (w przeciwnym przypadki zostanie wydana decyzja o odmowie udzielenia prawa ochronnego na ten znak na podstawie art. 149 PWP). W związku z powyższym należy uznać, iż zarejestrowanie Znaku Towarowego będącego np. słowną modyfikacją już istniejącego nie stanowi przeszkody dla uznania go za odrębną wartość niematerialna i prawną na gruncie przepisów u.p.d.o.p. Wręcz przeciwnie - to właśnie rejestracja nowego Znaku Towarowego umożliwia jego wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i jego amortyzację. Stanowisko takie znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz pismach organów podatkowych, których przedmiotem rozstrzygnięcia była kwestia momentu rozpoczęcia amortyzacji praw ochronnych do znaków towarowych. Z analizy przywołanych poniżej orzeczeń wynika, że decydujące znaczenie dla uznania określonych praw za "znak towarowy" w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., ma fakt ich rejestracji. Ewentualne podobieństwo dwóch znaków towarowych nie ma więc żadnego znaczenia z punktu widzenia możliwości ich amortyzacji tak długo, jak nie stanowi to przeszkody w ich rejestracji. Jako przykład można przywołać jedno z najnowszych orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego, w którym NSA wskazał, iż rozpoczęcie amortyzacji prawa ochronnego na znaku towarowym jest możliwe od momentu jego rejestracji (orzeczenie z 28 kwietnia 2009 r. II FSK 23/08). Podobny wniosek wynika m.in. z interpretacji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Dębicy z 7 lipca 2004 r. (sygn. PO IV-423/8/2004), w której czytamy:

"Ponieważ artykuł 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzależnia możliwość amortyzowania znaku towarowego od posiadania przez podatnika prawa do jego używania, należy ustalić okoliczności, w jakich podatnik nabywa takich praw. Stosownie do przepisów obowiązującej w przedstawionym stanie faktycznym ustawy z dnia 31.01. 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17 z późn. zm.), uzyskanie prawa z rejestracji znaku towarowego następuje wskutek wydania przez Urząd Patentowy decyzji o rejestracji znaku towarowego oraz dokonania jego wpisu w rejestrze znaków towarowych.

Prezentując powyższe stanowisko organ podatkowy uznaje za prawidłową opinię wyrażoną przez podatnika, iż, dopiero po otrzymaniu potwierdzenia rejestracji znaku towarowego i objęciu go prawami ochronnymi na podstawie decyzjii Urzędu Patentowego będzie możliwe wprowadzenie go do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz rozpoczęcie od następnego miesiąca naliczanie amortyzacji w koszty uzyskania przychodów - stosownie do art. 16h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy uwzględnieniu przepisów artykułów od 16c do 16 m w zakresie dotyczącym wartości niematerialnych i prawnych. Niezależnie od powyższego, Spółka uważa, że rejestracji Znaku Towarowego, który stanowi słowną "modyfikację" innego Znaku Towarowego nie można rozpatrywać w aspekcie ewentualnego "ulepszenia", o którym mowa w przepisach u.p.d.o.p. (tym bardziej, że pierwotne Znaki Towarowe zostały już w pełni zamortyzowane oraz wycofane z użytku). Przepisy u.p.d.o.p. przewidują bowiem możliwość ulepszenia jedynie w odniesieniu do środków trwałych, natomiast w odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych - już nie. Zdaniem Spółki, przedmiotową sytuację można porównać do modyfikacji programu komputerowego, na który udzielona jest licencja (a więc będącego odrębną WNiP), za pomocą innego programu komputerowego. Modyfikacje takie, jeżeli są przedmiotem odrębnych licencji, również stanowią odrębne WNiP. Potwierdza to interpretacja Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z 8 kwietnia 2009 r. (sygn. 1PPB51423-22/09-2/MŚ), w którym organ podatkowy uznał za prawidłowe następujące stanowisko zaprezentowane przez podatnika:

"Zdaniem Spółki, jeżeli poniesiony wydatek związany jest z nabyciem odrębnej licencji to licencja taka powinna być zaliczona do WNiP, podlegających amortyzacji podatkowej. u.p.d.o.p. w art. 16b zawiera bowiem enumeratywny katalog WNiP, do których należą m.in. licencje wymienione w art. 16b ust. 1 pkt 5.

Podobnie wypowiedział się również Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku w interpretacji z 10 października 2006 r. (sygn. DP/423-0114/06/AK).

Decydujące znaczenie ma w takiej sytuacji odrębność prawna, wyrażająca się w postaci odrębnych licencji. Podobnie w przypadku nowych Znaków Towarowych decydujące znaczenie będzie mieć fakt ich odrębnej rejestracji w Urzędzie Patentowym.

W związku z powyższym Spółka uważa, że powinna dokonywać odpisów amortyzacyjnych odrębnie od każdego Znaku Towarowego, o ile zostały one odrębnie zarejestrowane w Urzędzie Patentowym (oraz spełnione będą pozostałe warunki o których mowa w art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock