IPPB3/423-63/12-4/MC - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółdzielni mieszkaniowej kwoty zapłaconej tytułem kary wynikającej z ugody sądowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2012 r. (data wpływu 6 lutego 2012 r.) uzupełnione w dniu 10 kwietnia 2012 r. o własne stanowisko w sprawie w odpowiedzi na wezwanie z dnia 30 marca 2012 r. nr IPPB3/423-63/12-2/MC, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie nie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconej kary wynikającej z ugody sądowej - jest prawidłowe.

W dniu 6 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie nie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconej kary wynikającej z ugody sądowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia zawarła w 1997 r. z firmą "X" umowę na doprowadzenie telewizji kablowej do lokali mieszkalnych. Umowa została rozwiązana przez Spółdzielnię (decyzją Walnego Zgromadzenia) po upływie okresu wypowiedzenia - 31.12.2001. W umowie był zapis, że jeżeli Spółdzielnia wypowie umowę zwraca poniesione nakłady firmie "X". Sprawa trafiła do Sądu ponieważ Spółdzielnia poniesionych nakładów zwrócić nie chciała. W związku z powyższym w 2004 r. została utworzona rezerwa na przyszłe zobowiązania. W pierwszej instancji Spółdzielnia sprawę przegrała. We wrześniu 2011 r. została zawarta ugoda przed Sądem II instancji. Kwotę na jaką zawarto ugodę Spółdzielnia zapłaciła we wrześniu 2011 r. Zdarzenie zaistniałe - kwota na jaką zawarto ugodę przewyższała utworzoną w 2004 r. rezerwę na przyszłe zobowiązania. Spółdzielnia powstałą różnicę, która stanowiła w dużej części kwotę odsetek zaliczyła do pozostałych kosztów operacyjnych niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. W 2004 r. kiedy utworzono rezerwę na przyszłe zobowiązania Spółdzielnia nie była płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych dlatego też w 2011 r. po zawarciu ugody z firmą "X" postąpiła j/w.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia postąpiła prawidłowo nie zaliczając do kosztów uzyskania przychodu kwoty zapłaconej w 2011 r. wynikającej z ugody sądowej.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Różnica między kwotą utworzonej w 2004 r. rezerwy na przyszłe zobowiązania a kwotą zapłaconą w 2011 r. z tytułu ugody sądowej firmie "X" nie stanowi kosztów uzyskania przychodów

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. dalej: p.d.o.p.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Warunkiem koniecznym pozwalającym zakwalifikować dany wydatek do kosztów podatkowych jest zatem poniesienie wydatku w jednym z celów wymienionych w art. 15 ust. 1 p.d.o.p. oraz braku tego wydatku w katalogu wydatków (art. 16 ust. 1 p.d.o.p.) wyłączonych z kosztów podatkowych.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zerwał umowę zawartą z firmą "X" czego konsekwencją był zwrot poniesionych prze firmę nakładów. Spółdzielnia odmówiła zwrotu poniesionych nakładów i sprawa został rozstrzygnięta przez sąd. Zawarto ugodę na mocy, której Spółdzielnia miała zapłacić firmie "X" określoną w ugodzie kwotę. Zapłacona kwota została zaliczona do kosztów nie stanowiących koszty uzyskania przychodu pozostałej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym należy uznać stanowisko Spółdzielni za prawidłowe, ponieważ nie zachodzi żaden związek między przychodem podatkowym (firma "X" nie doprowadziła w efekcie instalacji telewizji kablowej do Spółdzielni) a wydatkami na zapłatę sądowej ugody zatem wydatki te nie stanowią podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.