IPPB3/423-62/10-4/EŻ - Uznanie wydatków na zakupy spółki za koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2010 r. (data wpływu 28 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, uzupełnionym w dniu 29 marca 2010 r. (data wpływu 1 kwietnia 2010 r.) o dokument pełnomocnictwa dla Elwiry Ż. na wezwanie organu z dnia 19 marca 2010 r. Nr IPPB3/423-62/10-2/EŻ (doręczone dnia 22 marca 2010 r.) - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Firma w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza zakupić i dać do korzystania prawnikom karty. W ramach tej karty pracownik będzie mógł korzystać z takich form jak np.: basen, sauna, siłownia, fitness.

Zakup kart nie stanowi działalności socjalnej w rozumieniu ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych ponieważ otrzymanie karty nie jest uzależnione od sytuacji materialnej pracownika.

Zakup kart będzie finansowany częściowo ze środków obrotowych firmy częściowo odpłatny przez pracownika. Kwota, którą pokrywa firma dopisana zostanie do dochodu pracownika i zostanie potrącony podatek dochodowy od osób fizycznych, od kwoty tej będą również odprowadzane składki na ubezpieczenia zdrowotne i społeczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki, w części finansowanej przez firmę, na zakup kart można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, jest to koszt pośrednio związany z uzyskaniem przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższych przepisów wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskaniem przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1 pod warunkiem, że wykazany zostanie związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Kosztami podatkowymi są również tzw. Koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia, premie, nagrody, diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci zakupu dla nich kart uprawniających do korzystania z różnych form poprawy kondycji fizycznej, zdrowia pracowników i poprawę atmosfery pracy. Dobra atmosfera w pracy to jedna z metod, aby firma osiągnęła sukcesy. Spotkania w obiektach i udział w zajęciach sportowych przyczyniają się do stabilizacji i harmonii wśród pracowników, utrwalają dobrą atmosferę a tym samym zachowują i zabezpieczają sprawność źródła przychodów (tj. pracowników) do generowania w przyszłości przychodów.

Zatem wydatki te będą miały niewątpliwy wpływ na wynik finansowy spółki i na osiągnięte przychody.

W związku z powyższym według firmy można zaliczyć wydatki na zakup kart Multisport do kosztów uzyskania przychodów jako świadczenie na rzecz pracowników.

Po przeanalizowaniu przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Norma prawna zawarta w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustanawia regułę generalną pozwalającą na dokonanie kwalifikacji ponoszonego przez podatnika wydatku do kosztów uzyskania przychodów przez pryzmat jego celowości i potencjalnego wpływu na sumę osiąganych przez podatnika przychodów podatkowych. Cel określony w tym artykule, należy rozumieć jako dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu (w omawianym przypadku - przychodu). Cel ten w swej istocie nie stanowi o konieczności zaistnienia skutku, tj. powstania przychodu. Brak tego skutku w postaci braku przychodu nie dyskwalifikuje danego wydatku jako kosztu poniesionego w celu jego osiągnięcia. Ważne jest jednak, aby podatnik ponosząc wydatek kierował się zamiarem jego osiągnięcia. W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów są zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i wydatki pozostające w związku pośrednim (jeżeli podatnik wykaże, że zostały poczynione w celu uzyskania przychodów).

W uzasadnieniu swojego stanowiska Spółka stwierdza, że wydatki związane z zakupem kart Multisport jako tzw. koszty pracownicze zostaną poniesione w celu zwiększenia wyniku finansowego Spółki i osiąganych przychodów, ponieważ ich celem jest poprawa kondycji fizycznej, zdrowia pracowników, poprawa atmosfery pracy. Spotkania w obiektach i udział w zajęciach sportowych przyczyniają się według Wnioskodawcy do stabilizacji i harmonii wśród pracowników, utrwalają dobrą atmosferę a tym samym zachowują i zabezpieczają sprawność źródła przychodów (tj. pracowników) do generowania w przyszłości przychodów.

Tutejszy organ stwierdza, że stanowisko Spółki nie znajduje uzasadnienia w świetle obowiązujących przepisów prawa.

Zgodnie z art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem.

Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom surowce, materiały lub inne przedmioty oraz narzędzia, maszyny i urządzenia niezbędne do wykonywania pracy, jak również do utrzymywania ich w należytym stanie technicznym, natomiast pracownikom przysługuje z tytułu świadczenia pracy na rzecz pracodawcy m.in. wynagrodzenie za wykonaną pracę, urlop, świadczenia wynikające z przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym, ubezpieczeniu społecznym, itp. Tak więc ponoszone wydatki nie mogą być uznane za tzw., koszty pracownicze, do których zalicza się przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Wydatki na zakup kart są wydatkami na osobiste potrzeby pracowników, w tym wypadku utrzymywania kondycji fizycznej, do czego może się przyczynić aktywność ruchowa na basenie, w siłowni czy na zajęciach fitness lub przebywanie w saunie (nie można w tym miejscu wykluczyć, że ćwiczenia mogą spowodować także- zamiast oczekiwanej poprawy zdrowia fizycznego - jego uszczerbek, spowodowany np. nieprzewidzianym wypadkiem czy kontuzją). Dbanie o kondycję fizyczną jak również sposób zagospodarowania czasu wolnego to indywidualne sprawy każdego pracownika. Nie można więc wykluczyć, że pracownik otrzymujący karnet w ogóle nie skorzysta z zaoferowanych przez pracodawcę możliwości rekreacji. Trudno też uznać za przekonywujące stwierdzenie Spółki, że spotkania w ośrodkach rekreacyjno sportowych np. na basenie, w siłowni czy na zajęciach fitness służą poprawie atmosfery pracy. Po pierwsze pracownicy nie są wówczas w pracy, po drugie zaś z doświadczenia życiowego wynika, że podczas pobytu na basenie czy w siłowni pracownik poświęca czas na pływanie czy ćwiczenia a nie na spotkania i rozmowy z innymi pracownikami (nawet przy założeniu, że w ogóle będą się oni tam znajdować w tym samym czasie).

Reasumując, w ocenie organu podatkowego nie można wskazać czytelnego związku przyczynowo-skutkowego między wydatkami na zakup a osiąganymi przez Spółkę przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, co powoduje, że na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie można uznać wydatków na ich zakup za koszty uzyskania przychodów Spółki. Powyższej konstatacji nie zmienia okoliczność zaliczenia wartości kart do przychodów pracowników opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.