IPPB3/423-618/09-2/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2009 r. (data wpływu 28 września 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy umorzone wierzytelności będą stanowić koszt uzyskania przychodu, do wysokości netto umorzonych wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 28 września 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy umorzone wierzytelności będą stanowić koszt uzyskania przychodu dla Spółki, do wysokości netto umorzonych wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej Spółka) jest spółką zależną C Spółka Akcyjna (dalej C SA). C SA posiada bezpośrednio 100% udziałów w Spółce. Spółka zajmuje się sprzedażą alkoholu, w tym piwa, które na mocy umowy o współpracy produkuje C S.A. z powierzonych przez Spółkę surowców i materiałów. W ramach wzajemnie świadczonych usług u jednej i u drugiej spółki powstają zarówno należności jak i zobowiązania. Spółka planuje umorzyć część swoich należności od C S.A.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie nr 1. W przedmiocie pytania nr 2 wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Stanowisko Wnioskodawcy (ad. nr 1)

Zgodnie z art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne.

Z powyższego wynika, że wierzyciel może zaliczyć umorzoną wierzytelność do kosztów uzyskania przychodów tylko wówczas, gdy jednocześnie spełnione zostaną następujące warunki:

* wierzytelność zaliczono uprzednio do przychodów należnych,

* umorzenie wierzytelności nastąpi za zgodą i wiedzą dłużnika, tj. wierzyciel będzie posiadać pisemne oświadczenie dłużnika, że zwolnienie z długu zostało przez niego przyjęte.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mają możliwość zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, o ile wierzytelności te wcześniej zostały przez nich uznane za przychody podatkowe. A zatem, Spółka zamierza dokonać umorzenia wierzytelności, które zostały zarachowane jako przychody należne z tytułu sprzedaży usług. Przychody te zwiększyły podstawę opodatkowania podatkiem CIT. W związku z powyższym, jeżeli Spółka dokona umorzenia tych wierzytelności, spełniony będzie warunek wskazany w art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy i Spółka będzie miała prawo uznać umorzone wierzytelności za koszty uzyskania przychodów. W ocenie Spółki wierzytelności, które wcześniej zostały zarachowane, jako przychód należny, na skutek umorzenia staną się dla Spółki kosztem podatkowym, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy.

Organy podatkowe jednomyślnie uważają, że kosztem podatkowym może być jedynie wartość netto umorzonej wierzytelności. Stanowisko takie zaprezentował przykładowo:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IP-PB3-423-1092/08-2/KB z dnia 13 października 2008 r.:

" (...) Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, iż w większości przypadków nie cała wierzytelność umorzona, wynikająca z wystawionej faktury, może być kosztem podatkowym. Wierzyciel nie może bowiem zaliczyć do przychodu VAT należnego, pomimo, iż kwotą wierzytelności (długu) jaką powinien uiścić dłużnik, jest cena brutto. Stąd do kosztów podatkowych nie można zaliczyć umorzonej wierzytelności w tej części, która odpowiada kwocie VAT należnego od danej transakcji. Zatem jeżeli w kwocie umorzonej wierzytelności zawarty jest podatek VAT, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się tylko wierzytelność w kwocie netto (...)"

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB3-423-1471/08-3/JB z dnia 19 grudnia 2008 r. stwierdzając, że:

" (...)Podkreślenia wymaga fakt, że do kosztów uzyskania przychodów kwalifikuje się tylko wartość netto umorzonych wierzytelności, gdyż kosztem uzyskania przychodów nie jest podatek od towarów i usług. Podatek ten nie jest również przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym nie podlega uprzedniemu zarachowaniu jako przychód. Jednakże należy pamiętać, że podatek od towarów i usług jest elementem całości zobowiązania dłużnika. Nie ma w tym przypadku znaczenia fakt, że część która nie jest umarzana odpowiada kwocie stanowiącej równowartość podatku od towaru i usług. W przypadku dłużnika, umorzeniu podlega nie wierzytelność, lecz jego zobowiązanie wobec wierzyciela, obejmujące również podatek od towarów i usług.

A zatem, w przypadku gdy podatnik umarza wierzytelność, zaliczoną uprzednio przez niego do przychodu należnego, do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć taką część umarzanej wierzytelności, w jakiej pozostawał zarachowany uprzednio w kwocie netto przychód do kwoty wierzytelności brutto, w której zawarty był podatek od towarów i usług niebędący przychodem należnym.

Kosztem uzyskania przychodu nie będzie więc ta część umorzonej wierzytelności, która proporcjonalnie odpowiada kwocie należnego podatku od towaru i usług.

Zaliczając do kosztów uzyskania przychodów umarzaną dłużnikowi kwotę stanowiącą kwotę netto wierzytelności podatnik zaliczyłby jednocześnie, proporcjonalnie podatek od towarów i usług, który jak już wspomniano stanowi integralną cześć zobowiązania dłużnika i tym samym naruszyłaby przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (...)"

Mając na względzie powołane przepisy w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego oraz interpretacje wydane przez organy podatkowe należy stwierdzić, iż wartość umorzonych należności będzie stanowić koszt uzyskania przychodu do wysokości netto umorzonych wierzytelności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie przedstawionego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.