IPPB3/423-614/09-4/GJ - Moment w którym leasingodawca powinien rozpoznać przychód z tytułu kwoty uzyskanej od leasingobiorcy w wyniku wypowiedzenia umowy leasingu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu kwoty uzyskanej od leasingobiorcy w wyniku wypowiedzenia umowy leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu kwoty uzyskanej od leasingobiorcy w wyniku wypowiedzenia umowy leasingu

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jako Leasingodawca zawiera z kontrahentami (dalej: leasingobiorcami) umowę leasingu. Prawa i obowiązki stron, warunki używania, utrzymania i naprawy przedmiotu leasingu oraz konserwacje, utraty lub uszkodzenia przedmiotu leasingu a także świadczenia odszkodowawcze zostały uregulowane w "ogólnych warunkach leasingu (dalej: OWL). W zaistniałym stanie faktycznym Leasingodawca wypowiedział z winy leasingobiorcy umowę leasingu, przedmiot leasingu wrócił do Leasingodawcy. W sytuacji, gdy leasingobiorca dopuszcza się zwłoki w zapłacie, co najmiej jednej raty lub przez co najmniej jeden miesiąc zalega z uiszczeniem innych opłat wówczas Leasingodawca uprawniony jest do wypowiedzenia umowy leasingu (pkt 9.1 OWL). Wskutek wypowiedzenia umowy leasingu z ww. powodu Leasingodawca uprawniony jest do roszczenia o naprawienie szkody poniesionej wskutek wypowiedzenia. Ponadto Leasingodawca może żądać od leasingobiorcy zobowiązanego do naprawienia szkody zapłaty kwoty składającej się z sumy uwzględnionych opłat za resztę podstawowego okresu umowy leasingu lub kalkulacyjnego okresu leasingu w tym za wartość końcową o ile leasingobiorca zobowiązał się do wykupu przedmiotu leasingu. Przy obliczeniu szkody Leasingodawca uzwględni korzyści poniesione przez niego wskutek przedwszczesnego wypowiedzenia umowy leasingu, w szczególności zaś z tytułu odsetek (pkt 9.2 OWL). Zgodnie z OWL Leasingodawca występuje do leasingobiorcy z żądaniem naprawienia szkody. Kwota otrzymana od leasingobiorcy tytułem naprawienia szkody nie stanowi dla Leasingodawcy wynagrodzenia jest ona traktowana, jako odszkodowanie. Żądanie poza formą pisemną miało także formę faktury VAT. Do wartości odszkodowania Leasingodawca nalicza podatek wg stawki 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakim momencie Leasingodawca powinien rozpoznać przychód z tytułu kwoty uzyskanej od leasingobiorcy w wyniku wypowiedzenia umowy leasingu.

Stanowisko Spółki:

Wskutek wypowiedzenia umowy leasingu zgodnie z OWL Leasingodawcy przysługuje prawo do otrzymania świadczenia mającego na celu naprawienie szkód powstałych w wyniku wypowiedzenia umowy. Kwota ta składa się z sumy uwzględnionych opłat za resztę podstawowego okresu leasingu lub kalkulacyjnego okresu leasingu, w tym za wartość końcową, o ile leasingobiorca zobowiązał się do wykupu przedmiotu leasingu. Przy obliczeniu szkody Leasingodawca uwzględni korzyści odniesione przez niego na skutek przedwczesnego wypowiedzenia umowy leasingu, w szczególności zaś z tytułu odsetek. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (dalej: u.p.d.o.p.), za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym uważa się także należne przychody choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Za datę powstania przychodu uważa się z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności. Jeżeli strony ustalą że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie, lub na wystawionej fakturze nie rzadziej niż raz w roku (art. 12 ust. 3c u.p.d.o.p.). Natomiast w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., do którego nie stosuje się ust. 3a i 3c, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty (art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p.).

Zdaniem wnioskodawcy świadczenie uzyskane od leasingobiorcy wynika z zawartej umowy leasingu. W związku z tym otrzymana kwota powinna zostać co do zasady zakwalifikowana jako przychód z działalności gospodarczej zgodnie z art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. W stosunku do otrzymanej przez leasingodawcę kwoty tytułem naprawienia szkody powstałej na skutek wypowiedzenia umowy, będzie miał zastosowanie art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p. Przychodem, o którym mowa w tym artykule jest m.in. przychód z tytułu różnorakich odszkodowań, kar umownych. Choć jest on związany z działalnością gospodarczą to nie można uznać, że jest on należny w chwili powstania wierzytelności czy w chwili upływu terminu zapłaty. W związku z tym przychód z tytułu otrzymanej przez wnioskodawcę kwoty należnego odszkodowania wynikającego z pkt 9.2 OWL powstanie w terminie wpływu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Niniejsza interpretacja dotyczy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przychodami związanymi ze źródłem przychodów, jakim jest działalność gospodarcza oraz działy specjalne produkcji rolnej są także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Aby dany przychód można było przyporządkować do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, musi być on związany z taką działalnością. Chodzi tu o wszystkie te przychody, które nie powstałyby, gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej (a więc również odszkodowania, uzyskane wskutek jej prowadzenia). Ustawodawca wyraźnie bowiem wskazał w art. 12 ust. 3 ustawy, że dla zakwalifikowania danych przychodów do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, wystarczy, że będą one związane z taką działalnością, a więc pomiędzy jej wykonywaniem a powstaniem takiego przychodu powinien istnieć związek przyczynowo-skutkowy, tzn. wszelkie przychody, których przyczyną powstania jest prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej są przychodami związanymi z działalnością gospodarczą.

Przychody z działalności gospodarczej powstają na zasadzie kasowej albo memoriałowej, co zostało uregulowane w art. 12 ust. 3-3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym zasady określające moment powstania tych przychodów.

Regułą jest, że przychód powstaje w dacie następujących zdarzeń: wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego, lub wykonanie usługi albo częściowe wykonanie usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury, albo uregulowania należności (art. 12 ust. 3a ustawy). A zatem zasadą jest, że opodatkowany jest przychód należny co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

W przypadku, gdy usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, momentem powstania przychodu jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na fakturze lub umowie nie rzadziej jednak niż raz w roku (art. 12 ust. 3c i 3d ustawy).

Istnieją również sytuacje szczególne, w których dopiero otrzymanie środków pieniężnych rodzi obowiązek zadeklarowania przychodu podatkowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Reguluje tę kwestię art. 12 ust. 3e ustawy, zgodnie z którym w przypadku przychodu, który powstaje nie wskutek takich zdarzeń jak określone w art. 12 ust. 3a, 3c, 3d ustawy, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki w zakresie zastosowania do momentu powstania przychodu z tytułu otrzymania odszkodowania na skutek wypowiedzenia umowy leasingu z winy leasingobiorcy, przepisu art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedmiotowa kwota jako związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością w zakresie leasingu, nie jest jednocześnie następstwem zdarzeń gospodarczych wymienionych w art. 12 ust. 3a, 3c i 3d ustawy. Za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, 09-402 Płock, ul. 1 Maja 10.