IPPB3/423-557/14-2/PK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2014 r. (data wpływu: 13 maja 2014 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, w przypadku wypłaty wynagrodzenia za przedłużenie okresu najmu, jak również za powstrzymanie się od skorzystania z uprawnienia do wcześniejszego rozwiązania umowy najmu - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, w przypadku wypłaty wynagrodzenia za przedłużenie okresu najmu, jak również za powstrzymanie się od skorzystania z uprawnienia do wcześniejszego rozwiązania umowy najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka M. ("Spółka") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu powierzchni komercyjnych w budynkach biurowych.

Na podstawie umowy najmu z dnia 17 grudnia 2007 r. Spółka wynajęła spółce N. S.A. ("Najemca") powierzchnię biurową, magazynową oraz miejsca parkingowe w budynku wieżowym położonym w W., należącym do kompleksu znanego jako "M. P.", na potrzeby prowadzonej przez Najemcę działalności gospodarczej ("Umowa Najmu"). W trakcie obowiązywania Umowy Najmu podpisano cztery aneksy do tej umowy.

W celu przedłużenia okresu obowiązywania Umowy Najmu na kolejne lata, w dniu 27 marca 2014 r., Spółka i Najemca podpisali kolejny aneks do Umowy Najmu ("Aneks"). W wyniku podpisania Aneksu, okres obowiązywania Umowy Najmu został przedłużony o kolejnych pięć lat. Ponadto, na podstawie Aneksu wprowadzono szereg zmian do Umowy Najmu, które obowiązują już od dnia 1 stycznia 2014 r. Najważniejszą z takich zmian było obniżenie czynszu z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2014 r. (z czym powiązany został obowiązek wystawienia przez Spółkę faktur korygujących do wystawionych już na rzecz Najemcy faktur czynszowych). Ponadto, na podstawie Aneksu przyznano Najemcy dodatkowy rabat oraz uregulowano kwestię prowadzenia przez Spółkę dodatkowych prac aranżacyjnych dotyczących wynajmowanych powierzchni, które mają się rozpocząć jeszcze w 2014 r.

Na podstawie Umowy Najmu Spółka pobiera od Najemcy czynsz, określony jako równowartość w złotych polskich kwoty wyrażonej w euro, który podlega okresowej waloryzacji.

Budynek wieżowy, którego powierzchnia jest przedmiotem Umowy Najmu, ma jedenaście pięter (kondygnacji), liczonych od poziomu 0 (zero) do piętra 10 (dziesiątego). Na podstawie Umowy Najmu Najemca wynajmuje od Spółki całą powierzchnię dostępną w tym budynku (wszystkie piętra). Aneks obejmuje te same powierzchnie, które obejmowała dotychczas Umowa Najmu.

W związku z tym, że Najemca rozważa ograniczenie w najbliższym czasie wielkości powierzchni wynajmowanej na podstawie Umowy Najmu, w Aneksie zastrzeżono dla Najemcy uprawnienie do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu w odniesieniu do niektórych pięter budynku, tj. 7 (siódmego), 8 (ósmego), 9 (dziewiątego), 10 (dziesiątego).

W związku z powyższym, w okresie wskazanym w Aneksie, Najemca jest uprawniony do złożenia oświadczenia o wcześniejszym rozwiązaniu Umowy Najmu w odniesieniu do piętra 9 lub 10. Oświadczenie może obejmować obydwa te piętra albo tylko jedno z nich, wybrane przez Najemcę. W przypadku skorzystania z tego uprawnienia, Umowa Najmu ulegnie rozwiązaniu w stosunku do pięter objętych oświadczeniem Najemcy z dniem 1 maja 2015 r. W przypadku niezłożenia w terminie opisanego powyżej oświadczenia Umowa Najmu nie ulegnie rozwiązaniu w stosunku do tych pięter.

Ponadto, w okresie wskazanym w Aneksie, Najemca jest uprawniony do złożenia oświadczenia o wcześniejszym rozwiązaniu Umowy Najmu w odniesieniu do piętra 7 lub 8. Oświadczenie może obejmować obydwa te piętra albo tylko jedno z nich, wybrane przez Najemcę, W przypadku skorzystania z tego uprawnienia, Umowa Najmu ulegnie rozwiązaniu w stosunku do pięter objętych oświadczeniem Najemcy z dniem 1 lipca 2015 r. W przypadku niezłożenia w terminie powyższego oświadczenia Umowa Najmu nie ulegnie rozwiązaniu w stosunku do tych pięter.

Uprawnienie do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu na opisanych wyżej zasadach nie obejmuje pięter od 0 do 6. Zgodnie z postanowieniami Aneksu, Spółka zobowiązała się zapłacić Najemcy trzy wynagrodzenia (łącznie "Wynagrodzenia"), w formie zachęty finansowej w ustalonej przez strony w drodze negocjacji wysokości, płatne Najemcy osobno za:

i. przedłużenie okresu najmu w stosunku do powierzchni położonych na piętrach od 0 do 6 ("Wynagrodzenie 1"),

ii. powstrzymanie się od skorzystania z uprawnienia do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu w odniesieniu do powierzchni położonej na piętrach 9 lub 10 ("Wynagrodzenie 2"),

iii. powstrzymanie się od skorzystania z uprawnienia do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu w odniesieniu do powierzchni położonej na piętrach 7 lub 8 ("Wynagrodzenie 3").

Wysokość Wynagrodzenia 1 liczona jest od powierzchni pięter od 0 do 6 przemnożonych przez wskazaną w Aneksie stawkę za metr kwadratowy. Zaplata przez Spółkę Wynagrodzenia 1 jest zdarzeniem pewnym, gdyż podpisując Aneks Najemca już wyraził zgodę na przedłużenie okresu najmu w stosunku do pięter od 0 do 6,

Wysokość Wynagrodzenia 2 i Wynagrodzenia 3 liczona jest od powierzchni pięter, w odniesieniu do których Najemca nie skorzysta z uprawnienia do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu, przemnożonych przez wskazaną w Aneksie stawkę za metr kwadratowy, Zapłata przez Spółkę Wynagrodzenia 2 i Wynagrodzenia 3, jak i ich ostateczna wysokość jest zdarzeniem niepewnym, gdyż zależy ona od tego, czy Najemca powstrzyma się od skorzystania z uprawnienia do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu w stosunku do pięter od 7 do 10, zaś ich finalna wysokość zależy od tego, w stosunku do których pięter Najemca powstrzyma się od skorzystania z uprawnienia do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu.

Wynagrodzenie 1 jest płatne w trzech częściach (dla każdej części określono w Aneksie odrębny termin płatności), na podstawie faktury VAT, która zostanie wystawiona przez Najemcę do dnia 15 kwietnia 2014 r.

Wynagrodzenie 2 (o ile Najemca nie skorzysta z prawa do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu w zakresie pięter 9 i 10 albo przynajmniej jednego z nich) jest płatne na podstawie faktury VAT, która zostanie wystawiona przez Najemcę do 15 dnia miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym Najemca złoży Spółce oświadczenie o wcześniejszym rozwiązaniu Umowy Najmu (które w przypadku, gdy będzie dotyczyć tylko jednego piętra, będzie równoznaczne z powstrzymaniem się przez Najemcę od wykonania uprawnienia do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu w stosunku do drugiego), a w przypadku upływu terminu do złożenia tego oświadczenia, na podstawie faktury VAT, która zostanie wystawiona przez Najemcę do dnia 15 września 2014 r. Wynagrodzenie 2 (o tle stanie się należne) jest płatne w trzech częściach (dla każdej części określono w Aneksie odrębny termin płatności).

Wynagrodzenie 3 (o ile Najemca nie skorzysta z prawa do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu w zakresie pięter 7 i 8 albo przynajmniej jednego z nich) jest płatne na podstawie faktury VAT, która zostanie wystawiona przez Najemcę do 15 dnia miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym Najemca złoży Spółce oświadczenie o wcześniejszym rozwiązaniu Umowy Najmu (które w przypadku, gdy będzie dotyczyć tylko jednego piętra, będzie równoznaczne z powstrzymaniem się przez Najemcę od wykonania uprawnienia do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu w stosunku do drugiego), a w przypadku upływu terminu do złożenia tego oświadczenia, na podstawie faktury VAT, która zostanie wystawiona przez Najemcę do dnia 15 lutego 2015 r. Wynagrodzenie 3 (o ile stanie się należne) jest płatne w trzech częściach (dla każdej części określono w Aneksie odrębny termin płatności).

Określone w Aneksie Wynagrodzenia miały skłonić Najemcę do przedłużenia okresu najmu w zakresie pięter od 0 do 6, jak również do powstrzymania się przez Najemcę od skorzystania z uprawnienia do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu w zakresie pięter od 7 do 10, umożliwiając tym samym Spółce osiąganie przychodów z tytułu wynajmu Najemcy tych powierzchni. Wynagrodzenia nie są przez strony traktowane jako rabat. Kwestię rabatów udzielonych Najemcy przez Spółkę, pomniejszających czynsz za wynajem, regulują odrębne postanowienia Aneksu.

Wynagrodzenia zapłacone przez Spółkę na rzecz Najemcy mają charakter bezzwrotny, z zastrzeżeniem sytuacji, w której doszłoby do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu z powodu naruszenia przez Najemcę istotnych postanowień Umowy Najmu wskazanych w Umowie Najmu. W takim przypadku Najemca będzie zobowiązany zwrócić Spółce proporcjonalnie taką część Wynagrodzeń zapłaconych przez Spółkę, jaka przypadać będzie na okres od dnia wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu do końca przewidzianego w Umowie Najmu okresu najmu (po zmianach wprowadzonych Aneksem), w stosunku do okresu od dnia zawarcia Aneksu do końca przewidzianego w Umowie Najmu okresu najmu (po zmianach wprowadzonych Aneksem).

Zarówno Spółka, jak i Najemca są czynnymi podatnikami podatku VAT.

Spółka jednocześnie informuje, iż zgodnie z posiadaną wiedzą, Najemca również wystąpił do tutejszego organu z wnioskiem o wydanie interpretacji Indywidualnej w odniesieniu do opisanego wyżej stanu faktycznego w zakresie dotyczącym opodatkowania Wynagrodzeń podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle opisanego wyżej stanu faktycznego Spółka prawidłowo przyjęta, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, wykazanego na fakturach VAT dokumentujących poszczególne Wynagrodzenia, wystawionych przez Najemcę na Spółkę, a w szczególności nie znajdzie zastosowania regulacja z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów ł usług ("Ustawa o VAT") wyłączająca wspomniane prawo do odliczenia, a także czy Spółka prawidłowo zakłada, iż wspomniane prawo do odliczenia przysługiwać będzie w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzyma fakturę dokumentującą dane Wynagrodzenie.

2. Czy w świetle opisanego wyżej stanu faktycznego Spółka prawidłowo przyjęła, że Wynagrodzenia, w kwotach netto wykazanych na fakturach VAT wystawionych przez Najemcę, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych i Spółka powinna zaliczać Wynagrodzenia do kosztu uzyskania przychodów: (i) w odniesieniu do Wynagrodzenia 1 - w kolejnych latach podatkowych, w sposób proporcjonalny do okresu liczonego od dnia zawarcia Aneksu do dnia, do którego na podstawie Aneksu przedłużono obowiązywanie Umowy Najmu, (ii) w odniesieniu odpowiednio do Wynagrodzenia 2 i Wynagrodzenia 3 - w kolejnych latach podatkowych, w sposób proporcjonalny do okresu liczonego od dnia, w którym ustalono w sposób definitywny, że Najemca nie skorzysta z uprawnienia do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu w stosunku do danego piętra, do dnia, do którego zgodnie z Aneksem przedłużono obowiązywanie Umowy Najmu.

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie drugie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W odniesieniu do pytania pierwszego z zakresu podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wynagrodzenia wypłacone Najemcy stanowią koszt uzyskania przychodów na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ("u.p.d.o.p.").

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem, że są to racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Ponadto, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Zdaniem Spółki, Wynagrodzenia wypłacone przez Spółkę Najemcy w związku z przedłużeniem okresu obowiązywania Umowy Najmu, będącej umową o charakterze długoterminowym, niewątpliwie mają związek z przychodami, które Spółka uzyskuje z tytułu czynszu. Celem poniesienia wydatku jest zachęcenie Najemcy do zawarcia Aneksu I akceptacji jego warunków, w tym zmiany niektórych warunków Umowy Najmu (począwszy już od dnia 1 stycznia 2014 r.). Jak również do natychmiastowego i definitywnego przedłużenia okresu najmu w stosunku do pięter od 0 do 6 (Wynagrodzenie 1), a ponadto skłonienie go do powstrzymania się od skorzystania z uprawnienia do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu w stosunku do pięter od 7 do 10 (Wynagrodzenie 2 i Wynagrodzenie 3). Definitywne wyrażenie zgody na przedłużenie okresu obwiązywania Umowy Najmu w zakresie poszczególnych pięter budynku jest przy tym dla Najemcy koniecznym warunkiem wymagalności każdego z Wynagrodzeń. Wypłacone przez Spółkę Wynagrodzenia wpływają zatem na fakt osiągania przez Spółkę przychodów z tytułu najmu. Nie można bowiem wykluczyć, że gdyby nie wypłacenie Najemcy przez Spółkę Wynagrodzeń, Najemca ten (lub potencjalny inny najemca) nie zdecydowałby się na przedłużenie najmu ze Spółką. Wynagrodzenia mają przy tym charakter bezzwrotny, chyba że doszłoby do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu z uwagi na naruszenie przez Najemcę warunków Umowy Najmu. Nawet jednak w takim przypadku, zwrotowi podlega jedynie ta część kwoty Wynagrodzeń, która odpowiada okresowi liczonemu od dnia, w którym Umowa Najmu przestała obowiązywać z uwagi na jej wcześniejsze rozwiązanie do dnia, do którego Umowa Najmu (przy uwzględnieniu zmian wprowadzonych Aneksem) miała obowiązywać. Natomiast część kwoty Wynagrodzeń odpowiadającej okresowi, w którym między stronami istniał stosunek najmu, nie podlega w takiej sytuacji zwrotowi.

Mając na uwadze powyższe, działania Spółki zmierzają do osiągania przychodów, jak i zachowania w całości źródła przychodów i jego zabezpieczenia, W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, że wypłacone Najemcy Wynagrodzenia (w kwotach netto wykazanych na fakturach VAT wystawionych przez Najemcę) stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki. Stanowisko analogiczne do zaprezentowanego przez Spółkę zostało wyrażone m.in. w: interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 maja 2011 r. IPPB3/423-182/11-2/MC, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 stycznia 2012 r. IPPB5/423-1073/11-2/JC, interpretacji indywidualnej Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 lutego 2012 r. IBPBI/2/423-1299/11/BG.

W myśl art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w tatach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c, Kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie. Jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Wypłacona Najemcy kwota Wynagrodzeń netto nie może być w sposób bezpośredni przypisana do konkretnych przychodów uzyskiwanych przez Spółkę. W szczególności, wydatek ten nie ma wpływu na wysokość przychodów z tytułu czynszu najmu i innych opłat przewidzianych Umową Najmu, osiąganych w danym miesiącu czy nawet roku. W dacie poniesienia kosztu nie jest bowiem znana rzeczywista wysokość przychodów, jakie zostaną dzięki nim osiągnięte w przyszłości (w trakcie trwania okresu obowiązywania Umowy Najmu, przedłużonego zgodnie z Aneksem, czynsz będzie podlegać waloryzacji, zmieniać się będzie kurs waluty przyjęty dla ustalenia czynszu jako równowartości w walucie obcej). Kwotę Wynagrodzeń należy więc uznać za koszt pośredni, którego poniesienie jest niezbędne dla działalności gospodarczej Spółki.

Jeśli chodzi o kwestię ustalenia szczegółowego sposobu rozliczenia Wynagrodzeń jako kosztu uzyskania przychodów, to odpowiedź na to pytanie wymaga dokonania odrębnej analizy w stosunku do Wynagrodzenia 1 oraz w stosunku do Wynagrodzenia 2 i Wynagrodzenia 3.

W odniesieniu do Wynagrodzenia 1, wydatek ten odnosi się do całego okresu, o jaki zgodnie z Aneksem przedłużono obowiązywanie Umowy Najmu, w zakresie pięter od 0 do 6, który to okres przekracza rok podatkowy. Przy tym, z uwagi na fakt, że w zakresie tych pięter Najemcy nie przyznano prawa do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu, przedłużenie okresu obowiązywania Umowy Najmu ma tutaj charakter definitywny. Ponadto, należy również zwrócić uwagę, że płatność Wynagrodzenia 1 jest zdarzeniem pewnym, Do zapłaty Wynagrodzenia 1 dojdzie w związku z samym zawarciem Aneksu, a faktura dokumentująca Wynagrodzenie 1 będzie wystawiona przez Najemcę do dnia 15 kwietnia 2014 r. Pomimo bowiem faktu, iż w braku zawarcia Aneksu Umowa Najmu obowiązywałaby jeszcze do dnia 1 maja 2015 r. na dotychczasowych warunkach, to na podstawie Aneksu nie tylko przedłużono okres najmu, ale wprowadzono również określone zmiany w Umowie Najmu, które obowiązują z mocą wsteczną, począwszy już od dnia 1 stycznia 2014 r. Praktyką rynkową jest bowiem negocjowanie i zawieranie aneksów służących przedłużeniu okresu obowiązywania umów najmu w budynkach komercyjnych już na wiele miesięcy przed upływem terminu, na jaki pierwotnie ustalono okres obowiązywania danej umowy. Przy okazji zawierania takich aneksów, w praktyce wprowadza się wiele innych zmian do umowy najmu, które zaczynają obowiązywać często jeszcze przed datą, do której miała pierwotnie obowiązywać taka umowa najmu. Ma to miejsce również w niniejszym przypadku, w związku z dokonaną od dnia 1 stycznia 2014 r. obniżką czynszu, uregulowaniem kwestii dodatkowych prac aranżacyjnych oraz przyznaniem Najemcy dodatkowych rabatów. W związku z tym Spółka uważa, że zgodnie z art. 15 ust, 4d u.p.d.o.p., kwotę netto Wynagrodzenia 1, wypłacaną Najemcy w związku z samym zawarciem Aneksu, należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Spółki w kolejnych latach podatkowych proporcjonalnie do okresu, którego ten koszt dotyczy, tj. w sposób proporcjonalny do okresu liczonego od dnia zawarcia Aneksu do dnia, do którego na podstawie Aneksu przedłużono obowiązywanie Umowy Najmu. Zgodnie z powyższym, Spółka powinna podzielić kwotę netto Wynagrodzenia 1 proporcjonalnie do długości okresu liczonego od dnia zawarcia Aneksu (27 marca 2014 r.) do dnia 1 maja 2020 r. (do tego dnia przedłużono obowiązywanie Umowy Najmu) i w tej proporcji zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w kolejnych latach podatkowych.

Stanowisko analogiczne do zaprezentowanego przez Spółkę zostało wyrażone m.in. w: interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 stycznia 2012 r. IPPB5/423-1073/11-2/JC, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 lutego 2012 r., IBPBI/2/423-08/12/BG, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 lutego 2013 r. IPPB5/423-1105/12-2/JC, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 marca 2013 r. IPPB3/423-61/13-2/GJ.

Jeśli natomiast chodzi o Wynagrodzenie 2 i Wynagrodzenie 3, to należy zwrócić uwagę, że nie mają one bezpośredniego związku z całym okresem, o który zgodnie z Aneksem przedłużono obowiązywanie Umowy Najmu. Dopóki bowiem nie jest wiadomo, czy Najemca powstrzyma się od wykonania uprawnienia do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu w odniesieniu do pięter od 7 do 10, dopóty nie jest pewne, czy Wynagrodzenie 2 i Wynagrodzenie 3 w ogóle zostaną wypłacone (czy przyczynią się do powstania po stronie Spółki przychodu). Zgodnie z treścią Aneksu, Najemcy należy się Wynagrodzenie 2 i Wynagrodzenie 3 dopiero za powstrzymanie się przed skorzystaniem z uprawnienia do rozwiązania Umowy Najmu w stosunku do określonych pięter, a ich wysokość uzależniona jest od lego, czy Najemca powstrzyma się przed skorzystaniem z przysługującego mu uprawnienia w całości czy też w części (tekst jedn.: tylko w odniesieniu do danego piętra). Powstrzymanie się przed skorzystaniem z przysługującego Najemcy uprawnienia może mieć formę zaniechania złożenia przez Najemcę jakiegokolwiek oświadczenia w przewidzianym w Aneksie terminie lub złożenia oświadczenia o wykonaniu uprawnienia do rozwiązania Umowy Najmu, ale jedynie co do jednego z pięter, które mogło być objęte danym oświadczeniem. Dopiero zajście któregokolwiek z tych zdarzeń oznacza, że Najemca wykona na rzecz Spółki usługę polegającą na powstrzymaniu się od wykonania przysługującego mu uprawnienia. A zatem, dopiero w razie zajścia któregokolwiek z tych zdarzeń przyszłych Spółka będzie obowiązana do poniesienia kosztu stanowiącego kwoty składające się na Wynagrodzenie 2 i Wynagrodzenie 3, w wysokości uzależnionej od tego, w jakim zakresie Najemca nie skorzystał z przyznanego mu uprawnienia.

Mając na uwadze powyższe, Wynagrodzenie 2 i Wynagrodzenie 3 również odnoszą się do pewnego okresu. Okres ten liczony jest jednak dopiero od dnia, w którym ustalono definitywnie, że Najemca nie skorzysta! z uprawnienia do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu, przynajmniej w części. Okres ten w każdym przypadku będzie przekraczał rok podatkowy, W związku z tym Spółka uważa, że zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., kwotę netto Wynagrodzenia 2 i Wynagrodzenia 3, wypłacaną Najemcy w związku z powstrzymaniem się od wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu, należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Spółki proporcjonalnie do okresu, którego ten koszt dotyczy, tj. proporcjonalnie do przewidywanego okresu, o który na podstawie Aneksu przedłużono czas obowiązywania Umowy Najmu, liczonego od dnia, w którym ustalono w sposób definitywny, że Najemca nie skorzystał z uprawnienia do wcześniejszego rozwiązania Umowy Najmu lub skorzystał z niego tylko w części. Zgodnie z powyższym, dopiero w przypadku, gdy okaże się, że zaszło jedno z opisanych wyżej zdarzeń (zaniechanie złożenia przez Najemcę jakiegokolwiek oświadczenia w przewidzianym w Aneksie terminie lub złożenie oświadczenia o wykonaniu uprawnienia do rozwiązania Umowy Najmu, ale jedynie co do jednego z pięter, które mogło być objęte danym oświadczeniem) Spółka powinna podzielić kwotę netto odpowiednio Wynagrodzenia 2 i Wynagrodzenia 3 proporcjonalnie do długości okresu, liczonego od dnia zajścia takiego zdarzenia do ostatniego dnia obowiązywania Umowy Najmu (ustalonego zgodnie z Aneksem), i w tej proporcji zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w kolejnych latach podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.