IPPB3/423-556/10-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2010 r. (data wpływu 11 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego z tytułu otrzymanej przez Spółkę kwoty pieniężnej od brokera - jest prawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego z tytułu otrzymanej przez Spółkę kwoty pieniężnej od brokera.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której oddaje pojazdy do używania, w tym m.in. działalność leasingową. Przedmiot leasingu/ przedmiot najmu jest ubezpieczany przez Spółkę bądź samodzielnie przez klienta (ale na rzecz Spółki). W związku z koniecznością ubezpieczenia znacznej ilości pojazdów, Spółka współpracuje w tym zakresie zarówno z ubezpieczycielami jak i brokerami ubezpieczeniowymi, przekazując im w tym celu informacje o zawartych umowach dotyczących szeroko rozumianego wynajmu pojazdów należących do Spółki.

Obecnie Spółka planuje zawrzeć umowę współpracy z brokerem (umowę o świadczenie usług brokerskich, dalej jako "Umowa"). Na mocy Umowy, broker będzie zobowiązany do prowadzenia czynności związanych z oceną ryzyka i ochroną ubezpieczeniową na rzecz I. bez ponoszenia kosztów przez Spółkę. W szczególności, broker będzie przygotowywać programy ubezpieczeniowe dla Spółki, pośredniczyć w zawieraniu umów ubezpieczenia, podejmować niezbędne działania mające na celu realizację odpowiednich postanowień polis ubezpieczeniowych. Umowa nie będzie przewidywać wynagrodzenia płatnego przez I. na rzecz brokera, gdyż broker będzie czerpać zyski z tytułu prowizji brokerskiej, wypłacanej na jego rzecz przez ubezpieczyciela w przypadku zawarcia umów ubezpieczenia.

Zgodnie z planowanymi zasadami współpracy, broker będzie przekazywał Spółce kwotę pieniężną w wysokości 50% prowizji brokerskiej uzyskanej przez brokera od ubezpieczyciela za zawarcie umów ubezpieczenia pojazdów stanowiących własność Spółki. Innymi słowy broker będzie dzielił się ze Spółką swoją prowizją, jaką otrzyma od ubezpieczyciela w związku z zawartymi umowami ubezpieczenia. W ramach planowanej umowy, Spółka nie będzie świadczyła na rzecz brokera żadnych usług, w szczególności nie będzie wykonywała na jego rzecz czynności, które byłyby podstawą do otrzymania wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota pieniężna, jaką Spółka otrzyma od brokera (stanowiąca część prowizji brokerskiej otrzymywanej przez brokera od ubezpieczyciela) będzie stanowiła dla Spółki przychód podatkowy w momencie jej otrzymania.

Stanowisko Spółki.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych (dalej: p.d.o.p.), przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze. Z kolei, w myśl art. 12 ust. 3 ustawy o p.d.o.p. za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W związku z charakterem płatności, które może otrzymywać Spółka, nie można w danej sytuacji mówić o przychodzie należnym, tj. takim, który należy się Spółce w pewnej dacie, a zarazem jest on z góry określony co do wysokości. Otrzymanie przychodu nie jest uzależnione bowiem od aktywności Spółki, lecz wyłącznie od działania bądź zaniechania działań brokera. W związku z tym może się zdarzyć sytuacja, iż ze względu na działania bądź zaniechania działań brokera I. w ogóle nie otrzyma od niego pieniędzy, gdy działania brokera nie doprowadzą do zawarcia umów ubezpieczenia i w konsekwencji broker nie otrzyma od ubezpieczyciela żadnej prowizji. Z powyższych względów nie sposób też określić wysokości kwoty pieniężnej jaką Spółka może otrzymać od brokera, gdyż ta okoliczność jest uzależniona wyłącznie od ilości umów ubezpieczenia do zawarcia których doprowadzi broker, za które otrzyma od ubezpieczyciela ustaloną z nim prowizję.

Mając powyższe na względzie, w tym przypadku nie można mówić o przychodzie należnym (wymagalnym) po stronie I. gdyż przychód w takim rozumieniu w ogóle nie powstanie z uwagi na brak możliwości żądania przez Spółkę wydania od brokera kwoty pieniężnej. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 maja 2003 r., sygn. SA/Bk 370/02, skoro przychodem z działalności gospodarczej są przychody należne, a więc takie, których wydania podatnik może żądać - to musi istnieć też prawna podstawa do takiego żądania. Jak zostało wskazane powyżej, brak jest podstaw do stwierdzenia, że po stronie I. istnieje podstawa do żądania od brokera kwoty pieniężnej, gdyż możliwość uzyskania tej kwoty jest uzależniona wyłącznie od skutecznych działań brokera.

Jednakże w związku z tym, że w momencie otrzymania pieniędzy od brokera po stronie Spółki bezsprzecznie nastąpi przysporzenie majątkowe, a przychodem z działalności gospodarczej są przede wszystkim otrzymane pieniądze, I. powinien rozpoznać przychód podatkowy w momencie otrzymania pieniędzy od brokera. Należy więc stwierdzić, że kwota pieniężna przekazana przez brokera dla I. będzie stanowiła przychód podatkowy faktycznie otrzymany. Powyższa kwalifikacja otrzymanych pieniędzy, jako przychodu powstającego u podatnika w momencie ich otrzymania, znajduje potwierdzenie także w przepisach ustawy o p.d.o.p., określających moment powstania przychodów związanych z działalnością gospodarczą, tj. art. 12 ust. 3a-3e ustawy o p.d.o.p. Zgodnie z powołanymi przepisami, za datę powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z wydaniem rzeczy, zbyciem prawa majątkowego ani z wykonaniem usługi ze strony I. W związku z powyższym, w ocenie Spółki, zastosowanie znajdzie art. 12 ust. 3e ustawy o p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku otrzymania przychodu związanego z działalnością gospodarczą, do którego nie stosuje się powyższych zasad (ust. 3a, 3c i 3d), za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, przychody z tytułu kwot pieniężnych otrzymywanych od brokera powinny być rozpoznawane dla celów podatku dochodowego od osób prawnych na zasadzie kasowej, tj. w momencie ich otrzymania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.