IPPB3/423-526/10-2/MS - Zasady kwalifikacji poszczególnych składników majątkowych do wartości niematerialnych i prawnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2010 r. (data wpływu 19 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji poszczególnych składników majątkowych do wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji poszczególnych składników majątkowych do wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej jako "Spółka" lub "Wnioskodawca") - spółka z siedzibą w W, jest dostawcą usług telekomunikacyjnych w dziedzinie telewizji, dostępu do Internetu, telefonii stacjonarnej i komórkowej. Spółka rozpoczęła swą działalność w latach 90tych XX wieku i koncentruje swe usługi w trzech miastach tzn. W, K i Z. Wraz z rozwojem Spółki, dzięki prowadzonym akcjom reklamowym, z biegiem czasu nazwa Spółki stała się coraz bardziej znana na rynku usług telekomunikacyjnych. W 2001 r. Spółka podjęła więc decyzję o zleceniu wyspecjalizowanej agencji (dalej jako: "Agencja") przygotowanie projektu logotypu A, tj. znaku graficznego zawierającego nazwę Spółki, wraz z jego wizualizacją. Zlecenie obejmowało w szczególności przygotowanie co najmniej 10 wstępnych projektów logotypu, opracowanie dwóch projektów logotypu wybranych przez Spółkę oraz przedłożenie Spółce ostatecznego projektu logotypu w formie cromalinu. W ramach wykonanej usługi, na Spółkę zostały przeniesione autorskie prawa majątkowe do utworu w postaci logotypu A stworzonego przez Agencję w ramach ww. zlecenia, wraz z prawem do dokonywania wszelkiego rodzaju zmian w utworze lub jego fragmentach, a także dokonywania przeróbek lub adaptacji utworu lub jego wybranych fragmentów.

Spółka uznała nabyte autorskie prawa majątkowe do logotypu A za wartość niematerialną i prawną i wprowadziła ją do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w lipcu 2002 r.. Do wartości początkowej, oprócz wynagrodzenia za usługę wykreowania logotypu A, Spółka alokowała również wydatki na poszukiwanie znaku logo, badania możliwości rejestracji znaku, wizualizację księgi tożsamości logo. Od tak ustalonej wartości początkowej Spółka dokonywała amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej przez okres 5 lat począwszy od sierpnia 2002 r..

Jednocześnie Spółka rozpoczęła starania o rejestrację wytworzonych we własnym zakresie w oparciu o logotyp A przygotowany przez Agencję znaków towarowych A w Urzędzie Patentowym RP w celu uzyskania praw ochronnych na te znaki. W tym celu, w 2002 r. Spółka dokonała zgłoszenia znaków w Urzędzie Patentowym. Decyzja o objęciu znaków prawami ochronnymi wydana została w 2006 r.. Przy czym koszty związane z opłatami za rejestrację znaków zostały skapitalizowane do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, którą stanowiły opisane wyżej prawa autorskie do logotypu A.

Spółka zadała następujące pytanie:

Czy opisana wyżej wartość niematerialna i prawna Spółki w postaci autorskich praw majątkowych do logotypu A w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT nie jest tożsama z wartościami niematerialnymi i prawnymi będącymi prawami ochronnymi na znaki towarowe A w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana wyżej wartość niematerialna i prawna w postaci autorskich praw majątkowych do logotypu A w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, nie jest tożsama z wartościami niematerialnymi i prawnymi będącymi prawami ochronnymi na znaki towarowe A w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 Ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania m.in. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Kwestię autorskich lub pokrewnych praw majątkowych reguluje ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90 poz. 631 z późn. zm.). Na podstawie art. 1 ust. 1 i 2 Ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór), w tym w szczególności wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); plastyczne; fotograficzne; lutnicze; wzornictwa przemysłowego; architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne; muzyczne i słowno-muzyczne; sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; audiowizualne (w tym filmowe).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Przy czym na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 1, jeżeli Ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Zdaniem Spółki, wytworzony przez Agencję logotyp A (znak graficzny zawierający nazwę Spółki) stanowił przedmiot prawa autorskiego zgodnie z art. 1 Ustawy. Prawa do tego logotypu zostały przez Spółkę nabyte na podstawie pisemnej umowy, a więc w sposób określony przepisami Ustawy. W opinii Spółki, z powyższego wynika, iż nabyła ona prawo autorskie lub prawo pokrewne do projektu logotypu A wytworzonego przez Agencję, które na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT mogło zostać zakwalifikowane jako wartość niematerialna i prawna w rozumieniu ustawy o CIT i podlegać amortyzacji podatkowej, gdyż nadawało się ono do gospodarczego wykorzystania przez Spółkę przez okres dłuższy niż rok i było wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.

Takie stanowisko potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 1 lutego 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-185/10/PP, stwierdzając, że "w szczególności, wskazuje się, "że znaki towarowe, zwłaszcza graficzne czy słowno-graficzne, niezależnie od tego, że stają się przedmiotem praw wyłącznych w wyniku rejestracji w Urzędzie Patentowym, niejednokrotnie też wykazują cechy utworów i korzystają z ochrony opartej o przepisy prawa autorskiego" (prof. dr hab.J. Barta. "Prawo autorskie" Tom 13, Warszawa 2008, C. H. Beck). Zatem opracowania słowno-graficzne znaków towarowych (w odniesieniu do których mogą przysługiwać spółce prawa ochronne wynikające z ustawy o prawach autorskich) mogą stanowić autorskie prawa majątkowe w rozumieniu ustawy o prawach autorskich (niezależnie od objęcia ich ochroną wynikającą z prawa własności przemysłowej). Powyższa klasyfikacja znajduje również potwierdzenie w doktrynie, w której wskazuje się, "że na tle regulacji u.p.d.o.p. znak niezarejestrowany często traktowany jest jako utwór prawnoautorski. Wydatki na nabycie prawa do takiego znaku (...) Stają się więc kosztem uzyskania przychodu przez dokonanie odpisu amortyzacyjnego" (Amortyzacja prawa do niezarejestrowanego znaku towarowego, dr hab. M. Trzebiatowski, Monitor Podatkowy 11/2008). W konsekwencji należy uznać, że opracowania słowno-graficzne znaków towarowych nabyte przez Spółkę (jako utwory słowno-graficzne), zaliczone do autorskich praw majątkowych, stanowią wartości niematerialne i prawne na gruncie u.p.d.o.p. (w odniesieniu do tych opracowań graficznych znaków towarowych, które mogą stanowić utwory w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i co do których spółka może korzystać z ochrony w zakresie przewidzianym w tejże ustawie)."

W związku z powyższym należy wskazać, że nabyte od Agencji prawo do projektu logotypu A wykazane przez Spółkę jako wartość niematerialna i prawna nie jest tożsame z wartościami niematerialnymi i prawnymi będącymi prawami ochronnymi na znaki towarowe A.

Należy stwierdzić, że zgodnie z obowiązującym w doktrynie i orzecznictwie stanowiskiem, w odniesieniu do znaków towarowych momentem decydującym o zaistnieniu wartości niematerialnej i prawnej jest wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak przez Urząd Patentowy. Jak stwierdził przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 30 października 2007, sygn. akt I SA/Bk 401/07, "wsteczne działanie ochronne prawa do znaku towarowego nie oznacza, że podatnik jest uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych uznawanych za koszty podatkowe, począwszy od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Prawo do znaku towarowego może być bowiem ujawnione w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych dopiero po uzyskaniu tego prawa (prawa ochronnego), odpisy amortyzacyjne zaś nie mogą być dokonywane za okres wsteczny."

W związku z tym, w analizowanym stanie faktycznym, dopiero po uzyskaniu prawa ochronnego do znaków towarowych w 2006 r., Spółka była uprawniona do wykazania praw ochronnych na znaki towarowe w swej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Niemniej jednak, ze względu na fakt, że znaki towarowe A zostały wytworzone przez Spółkę we własnym zakresie w ramach prowadzonej przez nią działalności, Spółka nie mogła dokonywać amortyzacji tych znaków dla celów podatkowych. Zgodnie bowiem z przepisami ustawy o CIT, możliwość amortyzacji podatkowej praw do znaków towarowych istnieje jedynie w przypadku, gdy prawa te zostały nabyte. A zatem ustawodawca zakłada istnienie zbywcy tych praw, któremu uiszczana jest należność.

W analizowanym przypadku, Spółka nie poniosła wydatków na nabycie praw ochronnych do znaków towarowych, a jedynie nakłady, które miały na celu doprowadzić do wytworzenia dobra niematerialnego, jakim jest znak towarowy, we własnym zakresie. Należy wskazać, że oprócz wydatków na nabycie autorskiego prawa majątkowego do logotypu A stanowiącego wartość niematerialną i prawną Spółki oraz wydatków skapitalizowanych do jej wartości początkowej, jak np. wydatków na poszukiwanie znaku logo, wizualizację księgi tożsamości logo, opłaty rejestracyjne, Spółka poniosła szereg innych wydatków, w szczególności marketingowych i reklamowych, na wykreowanie swoich znaków towarowych. Tym samym nie można uznać, że w momencie uzyskania praw ochronnych do znaków towarowych, Spółka dokonała nabycia tych praw.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w postanowieniu Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 15 marca 2005, sygn. ZD/423-1/05.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.