IPPB3/423-508/11-2/JG - CIT w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat na składki ubezpieczeń komunikacyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2011 r. (data wpływu 14 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat na składki ubezpieczeń komunikacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 14 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat na składki ubezpieczeń komunikacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (P, Spółka) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonii komórkowej jako operator sieci x, występując w obrocie gospodarczym pod marką handlową x. W ramach prowadzonej działalności Spółka wykorzystuje samochody osobowe w rozumieniu art. 4a pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. z dn. 09/03/2011 Dz. U. Nr 74 poz. 397 z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą o CIT". Większość samochodów stanowi własność P, część jest użytkowana na podstawie zawartych umów leasingu. Dla wszystkich samochodów Spółka opłaca składki na:

* obowiązkowe ubezpieczenie komunikacyjne od odpowiedzialności cywilnej (OC),

* ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków, których skutkiem jest trwały uszczerbek na zdrowiu lub śmierć kierowcy lub pasażerów samochodu (NNW),

* dobrowolne ubezpieczenie związane z ryzykiem utraty pojazdu na skutek kradzieży oraz ryzykiem uszkodzenia pojazdu przez osoby nieznane, właściciela pojazdu albo na skutek oddziaływania warunków atmosferycznych lub środków chemicznych (AC).

Wartość początkowa części samochodów po jakich zostały wprowadzone na majątek Spółki oraz od której ustalana jest wysokość składek AC przekracza wartość 20.000 Euro.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z normą prawną zawartą w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów "składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczone na złote wg kursu średniego Euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia." Wątpliwość Spółki dotyczy tego, czy zakres ograniczenia, jaki powołany przepis wprowadza przy określaniu wysokości składki na ubezpieczenie samochodu osobowego stanowiącej koszty uzyskania przychodów, odnosi się tylko do dobrowolnego ubezpieczenia AC, czy również do składki na ubezpieczenie OC i NNW. Zdaniem Spółki, ograniczenie do wysokości limitu 20.000 Euro składek na ubezpieczenie samochodu osobowego uznawanych za koszty uzyskania przychodu dotyczy wyłącznie składek na ubezpieczenie AC, nie dotyczy natomiast składek na OC i NNW. Wysokość składki na ubezpieczenie OC i NNW nie zależy bowiem od wartości samochodu objętego ubezpieczeniem.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dn. 10 czerwca 2010 r. (sygn. ILPB3/423-248/10-3/AG): "Przewidziane w tym przepisie ograniczenie wysokości składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dotyczy wyłącznie składek, których wysokość jest uzależniona od wartości samochodu (AC). W cytowanym przepisie nie podano wprost, o który rodzaj ubezpieczenia chodzi (OC, AC, NNW), ale należy przyjąć, że dotyczy on wyłącznie ubezpieczenia AC, bowiem dla ustalenia limitu, o którym mowa w tych przepisach, istotna jest wartość samochodu przyjęta dla celów ubezpieczenia, a tą przyjmuje się tylko dla AC. Dla ubezpieczenia OC i NNW wartość samochodu nie jest istotna."

Tożsame stanowisko można przeczytać w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dn. 22 grudnia 2008 r. (sygn. nr IBPBI/415-772/08/ZK) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dn. 7 kwietnia 2008 r. (sygn. nr ILPB1/415-46/08-2/IM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.