IPPB3/423-481/08-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2008 r. (data wpływu 28 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia czy planowane zbycie środków trwałych Banku będzie stanowiło zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, o których mowa w art. 4a pkt 3 i pkt 4 tej ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 28 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia czy planowane zbycie środków trwałych Banku będzie stanowiło zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, o których mowa w art. 4a pkt 3 i pkt 4 tej ustawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Bank zamierza sprzedać niektóre z wchodzących w skład jego majątku środków trwałych, w szczególności zestawy komputerowe, monitory, notebooki, drukarki oraz samochody. Nabywcą wskazanych środków trwałych ma być polski Oddział L banku - XX SA, który zamierza świadczyć na terenie Polski, tzw. usługi private banking, skierowane dla zamożnych klientów indywidualnych. Cena zbywanych składników będzie odpowiadała ich wartości rynkowej. Przedmiotem sprzedaży nie będą istniejące zobowiązania Banku. Bank sprzedając poszczególne składniki majątkowe nie przeniesie zobowiązań związanych ze zbywanymi środkami trwałymi, tj. istniejące zobowiązania dotyczące finansowania sprzedawanych aktywów, pozostaną nadal w Banku. Ponadto strony transakcji podpiszą cesję praw z umowy najmu powierzchni biurowej, która została zawarta przez Bank jeszcze przed rozpoczęciem działalności przez XX SA.

Klienci indywidualni Banku będą mogli rozwiązać umowy o prowadzenie rachunków bankowych z XX AB. Klientom, którzy rozwiążą umowy zostanie przedstawiona oferta otwarcia rachunków bankowych w XX SA, niemniej jednak decyzja w sprawie korzystania z usług dotychczasowego Banku albo zawarcia nowych umów z XX SA zależy wyłącznie od woli klienta.

Część pracowników Banku rozwiąże umowy o pracę z XX AB, a niektórzy z nich podpiszą nowe umowy z XX SA. Należy podkreślić, że art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), dotyczący przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę nie będzie miał w opisywanej sytuacji zastosowania. Nie jest przewidziana likwidacja XX AB i będzie on nadal prowadzić działalność bankową w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy planowane zbycie środków trwałych Banku będzie stanowiło zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, o których mowa w art. 4a pkt 3 i pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy z art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie, należy przez to rozumieć przedsiębiorstwo w rozumieniu ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przedsiębiorstwo to zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Przepis ten przewiduje, że obejmuje ono w szczególności:

Z kolei w myśl art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zorganizowana część przedsiębiorstwa oznacza organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zgodnie z definicją przedsiębiorstwa zawartą w ustawie - Kodeks cywilny oraz z definicją zorganizowanej części przedsiębiorstwa w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, aby daną transakcję uznać za zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowaną część musi istnieć zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, czy też wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej. Oznacza to, że przenoszone składniki majątku powinny cechować się wyodrębnieniem organizacyjnym i funkcjonalnym (ekonomiczną samodzielnością) oraz wyodrębnieniem finansowym.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zbywane elementy powinny mieć swoje miejsce w strukturze organizacyjnej zbywcy jako dział, wydział, oddział. Ponadto by uznać przenoszone składniki za przedsiębiorstwo lub jego cześć powinny one służyć realizacji określonych zadań gospodarczych. Dla oceny, czy doszło do zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, istotne jest nie tylko to, czy nabywca będzie przy pomocy nabytych składników zdolny do prowadzenia działalności gospodarczej, lecz również to, czy składniki te i sposób wykorzystania ich przez zbywcę konstytuowały jednostkę działającą samodzielnie (cechowały się odrębnością funkcjonalną). Co więcej, przenoszony majątek powinien w pełni umożliwiać realizowanie zadań gospodarczych, to znaczy, powinien być wystarczający do prowadzenia zupełnie samodzielnej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy zbywane przez Bank poszczególne środki trwałe (drukarki, komputery, samochody) nie są wyodrębnione w strukturze organizacyjnej Banku, i nie tworzą one zorganizowanego zespołu składników. Ponadto, nie są one wystarczające do prowadzenia zupełnie samodzielnej działalności gospodarczej. XX SA w wyniku nabycia środków trwałych uzyska wyłącznie poszczególne składniki, które w przyszłości przy koniecznym użyciu dodatkowych środków pomogą tylko prowadzić działalność. Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż w ramach sprzedaży nie dochodzi do automatycznego przejścia ze zbywcy na nabywcę bazy klientów, a posiadanie "własnych" klientów jest niezbędnym czynnikiem potrzebnym do generowania przychodów. Klienci decydujący się na rozwiązanie umów z bankiem, nie są zobligowani do podpisania nowych umów z XX SA. Ponadto, nie są zbywane takie elementy jak firma, własność nieruchomości, wierzytelności, zobowiązania, koncesje, licencje, zezwolenia czy tajemnice przedsiębiorstwa. W takim przypadku wydaje się, iż nie można mówić o sprzedaży przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, kiedy funkcjonalnie istotne elementy nie podlegają sprzedaży.

Powyższe jest zgodne ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe, m.in. interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wydaną z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 11 lutego 2008 r., sygn. IP-PB3-423-418/07-2/MB, w której stwierdzono, że przedsiębiorstwo czy jego zorganizowaną część tworzą "... składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że (...) punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość (...). Zobowiązania też muszą być wydzielone. O tym czy doszło do wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres przekazanego majątku, praw i zobowiązań, wydzielenie to musi dotyczyć zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako całości, a nie tylko niektórych jej składników, nawet o znacznej wartości."

Zatem nie można powiedzieć, że transakcje zbycia niektórych z posiadanych środków trwałych takich jak drukarki czy samochody stanowią zbycie samodzielnej finansowo zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Należy bowiem zauważyć, iż przedmiotem sprzedaży nie jest cześć Banku - zespół składników materialnych wyodrębniony finansowo i organizacyjnie, który posiada samodzielność finansową, ale tylko pojedyncze składniki majątku w postaci środków trwałych. Po transakcji zbycia rzeczonych składników Bank nadal będzie prowadzić działalność gospodarczą.

Należy wskazać również na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 11 grudnia 2007 r., sygn. III/SA/GL 1041/07. Zgodnie z którym, przekazanie środków trwałych z jednej spółki do drugiej nie stanowi transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans. Zdaniem Sądu zbyte środki trwałe nie spełniają definicji przedsiębiorstwa zawartej w art. 551 ustawy - Kodeks cywilny oraz definicji zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans.

Wnioskodawca dodatkowo zwraca uwagę na wyrok NSA z dnia 6 października 1995 r., sygn. SA/Gd 1959/94, zgodnie z którym przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż. (Podobnie SN w wyroku z dnia 30 stycznia 1997 r., sygn. III CKN 28/96).

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż sprzedaż niektórych z wchodzących w skład jego majątku środków trwałych nie będzie stanowiła sprzedaży przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.