IPPB3/423-477/14-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu z tytułu przekazania wierzytelności pożyczkowych w formie darowizny - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu z tytułu przekazania wierzytelności pożyczkowych w formie darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną (dalej: SKA). Akcjonariuszem SKA jest fundusz inwestycyjny zamknięty aktywów niepublicznych (dalej: FIZ) utworzony na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 157- dalej ustawa o FI).

Wnioskodawca z dniem 1 stycznia 2014 r. stał się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) zgodnie z nowelizacją ustawy o CIT, która weszła w życie 1 stycznia 2014 r.

W ramach posiadanych aktywów FIZ jest akcjonariuszem dwóch SKA (spółek komandytowo-akcyjnych), w tym Wnioskodawcy. FIZ oraz należące do niej SKA są częścią Grupy Kapitałowej działającej w branży budowlanej (deweloperskiej), w której skład wchodzi kilkanaście podmiotów. Struktura Grupy Kapitałowej opiera się w dużej części na powoływaniu i funkcjonowaniu celowych spółek operacyjnych przeznaczonych do prowadzenia konkretnych projektów inwestycyjnych (deweloperskich). Taka struktura stwarza konieczność pozyskiwania i przeznaczenia odpowiedniego finansowania w Grupie dla planowanych/prowadzonych projektów (spółek operacyjnych). Na obecnym etapie finansowanie to było pozyskiwanie i przekazywane z poziomu podmiotów, które w danym momencie dysponowały odpowiednimi wolnymi środkami, czego skutkiem jest występująca złożona struktura finansowania wewnątrz Grupy.

W tym zakresie m.in. SKA (w tym: Wnioskodawca) udzielały pożyczek na rzecz spółek operacyjnych zajmującym się działalnością deweloperską - pożyczki były przeznaczone na prowadzenie działalności gospodarczej pożyczkobiorców, przede wszystkim w zakresie ich działalności deweloperskiej. Portfel tych pożyczek udzielanych przez SKA jest zróżnicowany - udzielane pożyczki mają różne wartości, terminy spłaty, warunki spłaty i mechanizmy płatności (spłaty miesięczne, spłaty na koniec okresu umowy, itp.).

Ze względu na powyższą skomplikowaną strukturę finansowania grupowego, obecnie taki system wymaga odpowiedniego dodatkowego stałego nadzoru i monitorowania w zakresie przepływu środków pieniężnych wewnątrz Grupy. Stanowi to dodatkowe obciążenie administracyjne wewnątrz Grupy i powoduje, że obecne rozwiązanie, z perspektywy biznesowej, finansowej i ekonomicznej, staje się coraz mniej wydolne i racjonalnie uzasadnione. Wraz z rozpoczynaniem i rozwojem kolejnych projektów, dla których wymagane jest pozyskanie finansowania, problemy te coraz bardziej się pogłębiają.

W związku z tym w ramach Grupy podjęta została decyzja o wydzieleniu w ramach Grupy funkcji zapewniania finansowania dla podmiotów z Grupy ("wewnętrzny bank" dla Grupy) do jednego podmiotu niezwiązanego z bieżącą działalnością operacyjną Grupy i skumulowaniu w ramach tego podmiotu przyszłego i obecnego finansowania Grupy. Na podmiot taki wybrany został FIZ, m.in. ze względu na jego bezpośrednie niezaangażowanie w działalność deweloperską i jego rolę i cele w Grupie obejmujące efektywne zarządzanie powierzonymi aktywami. Przy tym, założeniem jest, że FIZ powierzaną mu rolę, w zakresie bieżących potrzeb finansowych oraz wcześniej udzielanego finansowania, przejmie w jak najkrótszym terminie. Tylko w takim zakresie możliwe jest bowiem uproszczenie i zracjonalizowanie obecnej struktury finansowania wewnątrz Grupy i nadanie jej racjonalności i dalszej wydolności.

Jednocześnie, SKA (w tym: Wnioskodawca), których FIZ jest akcjonariuszem, przeznaczone są w dalszej perspektywie do likwidacji ze względu na wyczerpanie w obecnej strukturze Grupy ich roli. Przy tym, ze względu na długotrwały okres postępowania likwidacyjnego SKA, przekraczający okres 12 miesięcy, nie da się bezpośrednio i w krótkim okresie osiągnąć zakładanego celu przekazania istniejącego u Wnioskodawcy portfela wierzytelności pożyczkowych do FIZ (wierzytelności te zostałyby przekazanie dopiero po zakończeniu likwidacji i przekazaniu majątku likwidacyjnego SKA do FIZ). Zatem, rozważanym rozwiązaniem zmierzającym do wcześniejszego osiągnięcia zakładanego skutku i celu likwidacji Wnioskodawcy (jak i drugiej SKA), tj. przekazania portfela wierzytelności do FIZ, jest przekazanie przez Wnioskodawcę portfela wierzytelności pożyczkowych do FIZ w sposób nieodpłatny w formie umowy darowizny. Działanie to ma na celu usprawnienie procesu przekazywanie funkcji finansowania Grupy do jednego podmiotu, którym ma być FIZ.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przekazanie przez Wnioskodawcę wierzytelności pożyczkowych na rzecz FIZ (który jest akcjonariuszem Wnioskodawcy) w formie darowizny będzie stanowiło przychód Wnioskodawcy i będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (CIT) po stronie Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie wierzytelności własnej na rzecz FIZ w drodze darowizny nie stanowi po stronie przenoszącego tę wierzytelność (darczyńcy) usługi w rozumieniu ustawy o CIT. Czynność taka po stronie Wnioskodawcy nie będzie podlegała opodatkowaniu CIT.

Ustawa o CIT nie definiuje wprost pojęcia przychodu podatkowego. Katalog przychodów określony został w ustawie o CIT w art. 12 ust. 1, wskazując m.in., że przychód stanowią otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT). Przy tym katalog ten pozostaje otwarty (ustawodawca w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT posłużył się wyliczeniem, wskazując, że przychód stanowią "w szczególności" określone kategorie przysporzeń.

Przy tym pojęcie przychodu zostało w praktyce doprecyzowane w ramach stosowania prawa podatkowego przez sądy administracyjne i stanowisko doktryny prawa podatkowego. W tym zakresie zgodnie wskazuje się, że przychód stanowią wyłącznie przysporzenia majątkowe powodujące przyrost majątku i aktywów lub zmniejszenie zobowiązań. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia (jego bezzwrotność), w taki sposób, że przysporzenie to w sposób ostateczny faktycznie powiększa aktywa tego podmiotu (por. m.in. komentarz do ustawy o CIT pod redakcją Janusza Marciniuka "Podatek dochodowy od osób prawnych 2011", Wydanie II, str.177, C.H.Beck, Warszawa 2011). Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. m.in. wyrok NSA z 27 listopada 2003 r. - sygn. III SA 3382/02; wyrok NSA z 1 września 2005 r. - sygn. FSK 2596/04, itp.).

Innymi słowy, przychód stanowią przysporzenia po stronie podatnika skutkujące wzrostem wartości jego majątku o charakterze definitywnym. Nie są przychodem takie operacje i zdarzenia, których efektem nie jest uzyskanie przysporzenia po stronie podatnika.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny, darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Umowa darowizny polega zatem na świadczeniu jednej strony (darczyńcy) obciążająym jej majątek (zmniejszającym jej majątek) na rzecz drugiej strony (obdarowanego) bez jakiegokolwiek świadczenia zwrotnego tego obdarowanego. Innymi słowy, efektem umowy darowizny jest obciążenie i zmniejszenie własnego majątku darczyńcy bez uzyskania jakiegokolwiek przysporzenia od obdarowanego.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego Wnioskodawca planuje dokonanie darowizny przysługujących mu wierzytelności pożyczkowych na rzecz FIZ, który jest akcjonariuszem Wnioskodawcy. Na skutek zawarcia umowy darowizny Wnioskodawca wyzbędzie się z własnego majątku aktywów w postaci przysługujących mu wierzytelności pożyczkowych. Jednocześnie Wnioskodawca nie uzyska w ramach dokonanej darowizny jakiegokolwiek świadczenia od obdarowanego FIZ. Zatem Wnioskodawca, w związku z zawarciem umowy darowizny wierzytelności pożyczkowych na rzecz FIZ nie tylko nie uzyska jakiegokolwiek przysporzenia, ale przeciwnie - jego majątek ulegnie zmniejszeniu poprzez zmniejszenie jego aktywów o wartość darowanych FIZ wierzytelności.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w efekcie dokonania darowizny wierzytelności pożyczkowych na rzecz FIZ nie uzyska przychodu w rozumieniu art. 12 ustawy o CIT, ponieważ z związku z tą darowizną po stronie Wnioskodawcy nie pojawi się jakiekolwiek przysporzenie majątkowe. Darowizna wierzytelności pożyczkowych przez Wnioskodawcę nie będzie podlegała opodatkowaniu CIT po stronie Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.