IPPB3/423-475/13-2/MS1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2013 r. (data wpływu 1 lipca 2013 r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 9 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

1. Wnioskodawca posiada wierzytelność (Wierzytelność) wobec dłużnika - spółki akcyjnej z siedzibą w Polsce (dalej: SAD).

2. SAD nie posiada środków na uregulowanie swojego długu. W celu uregulowania Wierzytelności SAD planuje spełnić inne świadczenie w miejsce świadczenia pierwotnego (tzw. datio in solutum) zgodnie z art. 453 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej: k.c.).

3. SAD w celu uregulowania Wierzytelności przeniesie na Wnioskodawcę na podstawie umowy w formie aktu notarialnego prawo do gruntu położonego na terenie Polski (dalej: Nieruchomość). Wartość rynkowa Nieruchomości netto jest równa wartości nominalnej Wierzytelności. Podatek VAT będzie przedmiotem odrębnego rozliczenia.

4. Wnioskodawca nabył Wierzytelność tytułem wynagrodzenia za umorzone udziały w zależnej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Przychód podatkowy z tytułu umorzenia udziałów równał się wartości nominalnej Wierzytelności.

5. Wnioskodawca w przyszłości rozpatruje możliwość zbycia Nieruchomości otrzymanej w ramach datio in solutum; w tym w szczególności:

W związku z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym Spółka zadała następujące pytania:

1. W jaki sposób Wnioskodawca powinien ustalić koszty uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży Nieruchomości nabytej w ramach datio in solutum.

2. W jaki sposób Wnioskodawca powinien ustalić koszty uzyskania przychodów w przypadku objęcia udziałów w spółce kapitałowej w zamian za Nieruchomość nabytą w ramach datio in solutum.

3. W jaki sposób Wnioskodawca powinien ustalić koszty uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży Nieruchomości przez spółkę osobową, do której Nieruchomość zostanie wniesiona tytułem aportu przez Wnioskodawcę po jej nabyciu w ramach datio in solutum.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1. Kosztami uzyskania przychodów, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: Ustawa), są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 Ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów. Wydatki te są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku ich odpłatnego zbycia bez względu na czas ich poniesienia oraz bez względu na fakt czy zostaną zaliczone do środków trwałych czy też towarów. Zgodnie z art. 16c Ustawy grunt nie podlega amortyzacji, więc wydatków na jego nabycie nie trzeba pomniejszać o odpisy amortyzacyjne.

Zdaniem Wnioskodawcy, w razie sprzedaży Nieruchomości otrzymanej w ramach datio in solutum wydatki na jej nabycie należy rozpoznać w wysokości wartość nominalnej Wierzytelności, która wygasła w wyniku przeniesienia własności Nieruchomości na Wnioskodawcę.

Gdyby SAD dysponowała środkami pieniężnymi, to spełniłaby swoje zobowiązania wobec Wnioskodawcy, a ten z kolei otrzymane środki przeznaczyłby na zakup Nieruchomości. W momencie sprzedaży wartość środków pieniężnych wydanych na zakup Nieruchomości stanowiłaby koszt podatkowy. W związku z tym za wydatek na nabycie Nieruchomości należy uznać wartość wierzytelności, która wygasła na skutek przeniesienia własności Nieruchomości.

Analogiczne stanowisko przedstawił m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 10 stycznia 2011 r., nr IBPBI/2/423-1408/I0/AK: "kosztem uzyskania przychodu w momencie sprzedaży nieruchomości nabytej w ramach datio in solutum będą wydatki poniesione przez Spółkę na jej nabycie, które odpowiadają sumie:

* kwoty wierzytelności z tytułu pożyczki (kwocie głównej powiększonej o otrzymane odsetki), która wygasła na skutek uregulowania zobowiązania w trybie art. 453 Kodeksu cywilnego oraz

* kwoty uiszczonej dopłaty."

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 19 listopada 2010 r., nr IPPB3/423-636/10-2/GJ: "Nie ulega bowiem wątpliwości, że planowana przez strony czynność stanowi pewne uproszczenie działań, które podjąłby podatnik w celu nabycia przedmiotowego lokalu. Gdyby bowiem dłużnik dysponował środkami pieniężnymi to spełniłby swoje zobowiązania wobec podatnika, a ten z kolei uzyskałby środki na zakup lokalu. Zbywając go zaś mógłby pomniejszyć przychód uzyskany ze sprzedaży o wydatki poniesione na jego zakup. Charakteru tego wydatku nie może dyskwalifikować fakt uproszczenia rozliczenia stron, dokonanego w jednej transakcji stosownie do art. 453 kodeksu cywilnego. Wysokość tego wydatku stanowić będzie ta część kwoty zadłużenia, która na skutek przeniesienia na Podatnika lokalu wraz z miejscem parkingowym i pomieszczeniem gospodarczym ulegnie wygaśnięciu. Jest to bowiem rodzaj ceny, jaką podatnik "płaci" za otrzymany lokal wraz z miejscem parkingowym i pomieszczeniem gospodarczym. Powyższe uzasadnia więc stanowisko ze wartość świadczenia uzyskanego przez Podatnika w miejsce wykonania w postaci własności lokalu stanowiącego odrębną własność wraz z miejscem parkingowym i pomieszczeniem gospodarczym stanowić będzie wydatek, który podatnik poniesie na jego nabycie. W sytuacji jego zbycia przez Podatnika należy uznać go za koszt uzyskania przychodu stosownie do art. 15 i art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji więc, w przypadku zbycia nabytego w trybie art. 453 Kodeksu cywilnego lokalu wraz z miejscem parkingowym i pomieszczeniem gospodarczym, dochód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych stanowić będzie różnica pomiędzy ceną uzyskaną ze sprzedaży a tą częścią zadłużenia, która ulegnie wygaśnięciu na skutek przeniesienia własności lokalu wraz z miejscem parkingowym i pomieszczeniem gospodarczym na Podatnika."

Ad. 2. Zgodnie z art. 15 ust. 1j w przypadku objęcia udziałów w spółce kapitałowej w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część na dzień objęcia udziałów ustala się koszt uzyskania przychodu w wysokości:

* wartości początkowej przedmiotu wkładu, zaktualizowanej zgodnie z odrębnymi przepisami i pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego byłaby Nieruchomość zaliczona do środków trwałych;

* faktycznie poniesionych, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie innych niż środki trwałe i udziały (akcje) w spółce albo wkłady w spółdzielni; w tym również na Nieruchomość niezliczoną do środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1j Ustawy kosztami uzyskania przychodu z tytułu objęcia udziałów w spółce kapitałowej w zamian za wkład niepieniężny w postaci Nieruchomości otrzymanej w ramach datio in solutum będzie wartość Wierzytelności, która wygasła w wyniku przeniesienia własności Nieruchomości na Wnioskodawcę zgodnie z powyższymi interpretacjami.

Argumentacja jest analogiczna jak w przypadku ustalania kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży Nieruchomości.

Ad. 3. Wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Jednakże w przypadku odpłatnego zbycia przez spółkę osobową przedmiotu wkładu za koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1t uważa się:

* wartość początkową przyjętą przez spółkę w ewidencji pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych w przypadku zaliczenia gruntu do śródków trwałych,

* wartość poniesionych wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie, jeżeli rzeczy te nie były zaliczone do środków trwałych.

Kosztem uzyskania przychodu z tytułu zbycia przez spółkę osobową Nieruchomości będzie wartość wierzytelności, która wygasła w wyniku przeniesienia własności Nieruchomości na Wnioskodawcę w ramach instytucji datio in solutum zgodnie z powyższymi interpretacjami.

Argumentacja jest analogiczna jak w przypadku ustalania kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży Nieruchomości.

Wnioskodawca jako wspólnik spółki osobowej rozliczy przychody i koszty związane ze sprzedażą Nieruchomości proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku spółki osobowej zgodnie z art. 5 Ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.