IPPB3/423-472/14-2/EŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. Poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów czynszu najmu od samochodów osobowych bez ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka użytkuje samochody osobowe, jako najemca na podstawie długoterminowej umowy najmu, które są wykorzystywane na potrzeby tej działalności. Spółka płaci wynajmującemu stałe miesięczne wynagrodzenie przy zachowaniu miesięcznego limitu kilometrów niezależnie od tego czy pojazd jest używany przez Spółkę w danym miesiącu. W przypadku przekroczenia tego limitu Spółka płaci wynajmującemu dodatkowe wynagrodzenie za najem pojazdu w wysokości stanowiącej iloczyn stawki za 1 km ponad limit i ilości przejechanych kilometrów ponad limit. W wyniku tego w danym miesiącu rozliczeniowym Spółka może zapłacić podstawowe wynagrodzenie lub podstawowe wynagrodzenie i wynagrodzenie dodatkowe.

Spółka, jako najemca nie ponosi kosztów związanych z eksploatacją pojazdu tj. kosztów napraw, paliwa, ubezpieczenia itp. dotyczących pojazdu. Koszty te ponoszone są przez wynajmującego.

Ponoszone koszty najmu w stałej wysokości pojazdów samochodowych Spółka kwalifikuje, jako koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości gdyż nie stanowią one wydatków z tytułu kosztów używania samochodów osobowych. o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Z 2011, Nr 74 poz. 397 z późn. Zm.) dalej zwaną "ustawą o CIT.

Natomiast wydatki ponoszone na dodatkowe wynagrodzenie z tytułu najmu w wysokości stanowiącej iloczyn stawki za 1 km ponad limit i ilości przejechanych kilometrów ponad limit Spółka traktuje jako koszty używania pojazdów o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na stały czynsz najmu pojazdu stanowią koszty uzyskania przychodów bez ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarta umowa najmu na samochody osobowe daje Spółce prawo do korzystania z nich w zamian za określone w umowie wynagrodzenie. Wynajmujący zgodnie z umową daje najemcy prawo do użytkowania pojazdu wg określonych w umowie zasad. Najemca nie ponosi w tym przypadku kosztu związanego z używaniem pojazdu, gdyż nabywa tylko prawo do korzystania z pojazdu.

Jak wynika z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów nie są wydatki z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Podatnik ma obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Z analizy powyższego przepisu wynika, że ograniczenie kosztów uzyskania przychodów do wysokości wynikającej z pomnożenia liczby przebiegu pojazdu i stawki za jeden kilometr przebiegu dotyczy wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego. W związku z tym, jeżeli wydatek nie stanowi kosztu używania pojazdu nie będzie on objęty limitem wynikającym z tej regulacji.

Zdaniem Spółki przez "koszty używania" należy rozumieć koszty eksploatacji tj. koszty ponoszone przez korzystającego z samochodu na nabycie towarów i usług mających na celu zapewnienie użytkowania pojazdu zgodnie z jego przeznaczeniem i zasadami bezpieczeństwa obowiązującymi na drogach. W związku z tym koszty eksploatacji obejmują m.in. wydatki na paliwo, przeglądy techniczne, usługi naprawy, części do naprawy, płyny samochodowe, oleje, opłaty parkingowe, opłaty za autostrady, mycie pojazdu, akcesoria itp. Koszty używania są, zatem kosztami ponoszonymi na zachowanie sprawności pojazdu i jego użyteczności w czasie, gdy dochodzi do fizycznego korzystania z pojazdu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedstawionym przypadku Spółka nabywa usługę najmu, za którą płaci stałe wynagrodzenie za prawo do korzystania z samochodu osobowego. Natomiast, jeżeli przekroczy miesięczny limit kilometrów dopłaca dodatkowe wynagrodzenia, uzależnione od ilości przejechanych kilometrów.

W przypadku stałych wydatków (stałego wynagrodzenia) ponoszonych na najem pojazdów nie mamy do czynienia z kosztami używania pojazdu, ponieważ jest to opłata uprawniająca do tego, że wynajmujący może korzystać z pojazdu. W związku z tym stała opłata za najem nie stanowi kosztów używania, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, co oznacza, że może być ona zaliczona w całości do kosztów uzyskania przychodów po spełnieniu przestanek wynikających art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Co się tyczy wydatków zmiennych (dodatkowe wynagrodzenie) stanowią one koszty zależne od ilości przejechanych kilometrów, a co za tym idzie mają one charakter kosztów używania pojazdów, kosztów posługiwania się samochodem, których wysokość zależy od przebiegu samochodu. Koszty te zdaniem Spółki objęte są limitem wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie w wydanej przez Ministra Finansów interpretacji ogólnej przepisów prawa podatkowego z dnia 8 listopada 2013 r. znak DD2/033/55/MWJ/13/RD-111005. Jak wynika z interpretacji Ministra Finansów,wydatki z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego używanego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej nie są ograniczone limitem określonym w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, bowiem nie mieszczą się one w tej kategorii wydatków.

Zdaniem Ministra Finansów " (...) Koszty związane z używaniem samochodu osobowego to koszty posługiwania się tym samochodem, wykorzystywania go. Koszty te nie obejmują kosztów związanych z uzyskaniem możliwości używania takiego samochodu. Oznacza to, że do kosztów z tytułu używania wynajętego samochodu osobowego dla potrzeb działalności gospodarczej zaliczane są wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne. Wydatkami o charakterze eksploatacyjnym nie są wydatki z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Są to wydatki na uzyskanie samego tytułu prawnego umożliwiającego używanie samochodu, a zatem są kategorią odrębną od kosztów eksploatacji samochodu."

Biorąc pod uwagę powyższe zdaniem Spółki wydatki na stały czynsz najmu (prawo do korzystania) samochodów osobowych stanowi w całości koszt uzyskania przychodów bez ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51, gdyż nie są to koszty używania, o których mowa w tym przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.