IPPB3/423-466/12-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2012 r. (data wpływu 5 lipca 2012 r.), uzupełniony uzupełnionym w dniu 9 października 2012 r. (data wpływu do BKIP w Płocku) na wezwanie z dnia 1 października 2012 r. Nr IPPB3/423-466/12-2/MS (data doręczenia 3 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, tj. § 6 ust. 1 i ust. 7 w związku z przepisem prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 17 ust. 1 pkt 34 - jest prawidłowe.

W dniu 5 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, tj. § 6 ust. 1 i ust. 7 w związku z przepisem prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 17 ust. 1 pkt 34.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

B. Sp. z o.o. (dalej jako: B) w dniu 23 stycznia 2008 r. otrzymała zezwolenie na działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. B nabyła działkę gruntu i wybudowała na niej budynki i budowle. Spółka nigdy nie podjęła działalności określonej zezwoleniem. B wybudowała na działce między innymi halę produkcyjną. Hala produkcyjna nigdy nie była przez Spółkę ani też przez osoby trzecie w jakiejkolwiek formie eksploatowana.

B. dokonywała w okresie od czerwca 2009 r. do 31 grudnia 2011 r. odpisów amortyzacyjnych dla celów bilansowych i podatkowych m.in. od środka trwałego w postaci hali produkcyjnej. Z dniem 1 stycznia 2012 r. budynki i budowie zostały przeniesione do majątku obrotowego ponieważ podjęto decyzję o sprzedaży nieruchomości. B. Sp. z o.o. (dalej jako: Spółka) rozważa możliwość przeprowadzenie inwestycji na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W tym celu Spółka analizuje warunki, które musiałaby spełnić, aby uzyskać stosowne zezwolenie na działalność na terenie SSE. W związku z rozważaną inwestycją Spółka bierze pod uwagę zakup od B działki gruntu i położonych na niej budynków i budowli, w tym hali produkcyjnej znajdujących się na obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego środek trwały w postaci hali produkcyjnej, który nigdy nie była używana ani eksploatowana będzie stanowić w razie jej zakupu przez Spółkę "nowy" środek w rozumieniu przepisu § 6 ust. 7 Rozporządzenia.

Zdaniem Spółki, zgodnie z przepisem § 6 ust. 1 Rozporządzenia za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

Jednocześnie, zgodnie z przepisem § 6 ust. 7 Rozporządzenia środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni, maja być nowe.

Rozporządzenie nie definiuje jednak, co należy rozumieć pod pojęciem nowych środków trwałych, o których odwołuje się ono w przepisie § 6 ust. 7. Definicja takiej nie zawierają również przepis ustawy o CIT jak również przepisy wspólnotowe dotyczące udzielania regionalnej pomocy inwestycyjnej, tj. przepisy rozporządzenia Komisji nr 1628/2006 z dnia 24 października 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do regionalnej pomocy inwestycyjnej.

Wobec braku definicji terminu "nowy" w przepisach Rozporządzenia uzasadnione jest odwołanie się do definicji tego pojęcia w słowniku języka polskiego. I tak, według Słownika Języka Polskiego (PWN Warszawa 2006 r.)"nowy" to "niedawno zrobiony, nabyty lub właśnie powstały, założony", "od niedawna istniejący, właśnie wynaleziony", "następny, dalszy", "dopiero co zrobiony, nieużywany, niezniszczony, niedawno nabyty, świeżo powstały, świeżo założony".

Biorąc powyższe pod uwagę zdaniem Spółki "nowy" środek trwały to taki, który nie był wcześniej przez kogokolwiek eksploatowany. W takim znaczeniu nowy środek trwały to wytworzony (wyprodukowany) przez fabrykę (zakład przemysłowy) środek trwały, który przed nabyciem nie był w jakiejkolwiek formie używany. Zatem na pewno nowym środkiem trwałym będzie środek, który pochodzi bezpośrednio od producenta lub podmiotów pośredniczących w ich obrocie (np. dealerów). Jednakże zdaniem Spółki, za nowy środek trwały można uznać także nabyty od innych zbywców, w przypadku, gdy uprzednio nie był używany (eksploatowany).

Zatem w przypadku zbycia przez Spółkę hali produkcyjnej, która została przez Spółkę wybudowana i nie była przez Spółkę ani też przez jakiekolwiek inne osoby trzecie nigdy eksploatowana środek ten będzie mógł być w świetle przepisu § 6 ust. 7 Rozporządzenia traktowany jako nowy środek.

Prawidłowość powyższego stanowiska co do zakwalifikowania w świetle przepisu § 6 ust. 7 Rozporządzenia jako nowych środków nigdy nieeksploatowanych, ale nabytych od innych podmiotów została potwierdzona np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 pazdziernika 2007 r. o sygn. ILPB3/423-28/07-2/HS jak również w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 13 października 2011 r. o sygn. I SA/Wr 1145/11.

W wyniku analizy wniosku, pismem z dnia 1 października 2012 r. znak IPPB3/423-466/12-2/MS organ podatkowy wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez wyjaśnienie rozbieżności pomiędzy:

* stwierdzeniem: "B dokonywała w okresie od czerwca 2009 r. do 31 grudnia 2011 r. odpisów amortyzacyjnych dla celów bilansowych i podatkowych m.in. od środka trwałego w postaci hali produkcyjnej. Z dniem 1 stycznia 2012 r. budynki i budowie zostały przeniesione do majątku obrotowego ponieważ podjęto decyzję o sprzedaży nieruchomości", a stwierdzeniem:

* "Hala produkcyjna nigdy nie była przez Spółkę ani też przez osoby trzecie w jakiejkolwiek formie eksploatowana",

w szczególności, w świetle brzmienia art. 16a ust. 1 ustawy podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z którym: "Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania (...) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi."

Na jakiej podstawie spółka B dokonywała amortyzacji podatkowej niewykorzystywanej w działalności hali produkcyjnej.

Pismem z dnia 9 października 2012 r. stanowiącym odpowiedź Spółki na ww. wezwanie złożyła następujące wyjaśnienia:

W związku z planowaną działalności polegającą na produkcji opakowań spółka B zleciła wykonanie "pod klucz" hali produkcyjnej i innych obiektów zakładu przemysłowego. Z chwilą uzyskania pozwolenia. na użytkowanie zakładu produkcyjnego B rozliczyła koszty inwestycji. Powstałe w wyniku inwestycji środki trwałe, w tym budynek hali produkcyjnej wprowadziła do ewidencji środków trwałych i zaczęła je amortyzować. Z powodu niekorzystnych zmian na rynku (braku odpowiedniej liczby zamówień) Spółka ta pomimo, że wybudowała nowy zakład produkcyjny, nigdy nie rozpoczęła w nim produkcji. Zamontowana w hali linia produkcyjna została zdemontowana. Hala produkcyjna faktycznie nie była używana, nie była w niej prowadzona produkcja, ani też nie była wynajmowana osobom trzecim.

W odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy B stwierdziła, iż w świetle art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 2012 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: w Dz. U. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) nieprawidłowo zakwalifikowała halę produkcyjną do środków trwałych i dokonywała od niej odpisów amortyzacyjnych. Z uwagi na fakt, iż B Lublin nie rozpoczęła produkcji, a więc i nie zaczęła wykorzystywać hali w prowadzonej działalności gospodarczej zadeklarowała, iż skoryguje odpisy amortyzacyjne za poszczególne miesiące okresu od czerwca 2009 r. do grudnia 2011 r. oraz swoje zeznania podatkowe za lata 2009, 2010 oraz 20111 w których to zeznaniach nieprawidłowo zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów amortyzację od środka trwałego w postaci hali produkcyjnej.

Na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami;

Pomoc udzielana przedsiębiorcy w formie powyższego zwolnienia podatkowego, na podstawie § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

W przypadku Wnioskodawcy będziemy mieć do czynienia z pomocą regionalną na nowe inwestycje na terenie mieleckiej specjalnej strefy ekonomicznej, pod warunkiem, że Spółka uzyska stosowne zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie tej strefy. Zezwolenie to jest podstawą do korzystania z ww. pomocy publicznej.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami do składników majątku podatnika.

Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nabyte przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni powinny być nowe (§ 6 ust. 7 rozporządzenia).

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka zamierza nabyć od B Sp. z o.o. działkę gruntu i położone na niej budynki i budowle, w tym halkę produkcyjną.

W związku z powyższym zrodziło się pytanie, czy tak zakupiony środek trwały (halę produkcyjną) będzie można uznać za nowy. Bowiem zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i w przepisach dotyczących specjalnych stref ekonomicznych brak definicji nowego środka trwałego.

Definicji takiej nie zawierają również przepisy wspólnotowe dotyczące udzielania regionalnej pomocy inwestycyjnej, tj. rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1628/2006 z dnia 24 października 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do regionalnej pomocy inwestycyjnej (Dz. U. UE L z 1 listopada 2006 r. Nr 302, poz. 29).

Opierając się o słownikowe określenia zamieszczone w słowniku języka polskiego (wersja internetowa wydawnictwa PWN), takie jak:

* nowy - niedawno zrobiony, nabyty lub właśnie powstały, założony,

* użytkować - korzystać z czegoś, korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek,

* eksploatacja - użytkowanie maszyn, urządzeń itp., maksymalne wykorzystanie czegoś, wykorzystanie czegoś w sposób racjonalny,

należy stwierdzić, że "nowy" środek trwały to taki, który nie był wcześniej przez kogokolwiek używany (eksploatowany). W takim znaczeniu nowy środek trwały to wytworzony (wyprodukowany) przez fabrykę (zakład przemysłowy) środek trwały, który przed nabyciem nie był w jakiejkolwiek formie używany. Zatem na pewno nowym środkiem trwałym będzie środek, który pochodzi bezpośrednio od producenta lub podmiotów pośredniczących w ich obrocie (np. dealerów). Jednakże za nowy środek trwały można uznać także nabyty od innych zbywców, w przypadku gdy uprzednio nie był używany (eksploatowany).

Spółka, w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, oświadczyła, iż hala wybudowana przez B Spółka z o.o. nie była wykorzystywana przez nią w działalności gospodarczej, nie była też oddana w najem dla innego podmiotu, a zatem koszty inwestycji nie zostaną - poprzez odpisy amortyzacyjne-zaliczone do kosztów uzyskania przychodów podmiotu zbywającego halę produkcyjną. (B Spółka z o.o. dokona stosownej korekty kosztów podatkowych z tego tytułu). Zatem, jeżeli podmiot zbywający halę produkcyjną, którą wybudował ale nie wykorzystywał w działalności gospodarczej oraz nie czerpał korzyści z tytułu oddania jej w najem to środek trwały w postaci hali nie straci charakteru "nowego".

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że ciężar udowodnienia, że środek trwały jest "nowy" spoczywa na podatniku. Jeżeli hala produkcyjna nie była używana (eksploatowana) w jakimkolwiek procesie produkcyjnym zarówno przez B Spółka z o.o., jak i inne podmioty będzie można ją uznać za nowy środek trwały. Jednakże jednoznaczne potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy w powyższym zakresie (co ma szczególne znaczenie w przedstawionych okolicznościach stanu faktycznego, a mianowicie pierwotnego zaliczenia hali do środków trwałych B i dokonywaniu przez tę spółkę bilansowych i podatkowych odpisów amortyzacyjnych) byłoby możliwe po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, które w sprawie o wydanie interpretacji indywidualnej, która opiera się wyłącznie na stanie faktycznym opisanym przez samego wnioskodawcę, nie może mieć miejsca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.