IPPB3/423-463/13-2/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (B.) jest wielozakładowym przedsiębiorstwem państwowym działającym na rzecz leśnictwa. Działa na zasadach ogólnych w rozumieniu przepisu art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 981 z późn. zm.) Zasięg terytorialny Przedsiębiorstwa obejmuje obszar całego kraju. Zarząd jest organem wykonawczym Dyrektora przedsiębiorstwa i sprawuje kontrolę nad 12 Oddziałami.

Pracownicy Zarządu Biura udający się na kontrolę do podległych Oddziałów, otrzymują polecenie wyjazdu służbowego i wykorzystują w tym celu prywatne samochody Podczas tych wyjazdów ponoszą koszty eksploatacji pojazdów takie jak: koszty paliwa, koszty zużycia pojazdu oraz koszty związane z korzystaniem z płatnych parkingów i autostrad.

Z kolei pracownicy Oddziałów ponoszą również koszty eksploatacji prywatnych pojazdów do celów służbowych jadąc z miejsca zamieszkania w teren, do lasu gdzie wykonują swoje zadania wynikające z umów głównie z Lasami Państwowymi. Pracownicy produkcyjni Biura przebywają w terenie w ciągłej delegacji służbowej większość swojego rocznego czasu pracy.

W B. generalnie wprowadzono system wykorzystania przez pracowników do celów służbowych-samochodów prywatnych. Uznano taki system za bardziej efektywny od wykorzystania w tym celu taboru służbowego. Zawarto w tym zakresie stosowne umowy z pracownikami.

Biuro zwraca pracownikom koszty związane z eksploatacją pojazdów zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.).

Obowiązujące od 1 marca br. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej określa, że inne wydatki, które mogą być zwrócone pracownikowi przez pracodawcę to między innymi: przejazdy drogami płatnymi i autostradami; postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży służbowej.

Koszt drogich w warunkach polskich autostrad, jako faktycznie ponoszony przez pracownika przebywającego w delegacji służbowej i jadącego własnym samochodem, musi być zwracany pracownikowi przez pracodawcę zgodnie z obowiązującym w B. systemem. Logiczne i oczywiste wydaje się więc zaliczenie tych kosztów do kosztów uzyskania przychodów przedsiębiorstwa i niezależnie od tego, niezaliczanie ich do przychodów pracownika, od których potrąca się podatek dochodowy od osób fizycznych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy zwrot udokumentowanych opłat pracownikowi osoby prawnej, który w czasie krajowej podróży służbowej, odbytej samochodem prywatnym, w uzasadnionych przypadkach korzystał i ponosił opłaty za przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe naliczane również w przypadku zwrotu kosztu przebiegu samochodu jako iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu określoną, jako maksymalna w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1265 z późn.z.),

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedz w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Odpowiedz na pytanie w zakresie podatku od towarów i usług zostanie zawarta w odrębnej interpretacji.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 77. 5.par. 1 kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. W Układzie Zbiorowym Pracy dla pracowników Biura ustalono jedynie środki transportu właściwe do odbycia podróży krajowej i wysokość przysługującego z tego tytułu wydatku. Pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym niebędącym własnością pracodawcy i przyznać z tego tytułu zwrot kosztów przejazdu:

Do pozostałych wydatków w podróży służbowej w przedsiębiorstwie w oparciu o art. 77.5 par 5 kodeksu pracy ma zastosowanie rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowe> z tytułu podróży służbowej (Dz. U. 2013.167) W interesującym nas zakresie rozporządzenie dopuszcza zwrot, na określonych warunkach, poza kosztami przebiegu samochodu, innych niezbędnych, udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb i obejmujących opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży

Analizując treść przepisów można stwierdzić, że ustawodawca przewidując zwrot kosztów rozróżnia dwa koszty przejazdu samochodem, koszty bezpośrednie "użytkowania samochodu" "przejazdu samochodem" "przebiegu samochodu" opłacane według iloczynu przejechanych kilometrów i stawki za kilometr / koszty pośrednie przejazdu jako "inne wydatki związane z podróżą służbową" do których zalicza wydatki za przejazd płatnymi drogami i autostradami, korzystanie z postoju w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowego pokrywane w udokumentowanej wysokości. Jest to zgodne dotychczasowym stanowiskiem piśmiennictwa i orzecznictwa, które na koszt bezpośredni użytkowania samochodu zaliczały jedynie koszt paliwa, ubezpieczenia, napraw. Koszt opłat za parkingi, przejazd autostradami i.t.p. zdaniem wnioskodawcy, nie są kosztami bezpośrednimi użytkowania samochodu związanymi z jego przebiegiem.

Zagadnienie zaliczenia wypłat na rzecz pracowników z tytułu należności za użytkowanie prywatnego samochodu i korzystanie z płatnych dróg i parkingów do kosztów uzyskania przychodów przedsiębiorstwa państwowego, osoby prawnej jest regulowane przez art. 15 i nast. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. 2011. 74.397 z późn. zm.) Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy. Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 30a ustawy o p.d.o.p. nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) - w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu na potrzeby podatnika.

Zdaniem wnioskodawcy wydatki na użytkowanie samochodów prywatnych w celach służbowych jak i zwrot wydatków za korzystanie z szybszych i bezpiecznych dróg oraz parkingów, dokonywane w trakcie podróży służbowych, są ponoszone przez przedsiębiorstwo w celu uzyskania przychodu a w konsekwencji są kosztami uzyskania przychodu z tym zastrzeżeniem, że ustawodawca w zakresie omawianych kosztów nie uznaje jedynie za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) - naliczanych przy pomocy zastosowania stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu (art. 16 ust. 1 pkt 30a).

Na tle przestawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy 1.

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy.

Przy czym, kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło przychody także w przyszłości.

Warunkiem podstawowym zaliczenia należności wypłaconych pracownikowi z tyt. podróży służbowej do kosztów uzyskania przychodów jest jej odbycie w celu osiągnięcia (zachowania lub zabezpieczenia) przychodów. Jeżeli ten warunek jest spełniony to kosztem uzyskania przychodów są należności wypłacone pracownikowi, jako zwrot kosztów odbytej podróży, a więc zarówno diety, jak i zwrot wydatków w formie ryczałtów lub faktycznie poniesionych.

Wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie mogą jednak zostać uwzględnione w rachunku podatkowym, jeżeli zostały ujęte w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. W katalogu tym znajdują się m.in. wydatki dotyczące używania przez podatnika samochodów osobowych niestanowiących składników jego majątku.

I tak:

* stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu;

* zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki ponoszone na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu.

Ww. przepisy ograniczają możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika. Ograniczenie to wynika z określenia przez ustawodawcę limitu tych wydatków, wyznaczonego iloczynem liczby kilometrów faktycznego przebiegu i stawki za jeden kilometr. Zaliczenie ww. wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest ponadto uwarunkowane prowadzeniem przez podatnika ewidencji przebiegu pojazdu.

Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 5 zdanie 1 ww. ustawy przebieg pojazdu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 i 51 tejże ustawy powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów w oparciu o art. 16 ust. 5 zdanie 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tylko prowadzenie ewidencji w powyższy sposób umożliwi sprawdzenie czy wykazane na jej podstawie wydatki związane z używaniem samochodów niestanowiących składników majątku podatnika spełniają przesłankę, o której stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Brak ewidencji przebiegu pojazdu lub prowadzenie tej ewidencji w sposób niepozwalający na stwierdzenie ww. warunków powoduje, iż wydatek poniesiony z tytułu używania samochodu osobowego, niestanowiącego składnika majątku podatnika, nie może zostać zaliczony w poczet kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest wielozakładowym przedsiębiorstwem państwowym działającym na rzecz leśnictwa. W B. wprowadzono system wykorzystania przez pracowników do celów służbowych-samochodów prywatnych. Zawarto w tym zakresie stosowne umowy z pracownikami.

Pracownicy, otrzymują polecenie wyjazdu służbowego i wykorzystują w tym celu prywatne samochody. Podczas tych wyjazdów ponoszą koszty eksploatacji pojazdów takie jak: koszty paliwa, koszty zużycia pojazdu oraz koszty związane z korzystaniem z płatnych parkingów i autostrad. Biuro zwraca pracownikom koszty związane z eksploatacją pojazdów zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.).

Ponieważ ustawodawca nie definiuje pojęcia "wydatków z tytułu używania samochodu", należy się odwołać do słownika języka polskiego, w którym, przez "wydatek" rozumie się "sumę, która ma być wydana" lub "sumę wydaną na coś", natomiast "używać" oznacza "stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek" (Słownik Współczesnego Języka Polskiego pod. red. Bogusława Dunaja, Warszawa 1996, s. 1200 i 1262). Są to zatem wszelkie sumy wydane w związku z posługiwaniem się rzeczą, korzystaniem z rzeczy.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, iż będą to wszelkie wydatki niezbędne do wykorzystania samochodu dla potrzeb podatnika - podmiotu gospodarczego, takie jak: zakup paliwa, ogumienia i innych materiałów eksploatacyjnych, ubezpieczenia OC i AC, kosztów drobnych napraw i części zamiennych, przeglądów technicznych, opłat parkingowych oraz za przejazd autostradą, pod warunkiem ich zgodnego z przepisami udokumentowania.

Oznacza to konieczność podwójnego udokumentowania:

* ewidencją przebiegu pojazdu,

* dokumentami potwierdzającymi poniesione wydatki, a zasadą jest, że do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć można kwotę niższą.

Zgodnie z treścią odpowiednio § 3 ust. 3 i ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167), na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1265 oraz z 2013 r. poz. 21). W myśl § 4 ust. 1 i ust. 2 ww. rozporządzenia, pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości.

Wydatki, o których mowa w ust. 1, obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej.

Przywołane przepisy w sposób wyczerpujący regulują kwestię zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez pracodawcę w związku z podróżami służbowymi odbywanymi samochodami stanowiącymi własność pracowników. Przytoczony wyżej art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a ustawy podatkowej limituje podatkowe rozliczenie wydatków z tytułu używania przez pracowników samochodów na potrzeby podatnika. Ustawodawca pojęciem "używania samochodów" objął wszelkie wydatki związane z odbywaniem podróży tym środkiem transportu, a nie tylko wskazywane koszty "zużywane przez pojazd" związane z paliwem, płynami technologicznymi czy zużyciem części konstrukcyjnych. Koszty używania pojazdu są bowiem pojęciem znacznie szerszym niż eksploatacja pojazdu. Pogląd taki, wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych wyrażonego m.in. w wyroku WSA w Warszawie z dnia 5 lutego 2010 r., sygn. akt III SA/WA 1502/09, WSA we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1203/10 oraz WSA w Poznaniu z dnia 9 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Po 626/10 oraz z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 913/10).

W kontekście przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, znajdzie zastosowanie powołany w treści wniosku art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika:

Powyższy przepis dotyczy bowiem wysokości kwot zwracanych pracownikowi, które to kwoty ustala się przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu lub w postaci miesięcznego ryczałtu pieniężnego na podstawie odrębnych regulacji. Sytuacja taka ma miejsce w przedmiotowej sprawie, gdyż Spółka wskazała, że to ona zwraca wydatki ponoszone przez pracowników Spółki wynajmującym samochody.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 24 października 2012 r., sygn. akt I SA/GL 289/12 zauważył, iż:

W konkluzji stwierdzić należy, że do wydatków z tytułu używania samochodu osobowego pracownika na potrzeby odbycia podróży służbowej zalicza się wszystkie wydatki poniesione w związku z używaniem tego pojazdu, a więc także opłaty za przejazd autostradą i opłaty parkingowe. Zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów ograniczone jest przez ustawodawcę limitem wynikającym z tzw. kilometrówki.

Jak również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 08.04.2011 sygn. akt I SA/Po 913/10, stwierdził, że:

Do wydatków z tytułu używania samochodu osobowego na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej zalicza się zatem wszystkie wydatki poniesione w związku z korzystaniem z cudzej rzeczy, tj. także opłaty za przejazd płatną autostradą oraz opłat parkingowych.

W kontekście powyższego w wydanej interpretacji zasadnie organ wskazał, że Spółka nie ma podstaw do zaliczenia wskazanych opłat za przejazd płatną autostradą oraz opłat parkingowych do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych. Nie zasługuje zatem na uznanie stanowisko skarżącej, iż koszty z tytułu wydatków za używanie samochodów - związanych z podróżą służbową, mogą być rozliczane stosownie do art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Na tle art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a u.p.d.o.p. opłata za autostradę lub za parking wiąże się nierozerwalnie z używaniem samochodu. Również wydatki z tego tytułu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tylko do wysokości tzw. kilometrówki.

Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 1945/11 (utrzymującym w mocy wyrok I SA/Po 913/10 z dnia 08.04.2011.) wyjaśnił:

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, przedstawiony w skardze kasacyjnej sposób rozumienia spornego przepisu (art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) u.p.d.o.p.) nie znajduje uzasadnienia w jego treści. Niewątpliwie sformułowanie, mówiące o wydatkach z tytułu używania samochodów - a o tym stanowi ten przepis - jest szersze znaczeniowo, niż postulowane w tej skardze koszty eksploatacji. Rację należy przyznać Ministrowi Finansów i sądowi pierwszej instancji, że obejmuje ono wszelkie wydatki, związane z korzystaniem z samochodu przez pracownika dla potrzeb podatnika, które ustawodawca zdecydował się zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko w tej ograniczonej, ustanowionej w tym przepisie szczególnej formule.

Reasumując, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zwrócone pracownikom wydatki z tytułu opłat za przejazd płatnymi drogami i autostradami, opłaty za postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe, pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, w granicach wynikającego z niej limitu (art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.