IPPB3/423-446/08-2/MK - Czy wydatki poniesione na wykupienie dla pracowników abonamentów medycznych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych proporcjonalnie do wysokości posiadanego udziału przez Wnioskodawcę w zysku Spółki komandytowej?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki C (G), reprezentowanej przez pełnomocników: Pana X, Pana Y i Pana Z, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2007 r. (data wpływu 10 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest komandytariuszem Spółki komandytowej, która prowadzi działalność w zakresie sprzedaży towarów handlowych poprzez sieć sklepów na terenie całej Polski. W chwili obecnej Spółka komandytowa zatrudnia kilka tysięcy pracowników w różnych częściach kraju.

W związku z tym, iż Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej oraz nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych ani podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody i koszty jakie osiąga stanowią przychody i koszty jej wspólników proporcjonalne do posiadanych przez nich udziałów. Podatnikami są zatem wspólnicy Spółki komandytowej, w tym również Wnioskodawca.

Spółka komandytowa w celu zapewnienia stałej obsługi klientów w swoich sklepach (minimalizacja absencji chorobowej) zawrze umowę opieki medycznej z placówką zdrowia na świadczenie usług medycznych dla swoich pracowników.

W ramach wykupionego abonamentu medycznego placówka zobowiązana będzie do wykonywania określonych usług medycznych (badań wstępnych, okresowych i kontrolnych, profilaktycznych świadczeń dodatkowych, dostęp do lekarzy podstawowej opieki medycznej oraz dostęp do innych świadczeń medycznych) na terenie całego kraju na rzecz pracowników Spółki komandytowej. Pracownik nie będzie miał możliwości wyboru usług innych niż wchodzących w skład abonamentu i nie będzie zobowiązany do korzystania z usług medycznych innych niż wynikających z przepisów prawa np. Kodeksu Pracy.

Abonament jest ryczałtowym wynagrodzeniem za objęte umową świadczenia medyczne (powyżej wymienione), opłacany będzie miesięcznie lub kwartalnie na podstawie wystawionej faktury VAT niezależnie od faktycznego korzystania z usług przez pracowników.

Spółka komandytowa przewiduje wybór jednego z poniższych wariantów kalkulacji opłaty:

Identyfikacja uprawnionych do korzystania z usług medycznych niezależnie od wariantu opłaty będzie się odbywać na podstawie aktualizowanej listy pracowników lub za innym potwierdzeniem uzgodnionym pomiędzy Spółką komandytową a placówką.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na wykupienie dla pracowników abonamentów medycznych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych proporcjonalnie do wysokości posiadanego udziału przez Wnioskodawcę w zysku Spółki komandytowej?

Zdaniem Wnioskodawcy: z treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wydatki pozostające w związku zarówno bezpośrednim jaki i pośrednim z przychodami podatnika, o ile podatnik jest w stanie wykazać, że poniósł je działając w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodów, bądź zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wnioskodawca wskazał, że z dniem 1 stycznia 2007 r. uchylono przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ograniczał on możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na świadczenia zdrowotne na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązywały pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw.

Oznacza to, że wydatki ponoszone przez pracodawcę na zakup abonamentu dla swoich pracowników mogą po spełnieniu określonych warunków w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowić koszt uzyskania przychodu.

W opinii Wnioskodawcy wydatki poniesione przez Spółkę komandytową na zapewnienie pracownikom stałej i fachowej opieki medycznej, będą miały wpływ na poprawę ich stanu zdrowia, dzięki czemu ograniczeniu ulegnie absencja w pracy z powodu choroby, co przełoży się na efektywność wykonywanej pracy. Ponadto umożliwi realizację zaplanowanej obsady pracowników w sklepach zapewniającej właściwą obsługę klientów, a przez to większą sprzedaż towarów.

Zgodnie z powyższym - zdaniem Wnioskodawcy - wydatki poniesione na abonament na rzecz pracowników Spółki komandytowej są pośrednio związane z uzyskanymi przez nią przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej i należy je uznać za koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych proporcjonalnie do wysokości posiadanego przez Wnioskodawcę udziału w zysku Spółki komandytowej.

Wnioskodawca uważa, że powiedzeniem tego stanowiska jest interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie (1401/BP-II/4210-35/07/JM), w której stwierdzono, że "wydatki ponoszone przez Spółkę na zapewnienie pracownikom opieki medycznej, będzie miało wpływ na poprawę stanu zdrowia pracowników, dzięki czemu ograniczeniu uległaby absencja w pracy z powodu choroby, co przedłużyłoby się na efektywność wykonywanej pracy. Zatem ponoszone przez Podatnika wydatki są związane w sposób pośredni z uzyskanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej".

Takie samo stanowisko prezentuje również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (ITPB3/423-107a/07/DK) który uważa, iż "wykupienie dla pracowników świadczeń medycznych niewątpliwie będzie miało wpływ na poprawę ich stanu zdrowia, dzięki czemu może ulec ograniczeniu absencja w pracy, co przełoży się na efektywność wykonywanych zadań. Zatem ponoszone z tego tytułu wydatki będą związane w sposób pośredni z uzyskanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej".

Ponadto Trzeci Mazowiecki Urząd Skarbowy w Radomiu (1473/936/KDO/423/54/07/ES), stwierdził, że "wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup świadczeń medycznych dla pracowników w 2007 r. stanowią koszty uzyskania przychodów o ile spełnione są warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w cytowanym powyżej przepisie, nie wymaga wykazania, iż konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Przy kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów powinno brać się pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia" zawarte we wskazanym przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzonym przedsiębiorstwem podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, iż poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w szczególności przychodu, a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od obiektywnej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy.

Ponadto, tak określony koszt uzyskania przychodu nie może znajdować się w katalogu wydatków podlegających wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważało się za koszty uzyskania przychodów kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązywały pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw.

Powyższe oznaczało, że jeżeli brak było wyraźnego ustawowego obowiązku ponoszenia przez pracodawcę kosztów świadczeń medycznych na rzecz swoich pracowników, nie można było tych wydatków zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Wyżej wymieniony przepis przede wszystkim traktowany był jako element ograniczający możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu abonamentów medycznych, które uprawniają pracownika do opieki medycznej. Pracodawca, który ponosił tego rodzaju wydatki, mógł je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu tylko w tej części, która była związana z obowiązkowym charakterem wykonywanych usług. W przypadku, gdy w ramach abonamentu medycznego wykonywane były świadczenia zdrowotne różnego rodzaju, zobowiązany był natomiast dokonać podziału poniesionych wydatków na te, które mogą stanowić koszt oraz takie, które nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 ww. ustawy, został uchylony. Zmiana ta spowodowała, że obecnie wydatki na abonamenty medyczne pracowników podlegają ocenie w aspekcie generalnych postanowień cytowanego art. 15 ust. 1 powołanej ustawy tj. celowości, zasadności oraz potencjalnej możliwości przyczynienia się przedmiotowych wydatków do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż wykupienie dla pracowników świadczeń medycznych niewątpliwie będzie miało wpływ na poprawę ich stanu zdrowia, dzięki czemu może ulec ograniczeniu absencja w pracy, co przełoży się na efektywność wykonywanych zadań. Zatem, ponoszone z tego tytułu wydatki, będą związane w sposób pośredni z uzyskanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.