IPPB3/423-441/12-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2012 r. (data wpływu 25 czerwca 2012 r.), uzupełniony na wezwania z dnia 24 sierpnia 2012 r. nr IPPB3/423-441/12-2/EŻ (data doręczenia 28 sierpnia 2012 r.) pismem z dnia 30 sierpnia 2012 r. (data nadania 30 sierpnia 2012 r., data wpływu 3 września 2012 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie zastosowania zwolnienia przedmiotowego w zakresie:

* zaliczek od członków wspólnoty na pokrycie kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości i media oraz na pokrycie kosztów przyszłych remontów części wspólnych należne od właścicieli lokali mieszkalnych nie posiadających miejsc postojowych/komórek lub je posiadających oraz odsetek od lokat bankowych, najmu części wspólnych (elewacji i ogrodzenia, części dachu) pod reklamę oraz anteny G - za prawidłowe;

* zaliczek od członków wspólnoty na pokrycie kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości i media oraz na pokrycie kosztów przyszłych remontów części wspólnych należne od właścicieli lokali użytkowych nie posiadających miejsc postojowych lub je posiadających oraz od właścicieli miejsc postojowych nie posiadających lokali mieszkalnych ani użytkowych we wspólnocie - za nieprawidłowe.

W dniu 25 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa nieruchomości składa się z budynku mieszkalnego z lokalami użytkowymi, komórkami i miejscami postojowymi. W budynku jest 237 lokali mieszkalnych, 10 lokali użytkowych, 75 komórek i 1 lokal stanowiący halę garażową z 242 miejscami postojowymi. Hala garażowa posiada jedną Księgę Wieczystą. Każdemu miejscu postojowemu odpowiada równy udział w hali garażowej wynoszący 1/242. Zgodnie z aktami notarialnymi kupujący stanowisko postojowe nabywał 1/242 udziału w tym lokalu.

Własność kształtuje się w różnych kombinacjach, są właściciele:

* posiadający tylko lokal,

* posiadający lokal i komórkę,

* posiadający lokal i miejsce postojowe (udział w hali garażowej)

* posiadający lokal, komórkę i miejsce postojowe (udział w hali garażowej),

* posiadający lokal użytkowy,

* posiadający tylko miejsce postojowe (udział w hali garażowej).

W przyszłości może się zdarzyć się sytuacja, że właściciel lokalu użytkowego kupi miejsce postojowe (udział w hali garażowej). Wspólnota mieszkaniowa nie jest właścicielem żadnego lokalu mieszkalnego, lokalu użytkowego, komórki ani nie posiada udziału w hali garażowej. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali i na podstawie podjętych Uchwał ogółu właścicieli, wszyscy właściciele wnoszą na konto wspólnoty mieszkaniowej zaliczki na pokrycie kosztów utrzymania części wspólnych, na media i fundusz remontowy. Na dzień 31 grudnia każdego roku następuje porównanie naliczonych zaliczek do poniesionych kosztów na utrzymanie części wspólnych nieruchomości i nadwyżka zostaje rozliczona z właścicielami zgodnie z posiadanymi udziałami w części wspólnej nieruchomości. Również w zakresie dostawy mediów do poszczególnych lokali, wspólnota mieszkaniowa z dniem 31 grudnia każdego roku dokonuje rozliczenia naliczonych zaliczek wszystkich właścicieli pod kątem poniesionych w ciągu roku kosztów, zgodnie z fakturami zakupu, oraz w oparciu o stany licznikowe indywidualnych liczników lokalowych. Powstałe w wyniku porównania zaliczek do poniesionych kosztów różnice są księgowane na indywidualnych kontach właścicieli. Po zaksięgowaniu rozliczenia kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej i mediów z końcem roku obrotowego, przychody z tytułu naliczonych zaliczek będą równe poniesionym kosztom. W rozliczeniu rocznym nie wystąpi zatem dochód do opodatkowania z tego tytułu. Każdy właściciel otrzymuje pełne rozliczenie zaliczek z informacją o saldzie na dzień 31 grudnia każdego roku. Wynikająca z rozliczenia niedopłata jest do uregulowania, natomiast nadpłata jest zaliczana na poczet przyszłych zaliczek i nie musi on wnosić zaliczek do wyczerpania kwoty nadpłaty. W sporadycznych przypadkach kwota nadpłaty jest zwracana właścicielowi, na jego konto bankowe.

Właściciele wpłacają również zaliczki na fundusz remontowy z którego pokrywane są koszty remontów i napraw. Zaliczki na fundusz remontowy nie są rozliczane z właścicielami. Wspólnota na podstawie zawartych umów najmu z właścicielami lokali użytkowych lub osób wynajmujących te lokale od tych właścicieli wynajmuje fragmenty części wspólnych w postaci elewacji i ogrodzenia na potrzeby umieszczenia szyldów reklamowych. Wspólnota mieszkaniowa wynajmuje również fragment części wspólnej w postaci dachu pod anteny G. Z tego otrzymuje przychody. Dodatkowych przychodem wspólnoty są przychody z lokat bankowych głównie ze środków zgromadzonych na funduszu remontowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

zwolnione są z opodatkowania na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 17 ust. 1 pkt 44).

Czy w powyższych przypadkach naliczone zaliczki są zwolnione z opodatkowania na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 17 ust. 1 pkt 44).

3. Czy wspólnota mieszkaniowa postępuje prawidłowo odprowadzając podatek dochodowy od osób prawnych z tytułu odsetek bankowych, najmu części wspólnych nieruchomości w postaci: elewacji i ogrodzenia oraz części dachu.

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1.

Zaliczki wnoszone przez właścicieli służą tylko pokryciu kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej i powinny podlegać zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 podatku dochodowego od osób prawnych. Wspólnota mieszkaniowa nie jest właścicielem żadnego lokalu mieszkalnego, lokalu użytkowego, komórki ani nie posiada udziału w hali garażowej. Ponieważ wspólnota nie jest właścicielem lokali użytkowych to nie prowadzi żadnej gospodarki tymi lokalami. Zajmuje się tylko utrzymaniem części wspólnych nieruchomości. Miejsca postojowe oraz zasady korzystania z nich są takie same dla wszystkich właścicieli, nie zależnie od tego czy posiadają lokal mieszkalny, użytkowy czy tytko miejsce postojowe w hali garażowej. Każdemu miejscu postojowemu przysługuje taki sam udział wynikający z Księgi Wieczystej (1/242).

Ad. 2.

Zaliczki na fundusz remontowy wnoszone przez właścicieli powinny podlegać zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ponieważ środki te gromadzone są w celu wykonania remontów i napraw i mogą być wydatkowane tylko na cel wskazany każdorazowo w podjętej przez ogół właścicieli uchwale. Zaliczki te nie podlegają rozliczeniu z właścicielami.

Ad. 3.

Dochody uzyskane z odsetek bankowych, najmu części wspólnych nieruchomości w postaci: elewacji i ogrodzenia oraz części dachu nie podlegają zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

Stosownie do art. 13 cytowanej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Artykuł 14 tej ustawy stanowi natomiast, iż na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

Na podstawie art. 15 ustawy o własności lokali, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 powyższej ustawy, przychodami (...) są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne (pkt 1), jak również inne, nie wymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków, tzn. czy zostały one wypracowane wskutek prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskane jako pożytki zrealizowane przez wspólnotę z nieruchomości wspólnej, czy też otrzymane w inny przewidziany tą ustawą sposób. Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wspólnoty Mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, co do zasady stanowią przychód w rozumieniu ustawy podatkowej.

Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez Wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Dochodem Wspólnoty, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest natomiast nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, która - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

W celu prawidłowego zastosowania powyższych przepisów w odniesieniu do Wspólnoty Mieszkaniowej i Jej działalności w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, należy przywołać także art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl tego przepisu, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Jak wynika z jego treści, aby dochód podmiotów, o których w nim mowa, korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

* dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi;

* dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, iż oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, iż nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nie przeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

W celu dokonania prawidłowej wykładni powyższego przepisu, należy odwołać się do definicji gospodarki zasobami mieszkaniowymi i zasobów mieszkaniowych. Wskazać w tym miejscu należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje tych pojęć, a zatem zasadne jest skorzystanie w tym zakresie z reguł wykładni językowej.

Na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi prowadzoną przez podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składają się m.in. wpływy z opłat (zaliczek) pobieranych od właścicieli oraz pokrywane z nich koszty.

W języku potocznym, pojęcie "gospodarka" - w kontekście omawianego przypadku oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. "Zasób" zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojecie "mieszkanie" jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl). Tak więc przymiotnik "mieszkaniowy", "mieszkaniowych" określa rzeczy związane z mieszkaniem. W konsekwencji, z interpretacji językowej pojęcia "gospodarka zasobami mieszkaniowymi" wynika, że gospodarka ta obejmuje dysponowanie i zarządzanie zgromadzonymi rzeczami związanymi z zamieszkiwaniem.

Jednocześnie wskazać należy, iż uwzględniając charakter opłat (zaliczek) oraz pokrywanych z nich kosztów uzasadnione jest objęcie pojęciem "zasoby mieszkaniowe" nie tylko lokali mieszkalnych, ale również pozostałych pomieszczeń i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniających jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Przez "zasoby mieszkaniowe" należy zatem rozumieć:

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty (zaliczki) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Zatem, w przedstawionym stanie faktycznym dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu zaliczek od członków wspólnoty mieszkaniowej na pokrycie kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości i media oraz zaliczki na pokrycie kosztów przyszłych remontów części wspólnych nieruchomości należne od:

* właścicieli lokali mieszkalnych nie posiadających miejsc postojowych ani komórek;

* właścicieli lokali mieszkalnych posiadających miejsca postojowe/komórki

pochodzi z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, a zatem może podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

W związku z powyższym, stwierdzić należy natomiast, że lokale użytkowe nie wchodzą w skład zasobów mieszkaniowych. Podkreślenia wymaga, że funkcja mieszkaniowa jest zasadniczą cechą pozwalającą uznać, że mamy do czynienia z zasobem mieszkaniowym. Tymczasem lokale użytkowe nie należą do żadnej ze wskazanych wyżej grup pomieszczeń pozostałych i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie).

Przychody z tytułu opłat wnoszonych przez właścicieli lokalu użytkowego nie generują zatem dochodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi (osiągane są z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi) bez względu na cel, na jaki zostaną przekazane. W związku z powyższym nie tylko różnica w zaliczce powinna być opodatkowana ale cała zaliczka płacona przez właścicieli lokali użytkowych. Także w sytuacji gdy Wspólnota będzie obciążała lokal użytkowy dodatkową zaliczką na utrzymanie nieruchomości wspólnej to płacona zaliczka będzie podlegała opodatkowaniu. Dochody te są dochodami z działalności, która nie jest podstawową działalnością prowadzoną przez podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc nie mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w tym przepisie, bez względu na cel, na jaki zostaną przekazane. Stosownie więc do postanowień art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochody z tego tytułu podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Należy także zauważyć, iż zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, miejsce postojowe (udział w hali garażowej) zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

W tym miejscu wskazać należy, iż kluczowe znaczenie dla zaliczenia danego obiektu do zasobów mieszkaniowych ma związek tego obiektu z lokalem mieszkalnym, w szczególności jeśli umożliwia prawidłowe i normalne korzystanie z takiego lokalu.

Odnosząc zatem powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, stwierdzić należy, że miejsca postojowe (parkingi) mieszczą się w pojęciu "zasoby mieszkaniowe", o ile stanowią element infrastruktury zapewniającej prawidłowe funkcjonowanie lokali mieszkalnych.

W związku z powyższym wymienione w stanie faktycznym miejsca postojowe mieszczą się w pojęciu zasobów mieszkaniowych jeśli są w określony sposób przypisane do znajdujących się w budynku lokali mieszkalnych albo wykorzystywane przez mieszkańców tego budynku. W przypadku natomiast, gdy miejsca postojowe są związane z lokalami użytkowymi lub należą do osób, które nie są właścicielami lokali mieszkalnych we wspólnocie mieszkaniowej (właścicielami tych miejsc postojowych są osoby trzecie). Są bowiem wykorzystywane w działalności gospodarczej innej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, gdyż jak wynika z przedstawionej powyżej definicji zasobów mieszkaniowych, miejsca postojowe "nieprzypisane" do lokali mieszkalnych nie należą do żadnej ze wskazanych powyżej grup pomieszczeń pozostałych i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie).

Zatem, w przedstawionym stanie faktycznym dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu zaliczek od członków wspólnoty mieszkaniowej na pokrycie kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości i media oraz zaliczki na pokrycie kosztów przyszłych remontów części wspólnych nieruchomości należne od:

* właścicieli lokali użytkowych;

* właścicieli lokali użytkowych posiadających miejsca postojowe

* właścicieli miejsc postojowych nie posiadających lokali mieszkalnych ani użytkowych we wspólnocie,

nie pochodzi z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, a zatem nie może podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., bez względu na cel na jaki zostanie przeznaczony i wydatkowany, gdyż nie został spełniony jeden z warunków wskazanych w jego treści.

Ponadto organ zauważa, ze dochody z wynajmowania powierzchni reklamowych na budynkach, miejsc na dachach pod anteny satelitarne oraz telefonii komórkowej, reklam umieszczonych na budynku nie podlegają zwolnieniu przedmiotowemu ponieważ stanowią inną działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi. Umieszczenie reklamy na budynku jako takie nie stanowi realizacji zadań mieszkaniowych ciążących na wspólnocie mieszkaniowej. Do zadań mieszkaniowych wspólnoty mieszkaniowej nie należy bowiem wynajmowanie elementów budynku na cele reklamowe. Wykorzystywanie zasobu mieszkaniowego dla innych celów niż realizacja zadań mieszkaniowych jest inną działalnością gospodarczą niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

W konsekwencji dochody uzyskane w przedstawionym stanie faktycznym przez Wnioskodawcę z tytułu najmu części wspólnych nieruchomości w postaci elewacji i ogrodzenia oraz części dachu pod reklamy i anteny GSM są zatem dochodami z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi. Pomimo więc ich przeznaczenia na utrzymanie zasobów mieszkaniowych nie podlegają one zwolnieniu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p.

Również dochody z odsetek ze środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku lokacyjnym (nawet jeśli zostaną przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych) - nie korzystają ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 cytowanej ustawy, bowiem nie można uznać, iż osiągnięte zostały z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Dochody te nie mogą być uznane za dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, bo ich źródłem nie są zasoby mieszkaniowe ale kapitał zdeponowany na terminowych lokatach bankowych. Stosownie więc do postanowień art. 7 ust. 1 dochód z tego tytułu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W efekcie w przedstawionym stanie faktycznym dochody Wnioskodawcy z tytułu odsetek od lokat bankowych głównie ze środków zgromadzonych na funduszu remontowym są dochodami z działalności, która nie jest podstawową działalnością prowadzoną przez podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., zatem nie mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w tym przepisie.

Stanowisko organu podatkowego przedstawione w niniejszej interpretacji znajduje potwierdzenie zarówno w doktrynie, jak i judykaturze. Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 4 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 1534/09 stwierdzono: " (...) przez "zasoby mieszkaniowe" należy rozumieć nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie. Przedmiotem zaś zwolnienia mogą być jedynie dochody z "gospodarki" ww. zasobami mieszkaniowymi. Pogląd taki znajduje oparcie w utrwalonym orzecznictwie sądów administracyjnych - por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 581/09. Konsekwencją takiego, literalnego pojmowania "zasobów mieszkaniowych" jest uznanie, że prowadzenie gospodarki zasobami mieszkaniowymi odnosi się tylko do tych działań wspólnoty mieszkaniowej, które polegają na realizacji zadań mieszkaniowych. Z tego względu - dochodami z prowadzenia gospodarki zasobami mieszkaniowymi są przychody uzyskane bezpośrednio z tytułu korzystania z zasobów mieszkaniowych przez właścicieli lokali mieszkalnych, czyli opłaty (czynsze), pomniejszone o koszty związane z utrzymaniem tych zasobów. Taki dochód korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile zostanie przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobu mieszkaniowego (por. wyroki WSA w Gliwicach z dnia 21 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Gl 523/07 oraz z dnia 22 stycznia 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 737/07 oraz wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 13 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Bd 641/07). Zasadnie zatem organy podatkowe uznały, że wynagrodzenie (czynsz) z tytułu wynajmu powierzchni budynku mieszkalnego pod reklamę, wynajmu lokali użytkowych, przychodów z tytułu zwrotu wydatków ponoszonych przez Wspólnotę na utrzymanie nieruchomości w zakresie wykraczającym poza zawartą umowę użyczenia oraz przychody finansowe z tytułu odsetek od lokaty bankowej - nie są wynikiem prowadzenia gospodarki zasobami mieszkaniowymi, chociaż z reguły dochody te przeznaczane są na utrzymanie zasobów mieszkaniowych."

Podobne stanowisko, w świetle którego lokale użytkowe nie stanowią zasobów mieszkaniowych, zaprezentowane zostało w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 2010 r., sygn. akt II FSK 1551/08 lub Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 marca 2009 r., sygn. akt I SA/Sz 631/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

* zaliczek od członków wspólnoty na pokrycie kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości i media oraz na pokrycie kosztów przyszłych remontów części wspólnych należne od właścicieli lokali mieszkalnych nie posiadających miejsc postojowych/komórek lub je posiadających oraz odsetek od lokat bankowych, najmu części wspólnych (elewacji i ogrodzenia, części dachu) pod reklamę oraz anteny G - za prawidłowe;

* zaliczek od członków wspólnoty na pokrycie kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości i media oraz na pokrycie kosztów przyszłych remontów części wspólnych należne od właścicieli lokali użytkowych nie posiadających miejsc postojowych lub je posiadających oraz od właścicieli miejsc postojowych nie posiadających lokali mieszkalnych ani użytkowych we wspólnocie - za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.