IPPB3/423-428/09-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia z dnia 17 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasady opodatkowania kwoty likwidacyjnej przypadającej wspólnikowi spółki komandytowej z tytułu jej likwidacji - jest prawidłowe.

W dniu 20 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasady opodatkowania kwoty likwidacyjnej przypadającej wspólnikowi spółki komandytowej z tytułu jej likwidacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka A Sp. z o.o. (w dalszej części wniosku określana jako "Wnioskodawca" lub " A") zamierza przystąpić do spółki komandytowej (w dalszej części wniosku określanej lako."Spółka Komandytowa"). W Spółce Komandytowej Wnioskodawca będzie pełnił rolę komandytariusza, zaś drugim wspólnikiem Spółki Komandytowej (tj. komplementariuszem) będzie inna spółka kapitałowa prawa handlowego. W celu pokrycie swojego wkładu, A zawierza wnieść aportem do Spółki Komandytowej nieruchomość. Nieruchomość ta będzie następnie wykorzystywana przez Spółkę Komandytową w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, obejmującej najem lokali.

Na podstawie umowy spółki komandytowej, Wnioskodawca będzie miał prawo do udziału w zysku Spółki Komandytowej w wysokości odpowiadającej określonej części wartości całego zysku osiągniętego przez Spółkę Komandytową w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.

Ponadto, umowa spółki komandytowej będzie stanowić, iż w razie rozwiązania Spółki Komandytowej cały jej majątek zostanie sprzedany, a z otrzymanych w ten sposób środków pieniężnych wspólnicy Spółki Komandytowej otrzymają zwrot równowartości wkładów faktycznie wniesionych przez nich do Spółki Komandytowej. W razie, gdyby po dokonaniu zwrotu wkładów istniały jeszcze jakiekolwiek wolne środki finansowe, umowa spółki komandytowej będzie przewidywać, iż środki te zostaną podzielone między wspólników Spółki Komandytowej zgodnie z ich udziałem w zysku Spółki Komandytowej z tytułu prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Postanowienia te odzwierciedlają regulacje zawarte w art. 82 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeksu spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), który znajduje zastosowanie do spółek komandytowych na podstawie art. 103 Kodeksu spółek handlowych. W związku z powyższym, w odniesieniu do Wnioskodawcy, przypadająca na niego część wolnych środków pieniężnych pozostałych po dokonaniu zwrotu równowartości wniesionych do Spółki Komandytowej wkładów, będzie proporcjonalna do określonej umową spółki komandytowej wartości udziału A w zysku Spółki Komandytowej z tytułu prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane przez Wnioskodawcę po rozwiązaniu Spółki Komandytowej środki pieniężne, w zakresie, w jakim zostały one wcześniej zaliczone do przychodów podatkowych A, nie będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zdaniem Wnioskodawcy środki pieniężne otrzymane przez niego w związku z rozwiązaniem Spółki Komandytowej nie będą stanowiły przychodu podatkowego w zakresie w jakim otrzymane kwoty zostały wcześniej zaliczone do przychodów podatkowych Wnioskodawcy zgodnie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. dalej, jako "ustawa o p.d.o.p.").

Spółka komandytowa należąca do kategorii spółek osobowych prawa handlowego nie ma podmiotowości prawnej odrębnej od jej wspólników i w związku z tym, nie jest podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego. Podatnikami takimi są natomiast wspólnicy spółki komandytowej (którzy - w zależności od tego, czy są osobami fizycznymi, czy prawnymi - podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych albo podatkiem dochodowym od osób prawnych). Biorąc pod uwagę fakt, iż Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa handlowego (tj. spółką z ograniczoną odpowiedzialnością), w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego zastosowanie znajdą przepisy ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., przychodami, z zastrzeżeniem m.in. ust. 4, są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Przepis art. 12 ust. 4 pkt 3 ustawy o p.d.o.p. stanowi z kolei, że do przychodów nie zalicza się zwróconych udziałów lub wkładów w spółdzielni, umorzenia udziałów lub akcji w spółce, w tym kwot otrzymanych z nieodpłatnego zbycia udziałów (akcji) na rzecz spółki w celu umorzenia tych udziałów (akcji) oraz wartości majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej, a także zwróconych udziałowcom (akcjonariuszom) dopłat wniesionych do spółki zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z treści powyższego przepisu wynika, iż wspomniane wyłączenie z przychodów obejmuje swoim zakresem zwrot udziałów wyłącznie spółkom kapitałowym (tj. spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i spółkę akcyjną). Natomiast, w odniesieniu do spółek osobowych prawa handlowego, art. 12 ust. 4 ustawy o p.d.o.p. nie zawiera żadnego postanowienia, na mocy którego środki pieniężne podlegające zwrotowi w związku z rozwiązaniem spółki osobowej mogłyby zostać wyłączone z przychodów podatkowych po stronie wspólnika otrzymującego taki zwrot.

Niemniej jednak, w takiej sytuacji należy odwołać się do postanowień art. 5 ust. 1 tejże ustawy. Przepis ten stanowi bowiem wprost, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału.

W tym kontekście, należy uznać, że wszelkie przychody osiągana przez Spółkę Komandytową z związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą będą na bieżąco alokowane do przychodów podatkowych Wnioskodawcy, w części odpowiadającej wielkością posiadanemu przez A udziałowi w zysku Spółki Komandytowej. Konsekwentnie, w razie sprzedaży całego majątku przez Spółkę Komandytową w związku z jej rozwiązaniem, uzyskane przez Spółkę Komandytową z tytułu tej transakcji środki pieniężna zostaną również alokowane do przychodów A według opisanej wyżej metody, tj. proporcjonalnie do wielkości posiadanego przez Wnioskodawcę udziału w zysku Spółki Komandytowej.

W rezultacie, Wnioskodawca nie powinien być zobowiązany do wykazania przychodu podatkowego w związku z otrzymanymi środkami pieniężnymi w takim zakresie, w jakim zostały one w przeszłości alokowane do jego przychodów podatkowych jako wspólnika Spółki Komandytowej. Przyjęcie odmiennego punktu widzenia skutkowałoby bowiem podwójnym opodatkowaniem przychodów Wnioskodawcy, tj. najpierw w momencie alokowania do przychodów A odpowiedniej części przychodów Spółki Komandytowej, osiąganych przez nią w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a następnie w momencie faktycznej wypłaty na rzecz Wnioskodawcy.

Przewidziany umową spółki komandytowej podział nadwyżki środków pieniężnych ponad wartość zwróconych udziałów zostanie dokonany według takiej samej proporcji jak udział w zysku Spółki Komandytowej, według którego następuje alokacja przychodów Spółki Komandytowej pomiędzy jej wspólników. Zatem, w przypadku sprzedaży majątku Spółki Komandytowej i jej rozwiązania, wywołującego podział jej środków pieniężnych pomiędzy wspólników, nie dojdzie do powstania jakiejkolwiek nadwyżki pomiędzy wartością środków pieniężnych otrzymanych przez A a wartością przychodu wynikającego z tytułu udziału Wnioskodawcy w zysku Spółki Komandytowej, która podlegałaby opodatkowaniu na gruncie ustawy o p.d.o.p.

Konsekwentnie, w razie ewentualnego rozwiązania Spółki Komandytowej, środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży majątku Spółki Komandytowej, które zostaną przekazane Wnioskodawcy nie będą stanowić dla niego przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p.

Z podobnym stanowiskiem zgodził się Minister Finansów w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 lutego 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-1038/08/MO) oraz z dnia 30 października 2008 r. (sygn. IBPB3/423-705/08/MO), a także w Interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 listopada 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1391/08-2/MS) oraz z dnia 8 września 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-960/08-2/MS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.