IPPB3/423-421/11-2/GJ - CIT w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty w wykonaniu obowiązku z tytułu rękojmi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2011 r. (data wpływu 4 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty w wykonaniu obowiązku z tytułu rękojmi-jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie robót budowlanych. Spółka była wykonawcą projektu polegającego na budowie centrum handlowego. Powyższe przedsięwzięcie było realizowane na zlecenie dwóch podmiotów ("Zleceniodawcy"). W celu zabezpieczenia należytego wykonania zobowiązania, w imieniu Spółki zostały wystawione gwarancje bankowe (gwarancja dobrego wykonania i gwarancja kwot zatrzymanych). Bank, na podstawie uprawnienia realizowanego przez Zleceniodawców w ramach ww. gwarancji bankowych, wypłacił na ich rzecz określone kwoty pieniężne. Spółka realizowała projekt przy pomocy podwykonawców ("Podwykonawcy"). W ocenie Zleceniodawców niektóre prace zostały wykonane nieprawidłowo. W związku z tym Zleceniodawcy zwrócili się do Spółki i zażądali usunięcia wad powołując się na przysługujące im uprawnienia z tytułu rękojmi.

Spółka podjęła negocjacje ze Zleceniodawcami, w wyniku których zawarto ugodę. Na mocy ugody Spółka obniżyła wynagrodzenie z tytułu realizacji projektu. Ponadto, w ugodzie ustalono, że Spółka zapłaci Zleceniodawcom kwotę pieniężną na pokrycie kosztów poniesionych przez Zleceniodawców w celu usunięcia wad w pracach zrealizowanych przez Podwykonawców. Zgodnie z warunkami ugody zapłata tej kwoty nastąpiła w formie kompensaty, tzn. Zleceniodawcy, zwracając Spółce część kwot wypłaconych uprzednio przez Bank w wyniku dokonanego przez Zleceniodawców ciągnienia gwarancji bankowych wystawionych w imieniu Spółki (stanowiących zabezpieczenie wykonania umowy) pomniejszyli zwracaną kwotę o wartość rekompensaty.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy zapłacona przez Spółkę na rzecz Zleceniodawców kwota pieniężna będąca pokryciem kosztów poniesionych przez Zleceniodawców w celu usunięcia wad w pracach zrealizowanych przez Podwykonawców, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki:

Zdaniem Spółki, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, zapłacona przez nią kwota stanowi koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, niezbędny jest związek tego wydatku z działalnością gospodarczą podatnika. Ponadto musi występować, przynajmniej pośredni, związek wydatku z przychodami podatnika. Wydatek musi być uzasadniony i racjonalny. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 14 grudnia 2010 r. (sygn. III SA/Wa 24/10):"Oceniając konkretny wydatek jako koszt uzyskania przychodu należy zatem mieć na względzie wszystkie towarzyszące temu okoliczności, w tym świadczące o racjonalności określonego działania podatnika z punktu widzenia istniejących związków przyczynowo-skutkowych między tym działaniem, a przychodami".

W opisanym stanie faktycznym Spółka poniosła wydatek, który bezsprzecznie jest związany z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Rozliczenie ze Zleceniodawcami było elementem transakcji dotyczącej budowy centrum handlowego, a zatem projektu związanego z działalnością Spółki i będącego dla niej źródłem przychodu. Należy zauważyć, że wypłacona na rzecz Zleceniodawców kwota była częścią rozliczeń w ramach przedmiotowego - złożonego i wieloetapowego kontraktu. Spółka zapłaciła Zleceniodawcom rekompensatę, której celem było pokrycie poniesionych przez nich kosztów związanych z usunięciem usterek w pracach Podwykonawców. Tego rodzaju rozliczenia, będące formą realizacji uprawnień i wykonania zobowiązań z tytułu rękojmi, są często spotykaną praktyką w relacjach między przedsiębiorcami, w szczególności w przypadku skomplikowanych kontraktów. Strony umowy nie są bowiem w stanie, w momencie jej zawierania, przewidzieć wszystkich trudności wiążących się z realizacją prac. W związku z występowaniem takich trudności i innych nieoczekiwanych zdarzeń strony zawierają aneksy zmieniające pierwotne umowy, modyfikują wysokość wynagrodzenia, a także decydują się na rozliczenia takie jak opisane w niniejszym wniosku. Zapłata przedmiotowej rekompensaty, jako sposób wykonania obowiązku wynikającego z rękojmi, jest w aspekcie ekonomicznym, jednym z etapów rozliczeń w ramach zawartej umowy.

Zdaniem Spółki przedmiotową kwotę można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, gdyż jej zapłata stanowi pośrednio realizację obowiązków wynikających z umowy zawartej ze Zleceniodawcami na budowę centrum handlowego. Zapłata omawianej kwoty jest w istocie wywiązaniem się z obowiązków wynikających z umowy zawartej z kontrahentem. Jest to zatem zwykły, w pełni uzasadniony i racjonalny wydatek podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Należy dodać, że uiszczenie opisanej kwoty nie jest zapłatą odszkodowania, Spółka bowiem nie pokrywa "szkody" poniesionej przez Zleceniodawców. Szkoda jest uszczerbkiem, rodzajem straty w majątku poszkodowanego. Tymczasem w opisanym stanie faktycznym chodzi o zwrot (zrekompensowanie) określonych wydatków, będący metodą rozliczenia w ramach rękojmi. Świadczy o tym również sposób zapłaty omawianej kwoty: Zleceniodawcy zwracając Spółce kwotę wypłaconą uprzednio przez Bank, pomniejszyli ją o umówioną kwotę. Przemawia to za uznaniem, że doszło do rozliczenia w ramach rękojmi, a nie zapłaty odszkodowania.

Spółka poniosła wydatek związany z działalnością gospodarczą (realizacją kontraktu), który niewątpliwie ma wpływ na osiągane przychody. Z tego względu, w ocenie Spółki, jest ona uprawniona zaliczyć ten wydatek do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Można na przykład wskazać, wydaną na tle podobnego stanu faktycznego, interpretację indywidualną Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 21 czerwca 2007 r. (nr 1472/ROP1/423-141/07/KUKM), w której wskazano m.in.

"Wydatki którymi obciążana jest Spółka (koszty napraw z tytułu rękojmi za wady), jako koszty związane z osiągnięciem przychodów, a jednocześnie nie ujęte w katalogu negatywnym art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej, zaliczane mogą być do kosztów uzyskania przychodów. Wypłata kwoty w ramach rękojmi, co podkreśla Spółka, która pokryje wartość naprawy sprzedanej rzeczy jest umówioną między kontrahentami formą usunięcia wady fizycznej tej rzeczy a nie uiszczeniem kary umownej czy odszkodowania. Kara umowna powinna być bowiem z góry ustalona bez względu na faktyczny a wysokość szkody, a odszkodowanie powinno obejmować naprawienie "faktyczne szkody i zrekompensowanie utraconych korzyści".

Mając na uwadze przedstawioną analizę oraz stanowisko organów podatkowych, Spółka wskazuje, że w jej ocenie kwota przekazana na rzecz Zleceniodawców, będąca pokryciem kosztów związanych z usunięciem wad w pracach wykonanych przez Podwykonawców, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock