IPPB3/423-391/13-4/PK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2013 r. (data wpływu 31 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 21 sierpnia 2013 r. (data wpływu: 21 sierpnia 2013 r. -faks oraz 22 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji programów komputerowych wprowadzonych przez Spółkę do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 31 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji programów komputerowych wprowadzonych przez Spółkę do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W dniu 21 sierpnia 2013 r. (data wpływu: 21 sierpnia 2013 r. oraz 22 sierpnia 2013 r.) uzupełniono wniosek poprzez przedłożenie pełnomocnictwa do występowania w sprawie w imieniu Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest krajowym operatorem gazociągów przesyłowych. Kluczowym zadaniem Spółki jest transport paliw gazowych siecią przesyłową na terenie całego kraju, w celu ich dostarczenia do sieci dystrybucyjnych oraz do odbiorców końcowych podłączonych do systemu przesyłowego.

W celu realizacji powyższego zadania Spółka nabywa w ramach swojej działalności między innymi różnego rodzaju programy komputerowe. Programy komputerowe przyjmowane są przez Spółkę do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Dokumentem potwierdzającym przyjęcie programów komputerowych do ewidencji jest dokument OT. Spółka dysponuje jedną, wspólną ewidencją środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w której kolejnym środkom trwałym przyznawane są numery rozpoczynające się ciągiem znaków 492, natomiast kolejnym wartościom niematerialnym i prawnym numery rozpoczynające się od ciągu znaków A000.

W toku przeprowadzonej inwentaryzacji posiadanych przez Spółkę środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, ustalono, że w przypadku niektórych programów komputerowych błędnie przyznano numery odpowiednie dla środków trwałych, zamiast numerów odpowiednich dla wartości niematerialnych i prawnych (numer rozpoczynający się od 492, zamiast na A000). Również na niektórych dokumentach OT dokonano błędnego opisu wskazując, że dotyczą one środków trwałych, pomimo, iż faktycznie dotyczą one wartości niematerialnych i prawnych.

W chwili obecnej, jako konsekwencję przeprowadzonej inwentaryzacji, Spółka planuje uporządkować posiadaną ewidencję środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. W przypadku programów komputerowych, dla których błędnie nadano numery odpowiednie dla środków trwałych i dokonano błędnego opisu na dokumentach OT wskazując, że dotyczę one środków trwałych, minio, że stanowią one faktycznie wartości niematerialne i prawne, Spółka planuje traktować je dla celów podatku dochodowego od osób prawnych jako wartości niematerialne i prawne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy programy komputerowe, na których wartość początkową składają się koszty nabycia licencji lub autorskich praw majątkowych (powiększone o koszty ich wdrożenia) nabyte przez Spółkę i wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych z numerem oraz dokumentem OT odpowiednim dla środków trwałych, stanowią faktycznie wartości niematerialne i prawne zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt ust. 4 oraz 5 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabyte programy komputerowe stanowiły i stanowią wartości niematerialne i prawne, niezależnie od błędnego nadania im numeru odpowiedniego dla środków trwałych i błędnego opisu na dokumentach OT.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie prawa majątkowe oraz licencje. Ustawa nie zawiera przy tym własnej definicji powyższych pojęć, wobec czego w celu ich zdefiniowania odwołać należy się do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: "prawo autorskie").

Zgodnie z art. 1 ust. 1 prawa autorskiego jego przedmiotem jest utwór, rozumiany jako każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Osobie, która stworzyła utwór przysługują do tego utworu autorskie prawa majątkowe. Prawa te mogą być przeniesione na inny podmiot poprzez zawarcie umowy pisemnej pod rygorem nieważności, która wskazywać powinna pola eksploatacji, w stosunku, do których następuje przeniesienie Praw autorskich.

Z kolei w rozumieniu art. 41 ust. 2 prawa autorskiego licencja jest umową o korzystanie z utworu, która również obejmować powinna jedynie pola eksploatacji wyraźnie w niej wskazane. Określenia licencja używa się również jako synonimu prawa do korzystania z utworu udzielonego w oparciu o umowę licencyjną. W odróżnieniu od umowy dotyczącej przeniesienia majątkowych praw autorskich do utworu umowa licencyjna nie zawsze musi być zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności - wymóg ten, zgodnie z art. 67 ust. 5 prawa autorskiego, dotyczy wyłącznie umowy licencyjnej wyłącznej, podczas gdy umowa licencji niewyłącznej może zostać zawarta w dowolnej formie, zgodnie z ogólnymi regułami prawa cywilnego.

Prawo autorskie jednoznacznie w art. 74 ust. 1 stanowi, że programy komputerowe podlegają ochronie wynikającej z ustawy, jeżeli spełniają przesłanki twórczości i indywidualności.

Z powyższego należy więc wywieść, że programy komputerowe nabyte w formie licencji lub praw autorskich stanowią wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1, pod warunkiem, że ich przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok oraz, że są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.

Powyższe znajduje także potwierdzenie w literaturze podatkowej (por. Małgorzata Wieczorek-Fronia, Janusz Zubrzycki, Środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, Unimex, 2012. Str. 69).

Spółka stoi na stanowisku, że nabyte przez nią programy komputerowe spełniają wszystkie powyższe warunki, a tym samym stanowią wartości niematerialne i prawne. W szczególności posiadane przez Spółkę programy komputerowe zostały nabyte w drodze umów licencyjnych lub umów o przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Jednocześnie zdaniem Spółki decydującym dla klasyfikacji składnika majątku jako wartości niematerialnej i prawnej lub jako środka trwałego jest jego istota, a nie przyznany numer w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz opis na dokumencie OT.

Oznacza to, że nabyte przez Spółkę programy komputerowe od momentu przyjęcia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych stanowią wartości niematerialne i prawne zgodnie z art. I6b ust. 1 pkt ust. 4 oraz 5 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.