IPPB3/423-318/11-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie pytań oznaczonych nr 1 i 2, dotyczących nieumorzonej wartości nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia jest użytkownikiem wieczystym gruntu, na którym posadowione są dwa budynki. Budynki te wpisane są na stan środków trwałych. Budynki te zostały sfinansowane (oddane do użytkowania w latach 70-tych) funduszem zasobowym, z którego finansowane były m.in.:

lokale służące potrzebom własnym spółdzielni (biura, zaplecze remontowe, budynki infrastruktury towarzyszącej.)

W budynkach tych od samego początku Gmina Miasta prowadzi żłobek i przedszkole, od kilku lat trwa spór między spółdzielnią a Gminą. Gmina nie chce odkupić od spółdzielni budynków, nie podpisała też umowy najmu lokali i chce żeby spółdzielnia przekazała Gminie grunt wraz z budynkami w celu prowadzenia w nich nadal placówek żłobka i przedszkola. Spółdzielnia nie ma możliwości zmiany sposobu użytkowania ww. obiektów. Budynki są umarzane w ciężar funduszu zasobowego, nie są w pełni umorzone.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Stanowisko Spółdzielni:

Ad. 1) Nieodpłatne przekazanie w tym przypadku nie jest tożsame z darowizną, gdyż nie jest czynnością jednostronną wykonaną bezinteresownie, natomiast ma charakter ekwiwalentności wzajemnych świadczeń. Warunkiem przekazania obiektów wraz z gruntem będzie prowadzenie w nich przez Gminę Miasta placówek żłobka i przedszkola. Takie nieodpłatne przekazanie nie ma charakteru darowizny lub ofiary wszelkiego rodzaju, które są wykluczone z kosztów uzyskania przychodów.

Istotą darowizny jest fakt, że darczyńca nie oczekuje żadnego świadczenia od strony obdarowanej. W związku z tym wartość nieumorzona nieruchomości stanowić będzie koszt uzyskania przychodów.

Ad. 2) Ponieważ budynki te są umarzane w ciężar funduszu zasobowego, zalicza się je do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych naszym zdaniem związane z nimi przychody i koszty należy zaliczyć do gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

W przedmiotowej sprawie pytanie Spółdzielni dotyczy skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania Gminie budynków żłobka i przedszkola, stanowiących środki trwałe Spółdzielni w zakresie nieumorzonej wartości tych środków. Spółdzielnia uważa, że umarzając budynki w ciężar funduszu zasobowego i zaliczając je spółdzielczych zasobów mieszkaniowych może zaliczyć nieumorzoną wartość tych budynków do kosztów składających się na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi, a tym samym do kosztów podatkowych.

Odnosząc się do powyższego na wstępie należy zauważyć, że stosownie do treści art. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.), celem spółdzielni mieszkaniowej, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Zakres pojęć użytych we wniosku: zasoby mieszkaniowe oraz gospodarka zasobami mieszkaniowymi, którymi posługuje się ww. ustawa (m.in. w art. 6 ust. 3) jest o tyle istotny, że również ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397) w art. 17 ust. 1 pkt 44 powołuje się na nie zwalniając od opodatkowania dochód m.in. spółdzielni mieszkaniowej uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi. Powyższe oznacza, że dla prawidłowego zastosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy wymagane jest prawidłowe ustalenie dochodu, czyli zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy różnicy między przychodami a kosztami uzyskania przychodów. Dochód musi pochodzić z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. A zatem przychody i koszty uzyskania przychodów również muszą mieć charakter przychodów i kosztów z tytułu gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Uwzględniając charakter wnoszonych opłat przez członków spółdzielni mieszkaniowej oraz pokrywanych z nich kosztów, za uzasadnione należy uznać rozumienie pojęcia zasoby mieszkaniowe jako obejmujące nie tylko znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie. Pod pojęciem zaś gospodarki zasobami mieszkaniowymi należy rozumieć działania mające na celu utrzymanie substancji pomieszczeń mieszkalnych w należytym stanie. Przy takim rozumieniu zasobów mieszkaniowych i gospodarki takimi zasobami, generalnie związane z budynkami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody a więc opłaty, czynsze, itd. oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które jak wskazano wyżej są jednocześnie przychodami i kosztami podatkowymi w rozumieniu ustawy- art. 12 oraz 15 ust. 1 przy uwzględnieniu wyłączeń z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uwzględniając powyższe rozumienie zasobów mieszkaniowych i gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w ocenie organu, obiekty żłobka i przedszkola nie stanowią zasobów mieszkaniowych Spółdzielni, a co za tym idzie koszty związane z tymi obiektami nie będą mogły być zaliczone do kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Co więcej, wydatki z nimi związane - w przedmiotowej sprawie, nieumorzona wartość środków trwałych, nie stanowi też kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowej sprawie należy rozpatrywać kwestię nieodpłatnego przekazania obiektów żłobka i przedszkola w kategoriach wyzbycia się środków trwałych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że warunkami kwalifikującymi dany koszt do grupy kosztów uzyskania przychodów są:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy ustawodawca wyłącza z kosztów uzyskania przychodów darowizny i ofiary wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

W ocenie organu, samo zdarzenie nieodpłatnego przekazania obiektów żłobka i przedszkola Spółdzielni Gminie, wbrew stanowisku Spółdzielni nosi znamiona darowizny (darowizna może zawierać polecenie, które polega na tym, że darczyńca może nałożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem a umowa nie traci charakteru darowizny), ale ponieważ pytanie Spółdzielni dotyczy nieumorzonej wartości środka trwałego, organ w przedmiotowej sprawie uznaje, że brak możliwości Spółdzielni do zaliczenia do kosztów podatkowych nieumorzonej części wartości środka trwałego wynika wprost z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

W katalogu wydatków, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów znajdują się m.in. wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych (art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy). Jednocześnie przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy przewiduje zasadę, że chociaż wydatków tych nie uwzględnia się w momencie ich poniesienia, ale po ich zaktualizowaniu i pomniejszeniu o sumę odpisów amortyzacyjnych - są rozliczane jednorazowo w chwili odpłatnego ich zbycia. Kosztem w takim przypadku będzie niezamortyzowana wartość środka trwałego. W przedmiotowej sprawie Spółdzielnia zmniejsza wartość środków trwałych poprzez odpisy umorzeniowe, a nie poprzez amortyzację. Zasadnicze jednak znaczenie ma fakt, że ustawodawca dla uznania za koszt podatkowy nieumorzonej części wartości środka trwałego wymaga odpłatnego zbycia, a Spółdzielnia ma zamiar przekazać środki trwałe nieodpłatnie. To powoduje, że Spółdzielnia nie będzie mogła zaliczyć do kosztów podatkowych nieumorzonej wartości nieruchomości przekazywanych nieodpłatnie Gminie.

Końcowo za niezrozumiałe należy uznać za wskazany przez Spółdzielnię jako przepis prawa podatkowego będący przedmiotem interpretacji indywidualnej przepis art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów są podstawowe odpisy i wpłaty na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy. Art. 6 ust. 3 powołanej na wstępie ustawy o spółdzielniach, brzmi: Spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowym. Z zestawienia obu przepisów wynika, że tylko odpisy na fundusz remontowy Spółdzielnia na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może zaliczyć do kosztów podatkowych. Pytania Wnioskodawcy w ogóle nie odnosiły się do funduszu remontowego, tylko funduszu zasobowego. Pojęcie funduszu zasobowego funkcjonuje na gruncie ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848 z późn. zm.), w której art. art. 78 § 1 wskazuje, że zasadniczymi funduszami własnymi tworzonymi w spółdzielni są:

Z przepisów powołanej ustawy nie wynika, że fundusz zasobowy może być zaliczony w ciężar kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółdzielni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego (pytanie nr 1 i 2) uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, 09-402 Płock, ul. 1 Maja 10.