IPPB3/423-297/09-2/AG - Obowiązek przygotowywania przez spółkę dokumentacji podatkowej dla transakcji pożyczkowych pomiędzy oddziałem spółki w Luxemburgu a podmiotami powiązanymi spółki oraz transakcji pożyczkowych, których spółka stała się stroną w wyniku wniesienia aportu przez jej udziałowca.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2009 r. (data wpływu 8 maja 2009 r.) w sprawie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie podatkowych skutków zawartych umów pożyczek pomiędzy zagranicznym Odziałem Spółki a podmiotami powiązanymi Spółki oraz transakcji pożyczkowych, których Spółka stała się stroną w wyniku wniesienia aportu przez udziałowca, w zakresie:

W dniu 8 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatkowych skutków zawartych umów pożyczek pomiędzy zagranicznym Odziałem Spółki a podmiotami powiązanymi Spółki oraz transakcji pożyczkowych, których Spółka stała się stroną w wyniku wniesienia aportu przez udziałowca.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług finansowych. Działalność ta obejmuje m.in. udzielanie pożyczek, w tym też podmiotom pośrednio powiązanym ze Spółką. Spółka jest polskim podmiotem. W strukturze Spółki znajduje się również oddział utworzony i posiadający siedzibę w Luksemburgu (dalej: Oddział). Co do zasady pożyczki udzielane są faktycznie przez Oddział, który stanowi wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej wykonywaną przez Spółkę poza jego siedzibą i odpowiada tym samym z punktu widzenia polskiego prawa definicji zawartej w art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 155 poz. 1095 z późn. zm.).

Oddział jest jednostką wyodrębnioną organizacyjnie od Spółki nieposiadającą jednak odrębnej od Spółki osobowości prawnej. Oddział został utworzony na podstawie przepisów prawa Luksemburga, regulacji XI Dyrektywy Rady (89/666/EWG) z 21 grudnia 1989 r. dotyczącej wymogów ujawniania informacji odnośnie do oddziałów utworzonych w Państwie Członkowskim przez niektóre rodzaje spółek podlegające prawu innego państwa (Dz. UE z 1989 r. Nr 395, poz. 36 z późn. zm.), aktu założycielskiego Spółki oraz odpowiedniej uchwały zarządu Spółki.

Oddział udziela pożyczek korzystając ze środków alokowanych do Oddziału z kapitału Spółki. Przedmiotem alokacji są m.in. wierzytelności Spółki z tytułu pożyczek udzielonych podmiotom trzecim, powiązanym ze Spółką. Wierzytelności te Spółka nabyła w drodze aportu dokonanego przez udziałowca Spółki na pokrycie kapitału zakładowego i kapitału rezerwowego Spółki. W związku z dokonanym przez udziałowca aportem Spółka stała się wierzycielem z tytułu przedmiotowych pożyczek. Wartość przedmiotowego aportu została wyceniona zgodnie z przepisami o rachunkowości oraz z przepisami ustawy z 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm. dalej: KSH).

W związku z tym, konsekwencją prowadzenia przez Spółkę działalności w zakresie udzielania pożyczek za pośrednictwem Oddziału jest występowanie transakcji, w których z faktycznego punktu widzenia stronami transakcji jest Oddział i podmioty powiązane wobec Spółki. Co do zasady wartości transakcji Oddziału z poszczególnymi podmiotami powiązanymi będą przekraczać w roku podatkowym progi określone w art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Oddział będzie zatem otrzymywać odsetki z tytułu wierzytelności zarówno z istniejących już umów pożyczek alokowanych do Oddziału przez Spółkę, jak i z tytułu umów pożyczek zawartych przez Spółkę w ramach działalności Oddziału. Co do pierwszego rodzaju pożyczek, warunki przedmiotowych umów zostały ustalone przez udziałowca Spółki. Zarówno Spółka, jak i Oddział nie miały wpływu na warunki zawarcia przedmiotowych umów pożyczek, w tym na ich oprocentowanie. W przyszłości mogą jednak wystąpić przypadki renegocjowania warunków tych umów, w tym w zakresie wysokości oprocentowania.

Jak wskazano, działalność Spółki w zakresie udzielania pożyczek podmiotom powiązanym oraz wykonywania umów pożyczek, z których wierzytelności zostały wniesione do Spółki aportem, będzie realizowana za pośrednictwem Oddziału. Co prawda, Oddział nie stanowi odrębnego pod względem prawnym podmiotu od Spółki, lecz dla celów podatkowych posiadanie Oddziału rodzi odrębny obowiązek podatkowy dla Spółki w Luksemburgu w związku z dochodami uzyskiwanymi za pośrednictwem Oddziału. Oddział stanowić będzie bowiem zakład w rozumieniu art. 5 konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1996 r., Nr 110, poz. 527, dalej: Konwencja). Tym samym, stosownie do art. 7 Konwencji, zyski tego zakładu opodatkowane będą w Luksemburgu, ale tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Jednocześnie zyski przypisane zakładowi na podstawie art. 24 pkt 1 Konwencji oraz art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostaną zwolnione z opodatkowania w Polsce.

W związku z brzmieniem art. 7 pkt 2 Konwencji, zgodnie z którym zakładowi należy przypisać takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem, część przychodów odsetkowych Oddziału zostanie przypisana Spółce jako podmiotowi wykonującemu określone funkcje w transakcjach pożyczkowych.

W konsekwencji, dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jedynie część przychodów Oddziału osiągniętych z działalności pożyczkowej alokowana będzie do Spółki, jako podmiotu podlegającego nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Podstawę alokacji stanowić będzie przychód odsetkowy Oddziału. Alokacja nie będzie obejmować innych przychodów, które może ewentualnie uzyskiwać Oddział, jak również kosztów ponoszonych przez Oddział. Ustalając klucz alokacji zostaną wzięte pod uwagę funkcje wykonywane przez Spółkę i ich zakres w analizowanych transakcjach.

Kwestia prawidłowość metody alokacji przychodów osiąganych przez Oddział do Spółki jest przedmiotem odrębnego wniosku do Ministra Finansów o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym, spółka wniosła o udzielenie odpowiedzi na pytania:

Stanowisko wnioskodawcy, w zakresie objętym wskazanymi wyżej pytaniami.

Stosownie do polskich przepisów podatkowych, obowiązek przygotowywania dokumentacji podatkowej spoczywa na podatniku, gdy stroną transakcji jest podmiot powiązany w rozumieniu art. 11 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), albo gdy zapłata należności z tytułu transakcji jest bezpośrednio lub pośrednio dokonywana na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową - art. 9a ww. ustawy. Dodatkowo, obowiązek taki powstaje po przekroczeniu określonej kwoty transakcji w danym roku podatkowym (30.000 EUR w przypadku usług).

Należy również wskazać, że wykładnia art. 9a ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 pkt 1 tej ustawy prowadzi do wniosku, że obowiązek dokumentowania transakcji z podmiotami powiązanymi dotyczy podatników podlegających w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Treść art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi bowiem o podatnikach podatku dochodowego mających siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przepis art. 9a tej ustawy mówi również, że obowiązek sporządzania dokumentacji ciąży na podatnikach dokonujących transakcji z podmiotami powiązanymi.

Wprowadzenie przez ustawodawcę obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej miało więc na celu ułatwienie organom podatkowym kontroli transakcji między podmiotami powiązanymi lub z podmiotami mającymi siedzibę w tzw. raju podatkowym i ustalenie czy polski podatnik zadeklarował dochód do opodatkowania w prawidłowej wysokości.

Jednocześnie, w opinii Spółki, z przepisów tych należy wywieść, że obowiązek ten dotyczy sytuacji, gdy podatnik sam zawierał transakcję, ustalał jej warunki oraz jest w stanie wskazać na okoliczności decydujące o zawarciu umowy na określonych warunkach.

W konsekwencji należy uznać, że obowiązek dokumentacyjny dotyczy transakcji realizowanych przez polskich podatników, które wywołują skutki podatkowe w Polsce oraz transakcji, które były dokonywane i których warunki były ustalane przez polskich podatników. Dokumentacja podatkowa dotycząca transakcji wywołujących skutki podatkowe poza Polską nie przedstawiałaby bowiem żadnej wartości dla polskich organów podatkowych z punktu widzenia interesów fiskalnych państwa, natomiast w dokumentacji podatkowej dotyczącej transakcji, której podatnik nie dokonywał i której warunków nie ustalał, nie byłoby możliwe wskazanie w sposób wystarczający wszelkich funkcji i okoliczności, które wpływały na zawarcie umowy na określonych warunkach.

Zatem obowiązek sporządzania dokumentacji przez Spółkę w zakresie transakcji podejmowanych przez Oddział dotyczyć będzie jedynie tych transakcji Oddziału, które generują przychód odsetkowy z tytułu pożyczek udzielanych przez Oddział, który alokowany będzie częściowo według określonego klucza do Spółki oraz tych transakcji pożyczkowych, które zostały wniesione do Spółki aportem a następnie alokowane do Oddziału i zostały następnie przez ten Oddział renegocjowane.

Obowiązek ten nie będzie natomiast dotyczył transakcji Oddziału generujących inne przychody (jeśli takie wystąpią), które nie będą alokowane do Spółki oraz transakcji pożyczkowych, których warunki nie zostały ustalone zarówno przez Spółkę, jak i przez Oddział.

Reasumując, wykładnia art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uwzględniając cel regulacji przewidującej obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej, prowadzi do wniosku, że w przypadku nowo zawieranych transakcji, których stroną jest Oddział, obowiązkowi dokumentacyjnemu podlegają jedynie te, które mają wpływ na ustalenie zobowiązania podatkowego Spółki dla celów polskiego podatku dochodowego od osób prawnych. W praktyce oznacza to, że mowa jest o tych transakcjach, które uwzględniane są dla celów alokacji części przychodu Oddziału do Spółki (np. pożyczki udzielane przez Oddział).

Przyjęcie założenia, że obowiązkowi dokumentacyjnemu podlegają wszystkie transakcje zawierane przez Oddział prowadziłoby do sytuacji, w której Spółka byłaby zmuszona dokumentować również te transakcje, które w całości wywierają skutki poza polską jurysdykcją podatkową. To z kolei oznaczałoby nałożenie na Spółkę dodatkowego obowiązku natury administracyjnej, który nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach prawa.

Dodatkowo, wykładnia art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej spoczywa na Spółce jedynie w odniesieniu do transakcji z podmiotami powiązanymi dokonanymi przez Spółkę lub Oddział, czyli w sytuacji, gdy Spółka i Oddział mają rzeczywisty wpływ na warunki zawarcia transakcji. Obowiązek taki nie powstanie w przypadku, gdy Spółka nie dokonała transakcji, a jedynie stała się stroną transakcji przez wniesienie na pokrycie jej kapitałów aportu w postaci wierzytelności z umów pożyczki z podmiotami powiązanymi Spółki. Przeciwna interpretacja prowadziłaby do nałożenie na Spółkę obowiązku dokumentowania transakcji, co do których Spółka (ani Oddział) nie posiadają pełnej wiedzy na temat okoliczności zawarcia umowy oraz ustalonych warunków. Tym samym dokumentacja taka nie byłaby w pełni wiarygodna.

Podsumowując;

Ad. 1)

W przedstawionym stanie faktycznym obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej dotyczy wyłącznie transakcji zawieranych przez Oddział z podmiotami powiązanymi, jeżeli transakcje te mają wpływ na ustalenie zobowiązania podatkowego Spółki z tytułu polskiego podatku dochodowego od osób prawnych. Z analizy przepisów podatkowych wynika, że obowiązek dokumentacyjny nie obejmuje transakcji, których stroną jest bezpośrednio Oddział, jeżeli transakcje te nie mają wpływu na rozliczenia podatkowe Spółki w Polsce z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z tym, że ewentualne umowy pożyczek zawierane przez Oddział z podmiotami powiązanymi (w rozumieniu ustawy o CIT) będą wpływać na ustalenie zobowiązania podatkowego Spółki (przez alokację części przychodu odsetkowego Oddziału do Spółki), w odniesieniu do tych transakcji Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej.

Ad. 2)

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie ma obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej odnośnie do transakcji pożyczek, których Spółka stała się stroną w wyniku aportu dokonanego przez udziałowca Spółki, ze względu na fakt, że transakcje te nie zostały dokonane przez Spółkę (lub Oddział) oraz z uwagi na brak wpływu Spółki, jak i Oddziału na warunki zawarcia tych umów, do momentu, w którym Spółka (a faktycznie Oddział) nie dokona zmian w postanowieniach tych umów, w tym co do wysokości oprocentowania, czy warunków spłaty.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 - lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

Powyższy obowiązek, na podstawie art. 9a ust. 2 ww. ustawy, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

Definicja podmiotów powiązanych została umieszczona w art. 11 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. I tak, jeżeli:

Z powołanego art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika więc, że podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy - są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takich transakcji, która obejmować powinna, wymienione w punktach 1-6 tego przepisu, elementy.

Z powyższego wyraźnie wynika, iż aby mógł powstać wymóg sporządzania wspomnianej dokumentacji podatkowej, konieczne jest jednoczesne ziszczenie się dwóch warunków:

Pojęcie "transakcja" nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ani w innych ustawach podatkowych, czy też w prawie cywilnym. W związku z powyższym, w ramach wykładni językowej należy w tym zakresie odwołać się do potocznego, słownikowego rozumienia tego pojęcia. Zgodnie z definicjami zawartymi w słowniku języka polskiego "transakcja" oznacza: "operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług, umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług; też zawarcie takiej umowy" (por. "Słownik Języka Polskiego PWN", pod red. prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, tom II, s. 103).

W ujęciu słownikowym więc "transakcja" to operacja handlowa (ale i bankowa) typu kupno-sprzedaż, ale na większą skalę także porozumienie, układ w jakiejś sprawie, które jest wynikiem rokowań, przetargów i ustępstw.

Ad. 1)

Jak wynika z art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązek sporządzenia dokumentacji transakcji dokonywanej z podmiotami powiązanymi ciąży na podatniku, którym w przedstawionym stanie faktycznym jest Spółka, bez względu na to, do jakiej jednostki organizacyjnej funkcjonującej w ramach jego struktury wewnętrznej jest przypisana dana transakcja.

Należy zauważyć, że oddział Spółki znajdujący się w Luksemburgu jest jedynie jednostką organizacyjną wyodrębnioną w strukturze spółki, a zatem nie jest odrębnym od Spółki podatnikiem. Fakt, iż oddział jest zakładem w rozumieniu art. 5, konwencji z dnia 14 czerwca 1995 r. między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527), ma znaczenie wyłącznie z punktu widzenia rozgraniczenia jurysdykcji podatkowej obu zainteresowanych państw i pozwala na opodatkowanie w Luksemburgu zysków osiągniętych poprzez ten zakład (art. 7 ust. 1 konwencji).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują zwolnienia z obowiązku sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku transakcji dokonywanych przez podatnika za pośrednictwem jego zakładu w innym państwie.

W związku z powyższym Spółka będzie zobowiązana objąć dokumentacją także transakcje z tytułu umów pożyczek zawieranych przez Oddział z podmiotami powiązanymi ze Spółką, bez względu na fakt, czy transakcje te mają wpływ na rozliczenie Spółki w Polsce z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych.

Ad.2)

Jak przewiduje art. 14 § 1 ustawy z 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.), przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej nie może być prawo niezbywalne lub świadczenie pracy bądź usług. Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej może być więc każde prawo, które nie jest prawem niezbywalnym, świadczeniem pracy bądź usług, ale także nie kwalifikuje się jako tzw. prowizja grynderska, czyli wynagrodzenie wspólnika za świadczenia związane z zakładaniem spółki. Powszechnie przyjmuje się, że wierzytelność przysługująca osobie obejmującej udziały (akcje) w spółce kapitałowej może być przedmiotem wkładu niepieniężnego do tej spółki.

Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej może być wierzytelność, jaką posiada wspólnik wobec spółki jak również wierzytelność posiadana przez wspólnika wobec osoby trzeciej.

Zmiana wierzyciela (strony umowy pożyczkowej) poprzez aport wierzytelności z tytułu pożyczek posiadanych przez wspólnika wobec podmiotów trzecich, jak ma to miejsce w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, powoduje, że przechodzi na otrzymującego aport (Spółkę) ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Sam stosunek zobowiązaniowy z tytułu transakcji pożyczkowej nie ulega jednak zmianie, zmienia się jedynie osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. Należy stwierdzić, iż w wyniku wniesienia wkładu niepieniężnego przez wspólnika, Spółka wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki związane z tą transakcją. Spółka w konsekwencji otrzymania aportu staje się stroną transakcji z podmiotami powiązanymi i brak jest podstaw prawnych do zwolnienia jej z obowiązku sporządzania dokumentacji, w której mowa w art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kierując się literalnym brzmieniem przepisów art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić należy iż Spółka (poprzez swój zagraniczny Oddział), jako podmiot dokonujący, w wyniku otrzymanego aportu wierzytelności pożyczkowych, transakcji z tego tytułu z podmiotami powiązanymi z nią, w sytuacji przekroczenia progów kwotowych określonych w art. 9a ust. 2 tej ustawy ma obowiązek przygotowywania dokumentacji podatkowej o której mowa w art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zaznaczyć przy tym należy, iż sam fakt zawierania (otrzymanych w ramach aportu wierzytelności pożyczkowych) umów pożyczkowych przez inny podmiot niż Spółka, jak i jej Oddział, oraz w związku z tym brak wpływu na ich warunki nie oznacza, że Spółka nie jest w stanie zgromadzić informacji niezbędnych do sporządzenia dokumentacji podatkowej o której mowa w art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Biorąc udział w operacji wniesienia przez wspólnika aportu wierzytelności pożyczkowych, których stroną są podmioty powiązane ze Spółką, powinna ona przewidzieć konsekwencje podatkowe (w tym dokumentacyjne) wiążące się z taką transakcją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.