IPPB3/423-288/14-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu 14 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 14 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

Wnioskodawca (zwana dalej Wnioskodawcą lub Spółką) w wyniku przetargów organizowanych zgodnie z ustawą - Prawo Zamówień Publicznych, wyłoniła firmę X, która, jako podwykonawca Wnioskodawca miał doręczać przesyłki oraz materiały marketingowe (druki bezadresowe) w różnych miastach i ich okolicach. Zgodnie z zawartymi umowami, firma X jako wykonawca zobowiązała się do wykonywania na rzecz zamawiającego czynności w zakresie doręczania druków bezadresowych, a w niektórych miejscowościach również przesyłek. Zgodnie z umowami, Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty firmie X wynagrodzenia obliczonego jako iloczyn liczby druków bezadresowych doręczonych i ceny jednostkowej netto. Umowy (a wcześniej Specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia), określały przewidywaną liczbę druków bezadresowych przeznaczonych do doręczenia. Ponadto, co do zasady, Wnioskodawca w umowach zastrzegła sobie prawo do zmniejszenia liczby druków bezadresowych do doręczenia. W zależności od miejscowości, której dotyczyła umowa były to wartości w wysokości 30%, a nawet 50%. Wybrana firma X w sposób rażący nie wywiązywała się z łączących ją z Wnioskodawcą umów, o czym świadczą liczne kary umowne, którymi Wnioskodawca obciążał tę firmę w trakcie realizacji umowy, a wśród zarzutów Wnioskodawca wobec tej firmy można wymienić:

* nieskuteczne doręczanie druków, skutkujące składaniem licznych i uzasadnionych reklamacji przez klientów Wnioskodawcy,

* realizowanie doręczenia przez osoby nie będące pracownikami tej firmy,

* doręczanie druków metodą druk w druk nadane zarówno za pośrednictwem Wnioskodawca jak i za pośrednictwem innego operatora.

Liczne nieprawidłowości w wykonywaniu przez firmę X umów, w tym na przykład niespłacanie braków kasowych, nie podejmowanie prób doręczania paczek, niezadowalające wskaźniki doręczeń, nieprawidłowości w opracowywaniu zawiadomień o nadejściu przesyłki, nieprawidłowości przy doręczaniu paczek miały wpływ na pogorszenie wizerunku Wnioskodawcy wobec jego kontrahentów nadających druki bezadresowe i skutkowało, w naszej ocenie, utratą przez Wnioskodawcę tych kontrahentów.

Wnioskodawca informował firmę X o licznych nieprawidłowościach w wykonaniu umowy - istnieje korespondencja w tej sprawie. Wnioskodawca od momentu, kiedy podjęto decyzję odnośnie zlecania na zewnątrz doręczania druków bezadresowych na terenie miast, systematycznie traciła rynek i klientów na usługi tego typu. Głównym powodem tego faktu było nieprzygotowanie podwykonawców do realizacji doręczania na zasadach wykonywanych do tej pory przez Wnioskodawcę. W efekcie nastąpił drastyczny spadek jakości usług, niezadowolenie i odchodzenie klientów do konkurencji lub alternatywnych form reklamy (prasa, telewizja, Internet). W związku z tym z roku na rok, prognozy dokonywane przed przygotowaniem kolejnych przetargów powodowały konieczność zmniejszania ilości druków bezadresowych, które podlegałyby doręczeniu. Ponadto, należy również zauważyć, że procedura uruchomienia zamówienia publicznego, jak również przeprowadzenia i zakończenia postępowania przetargowego to procesy długotrwałe, a od momentu ustalenia wielkości i wartości zamówienia do podpisania umowy z wykonawcą, mija kilka miesięcy. Utrudnia to ewentualną korektę założeń w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia,

Prace nad przygotowaniem przetargu, które ostatecznie zakończyły się podpisaniem umowy z firmą X we wrześniu 2008, rozpoczęły się w lutym 2008 r. Po uwzględnieniu tendencji na rynku oraz prognozowanym wzroście jakości realizacji usługi oszacowano ilość doręczeń druków bezadresowych. W przyjętych założeniach uwzględniono dodatkowo powrót do portfela Wnioskodawcy masowego nadawcy (ostatecznie umowa z masowym nadawcą została jednak zerwana 31.12.2008). Ponadto, w czerwcu 2009 r. przypadał ustawowy termin wyborów do Parlamentu Europejskiego, co pozwalało przypuszczać, że kampania wyborcza będzie prowadzona również z wykorzystaniem dystrybucji ulotek do wyborców.

Wnioskodawca wiązał duże nadzieje ze współpracą z firmą X, która, w odróżnieniu od poprzedniego wykonawcy, posiadała doświadczenie i referencje w zakresie wykonywania czynności objętych umową. Niestety, wykonawca ten znacząco przyczynił się do dalszego spadku renomy Wnioskodawcy, a przede wszystkim wielkości realizowanych zleceń. Poziom jakości pracy firmy X w efekcie spowodował rozwiązanie umowy. Firmie X zlecano doręczanie wszystkich druków bezadresowych na objętym umową obszarze. Wielkość zleceń wynikała jedynie z ilości i wielkości nadań klientów, a nie celowych, sprzecznych z umową działań Wnioskodawcy.

W dniu 19 czerwca 2012 r. firma X wystąpiła do Sądu Okręgowego z pozwem przeciwko Wnioskodawcy. Jako podstawę dochodzonego roszczenia firma X wskazała art. 471 k.c. W myśl tego przepisu "Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi."

Wartość utraconych korzyści, firma X określiła jako przemnożenie ilości materiałów nieprzekazanych do doręczenia (z uwzględnieniem wskaźników minimalnych przekazań) i właściwej stawki wynagrodzenia ustalonej w umowach zawartych przez firmę X z Wnioskodawcą

Dnia 7 sierpnia 2012 r. Sąd Okręgowy wydał przeciwko Wnioskodawcy nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w odniesieniu do dochodzonej należności wraz z odsetkami oraz określoną kwotę tytułem zwrotu kosztów procesu.

Wnioskodawca złożył sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym przedstawiła przebieg dotychczasowej współpracy z firmą X, wskazując przypadki nieprawidłowego wykonania urnowy, powody spadku zapotrzebowania na doręczanie druków bezadresowych, sposób szacowania wielkości zamówienia na potrzeby organizowanego przetargu (w wyniku, którego doszło do wyłonienia firmy X i podpisania z nią umowy) oraz podnosząc zarzut przedawnienia zobowiązań wynikających z umów zawartych z firmą X.

Sprzeciw od nakazu został jednak odrzucony przez Sąd z uwagi na uchybienie terminu na jego wniesienie. Wnioskodawca wykorzystał drogę odwoławczą w celu uznania terminu złożenia sprzeciwu za dokonany w terminie, bądź też przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty. Ostatecznie jednak Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie Wnioskodawcy, stwierdzając, iż w tych okolicznościach nie można uznać, że uchybienie terminowi do wniesienia sprzeciwu nastąpiło bez winy pozwanej bowiem ponosi ona odpowiedzialność za ww. uchybienia konkretnych osób, które zajmowały się odbiorem i obiegiem korespondencji. (...) w sprawie nie było podstaw do uznania, że Wnioskodawca uchybił bez swojej winy terminowi do wniesienia sprzeciwu. (...) sprzeciw został wniesiony z uchybieniem terminu."

Sprzeciw ten został więc odrzucony w związku ze stwierdzeniem przez Sąd, że doszło do uchybienia terminu na wniesienie sprzeciwu i nie ma podstaw do przywrócenia tego terminu. Tym samym, wystąpiła konieczność dokonania zapłaty kwoty wskazanej w nakazie zapłaty wydanym w 8 grudnia 2012 r. przez Sąd Okręgowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wypłacona kwota oraz odsetki od niej należne, określone nakazem zapłaty wydanym przez Sąd Okręgowy, może zostać ujęta przez Wnioskodawcę w kosztach uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy poniesiony wydatek powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji podatkowej.

Wypłacenie przez Wnioskodawcę kwoty orzeczonej nakazem zapłaty, prowadzi do wywiązania się przez Wnioskodawcę ze zobowiązań umownych wobec Spółki X, jest związane z prowadzoną działalnością i tym samym w pośredni sposób wpływa na zabezpieczenie źródła przychodów. Zdaniem Spółki X (informacja zawarta w pozwie przeciwko Wnioskodawcy), kwota określona w pozwie stanowi szkodę przez nią poniesioną na skutek nie wywiązania się przez Wnioskodawcę z postanowień umowy (nie zlecanie doręczenia druków bezadresowych w określonych w umowie ilościach). W ocenie Spółki, z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca szacując wartość usługi, która miała być wykonana przez firmę X, dołożyła należytej staranności i nie była w stanie przewidzieć tak dużego spadku zapotrzebowania na doręczanie druków bezadresowych. Ponadto, nie miała możliwości zwiększenia ilości zleceń dla Spółki X. Jak wskazane zostało w stanie faktycznym, Wnioskodawca wiązał duże nadzieje z firmą X która, w odróżnieniu od poprzedniego wykonawcy, posiadała doświadczenie i referencje w zakresie wykonywania czynności objętych umową. Niestety dopuszczając się niestaranności w wykonywaniu umów, Spółka X sama znacząco przyczyniła się do dalszego spadku renomy Wnioskodawcy i tym samym do kolejnego spadku wielkości realizowanych zleceń. Mając to na uwadze Spółka uważa, że nie można przypisać Wnioskodawcy winy (niedołożenia należytej staranności) z tytułu niezlecania Spółce X doręczenia druków bezadresowych w ilościach określonych w umowach jako minimalne. Nałoży bowiem zauważyć, że firmie X zlecano doręczanie wszystkich druków bezadresowych na objętym umową obszarze. Wielkość zleceń wynikała jedynie z popytu na rynku tj. ilości i wielkości nadań klientów Wnioskodawcy, a nie celowych, sprzecznych z umową działań Wnioskodawcy.

W ocenie Spółki, pomimo, że zapłata dokonana na podstawie orzeczenia nakazu zapłaty z tytułu powstałej szkody nie generuje w sposób bezpośredni przychodów, to jednak zasądzona kwota pozostaje w nieodłącznym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą generującą przychody podatkowe. Oznacza to, że taka zapłata może zostać uznana przez Wnioskodawcę za pośredni koszt uzyskania przychodu. Dla możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodu przedmiotowej kwoty istotny jest fakt, iż okoliczności wystąpienia przesłanki skutkującej koniecznością zapłaty mieszczą się w zakresie dopuszczalnego i naturalnego ryzyka gospodarczego.

Z tego względu należy uznać, iż wydatki z tytułu naprawienia szkody (wypłacenie kwoty orzeczonej nakazem zapłaty) mogą zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.