IPPB3/423-285/12-7/GJ - Określenie skutków podatkowych nieodpłatnego korzystania z nieruchomości oraz ruchomości na podstawie umowy użyczenia z województwem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2012 r. (data wpływu 4 maja 2012 r.), uzupełnionym na wezwanie organu z dnia 23 lipca 2012 r. nr IPPB3/423-285/12-3/GJ pismem z dnia 27 lipca 2012 r. (data wpływu - 30 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego korzystania z nieruchomości oraz ruchomości na podstawie umowy użyczenia z Województwem - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2012 r. do tut. organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego przesłany według właściwości przez Pierwszy Urząd Skarbowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej C) prowadzi działalność medyczną; jest spółką z wyłącznym udziałem Województwa (samorząd). C realizuje zadania Województwa, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa.

C. zawarł z Województwem umowę użyczenia części nieruchomości, z przeznaczeniem na prowadzenie działalności statutowej. Pomieszczenia te są wykorzystywane wyłącznie do prowadzenia działalności leczniczej, oraz związanej z nią administracji. Podkreślić należy, iż C. wypełnia zadania publiczne i do tego też celu została utworzona przez Województwo. Większa część działalności jest związana z realizacją kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia, W umowie Spółki zawarte jest stwierdzenie, iż "podstawowym celem działalności Spółki w sferze użyteczności publicznej jest utworzenie i prowadzenie niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej (par. 5 ust. 1). C. kontynuuje działalność (udzielanie świadczeń medycznych) zlikwidowanego Wojewódzkiego Centrum.

Uzupełniając powyższe na wezwanie organu Spółka podała, że C. z o.o. jest spółką prawa handlowego ze 100% udziałem Województwa. Spółka świadczy usługi medyczne w szczególności na rzecz pacjentów Województwa. Województwo na podstawie umowy użyczenia nieruchomości zawartej na czas nieokreślony przekazała Spółce część pomieszczeń i części przynależnych znajdujących się w budynku z przeznaczeniem na prowadzenie działalności statutowej, w szczególności działalności medycznej. Natomiast na podstawie umowy użyczenia ruchomości zawartej na czas nieokreślony Spółka otrzymała składniki majątku stanowiące środki trwałe, w tym środki niskocenne (wyposażenie) wykorzystywane w działalności medycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Spółki

Ad. 1) Podkreślić należy, iż sektor ochrony zdrowia w dalszym ciągu pozostaje w ramach zadań publicznych a zapewnienie dostępu do świadczeń jest obowiązkiem organów administracji. Pomimo braku formalnej ustawowej definicji spółki użyteczności publicznej, mając na względzie dorobek doktryny i orzecznictwa, Spółka stoi na stanowisku, że spełnia kryteria uznania za spółkę użyteczności publicznej.

Po pierwsze, C. został utworzony przez Województwo, czyli jednostkę zobowiązaną do realizacji zadań publicznych; samorząd w zasadzie nie może działać w innym sektorze niż publiczny (zasada pomocniczości) co potwierdza społeczny wymiar działalności C., Po drugie, C. realizuje zadania, o których mowa w przepisie art. 14 ust. 1 pkt 2 (ochrona zdrowia) ustawy o samorządzie województwa a więc cele publiczne, utworzenie Spółki i jej działalność, wpisuje się zatem w ustawowe kompetencje i obowiązki samorządu, Po trzecie, działalność C. nie jest nakierowana na przynoszenie zysku udziałowcowi (podmiot publiczny). Umowa Spółki wyklucza wypłatę dywidendy, a cały zysk ma być przeznaczany na podwyższenie kapitału zakładowego, lub na odpisy na kapitał rezerwowy lub zapasowy (par. 39).

Ad. 2) Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przedmiotowej sprawie przysługuje mu wyłączenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Wyłączenie, to ma charakter przedmiotowy i podmiotowy. Dotyczy wartości świadczeń otrzymanych nieodpłatnie od jednostek samorządu i to kryterium jest niewątpliwie spełnione, użyczającym jest Województwo - organ administracji samorządowej a przy tym jedyny udziałowiec Spółki. Przedmiotem użyczenia są wyłącznie rzeczy i prawa wykorzystywane w działalności C. - udzielania świadczeń zdrowotnych. Nieodpłatne przysporzenie służy realizacji zadań publicznych. W opinii Wnioskodawcy, nieodpłatne użyczenie nieruchomości i ruchomości na podstawie zawartej umowy z Województwem przez Spółkę, której jedynym właścicielem jest jednostka samorządu terytorialnego nie stanowi przychodu z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych bowiem Spółka jest spółką użyteczności publicznej w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, zdaniem C. Sp. z o.o. przedmiot użyczenia nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ jest ona Spółką ze 100% kapitałem samorządu terytorialnego, jakim jest Województwo a przedmiotem umowy jest nieodpłatne użytkowanie środków trwałych. Spółka realizuje zadania publiczne w zakresie ochrony zdrowia. W związku z tym Spółka mieści się w kategorii spółki użyteczności publicznej i ma do niej zastosowanie przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w części dot. określenia świadczeń, które nie stanowią przychodów podatkowych, co oznacza, że Spółka nie będzie zobowiązana do ustalenia przychodu z tytułu otrzymanych nieodpłatnie świadczeń związanych z użytkowaniem środków trwałych otrzymanych od jednostki samorządu terytorialnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Co do zasady otrzymanie nieodpłatnie rzeczy, prawa lub świadczenia oznacza powstanie przychodu w wartości ustalonej w sposób i według kryteriów wskazanych w art. 12 ust. 5-12 ust. 6a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - dalej u.p.d.o.p. (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. do podlegających opodatkowaniu przychodów zalicza się wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Z brzmienia ww. przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. wynika, że ustawodawca przewidział wyjątek od zasady opodatkowania otrzymanych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych rzeczy, praw, lub świadczeń. W przepisie tym określił zakres podmiotowy wyłączenia z opodatkowania, obejmujący samorządowe zakłady budżetowe oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego. Natomiast w zakresie przedmiotowym, wyłączenie to może dotyczyć tylko świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

A zatem wyłączenie nieodpłatnego świadczenia z kategorii przychodów, uwarunkowane jest kumulatywnym spełnieniem następujących przesłanek:

Ad. 1. Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy Wnioskodawcę można uznać za spółkę użyteczności publicznej, której przysługuje prawo wyłączenia nieodpłatnych świadczeń z przychodów podatkowych.

Termin "spółka użyteczności publicznej" znaleźć można w zasadzie jedynie w kontekście przekształcania samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej w spółki użyteczności publicznej.

Przy definiowaniu zaś pojęcia "spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego" należy kierować się przepisami następujących ustaw:

* z dnia 5 czerwca 1990 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590 z późn. zm.),

* z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.),

* z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 z późn. zm.),

* z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa w sferze użyteczności publicznej województwo może tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjne lub spółdzielnie, a także może przystępować do takich spółek lub spółdzielni. Ustawa o samorządzie województwa nie wyjaśnia, co należy rozumieć przez sferę użyteczności publicznej. W tej sytuacji należy sięgnąć do przepisów innych ustaw, które definiują to pojęcie. Szczególnie przydatne są tutaj art. 9 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 1 ustawy o gospodarce komunalnej. Z obu tych przepisów wynika, że zadania należące do zadań użyteczności publicznej odznaczają się następującymi cechami:

* należą do zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego, tzn. służą zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej;

* zaspokajane potrzeby mają charakter zbiorowy, tzn. dotyczą wszystkich albo większości lub znaczącej części członków danej wspólnoty (np. ochrona zdrowia, transport publiczny, opieka społeczna, edukacja);

* zaspokajanie tych potrzeb odbywa się w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

Spółki prawa handlowego, których udziałowcami są jednostki samorządu terytorialnego, wykonujące zadania w sferze użyteczności publicznej można określić jako spółki użyteczności publicznej.

Przepis art. 14 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa wskazuje ważniejsze obszary działania samorządu województwa, wskazując w pkt 2 na zadania o charakterze wojewódzkim w zakresie promocji i ochrony zdrowia.

W przedmiotowej sprawie Spółka realizując zadania Województwa w zakresie ochrony zdrowia w ocenie organu stanowi spółkę użyteczności publicznej wskazaną w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Posiada status jednoosobowej spółki z wyłącznym udziałem Województwa i realizuje zadania Województwa w sferze użyteczności publicznej w zakresie ochrony zdrowia. Została utworzona przez Województwo.

Spółka kontynuuje działalność w zakresie świadczeń medycznych działającego wcześniej zlikwidowanego Wojewódzkiego Centrum.

Ad. 2 i 3. Wnioskodawca zawarł z Województwem umowę użyczenia części nieruchomości oraz ruchomości. Składniki te stanowią środki trwałe z przeznaczeniem na prowadzenie działalności leczniczej.

Zgodnie z definicją umowy użyczenia zawartą w art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Z powyższej definicji wynika, że cechą charakterystyczną użyczenia jest nieodpłatność. Zatem Spółka na podstawie umowy użyczenia otrzymała do bezpłatnego używania środki trwałe.

Spełnienie trzech wskazanych w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. przesłanek powoduje, że przychody z tytułu świadczeń nieodpłatnych są wyłączone z kategorii przychodów do opodatkowania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.