IPPB3/423-280/12-3/PK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2012 r. (data wpływu: 2 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 czerwca 2012 r. (data wpływu: 8 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji nabytych w ramach wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa praw ochronnych do wspólnotowych znaków towarowych jako wartości niematerialnych i prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji nabytych w ramach wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa praw ochronnych do wspólnotowych znaków towarowych jako wartości niematerialnych i prawnych. W dniu 4 czerwca 2012 r. (data wpływu: 8 czerwca 2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez złożenie uwierzytelnionego za zgodność z oryginałem odpisu pełnomocnictwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Planowane jest przeniesienie na Wnioskodawcę, w drodze wkładu niepieniężnego, przedsiębiorstwa bądź zorganizowanej części przedsiębiorstwa innej spółki kapitałowej. W skład wnoszonego przedsiębiorstwa i zorganizowanej części przedsiębiorstwa wchodzić będą m.in. znaki towarowe. Znaki towarowe nabyte przez Wnioskodawcę w ramach przedsiębiorstwa i zorganizowanej części przedsiębiorstwa będą zarejestrowane przez:

* Urząd Patentowy RP (dalej: "krajowe znaki towarowe") albo

* Urząd ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (Office for Harmonization in the Internal Market) z siedzibą główną w Ałicante (dalej: "wspólnotowe znaki towarowe").

Nabyte przez Wnioskodawcę w ramach aportu krajowe oraz wspólnotowe znaki towarowe będą się nadawały do ich gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania. Ich przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok i będą one wykorzystane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą lub oddane do używania innym podmiotom na podstawie umowy licencyjnej i umów licencyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy nabyte przez Wnioskodawcę w drodze wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa/ zorganizowanej części przedsiębiorstwa prawa ochronne do wspólnotowych znaków towarowych stanowić będą wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) - dalej: "ustawa o CIT".

Zdaniem Wnioskodawcy, nabyte przez Wnioskodawcę w drodze wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa / zorganizowanej części przedsiębiorstwa prawa ochronne do wspólnotowych znaków towarowych stanowić będą wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT wartości niematerialne i prawne obejmują między innymi, prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2009 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.; dalej: "prawo własności przemysłowej"). Jednym z praw określonych w tej ustawie jest prawo ochronne na znak towarowy.

Ochrona prawna znaków zarejestrowanych przez Urząd ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego wynika z Rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (dalej: "Rozporządzenie") i jest zasadniczo tożsama z ochroną wynikającą z rejestracji znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP.

Zgodnie z art. 153 ust. 1 prawa własności przemysłowej, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku zaś wspólnotowego znaku towarowego jedyna zasadnicza różnica polega na tym, że zasięg terytorialny ochrony obejmuje wszystkie kraje członkowskie Unii Europejskiej (art. 1 ust. 2 Rozporządzenia). W konsekwencji zaś, ochrona terytorialna wynikająca z rejestracji znaku towarowego w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego jest szersza i obejmuje zarówno obszar Rzeczypospolitej Polskiej jak i obszar innych państw członkowskich Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 prawa własności przemysłowej przepisy tej ustawy stosuje się odpowiednio do wspólnotowych znaków towarowych w sprawach nieuregulowanych w obowiązujących bezpośrednio w krajach członkowskich przepisach prawa Unii Europejskiej określających szczególny tryb udzielania ochrony na znaki towarowe, czyli w Rozporządzeniu. Oznacza to, iż Rozporządzenie wprowadza kategorię praw podmiotowych, które poza szerszym zakresem terytorialnym skuteczności i odmiennym trybem udzielania ochrony, są tożsame z prawami ochronnymi na znaki towarowe choćby ze względu na fakt, iż podlegają regulacji prawa własności przemysłowej.

O tożsamości praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych świadczy również porównanie przepisów dotyczących możliwości zakazania osobie trzeciej używania zarejestrowanego znaku towarowego (art. 296 prawa własności przemysłowej oraz art. 9 Rozporządzenia), czy też ograniczeń prawa wyłącznego (art. 155-160 prawa własności przemysłowej oraz art. 12-13 Rozporządzenia).

Warto również wskazać, że zgodnie z art. 101 i następne Rozporządzenia dochodzenie roszczeń wynikających z naruszenia wspólnotowego znaku towarowego odbywa się na analogicznych zasadach jak w przypadku krajowego znaku towarowego.

O tożsamości praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych świadczy również fakt, że zgodnie z przepisami prawa własności przemysłowej rejestracja wspólnotowego znaku towarowego stanowi przesłankę odmowy udzielenia innemu podmiotowi prawa ochronnego na znak towarowy przez Urząd Patentowy RP (art. 132 ust. 2 prawa własności przemysłowej). Dodatkowo, Rozporządzenie (art. 112 i następne) przewiduje możliwość przekształcenia zgłoszenia wspólnotowego na zgłoszenie krajowe znaku towarowego.

Podsumowując, należy stwierdzić, że zarówno rejestracja znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP, jak też rejestracja w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego, prowadzi do uzyskania przez zgłaszającego tożsamego prawa podmiotowego. W konsekwencji, prawo do wspólnotowych znaków towarowych powinno być traktowane na gruncie ustawy o CIT analogicznie, jak odpowiadające mu na gruncie krajowym prawo ochronne do krajowego znaku towarowego.

Potwierdzeniem powyższego jest art. 132 ust. 6 prawa własności przemysłowej, który stanowi że: "Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, gdy wspólnotowy znak towarowy korzysta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z prawa z wcześniejszej rejestracji znaku towarowego zgodnie z przepisami art. 34 i 35 rozporządzenia Rady (WE) nr 40194 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. Urz. WE L 11 z 14.01.1994, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 17, t. 1, str. 146, z późn. zm.)."

Mając na uwadze. analogiczny charakter prawny obu kategorii praw podmiotowych oraz zastosowanie do nich regulacji prawa własności przemysłowej należy przyjąć, że w przypadku, gdy Wnioskodawca nabędzie wspólnotowe znaki towarowe, będą one pełniły funkcję taką samą jak krajowe znaki towarowe. Należy je więc uznać za "prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej". W konsekwencji, wspólnotowe znaki towarowe nabyte przez Wnioskodawcę należy traktować jako wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że nabyte przez Wnioskodawcę w drodze wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa i zorganizowanej części przedsiębiorstwa prawa ochronne do wspólnotowych znaków towarowych stanowić będą wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

Ponieważ znaki te będą się nadawały do ich gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, ich przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok oraz będą one wykorzystane przez Wnioskodawcę bądź na potrzeby związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą bądź oddane do używania innym podmiotom na podstawie umowy licencyjnej/umów licencyjnych, Wnioskodawca zobowiązany będzie do:

* ustalenia wartości początkowej wspólnotowych znaków towarowych według zasad określonych dla wartości niematerialnych i prawnych,

* wprowadzenia wspólnotowych znaków towarowych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz

* dokonywania systematycznych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie regulacjami ustawy o CIT.

Wnioskodawca wskazał, iż powyższe stanowisko jest jednolicie potwierdzane w interpretacjach wydawanych przez Ministra Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.