IPPB3/423-265/12-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2012 r. (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kar umownych z tytułu opóźnienia w dostawie - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kar umownych z tytułu opóźnienia w dostawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi na terenie Polski działalność handlowo-usługową związaną z dostarczaniem, konfiguracją i serwisowaniem sprzętu informatycznego. Zgodnie z zakresem działania zawarty został kontrakt z zamawiającym na dostawę fabrycznie nowego sprzętu informatycznego.

Towary stanowiące przedmiot kontraktu kupowane były przez Spółkę od dostawców krajowych na podstawie złożonego zamówienia. Sprzęt został dostarczony częściowo po terminie i był wolny od wad, W kontrakcie stanowiącym przedmiot zapytania wystąpiło opóźnienie w realizacji kontraktu spowodowane wieloma niekorzystnymi czynnikami niezależnymi jedynie od podatnika-spółki. Opóźnienia wynikały m.in. z niezrealizowania w terminie dostaw sprzętu przez kontrahentów Spółki. W związku z powyższym Podatnik nie zrealizował dostawy w terminie będąc świadomy możliwości nałożenia przez zamawiającego kar umownych. Mając jednak na celu uzyskanie przychodów jak i zabezpieczenie źródła przychodów (zamawiający jest znaczącym kontrahentem Spółki) zdecydował się na zrealizowanie kontraktu z opóźnieniem. Zamawiający odebrał towar protokolarnie po terminie, nie skorzystał również z przysługującego mu prawa odstąpienia od umowy w przypadku zwłoki w wykonaniu przedmiotu umowy. Kontrakt został zrealizowany a określone w umowie kary umowne z tytułu zwłoki w wykonaniu przedmiotu umowy zostały naliczone przez zamawiającego notą księgową po realizowaniu dostaw sprzętu i wykonaniu umowy. Wysokość kar umownych zastrzeżonych umową nie odbiegała od zwyczajowo przyjętych w obrocie gospodarczym - jej wysokość ustalono na poziomie 0,1-0,2% wartości dostawy niezrealizowanej w terminie za każdy rozpoczęty dzień zwłoki,

W rezultacie zrealizowanie kontraktu przyniosło przychód Spółce, zwiększył się jedynie koszt jego wykonania w stosunku do pierwotnych ustaleń o koszty kary umownej za opóźnienie w realizacji umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kara umowna za opóźnienia w dostawie może stanowić koszt podatkowy Wnioskodawcy.

Stanowisko Spółki

Zdaniem Wnioskodawcy kary umowne winny stanowić koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., ponieważ:

Według Spółki kara umowna za opóźnienie w dostawie nie została zawarta w treści art. 16 ust. 1 pkt 22. Stanowi więc koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych wszelkich kosztów, pod warunkiem, że są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Poniesione koszty winny być oceniane pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

By określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Warunek ten został zachowany. Kontrakt został zrealizowany a Spółka osiągnęła z tego tytułu przychody.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Jest to katalog zamknięty, a więc inne koszty nie wymienione w tym artykule nie podlegają jego dyspozycji. Kara umowna jako sposób zabezpieczenia prawidłowej realizacji umowy, który przede wszystkim, ma na celu ułatwienie w dochodzeniu naprawienia ewentualnej szkody została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) w art. od 483 do 485. Pod pojęciem kary umownej należy rozumieć zastrzeżenie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy. Innymi słowy, kara umowna jest rodzajem sankcji cywilnoprawnej zastrzeżonej na wypadek szkód powstałych w wyniku niewłaściwego wykonania umowy. Do kosztów podatkowych nie zalicza się sankcji cywilnoprawnych w formie kar umownych czy odszkodowań z tytułów wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustawodawca kierował się w tym względzie zasadą, aby nie premiować działań sprzecznych z istotą umów, zagrożonych karami. W przepisie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wprost wyraża, jakiego rodzaju kary umowne i odszkodowania nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Są to kary czy odszkodowania wynikające z nienależytego wykonania zobowiązań. Kary są wynikiem niewłaściwego działania lub zaniechania dłużnika. W opisanej sytuacji Spółka dołożyła wszelkich starań aby kontrakt zrealizować i uzyskać przychody. Nałożona na Spółkę kara nie wynikała z nieracjonalnego i pozbawionego należytej staranności działania samego podatnika. Działania podatnika zmierzające do zrealizowania umowy a więc i uzyskania przychodu należy uznać za racjonalne, a kary umowne są ryzykiem prowadzenia działalności gospodarczej, bez podjęcia którego jedyną decyzją byłoby w ogóle nie przystępowanie do realizacji umowy a więc i brak przychodów. Istnieje zatem ścisły związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy zapłatą kary a osiągnięciem przychodu. W przedmiotowej sprawie kara umowna została nałożona z tytułu opóźnienie w realizacji umowy. Kara ta była zastrzeżona w zawartej umowie między zleceniodawcą a zleceniobiorcą. Zapłata kary dotyczy dostawy, która ostatecznie doszła do skutku i przyniosła podatnikowi przychód. Tak więc wydatek poniesiony na wypłatę kary umownej wiąże się z osiągnięciem przychodu.

Jeżeli więc Spółka realizując kontrakt na dostawę z odbiorcą i jednocześnie z dostawcą działała przy zachowaniu zasad należytej staranności a opóźnienie w dostawie przedmiotu kontraktu było niezawinione przez Spółkę i nie do przewidzenia a raczej oparte o ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej to kara umowna wypłacona przez Spółkę zleceniodawcy może stanowić koszt podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.