IPPB3/423-218/13-2/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2013 r. (data wpływu 4 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży paliw poprzez sieć samoobsługowych stacji paliwowych. Klienci korzystający z usług stacji dokonują samodzielnego tankowania paliwa na stacjach oraz korzystają ze zautomatyzowanego systemu dokonywania płatności dostępnego na stacjach Wnioskodawcy. Stacje są wyposażone w samoobsługowe terminale płatnicze, które umożliwiają klientom szybkiej sprawne dokonywanie płatowości. Zainstalowane automaty akceptują zarówno karty płatnicze jak i płatności gotówkowe. Z uwagi na tak zorganizowaną bezobsługową formę sprzedaży, Wnioskodawca nie zatrudnia na stacjach pracowników w charakterze sprzedawców, czy kasjerów, którzy prowadziliby obsługę sprzedaży paliw na stacji oraz obsługę dokonywania płatności przez klientów stacji. Wnioskodawca jednakże, ze względu na przyjętą specyficzną formę sprzedaży, ponosi zwiększone wydatki na utrzymanie oraz obsługę zautomatyzowanego systemu płatności, na które na poszczególnych etapach, składają się:

* opłaty za konwojowanie, sortowanie i przeliczanie gotówki ze stacji,

* prowizje za wpłaty utargów ze stacji,

* prowizje za płatności dokonywane kartami na stacjach,

* opłaty za przygotowanie, drukowanie, pakowanie i wysyłkę faktur klientom (w tym opłaty za wysyłkę faktur elektronicznych).

Wymienione wydatki, służące utrzymaniu oraz obsłudze przyjętego przez Wnioskodawcę bezobsługowego systemu płatności, są dokonywane na rzecz kontrahentów Wnioskodawcy cyklicznie, zwykle w okresach miesięcznych, na podstawie otrzymanych dokumentów obciążeniowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na obsługę i utrzymanie przyjętego systemu płatności, tj. opłaty za konwojowanie, sortowanie i przeliczanie gotówki ze stacji, prowizje bankowe za wpłaty utargów ze stacji, prowizje za płatności kartami na stacjach, opłaty za przygotowanie, drukowanie, pakowanie i wysyłkę faktur klientom (w tym opłaty za wysyłkę faktur elektronicznych) mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "u.p.d.o.p."), tj. zaliczane do kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami i w związku z tym mogą być potrącalne przez Wnioskodawcę w dacie ich poniesienia.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opinii Wnioskodawcy wskazane we wniosku wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., tj. koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami i są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Podział kosztów uzyskania przychodów na bezpośrednie oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami (pośrednie) wynika z treści przepisów art. 15 ust. 4 oraz art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. Przepisy nie formułują żadnej definicji bezpośredniości" związku kosztu z przychodem, ograniczają się natomiast do sformułowania alternatywy, wskazując jedną, bliżej niezdefiniowaną grupę kosztów jako koszty bezpośrednio związane z przychodami, oraz pozostałe koszty nazywając je innymi niż bezpośrednio związane z przychodami. Ustawodawca nie posłużył się definicją legalną, która wyznaczałaby jednoznaczne granice w zakresie zaliczenia kosztów do jednej ze wskazanych grup.

W stosowaniu w praktyce wskazanego w u.p.d.o.p. podziału pomaga bogate w tej mierze orzecznictwo oraz doktryna. Co do zasady, do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodu zalicza się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a do kosztów innych niż koszty związane z przychodem zaliczyć należy wszystkie te wydatki, które są ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu (tak: A. Gomułowicz (w:) S. Babiarz, L. Błystak, B. Dauter, A. Gomułowicz, R. Pęk, K. Winiarski, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz 2011, UNIMEX 2011, s. 525-526 i podana tam literatura).

O uznaniu danych kosztów za bezpośrednie lub pośrednie przesądza również konkretny stan faktyczny, w którym należy ustalić, czy koszty uzyskania przychodów można powiązać z konkretnym osiąganym przychodem, czy służą one bezpośrednio osiągnięciu tego przychodu (a więc czy są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu), czy też pozostają one wprawdzie w związku z przychodem, niewątpliwie mają wpływ na osiąganie przychodów (z uwagi na swą ogólną przydatność), jednakże nie można ich powiązać z konkretnym przychodem, i wówczas są traktowane jako koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednie (pośrednie). Tezę taką potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 kwietnia 2012 r. (sygn. II FSK 1706/10) w sprawie uznania za koszt pośredni prowizji wypłacanej pośrednikom, w przypadku gdy nie można przypisać tej prowizji do konkretnej transakcji.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, wydatki ponoszone na utrzymanie oraz obsługę przyjętego bezobsługowego systemu płatności na stacjach paliw niewątpliwie pozostają w związku z przychodami oraz mają wpływ na osiąganie przychodów przez Wnioskodawcę, jednakże nie można ich w sposób bezpośredni powiązać z konkretnym przychodem osiąganym przez Wnioskodawcę, jak również nie wpływają one na wielkość przychodu osiąganego przez Wnioskodawcę. Przychód Wnioskodawcy stanowią bowiem należności uzyskane ze sprzedaży paliw, natomiast wydatki na utrzymanie oraz obsługę zautomatyzowanego systemu płatności służą zachowaniu oraz zabezpieczeniu wpływu środków ze sprzedaży paliw, a zatem ewidentnie są ponoszone w celu zachowania oraz zabezpieczenia źródła przychodu Wnioskodawcy. Zapewniają one korzystanie z niezbędnych narzędzi, infrastruktury w obrocie bezgotówkowym (przy płatnościach kartami), służą finansowaniu obiegu gotówki (przy płatnościach gotówkowych), jak również pokrywaniu kosztów obsługi administracyjno-księgowej (wystawianie dokumentów księgowych - faktur). W szczególności wydatki na pokrycie kosztów obsługi bezgotówkowej, jak również wydatki na konwojowanie gotówki służą zapewnieniu bezpieczeństwa dokonywanych transakcji, a zatem niewątpliwie zabezpieczają źródło przychodu Wnioskodawcy.

Podsumowując zatem należy uznać, iż będące przedmiotem niniejszego wniosku wydatki na utrzymanie oraz obsługę zautomatyzowanego systemu płatności nie mogą być bezpośrednio powiązane z konkretnym przychodem Wnioskodawcy, mają natomiast na celu zapewnienie funkcjonowania przedsiębiorstwa Wnioskodawcy poprzez zapewnienie oraz zabezpieczenie przyjętego systemu płatności gotówkowych i bezgotówkowych oraz zapewnienie obsługi administracyjno-księgowej płatności. W związku z powyższym w opinii Wnioskodawcy wskazane we wniosku wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. i są potrącalne w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.