IPPB3/423-169/09-2/KK - Wydatki z tytułu składki ochronnej oraz składki inwestycyjnej poniesione na sfinansowanie programu motywacyjnego jako koszt uzyskania przychodów spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2009 r. (data wpływu 19 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe

W dniu 19 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. ("Spółka") planuje stworzenie swoim pracownikom programu motywacyjnego, będącego planem finansowego premiowania w oparciu o staż pracy, w formie ubezpieczenia na życie z funduszem kapitałowym ("Program Motywacyjny"). W związku z tym Spółka rozważa zawarcie z towarzystwem ubezpieczeń ("Towarzystwo") umowy ubezpieczenia na życie związanej z funduszem kapitałowym ("Umowa Ubezpieczenia") o której mowa w dziale I grupa 3 złącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej z dnia 22 maja 2003 r. (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 z późn. zm.). Umowa Ubezpieczenia będzie umową na rzecz osoby trzeciej, a jej stronami będą Towarzystwo jako ubezpieczyciel, oraz Spółka, jako ubezpieczający. Uprawnionym do ubezpieczenia będą pracownicy zatrudnieniu w Spółce na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Umowa ubezpieczenia będzie składać się z:

W przypadku umowy podstawowej, zostanie zapewniona wypłata sumy ubezpieczenia w wysokości określonej w polisie, natomiast w przypadku umowy dodatkowej suma ubezpieczenia będzie zależała między innymi od stopy zwrotu z dokonanych przez Towarzystwo inwestycji w fundusze: m.in. stabilny, zrównoważony i dynamiczny. Strategia inwestycyjna będzie realizowana zgodnie z regulaminem UFK. Całość składki, zarówno ochronnej jak i inwestycyjnej będzie lokowana w odpowiednie instrumenty finansowe tak, aby pokryć zobowiązania Towarzystwa wynikające z umowy ubezpieczenia. Spółka może zastrzec w ramach zawieranej przez nią Umowy Ubezpieczenia istnienie tylko jednego funduszu, np. stabilnego, w celu ograniczenia ryzyka inwestycyjnego. Kryteria uprawnienia do ubezpieczenia w zakresie umowy podstawowej i UFK mogą być różne, ale kryterium uprawnienia do UFK musi się zawierać w kryterium uprawnienia do ubezpieczenia w zakresie umowy podstawowej (nie może być szersze).

Każdy pracownik będzie miał również możliwość zadeklarowania dodatkowych składek inwestycyjnych. W takim przypadku składka finansowana przez pracownika będzie potrącana przez Spółkę z jego wynagrodzenia i wpłacana łącznie ze składką inwestycyjną należną od Spółki. Będzie to oznaczało posiadanie przez pracownika dwóch indywidualnych rachunków inwestycyjnych: na jednym rachunku będą zapisywane środki pochodzące ze składki inwestycyjnej Spółki ("IRI 1"), a na drugim środki lub jednostki pochodzące ze składki inwestycyjnej pracownika ("lRl 2"). W odniesieniu do składki inwestycyjnej pracownika docelowo będzie istniała możliwość podziału składki pomiędzy dowolne fundusze. Pracownik będzie miał prawo do kilku zmian strategii inwestycyjnej w ciągu roku polisy polegającej na możliwości przeniesienia środków z dotychczasowego funduszu na nowo wybrany.

Wypłata sumy ubezpieczenia będzie dokonywana bezpośrednio przez Towarzystwo na rzecz pracownika i będzie składać się że:

Wypłata sumy ubezpieczenia będzie dokonywana w przypadku zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego. W zależności od szczegółowych postanowień Umowy Ubezpieczenia zdarzeniem ubezpieczeniowym będzie np. śmierć pracownika, uzyskanie uprawnień emerytalnych lub wcześniejszych uprawnień emerytalnych, uzyskanie uprawnień rentowych. W przypadku śmierci następuje wypłata sumy ubezpieczenia zarówno z umowy podstawowej jak i dodatkowej, natomiast w przypadku pozostałych zdarzeń wypłata następuje tylko z funduszy UFK, przy czym pracownik będzie uprawniony do podjęcia decyzji o dalszym utrzymywaniu środków lub jednostek uczestnictwa na rachunku.

Zwrot świadczenia inwestycyjnego, czyli kwoty środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku inwestycyjnym pracownika będzie dokonywany w następujących przypadkach:

Zgodnie z postanowieniami Umowy Ubezpieczenia, Spółka nie będzie podmiotem uprawnionym do otrzymania sumy ubezpieczenia. Ponadto, w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto, Umowa. Ubezpieczenia będzie wykluczać: a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy składniki ubezpieczeniowe wpłacane przez Spółkę na pokrycie kosztów umowy podstawowej oraz kosztów umowy dodatkowej będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ("Ustawa o CIT") w momencie ich opłacenia.

W opinii Spółki, składki ubezpieczeniowe wpłacane przez Spółkę na pokrycie kosztów umowy podstawowej oraz kosztów umowy dodatkowej będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT w momencie ich opłacenia. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w literalnym brzmieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej, jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

Wydatki z tytułu składki ochronnej oraz składki inwestycyjnej poniesione przez Spółkę na sfinansowanie Programu Motywacyjnego spełniają wszystkie przesłanki uznania ich za podatkowy koszt uzyskania przychodów.

Spółka będzie ponosić te wydatki w celu zachowania źródła przychodów w postaci zapewnienia stałego składu zespołu pracowników. Program Motywacyjny ma, bowiem zachęcać pracowników Spółki do długiego stażu pracy, idealnie do wieku emerytalnego. Ponadto, składki z tytułu Umowy Ubezpieczenia nie są objęte katalogiem wydatków nie stanowiących podatkowego kosztu uzyskania przychodów, określonych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Umowa ubezpieczenia na życie związana będzie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, tekst jedn. będzie umową wymienioną w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej dotycząca ryzyka grupy 3 działu I. Spółka nie będzie uprawniona do otrzymania świadczenia z tytułu Umowy Ubezpieczenia, ponieważ w każdym przypadku podmiotem uprawnionym będą tylko pracownicy (lub inne osoby uprawnione). Umowa będzie zawierała postanowienie, zgodnie z którym w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, będzie wykluczać:

Należy zauważyć, że mechanizm rozliczenia środków nie podlegających wypłacie ze względu na nieosiągnięcie przez pracownika określonego stażu pracy, poprzez obniżenie składek ubezpieczeniowych należnych z tytułu umowy dodatkowej obejmującej pozostałych pracowników nie jest równoznaczny z uznaniem Spółki (pracodawcy) za podmiot "uprawniony do otrzymania świadczenia". Możliwość obniżenia składki nie jest bowiem "świadczeniem" na rzecz pracodawcy w rozumieniu przepisów regulujących materię ubezpieczeń. Zgodnie z art. 805 kodeksu cywilnego, przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Oznacza to, że przez "świadczenia" należy rozumieć świadczenie dokonane "w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku". Innymi słowy tylko wypłata dokonana w związku z zaistnieniem zdarzenia ubezpieczeniowego (wypadku) jest świadczeniem. Obniżenie składki ubezpieczeniowej pracodawcy jest następstwem nieosiągnięcia przez pracownika określonego stażu pracy. Ta sytuacja nie jest więc zdarzeniem ubezpieczeniowym (wypadkiem), ale wynika z tego, iż pracownik nie nabył określonych uprawnień do otrzymania świadczenia. Zatem obniżenie składki należnej od pracodawcy w związku z taką sytuacją nie jest "świadczeniem".

Dodatkowo obniżenie składki pracodawcy nie jest świadczeniem na rzecz pracodawcy nawet w szerokim rozumieniu pojęcia "świadczenie". W wyniku nie osiągnięcia przez pracownika określonego stażu pracy, zakres ewentualnych świadczeń ubezpieczeniowych (inwestycyjnych) przypadających mu z tytułu umowy dodatkowej zawęża się (w skrajnym przypadku do zera). Oznacza to, że składkom inwestycyjnym ponoszonym przez Spółkę (pracodawcę), nie będzie odpowiadać korzyść w postaci świadczenia ubezpieczeniowego (inwestycyjnego) na rzecz pracowników. Obniżenie składki ubezpieczeniowej z tytułu umowy dodatkowej dotyczącej pozostałych pracowników, jest tylko wyrównaniem uszczerbku poniesionego przez Spółkę w związku z utratą pracownika. Innymi słowy, gdyby Programem Motywacyjnym objęci byli tylko i wyłącznie pracownicy, którzy ostatecznie osiągnęli wymagany staż pracy, to składki Spółki od początku byłyby niższe z racji tego, że byłyby opłacane za mniejszą liczbę pracowników. Zatem trudno w takiej sytuacji mówić o otrzymaniu przez Spółkę jakiegokolwiek świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.