IPPB3/423-1384/08-2/KB - Odpisy amortyzacyjne od samochodu wpisanego do rejestru pojazdów zabytkowych jako koszt uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2008 r. (data wpływu 11 września 2008 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 11 września 2008 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przestawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie usług transportowych i spedycyjnych oraz w zakresie wynajmu samochodów. Spółka zaimportowała z USA samochód marki x z 1934 r., który został w Polsce na wniosek Spółki, wpisany do rejestru pojazdów zabytkowych. Samochód ten jako kompletny i zdatny do użytkowania Spółka wprowadziła do ewidencji środków trwałych i zamierza wynajmować go przez okres dłuższy niż jeden rok na szczególne okoliczności np. śluby, chrzty, inne ważne wydarzenia. Z tego tytułu Spółka będzie uzyskiwała przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odpisy amortyzacyjne od samochodu wpisanego do rejestru pojazdów zabytkowych będą stanowiły, zgodnie z art. 16c pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy w myśl zasady zapisanej w art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) środkami trwałymi są m.in.: rzeczy ruchome stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania. Ponadto, warunkiem koniecznym dla zaliczenia składnika majątku do grupy środków trwałych jest wykorzystywane go przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą; przy czym istotnym jest to, by przewidywany okres używania rzeczy był dłuższy niż rok, jednocześnie w art. 16c pkt 3 ww. ustawy ustawodawca wskazał, że amortyzacji nie podlegają dzieła sztuki i eksponaty muzealne. Zaznaczyć należy, że nie każdy składnik majątku, który został wyprodukowany przed wieloma laty jest eksponatem muzealnym czy tym bardziej dziełem sztuki. Przedmiotowy samochód nabyty przez Spółkę nie jest na pewno dziełem sztuki, ponieważ produkowany był seryjnie. Natomiast wobec braku definicji "eksponat muzealny" nie można, w ocenie Spółki, zaliczyć go także do tej kategorii. Samo wpisanie samochodu do rejestru zabytków nie oznacza bowiem, iż przedmiot ten stał się eksponatem muzealnym. Ponieważ Spółka przyjęła samochód do używania i nie uważa go za eksponat muzealny, w ocenie Spółki ma ona prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tego pojazdu, ponieważ samochód ten spełnia warunki do sklasyfikowania go jako środek trwały oraz będzie służył do uzyskiwania przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego ww. art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem przez podatnika jego celowości i związku z przychodem jak i prawidłowym udokumentowaniem. To na podatniku bowiem ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia obciążenia podatkowego.

Stosownie do art. 16a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Zatem zgodnie z powyższym wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

Zgodnie z art. 16c ust. 3 ww. ustawy amortyzacji nie podlegają dzieła sztuki i eksponaty muzealne. Należy zauważyć, iż ustawodawca nie zdefiniował pojęć "dzieło sztuki", czy "eksponat muzealny" w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Brak również definicji przedmiotowych pojęć w innych aktach prawnych. W wielu przypadkach w kwestii klasyfikacji danego składnika majątku do dzieła sztuki decyduje ocena związana z odczuciami subiektywnymi, np. autor plakatu może uważać, iż plakat ten stanowi dzieło sztuki. Przy braku jednoznacznych reguł w podejmowaniu decyzji odnośnie zaklasyfikowania składników majątku jako dzieła sztuki należy kierować się przede wszystkim wyczuciem i zdrowym rozsądkiem. Warto wskazać, iż ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 z późn. zm.) posługuje się w art. 6 ust. 1 pkt 2a określeniem zabytków ruchomych, wśród których wymienia w szczególności: dzieła sztuk plastycznych, rzemiosła artystycznego i sztuki użytkowej. Powyższe zabytki w myśl tej ustawy powinny być wpisane do rejestru zabytków prowadzonego przez wojewódzkiego konserwatora zabytków. Z kolei za eksponaty muzealne należy rozumieć przedmioty (zbiory) z różnych dziedzin kultury, sztuki i nauki mające wartość zabytkową, artystyczną, kwalifikujące się do umieszczenia ich w muzeum. Ustawa z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5 poz. 24 z późn. zm.) posługuje się w art. 21 ust. 1 określeniem "muzealiów", którymi są rzeczy ruchome i nieruchomości stanowiące własność muzeum i wpisane do inwentarza muzealiów. Muzealia stanowią dobro narodowe.

Mając na uwadze powyższe należy zgodzić się ze Spółką, iż samochód marki x z 1934 r. wpisany do rejestru pojazdów zabytkowych, nie spełnia przesłanek pozwalających na zakwalifikowanie go jako dzieła sztuki, czy też eksponatu muzealnego. Samochód ten jako produkt seryjny, nie jest dziełem unikatowym, posiadającym jakieś szczególne walory artystyczne. Samochód ten nie stanowi również eksponatu muzealnego wpisanego do inwentarza muzealiów. Zatem przepis art. 16c ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w niniejszym przypadku, nie najdzie zastosowania. Tym samym stanowisko Spółki, zgodnie z którym może ona dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej powyższego środka trwałego, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego stanu faktycznego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.