IPPB3/423-12/14-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 7 stycznia 2014 r. (data wpływu do Biura KIP w Płocku - 13 stycznia 2014 r.) uzupełnionym na wezwanie z dnia 14 marca 2014 r. Nr IPPB3/423-12/14-2/MS (data doręczenia 19 marca 2014 r.) pismem z dnia 19 marca (data nadania 24 marca 2014 r.; data wpływu do BKIP w Płocku 26 marca 2014 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2014 r. do Biura KIP w Płocku wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność za pośrednictwem wyodrębnionych oddziałów. Jednym z oddziałów wyodrębnionych w ramach Spółka S.A jest Oddział M w T. (dalej Oddział, M.). M. specjalizuje się m.in. w produkcji przewodów klimatyzacyjnych oraz metalowych i gumowych elementów tych przewodów dla klientów z branży motoryzacyjnej. M prowadzi działalność gospodarczą na terenie Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (SSE) na podstawie dwóch zezwoleń:

1. Zezwolenia nr 27 z dnia 2 czerwca 1998 r. (zmienionego decyzją nr..... z dnia 13 grudnia 2010 r.),

2. Zezwolenia nr 371 z dnia 5 listopada 2013 r. (dalej razem: Zezwolenia)

Oba Zezwolenia obejmują zasadniczo działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (szczegółowe kody PKWiU wymienione są w Zezwoleniach).

Zakres i organizacja produkcji realizowanej przez M. w dużej mierze determinowane są przez rynek, dla potrzeb którego Oddział produkuje przewody klimatyzacyjne (rynek motoryzacyjny) oraz poszczególnych odbiorców. Wytwarzane przez M. przewody klimatyzacyjne muszą być zgodne z wymogami stawianymi przez ich odbiorców (producentów pojazdów) oraz dostosowane do konkretnego modelu pojazdu. Tym samym, wytwarzane przez M. przewody klimatyzacyjne mogą różnić się, w zależności od marki i modelu pojazdu, dla którego są przeznaczone. W celu realizacji specyficznych zamówień, M. nabywa oprzyrządowanie, które co do zasady, przeznaczone jest wyłącznie do produkcji określonego typu produktu na potrzeby jednego odbiorcy. Nabyte przez M. oprzyrządowanie niejednokrotnie składa się z wielu mniejszych elementów, które po zakupie są instalowane i dopasowywane do linii technologicznych (produkcyjnych). Zgodnie z powszechnym modelem biznesowym, oprzyrządowanie takie podlega zbyciu na rzecz podmiotu, dla którego produkowane są przewody klimatyzacyjne (następuje przeniesienie własności tego oprzyrządowania na nabywcę produktów wytwarzanych z jego wykorzystaniem). Taki model uzasadniony jest faktem, iż nabyte oprzyrządowanie nie może być wykorzystywane w innej działalności produkcyjnej niż objęta konkretnym zamówieniem. Odsprzedane oprzyrządowanie pozostaje jednak w zakładzie Oddziału, zlokalizowanym na terenie SSE i wykorzystywane jest do produkcji przewodów klimatyzacyjnych na rzecz konkretnego odbiorcy. Produkty wytwarzane przy użyciu opisywanego oprzyrządowania stanowią produkty objęte zakresem Zezwoleń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy uzyskano przychody i poniesione koszty wynikające z transakcji sprzedaży nabytego oprzyrządowania, będą wpływać na wysokość dochodu podlegającego zwolnieniu z p.d.o.p. na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., jako wynik działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwoleń.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskane przychody i poniesione koszty wynikające z transakcji sprzedaży nabytego oprzyrządowania, będą wpływać na wysokość dochodu podlegającego zwolnieniu z p.d.o.p. na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., jako wynik działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwoleń,. Wynik na transakcji (tekst jedn.: odpowiednio dochód albo strata) będzie stanowić element działalności zwolnionej z opodatkowania p.d.o.p.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o p.d.o.p., przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu p.d.o.p. lub są wolne od podatku. Ponadto, w myśl art. 7 ust. 4 ustawy o p.d.o.p., przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3 tego artykułu.

Na mocy art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, dalej: ustawa o SSE) dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniom ust. 4-6, uzyskane z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości i zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie zatem z powyższymi przepisami, wszelkie dochody z działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz w zakresie określonym w zezwoleniu, objęte są zwolnieniem z opodatkowania p.d.o.p.

M. prowadzi na terenie SSE działalność obejmującą produkcję przewodów klimatyzacyjnych oraz metalowych oraz gumowych elementów tych przewodów dla klientów z branży motoryzacyjnej. Działalność ta, jako objęta zakresem Zezwoleń oraz wykonywana na terenie SSE, stanowi działalność zwolnioną z p.d.o.p. na podstawie Zezwoleń. Fakt, iż Spółka działa na rynku motoryzacyjnym wpływa na organizację prowadzonych przez nią procesów produkcyjnych. Rynek motoryzacyjny jest bowiem rynkiem złożonym i integralnym, w którym różne podmioty odpowiadają za dostawę poszczególnych komponentów albo też są odpowiedzialne za koordynowanie produkcji i sprzedaży. Producenci samochodów samodzielnie wytwarzają jedynie część podzespołów, powierzając produkcję reszty komponentów wyspecjalizowanym podwykonawcom (takim jak M.). Szeroka i unikalna wiedza podwykonawców w zakresie nowoczesnych metod produkcyjnych i współpraca z wieloma producentami samochodów pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie posiadanych zasobów. Z uwagi na specyfikę rynku motoryzacyjnego, dla którego M. produkuje przewody klimatyzacyjne oraz specyfikę poszczególnych zamówień, Oddział dokonuje zakupów specjalnego oprzyrządowania oraz może ponosić wydatki związane z jego ewentualną modyfikacją. Nabywane oprzyrządowanie, co do zasady, przeznaczone jest wyłącznie do produkcji określonego typu produktu na potrzeby jednego odbiorcy (tekst jedn.: jest dedykowane pod określony model i markę pojazdu). Biorąc pod uwagę fakt, że nabyte oprzyrządowanie nie może zostać także wykorzystane w innej działalności niż objęta konkretnym zamówieniem, typowy model biznesowy zakłada, że po zakupie i ewentualnej modyfikacji, oprzyrządowanie podlega zbyciu na rzecz odbiorcy, dla którego produkowane są przewody klimatyzacyjne z wykorzystaniem danego oprzyrządowania (następuje przeniesienie własności tego oprzyrządowania na nabywcę produktów wytwarzanych z jego wykorzystaniem). Należy również zauważyć, że utrzymywanie takiego oprzyrządowania po jego wykorzystaniu byłoby nieracjonalne gospodarczo. Oprzyrządowanie pozostaje jednak fizycznie w zakładzie M. na terenie SSE, a działalność produkcyjna realizowana z zastosowaniem oprzyrządowania stanowi działalność zwolnioną z p.d.o.p. na podstawie Zezwoleń. Należy wskazać, że ogół czynności związanych z uruchomieniem produkcji, w tym zakup i modyfikacja oprzyrządowania, a następnie jego zbycie - determinuje rozpoczęcie produkcji wyrobów określonych w Zezwoleniach i pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzoną na podstawie Zezwoleń działalnością M. Zbycie przez Oddział na rzecz poszczególnych odbiorców oprzyrządowania wykorzystywanego do działalności prowadzonej na terenie SSE, które zostało zakupione i ewentualnie odpowiednio zmodyfikowane w celu wykorzystania do produkcji na rzecz konkretnych odbiorców wyrobów objętych Zezwoleniami stanowi normalne następstwo prowadzonej działalności i jest ściśle związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez M. na terenie SSE na podstawie Zezwoleń.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, w ocenie Wnioskodawcy, osiągane przychody i odpowiadające im koszty wynikające z transakcji sprzedaży nabytego oprzyrządowania powinny być rozpoznawane jako przychody i koszty wpływające na wysokość dochodu podlegającego zwolnieniu z p.d.o.p. na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p.

Co istotne, prezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko potwierdzają również organy skarbowe w licznych interpretacjach indywidualnych.

W związku z powyższym, mając na uwadze, iż specjalistyczne oprzyrządowanie jest wykorzystywane do produkcji prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwoleń, w ocenie Wnioskodawcy uzyskane przychody i poniesione koszty związane ze zbyciem nabytego oprzyrządowania, będą wpływać na wysokość dochodu podlegającego zwolnieniu z p.d.o.p. na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., jako wynik działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwoleń.

Podsumowując, zgodnie z przepisami ustawy o p.d.o.p. oraz ustawy o SSE, wszystkie dochody z działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz w zakresie określonym w zezwoleniu, objęte są zwolnieniem z opodatkowania p.d.o.p. Zakup i ewentualna modyfikacja specjalistycznego oprzyrządowania, a następnie jego zbycie - determinuje rozpoczęcie produkcji wyrobów określonych w Zezwoleniach i pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzoną na podstawie Zezwoleń działalnością Oddziału Z tego względu, osiągane przychody i odpowiadające im koszty wynikające z transakcji sprzedaży nabytego oprzyrządowania powinny być rozpoznawane jako przychody i koszty z wpływające na wysokość dochodu podlegającego zwolnieniu z p.d.o.p. na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Według art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: ustawa o p.d.o.p.; u.p.d.o.p.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (powyżej wskazanego), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm.) za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

Jak wynika z treści cytowanego przepisu, koszty ponoszone przez Spółkę będą zasadniczo mogły zostać uznane za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą, jeżeli:

* będą należały do jednej z wymienionych w nim kategorii (np. będą stanowiły cenę nabycia środka trwałego, zaliczonego przez Spółkę do składników majątku) oraz zostaną poniesione w trakcie obowiązywania Zezwolenia.

Z przepisów tych wynika natomiast, iż pomoc publiczna udzielana przez państwo stanowi de facto zwrot wydatków inwestycyjnych poniesionych przez przedsiębiorcę w związku z inwestycją określoną w zezwoleniu.

Wielkość pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikujących się jako koszty inwestycji, nie prowadzi do naruszenia kontekstu normatywnego przepisów ustawy o sse oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy. Rozpatrywane bowiem znaczenie pojęcia "poniósł wydatki inwestycyjne" wynika z systemu udzielania pomocy publicznej w specjalnych strefach ekonomicznych, i w związku z tym musi odpowiadać systematyce ustawy o sse i rozporządzeń wykonawczych regulujących kwestie przyznawania pomocy publicznej w obszarze specjalnych stref ekonomicznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabywa oprzyrządowanie przeznaczone wyłącznie do produkcji określonego typu produktu na potrzeby jednego odbiorcy. Oprzyrządowanie podlega zbyciu na rzecz podmiotu, dla którego produkowane są przewody klimatyzacyjne, tj. następuje przeniesienie własności tego oprzyrządowania na nabywcę produktów wytwarzanych z jego wykorzystaniem. Oprzyrządowanie pozostaje na terenie zakładu wnioskodawcy.

Innymi słowy, można powiedzieć, że Wnioskodawca prowadzi na terenie Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (przewody klimatyzacyjne) zgodnie uzyskanymi zezwoleniami. W trakcie procesu technologicznego wykorzystywane jest oprzyrządowanie stanowiące własność (składnik majątku) innego podmiotu.

Jak wykazano powyżej, warunkiem koniecznym uznawania wydatków za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą jest ujęcie ich w kosztach inwestycji. Ustalenie, czy dany składnik majątku jest, czy nie jest zaliczany do środków trwałych, ma podstawowe znaczenie dla określenia, czy wydatek poniesiony na nabycie tego składnika będzie wydatkiem majątkowym (inwestycyjnym) stanowiącym koszty inwestycji czy też będzie z nich wyłączony.

Przedmiotowe oprzyrządowanie - jak sam Wnioskodawca oświadczył "podlega zbyciu na rzecz podmiotu, dla którego produkowane są przewody klimatyzacyjne (następuje przeniesienie własności tego oprzyrządowania na nabywcę produktów wytwarzanych z jego wykorzystaniem)" zatem wydatek na jego nabycie nie stanowi kosztu inwestycji realizowanej na terenie KSSE, bowiem nie jest spełniony warunek § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. Fakt, że Wnioskodawca wykorzystuje w swojej działalności ww. oprzyrządowanie, które nabył, zainstalował, dopasował do linii technologicznych a następnie odsprzedał zleceniodawcy, nie uprawnia do stwierdzenia, że wydatek poniesiony na nabycie danego oprzyrządowania można uznać za koszt inwestycji oraz wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą. Wnioskodawca nabył ww. oprzyrządowanie w celu dalszej odsprzedaży - jest to czynność w ramach działalności handlowej a nie inwestycyjnej. Zatem, środki pieniężne uzyskane z tytułu zbycia oprzyrządowania nie mogą wpływać na wysokość dochodu podlegającego zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych.

W konsekwencji, organ nie może zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wynik na transakcji sprzedaży nabytego oprzyrządowania, jako wynik działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia będzie stanowić element działalności zwolnionej z opodatkowania p.d.o.p.

Podsumowując, ponieważ wydatek na nabycie oprzyrządowania nie miał wpływu na koszt inwestycji oraz nie mieści się w zakresie posiadanych przez Wnioskodawcę zezwoleń to wynik na jego sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych.

Organ pragnie podkreślić, że nie kwestionuje stwierdzenia, iż zakup i ewentualna modyfikacja specjalistycznego oprzyrządowania, a następnie jego zbycie - determinuje rozpoczęcie produkcji wyrobów określonych w Zezwoleniach i pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzoną na podstawie Zezwoleń działalnością Oddziału. Niemniej bezpośredniego związku z prowadzoną na podstawie Zezwoleń działalnością nie należy utożsamiać z działalnością prowadzoną zgodnie z zakresem określonym w uzyskanych zezwoleniach.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę we wniosku interpretacji organów podatkowych dotyczących ujęcia w przychodach i kosztach wpływających na wysokość dochodu podlegającego zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 - bez względu na źródło ich uzyskania/ poniesienia - stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację. Dodatkowo wskazać należy na "generalną zasadę, że nawet gdyby w odniesieniu do innych podatków lub innych okresów rozliczeniowych, organy podatkowe wydały odmienne rozstrzygnięcia, to nigdy nie może to stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy skarżącego, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa. W przypadku takiej rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych decyzji, adresowanych do innych podatników. Organ nie może bowiem powielać ewentualnego błędu popełnionego w innej sprawie" (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 848/07). Podobnie stwierdził WSA w Łodzi w orzeczeniu z dnia 18 listopada 2008 r. (sygn. akt I SA/Łd 907/08): "Zasada demokratycznego państwa prawnego, jak i zasada budzenia zaufania do organów podatkowych nie oznaczają bowiem, że organ podatkowy nie może w analogicznym stanie faktycznym wydać innego rozstrzygnięcia niż to, które wydał poprzednio. Nie można bowiem żądać od organów podatkowych, by po wydaniu błędnego rozstrzygnięcia powielały dalej ten sam błąd. Praktyka taka byłaby sprzeczna z zasadą praworządności (art. 120 Ordynacji podatkowej), która zobowiązuje organy administracji do czuwania nad tym, by prowadzone przez nie postępowania, jak i wydane rozstrzygnięcia, były zgodne z obowiązującym porządkiem prawnym. Również w orzecznictwie sądowym zgodnie przyjmuje się, że zasada zaufania wyrażona w art. 121 Ordynacji podatkowej nie może być rozumiana jako konieczność wydawania decyzji sprzecznych z obowiązującym prawem i powielających poprzednie błędy (wyrok NSA z 8 grudnia 1999 r., SA/Sz 1775/98, Serwis Podatkowy" 2001, Nr 4, poz. 12; wyrok NSA z 30 września 2005 r., FSK 2528/04, Lex Polonica nr 401550)."

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.