IPPB3/423-12/12-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2012 r. (data wpływu 9 stycznia 2012 r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie skutków podatkowych transakcji repo i reverse-repo-jest prawidłowe.

W dniu 9 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie skutków podatkowych transakcji repo i reverse-repo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach zarządzania bieżącą płynnością Bank S.A. (dalej: "Bank") zawiera między innymi transakcje repo i reverse repo. Istotą transakcji repo jest pozyskanie krótkoterminowego finansowania. Przedmiotowe finansowanie odbywa się przy wykorzystaniu dłużnych papierów wartościowych.

W wyniku zawarcia transakcji repo Bank, będący stroną sprzedającą w zależności od wybranej opcji transakcji repo:

* przenosi własność oraz/lub

* blokuje na uzgodnionym z klientem rachunku papierów wartościowych papiery wartościowe będące przedmiotem transakcji repo.

Klient, będący stroną kupującą dokonuje płatności na rzecz Banku kwoty nabycia stanowiącej iloczyn ceny nabycia i łącznej wartości nominalnej papierów wartościowych będących przedmiotem transakcji.

W Dniu Odkupu, na który następuje realizacja transakcji, Bank dokonuje na rzecz klienta płatności stanowiącej cenę odkupu liczoną według ustalonego algorytmu i łącznej wartości nominalnej papierów wartościowych. Cena odkupu zawiera w sobie wynagrodzenie za udzielone finansowanie w formie odsetek. Klient przenosi własność oraz/lub odblokowuje papiery wartościowe zablokowane w dniu nabycia na uzgodnionym rachunku papierów wartościowych.

Podsumowując powyższe, Bank zawiera:

W transakcjach reverse repo klient jest stroną sprzedającą, Bank natomiast jest stroną kupującą papiery wartościowe. Powyżej opisane zasady transakcji stosuje się odpowiednio.

Dla celów bilansowych transakcje repo oraz reverse repo ewidencjonowane są odpowiednio jak przyjęte depozyty/udzielone pożyczki.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym Spółka wniósł o potwierdzenie, iżdla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w przypadku realizacji opisanych transakcji ropo i reverse-repo, z przeniesieniem własności papierów wartościowych, jak i bez przeniesienia własności, na moment realizacji transakcji jako koszt uzyskania przychodów lub odpowiednio przychód do opodatkowania należy rozpoznać: kwotę różnicy pomiędzy środkami otrzymanymi przez Bank w transakcji repo a następnie zwróconymi klientowi, lub odpowiednio kwotę różnicy pomiędzy środkami wypłaconymi przez Bank w transakcji reverse repo a następnie zwróconymi Bankowi.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Banku, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w przypadku realizacji opisanych transakcji repo i reverse-repo, z przeniesieniem własności papierów wartościowych, jak i bez przeniesienia własności, nie dochodzi od definitywnego przysporzenia z papierów będących przedmiotem transakcji ropo i reverse-repo.

Efektywnie, kategorią podatkową realizowaną w Banku w związku z transakcjami repo i reverse-repo winien być wyłącznie wynik osiągany przez Bank na tych transakcjach.

W obowiązującym, na moment złożenia niniejszego wniosku, stanie prawnym, transakcje repo i reverse-repo mają postać umów nienazwanych, zbliżonych w swoim charakterze do umów pożyczek pod zastaw papierów wartościowych. W szczególności, przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. Z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej "ustawa o p.d.o.p.") nie zawierają specyficznych uregulowań dotyczących przedmiotowych transakcji. W konsekwencji w ocenie Banku, skutki podatkowe dla transakcji repo i reverse-repo powinny być ustalane na zasadach analogicznych jak dla umów pożyczki.

Należy wskazać, że takie traktowanie przedmiotowych transakcji odpowiada zgodnemu zamiarowi stron, ich ujęciu rachunkowemu oraz ich sensowi ekonomicznemu.

W przypadku transakcji, w których Bank zabezpiecza transakcję poprzez zablokowanie papierów wartościowych, nie dochodzi na koncie papierów do rejestrowania przeniesienia własności papierów wartościowych będących przedmiotem transakcji. Należy wskazać, że zabezpieczeniem zwrotu jest złożenie zobowiązania do przeniesienia własności papierów wartościowych w przypadku nie zapłacenia kwoty odkupu. W odniesieniu do transakcji, w których dochodzi do przeniesienia własności papierów wartościowych, przeniesienie odbywa się poprzez przekazanie papierów wartościowych na rachunek papierów wartościowych strony uprawnionej do ich otrzymania.

Analizując transakcje repo i reverse-repo należy mieć na uwadze, że ich istotą jest pozyskanie/udzielenie finansowania, a nie sprzedaż papierów wartościowych. Papiery wartościowe będące przedmiotem transakcji repo lub reverse repo stanowią gwarancję zwrotu długu w związku z dokonaniem transakcji.

Należy wskazać, że otrzymywane lub płacone wynagrodzenie w przedmiotowych transakcjach uzależnione jest od stopy repo, będącej stopą procentową w stosunku rocznym ustaloną przez strony oraz wynagrodzenie to nie zależy od wartości papierów wartościowych w momencie ich zwrotnego przeniesienia. Z tego względu wynagrodzenie powinno być traktowane dla celów podatkowych jak odsetki.

Należy bowiem wskazać, iż nie dochodzi w związku z zawarciem takich transakcji do definitywnego przysporzenia z praw reprezentowanych przez przenoszone papiery wartościowe. Wynika to ze zwrotnego charakteru otrzymanych od klienta Banku (lub przez klienta Banku w przypadku transakcji reverse-repo) środków pieniężnych, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w nieuznaniu ich za definitywne przysporzenie dla celów podatkowych.

W konsekwencji, w ocenie Banku, otrzymane w ramach transakcji repo środki pieniężne, ponieważ później zostaną przekazane klientowi, nie stanowią przychodów dla celów podatkowych. Zwrócone do klienta środki pieniężne w części równej środkom wcześniej otrzymanym nie stanowią kosztu uzyskania przychodów. Jednocześnie, w przypadku transakcji reverse repo, środki pieniężne wypłacone klientowi nie stanowią kosztu uzyskania przychodów dla Banku, natomiast środki zwrócone do Banku nie stanowią przychodu do opodatkowania w części równej kwocie wcześniej wypłaconej klientowi.

Należy podkreślić, że Bank będąc zobowiązanym do odkupu wydanych papierów wartościowych po określonej w umowie cenie ponosi ryzyko oraz zachowuje korzyści wynikające z papierów wartościowych, będących przedmiotem transakcji. Zatem, mimo że w przedmiotowej transakcji dochodzi do przeniesienia własności papierów wartościowych, sprzedający nie traci kontroli nad przekazanymi składnikami aktywów. W konsekwencji sens ekonomiczny przedmiotowej transakcji jest więc analogiczny jak w przypadku umów pożyczki. Na poparcie tezy, że oceniając skutki podatkowe należy przedłożyć zgodny zamiar stron oraz sens ekonomiczny transakcji nad jej formalnym charakterem można przywołać interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 sierpnia 2011 r. (znak: IPPP1-443-828/11-2/JŁ). Powołana interpretacja dotyczy wprawdzie opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwrotu cesjonariuszowi kosztów procesowych przez cedenta, jednak jej tezy w zakresie faktycznego przysporzenia znajdują w ocenie Banku, zastosowanie w analizowanej kwestii. Dyrektor wskazał w niej - odnosząc się do charakteru świadczeń zwrotnych typu kaucja gwarancyjna czy przeniesienia prawa w ramach czynności powierniczych - iż, mimo dokonania przeniesienia ww. praw na jedną ze stron nie można mówić o faktycznym przysporzeniu z tych praw, bowiem - co do istoty - mają one charakter zwrotny i służą wyłącznie zabezpieczeniu. Jako takie zatem, winny być traktowane jako narzędzie realizacji usługi, a nie odrębne świadczenie.

Na szczególne uwzględnienie zasługuje natomiast stanowisko zaprezentowane w interpretacji Ministra Finansów z dnia 23 września 2011 r. (znak: DDS/033/70/SOH/PK-961/11) zmieniającej interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której Minister potwierdził, że sposób kwalifikowania transakcji repo dla celów podatkowych jest zbieżny z prawem rachunkowym wskazując, że ",nieprawidłowe jest stanowisko Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie <...>" który uznał transakcje repo i sbb za sprzedaż i odkup papierów wartościowych zgodnie z cywilno-prawnym charakterem transakcji". Minister Finansów wskazał przede wszystkim, iż "nie może (...) podzielić poglądu wyrażonego przez Bank we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, iż w tego typu transakcjach dochodzi do dwóch transakcji zbycia dłużnych papierów wartościowych." W ocenie Ministra, pozostające na rachunku Banku dłużne papiery wartościowe, będące przedmiotem transakcji typu repo (...) stanowią zabezpieczenie transakcji, które na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią jedynie zabezpieczenie zwrotu długu ciążącego na Banku w związku z dokonaniem transakcji." Zatem, "oznacza to, że mające zwrotny charakter środki pieniężne uzyskane od NBP albo od inne go banku w ramach transakcji repo (...), należy uznać w Banku za środki niebędące definitywnym przysporzeniem, niestanowiące zatem przychodu podatkowego. Zwrócone do NBP albo do innego banku środki pieniężne w wysokości, pozostających na rachunku Banku, dłużnych papierów wartościowych stanowiących zabezpieczenie transakcji na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b) u.p.d.o.p. nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. W transakcjach repo (...) nie dochodzi do zbycia papierów wartościowych i w związku z tym do omawianych transakcji nie ma zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 tej ustawy"

Reasumując, sens ekonomiczny transakcji polegających na warunkowej sprzedaży papierów wartościowych z równoczesnym zobowiązaniem Banku do ich odkupienia oraz na warunkowym zakupie przez Bank papierów wartościowych z równoczesnym zobowiązaniem klienta do ich odkupu sprawią iż transakcji repo i reverse-repo nie można traktować - dla celów podatkowych - jak odrębnych transakcji kupna i sprzedaży papierów wartościowych i na tej podstawie wywodzić skutki podatkowe.

W ocenie Banku, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w przypadku realizacji opisanych transakcji repo i reverse-repo, z przeniesieniem własności papierów wartościowych, jak i bez przeniesienia własności, w zakresie w jakim środki pieniężne są zwrotnie przekazywane pomiędzy Bankiem i klientem nie dochodzi do definitywnego przysporzenia. Efektywnie, kategorią podatkową realizowaną w Banku w związku z transakcjami repo i reverse-repo winien być wyłącznie wynik osiągany przez Bank na tych transakcjach na moment ich realizacji (Dzień Odkupu) rozumianej jako zwrot i/lub odblokowanie papierów wartościowych będących przedmiotem transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.