IPPB3/423-1109/11-2/PK1 - Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rozszerzenia zakresu licencji na użytkowanie programu komputerowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2011 r. (data wpływu 30 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych rozszerzenia zakresu licencji na użytkowanie programu komputerowego - jest prawidłowe.

W dniu 30 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych rozszerzenia zakresu licencji na użytkowanie programu komputerowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka Z. dalej nazywana jako "ZA" nabyła od podmiotu trzeciego licencję na użytkowanie systemu informatycznego typu ",ERP", dalej nazywanego "programem komputerowym". ZA ma prawo do udzielania dalszych licencji na użytkowanie tego programu komputerowego innym podmiotom z grupy.

Sp. z o.o. (dalej jako: "Spółka") nabyła odpłatnie w roku 2005 od ZA licencję na użytkowanie programu komputerowego w zakresie modułu finansowo-księgowego (finanse i controlling). Licencja zezwalała na użytkowanie programu komputerowego maksymalnie przez 20 użytkowników. Wraz z nabyciem tej licencji zespół konsultantów zewnętrznych wdrożył w Spółce moduł księgowości finansowej oraz controllingu. Koszty nabycia licencji oraz koszty wdrożenia Spółka uwzględniła w wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji do programu komputerowego i po przyjęciu do używania rozpoczęła jej amortyzację.

W 2010 r. Spółka zawarła z ZA umowę na wykonanie usług wdrożenia kolejnych modułów programu komputerowego: zarządzania gospodarką materiałową i zarządzania jakością dalej jako "nowe moduły". Spółka nabyła także od ZA licencję na użytkowanie programu komputerowego w zakresie modułu finansowo - księgowego maksymalnie na kolejnych 30 stanowiskach oraz w zakresie modułów zarządzania gospodarką magazynową oraz zarządzania jakością maksymalnie na 50 stanowiskach.

Wynagrodzenie ZA istotnie przekracza kwotę 3 500 PLN i obejmuje:

* koszty wdrożenia nowych modułów, tj. koszty podróży służbowych i koszty wynagrodzeń pracowników ZA oraz konsultantów zewnętrznych poniesione m.in. na zaplanowanie wdrożenia, wdrożenie, przeprowadzenie migracji danych z innych systemów, integrację nowych modułów z programem komputerowym i innymi systemami, przeprowadzenie testów, nadanie uprawnień użytkownikom itp.;

* zryczałtowaną opłatę jednorazoą za rozszerzenie na czas nieoznaczony licencji na użytkowanie programu komputerowego w zakresie modułu finansowo - księgowego maksymalnie do 50 użytkowników oraz za przyznanie w odniesieniu do tych samych maksymalnie 50 użytkowników prawa do użytkowania programu komputerowego w zakresie modułów gospodarki magazynowej oraz zarządzania jakością.

Prace związane z wdrożeniem nowych modułów dokonywane były w okresie od podpisania umowy do dnia 1 sierpnia 2011 r. Do czasu zakończenia prac Spółka nie korzystała efektywnie z nowych modułów programu komputerowego. Również faktyczna liczba użytkowników programu komputerowego zwiększyła się dopiero po implementowaniu nowych modułów programu komputerowego.

Program komputerowy obejmujący poszczególne nabyte przez Spółkę moduły, służy jej w prowadzonej działalności gospodarczej. Przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zwiększenie maksymalnej dopuszczalnej liczby użytkowników programu komputerowego oraz przyznanie Spółce prawa do użytkowania nowych modułów programu komputerowego, który jest już użytkowany przez Spółkę, w związku z udzieloną wcześniej licencją należy w rozumieniu ustawy o CIT uznać za nabycie nowej licencji, która powinna zostać wprowadzona jako odrębna pozycja do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz podlegać amortyzacji stosownie do przepisu art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT.

Z przepisu art. 16b ust. 1 ustawy o CIT wynika, że aby zaliczyć do wartości niematerialnych i prawnych wymienione w tym przepisie składniki majątkowe, w tym autorskie lub pokrewne prawa majątkowe (pkt 4) oraz licencje (pkt 5), muszą one spełniać łącznie poniższe warunki:

* zostały nabyte przez podatnika,

* w dniu przyjęcia do używania nadają się do gospodarczego używania,

* ich przewidywany okres używania przekracza rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddane zostały do używania innemu podmiotowi na podstawie. umowy licencyjnej (sublicencyjnej), umowy najmu, dzierżawy, lub umowy określonej w art. 17 pkt 1.

Przez licencję należy rozumieć zezwolenie na korzystanie z opatentowanego wynalazku, zarejestrowanego wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego albo dzieła będącego przedmiotem prawa autorskiego. Licencja może być w szczególności ustanowiona dla programu komputerowego.

Program komputerowy użytkowany przez Spółkę jest zintegrowanym systemem informatycznym wspomagającym zarządzanie, na który składają się połączone ze sobą funkcjonalnie narzędzia informatyczne i programy umożliwiające przepływ danych i posiadające wspólne bazy danych.

Spółka posiadała wcześniej prawa do użytkowania programu komputerowego w obszarze finansów i księgowości maksymalnie na 20 stanowiskach. W efekcie zawarcia nowej umowy zakres dotychczasowego uprawnienia do użytkowania programu komputerowego rozszerzono do maksymalnie 50 użytkowników. Faktycznie Spółka nabyła zatem uprawnienie do korzystania z programu komputerowego przez kolejnych 30 użytkowników. Ponadto w wyniku nowej umowy licencją objęte zostały nowe moduły programu komputerowego. Pomimo, że poszczególne moduły programu komputerowego są użytkowane w ramach jednego systemu to nowe moduły rozszerzyły istotny sposób funkcjonalność programu komputerowego i są przedmiotem odrębnej licencji. Dopiero z chwilą zakończenia wdrożenia nowych modułów program komputerowy zaczął być zdatny do używania i faktycznie zaczął być użytkowany przez użytkowników w odniesieniu do obszarów biznesu odpowiadających nowym modułom.

W przypadku, gdy na środek trwały poniesiono nakłady powodujące wzrost jego wartości użytkowej, co do zasady o wartość tych nakładów należy podwyższyć wartość początkową takiego środka trwałego. W odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych w tym programów komputerowych ustawa o CIT nie przewiduje jednak instytucji ich ulepszenia. W efekcie rozszerzenia zakresu licencji nie można zwiększyć wartości początkowej wprowadzonego już do ewidencji programu komputerowego.

Zdaniem Spółki nabycie praw do użytkowania nowych modułów programu komputerowego jak i zezwolenia na zwiększenie ilości użytkowników tego programu należy traktować w rozumieniu ustawy o CIT jako nabycie nowej licencji na użytkowanie programu komputerowego. W opinii Spółki, nie ulega bowiem wątpliwości, iż w przypadku rozszerzenia zakresu dotychczasowej licencji o nowych użytkowników i nowe moduły spełnione są warunki wynikające z przepisu art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT.

Odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku pod numerem 2 Spółka pragnie wskazać, iż stosownie do przepisu art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, za wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Jak stanowi z kolei ust. 3 powyższego przepisu, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lut wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Mając na uwadze treść przytoczonego powyżej przepisu, należy stwierdzić, iż na cenę nabycia wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na oprogramowanie komputerowe, składać się powinny także koszty związane z wdrożeniem nowych modułów przedmiotowego programu komputerowego rozumiane w tym przypadku jako koszty instalacji i uruchomienia nowych modułów. Włączenie przez ustawodawcę wskazanych powyżej kosztów do ceny nabycia, a tym samym wartości początkowej licencji, wynika niewątpliwie z faktu, iż ich poniesienie warunkuje możliwość wykorzystania przedmiotowego składnika majątku w działalności gospodarczej podatnika.

Wydatki, o jakie powiększa się wartość początkową zostały wymienione w przepisie art. 16g ust. 3 jedynie przykładowo, o czym świadczy użycie przez ustawodawcę zwrotu "w szczególności". Wobec tego należy stwierdzić, że co do zasady, wszystkie wydatki, które powodują iż licencja nadaje się do gospodarczego wykorzystywania, poniesione do dnia oddania jej do używania, winny zwiększać wartość początkową

Zgodne jest stanowisko organów podatkowych, że koszty wdrożenia oprogramowania komputerowego, prace testowe sprawdzające poprawność działania poszczególnych funkcji systemu informatycznego w warunkach jednostki, wprowadzenie ewentualnych poprawek, podróże służbowe związane z wdrożeniem programu - jako koszty związane z przystosowaniem składnika majątku do prawidłowego używania, powiększają cenę nabycia licencji, tj. wartość początkową stanowiącą dla celów podatkowych podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

W świetle powyższego, koszty nabycia praw do korzystania z programu przez większą liczbę użytkowników oraz koszty nabycia nowych modułów programu komputerowego użytkowanego przez Spółkę jako koszty nabycia nowej licencji powinny być powiększone o wydatki warunkujące możliwość prawidłowego funkcjonowania i użytkowania nowych modułów a więc o wszystkie koszty związane z wdrożeniem nowych modułów. Koszty związane z wdrożeniem nowych modułów powinny w całości zwiększać wartość początkową nowej licencji na użytkowanie programu komputerowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.