IPPB3/423-1044/13-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe

Spółka z o.o. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") posiada siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i replikacji płyt w formacie DVD i BD, które następnie sprzedaje odbiorcom w kraju i za granicą.

Spółka nawiązała współpracę z kontrahentami - producentami i dystrybutorami produkcji filmowych i telewizyjnych - mającymi swoje siedziby w Europie, m.in. w Niemczech, Szwajcarii, Holandii i we Włoszech (dalej: "Kontrahenci").W ramach tej współpracy Spółka stała się jednym z głównych dostawców płyt dla Kontrahentów, którzy nabywają towary Spółki z zamiarem wykorzystania ich jako nośników dla produkcji filmowych i telewizyjnych, podlegających dalszej sprzedaży. Jednocześnie, w celu dywersyfikacji źródeł dostaw, Kontrahenci nabywają także mniejszą część asortymentu od innych niż Spółka dostawców (podmiotów trzecich).

W ramach współpracy z Kontrahentami uzgodniono, że w przypadku gdy Kontrahenci nie zdołają sprzedać części nośników, które zakupili uprzednio od innych dostawców (podmiotów trzecich), Spółka je od nich odkupi (transakcja taka jest dokumentowana fakturą sprzedaży wystawioną przez Kontrahentów na Spółkę). Ze względu na uwarunkowania biznesowe dotyczące ograniczeń w obrocie tymi towarami, Spółka nie ma możliwości dalszej sprzedaży odkupionych płyt. W konsekwencji, podlegają one zniszczeniu.

Odkupienie przez Spółkę niesprzedanych towarów jest warunkiem kontynuowania współpracy z Kontrahentami. Gdyby Spółka nie zgodziła się na odkupienie niesprzedanych towarów (nabytych uprzednio od podmiotów trzecich), Kontrahenci w ogóle nie składaliby zamówień w Spółce lub mogliby je znacznie ograniczyć. Należy podkreślić i zaznaczyć, że Spółka jest głównym dostawcą towarów dla Kontrahentów a udział podmiotów trzecich jest marginalny w porównaniu z zaangażowaniem Spółki. Tym niemniej, nie można wykluczyć awaryjnej czy wyjątkowej sytuacji, która mogłaby doprowadzić do choćby chwilowego braku produkcji i dostawy towarów przez Spółkę. Dlatego, Kontrahenci zdecydowali się na równoległe zlecenie produkcji i dostawy tych towarów przez podmioty trzecie (choćby w stopniu ograniczonym). Gdyby Spółka odmówiła Kontrahentom współpracy na takich zasadach, nawiązaliby oni relacje gospodarcze z innymi dostawcami, konkurencyjnymi w stosunku do Spółki a Spółka w ogóle nie uzyskałaby żadnego przychodu z tego tytułu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy w przypadku odkupienia przez Spółkę od Kontrahentów niesprzedanych przez nich towarów, które nabyli oni uprzednio od podmiotów trzecich, Spółka ma prawo zaliczyć poniesione wydatki na ww. zakup, udokumentowane fakturami otrzymanymi od Kontrahentów, do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

2. Czy ww. wydatki ponoszone przez Spółkę należy uznać za koszty związane pośrednio z osiąganymi przez Spółkę przychodami, które będą potrącalne w momencie ich poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na nabycie od Kontrahentów niesprzedanych przez nich towarów stanowią koszty uzyskania przychodów związane działalnością gospodarczą Spółki. Koszty te są mają na celu zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów Spółki, bowiem służą utrzymaniu i zacieśnieniu współpracy z Kontrahentami, która generuje po stronie Spółki znaczne przychody. Wydatki, które ponosi Spółka, są zatem pośrednio związane z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami z tytułu sprzedaży produktów Kontrahentom. W ocenie Spółki omawiane wydatki powinny zatem zostać rozpoznane przez Spółkę jako koszt podatkowy w dacie poniesienia.

1. Koszty uzyskania przychodów

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 j.t., dalej: "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, jak również w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Ustawodawca w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. określił pojęcie kosztów uzyskania przychodów w sposób ogólny, wskazując na określone cechy, jakie musi spełniać dany wydatek, aby mógł być uznany za koszt podatkowy. W oparciu o tę definicję w orzecznictwie sądów administracyjnych i doktrynie prawa podatkowego zostały wypracowane przesłanki, których zaistnienie umożliwia zaliczenie określonego wydatku do kosztów podatkowych. Należą do nich:

1. Racjonalny związek przyczynowo-skutkowy wydatku z przychodem lub źródłem przychodu, tj. poniesienie wydatku w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

2. Brak umieszczenia kosztu w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.;

3. Właściwe udokumentowanie wydatku.

W świetle orzecznictwa sądowego, jak również interpretacji wydawanych przez organy podatkowe, nie budzi wątpliwości fakt, że jeżeli określony wydatek spełnia łącznie wszystkie wymienione wyżej cechy, należy zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodów. Spółka stoi na stanowisku, że wszystkie powyższe warunki są spełnione w odniesieniu do ponoszonych przez nią wydatków polegających na odkupieniu niesprzedanych towarów od Kontrahentów.

Związek przyczynowy wydatku z przychodem

Dla możliwości zaliczenia konkretnego wydatku do kosztów uzyskania przychodów kluczowe znaczenie ma cel poniesienia takiego wydatku. Co do zasady wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów istnieje racjonalny związek przyczynowo skutkowy o charakterze bezpośrednim bądź pośrednim.

W ocenie Spółki nie ulega wątpliwości, że ponoszone przez nią koszty związane z odkupieniem od Kontrahentów niesprzedanego asortymentu służą zachowaniu oraz zabezpieczeniu źródła przychodów Spółki. Z perspektywy gospodarczej możliwość współpracy z Kontrahentami jest ściśle związana z określonymi działaniami ze strony Spółki. Z jednej strony ponoszone przez Spółkę koszty mają więc na celu zachęcenie Kontrahentów do systematycznych zamówień towarów Spółki, wzmocnienie więzi gospodarczych oraz stworzenie korzystnych warunków do kontynuacji współpracy. Z drugiej strony w przypadku gdyby Spółka nie zgodziła się na odkupienie niesprzedanych towarów od Kontrahentów podmioty te nie zgodziłyby się na zakup towarów produkowanych przez Spółkę pozbawiając ją tym samym przychodów ze sprzedaży. Co więcej brak zgody Spółki na odkupienie towarów od Kontrahentów mógłby doprowadzić do całkowitego zerwania przez Kontrahentów wszelkiej współpracy ze Spółką i nawiązania relacji z innymi dostawcami konkurencyjnymi w stosunku do Spółki. To z kolei nie tylko pozbawiłoby Spółkę możliwości uzyskiwania przyszłych przychodów z tytułu sprzedaży towarów Kontrahentom ale równocześnie przyczyniłoby się do ogólnego osłabienia pozycji Spółki na rynku i wzmocnienia jej konkurentów.

Biorąc pod uwagę powyższe wydatki na odkupienie towarów od Kontrahentów mają przede wszystkim na celu zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów Spółki obecnie i w przyszłości oraz wpływają korzystnie na wysokość i systematyczność zamówień produktów Spółki. Odkupienie przez Spółkę towarów od Kontrahentów ma niewątpliwy wpływ na kontynuowanie współpracy handlowej z Kontrahentami oraz jakość tej współpracy w ramach której Kontrahenci nabywają produkty Spółki, w rezultacie czego Spółka uzyskuje przychody. W konsekwencji w ocenie Spółki wydatki te powinny stanowić koszt uzyskania przychodów działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę.

W ocenie Spółki nie ma przy tym znaczenia, iż przedmiotowych wydatków nie da się powiązać z konkretnym przychodem uzyskiwanym przez Spółkę ani też okoliczność, że nabyte towary są przez Spółkę niszczone i nie podlegają dalszej odsprzedaży. Należy bowiem wskazać, iż związek pomiędzy wydatkiem i przychodem nie musi być bezpośredni aby poniesiony wydatek podlegał zaliczeniu do kosztów podatkowych. Kosztami podatkowymi są również koszty związane z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Nie są one ponoszone z myślą o osiągnięciu konkretnego przychodu lecz ich poniesienie warunkuje możliwość uzyskiwania przychodu z określonego źródła (tutaj ze współpracy z Kontrahentami). Niewątpliwie koszty tego rodzaju nawet mimo braku łatwo uchwytnego związku przyczynowego pomiędzy nimi a konkretnym przychodem stanowią koszty uzyskania przychodów. Gdyby Spółka nie porozumiała się co do określonych warunków współpracy z Kontrahentami to nie uzyskałaby jakiegokolwiek przychodu z tytułu transakcji z Kontrahentami. Zatem związek pomiędzy poniesionymi wydatkami a przychodami Spółki jest bezsporny mimo że nie jest to koszt bezpośredni w rozumieniu przepisów ustawy o p.d.o.p.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe oraz orzeczeniach sądów administracyjnych. Przykładowo:

1. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 maja 2008 r. nr IP-PB3-423-289/08-3/Kr

Interpretacja dotyczyła spółki która oferuje Kontrahentom odkupienie starego sprzętu telekomunikacyjnego w zamian za nabycie przez nich nowego sprzętu od spółki. Odkupiony sprzęt jest następnie niszczony przez spółkę. Organ podatkowy stwierdził, że

"W celu osiągnięcia przychodu Spółka oferuje odkupienie używanego sprzętu telekomunikacyjnego od Operatorów, które warunkuje możliwość sprzedaży nowego sprzętu telekomunikacyjnego oraz usług. W związku z powyższym zakup starego sprzętu telekomunikacyjnego może być uznany za koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, gdyż stwarza możliwość sprzedaży nowych usług i urządzeń telekomunikacyjnych operatorom. Należy uznać, że koszty odkupienia starych urządzeń poniesione są w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu."

W ocenie Spółki, stan faktyczny wynikający z ww. interpretacji jest bardzo zbliżony do stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w niniejszym wniosku. Spółka również nabywa określone towary od Kontrahentów co warunkuje możliwość sprzedaży produktów Spółki a tym samym zabezpiecza źródło przychodów Spółki.

2. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 lipca 2012 r. nr IPTPB3/423-22/12-3/12-S/PM. Sprawa dotyczyła spółki, która chciała przedstawić kontrahentowi ofertę sprzedaży swoich nowych wyrobów. Warunkiem rozpoczęcia negocjacji i rozpoczęcia współpracy było uiszczenie przez spółkę opłaty wstępnej, tzw. premii. Organ podatkowy w wydanej interpretacji stwierdził, że:

"Zapłacona przez Spółkę premia pieniężna pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, gdyż ma na celu wzmocnienie więzi gospodarczej ze strategicznym kontrahentem i stworzenie korzystnych warunków do kontynuacji współpracy. Stwierdzić zatem należy, iż przedmiotową płatność w postaci premii za przystąpienie do projektu, która została udokumentowana jednorazową notą księgową w miesiącu grudniu 2011 r., można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, wmyśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

3. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dn. 22 stycznia 2010 r., nr IPPB3/423-876/09-3/GJ

Interpretacja dotyczyła wydawcy prasowego, w stosunku do którego kierowane są roszczenia majątkowe z tytułu naruszania dóbr osobistych w artykułach prasowych. Wydawca zamierza proponować powodom zawarcie ugody sądowej na kwotę niższą niż określona w żądaniu pozwu. Organ podatkowy w wydanej interpretacji zgodził się ze stanowiskiem wydawcy, zgodnie z którym:

"Kwota wypłaconego na podstawie ugody sądowej świadczenia z tytułu naruszenia dóbr osobistych stanowi koszt uzyskania przychodu zgodnie art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych ponieważ:

4. Wyrok WSA w Bydgoszczy z dn. 19 września 2013 r., sygn. akt. I SA/Bd 444/13

Sprawa dotyczyła polskiej spółki, która zobowiązała się do wypłaty wynagrodzenia kontrahentowi belgijskiemu z tytułu zaprzestania przez niego produkcji określonych wyrobów. W efekcie spółka polska stała się jedynym producentem tych wyrobów w Polsce. WSA nie zgodził się ze stanowiskiem organu podatkowego, który twierdził, że wynagrodzenie to nie stanowi kosztu podatkowego spółki, gdyż nie można obiektywnie ustalić, czy w związku z jego wypłatą uzyskiwany przez spółkę przychód zwiększy się oraz czy kontrahenci będą dokonywać zakupów u polskiej spółki. Sąd stwierdził, że:

"Rację ma organ, że w analizowanym zakresie za kierunkowe kryterium wykładni art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. przyjąć trzeba kryterium celu poniesionego kosztu. WSA wyjaśnia, że wiąże się ono z zamiarem działania podatnika zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, tym samym z istnieniem związku przyczynowego, który wyraża się we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego kosztu na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie (np. również wstanie polegającym na wyeliminowaniu, czy też ograniczeniu generowania strat pomniejszających przychód) albo zabezpieczenie jego źródła. W tym więc kontekście istotne jest, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony koszt jako koszt podatkowy, dokonywana była również z perspektywy związku tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy o związkach przyczynowych, tj. w tym zakresie, że dany wydatek (koszt) może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu - osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła - co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten zostanie osiągnięty. (...) W ocenie Sądu, w przedstawionym stanie sprawy przez wnioskodawcę we wniosku, jego oczekiwania nie budzą zastrzeżeń w świetle doświadczenia życiowego i odpowiadają zapisom art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.".

5. Wyrok WSA w Poznaniu z dn. 10 października 2013 r., sygn. akt. I SA/Po 275/13

Sprawa dotyczyła podatnika, który nabył nieruchomość i pozyskał dofinansowanie na realizację inwestycji ze środków funduszy strukturalnych Unii Europejskiej oraz budżetu państwa. Oprócz inwestycji, która będzie generowała dochód, podatnik został jednocześnie zobligowany do zagospodarowania terenu znajdującego się w bezpośrednim sąsiedztwie inwestycji, m.in. budowy ogólnodostępnego parku. WSA uchylił interpretację organu, który stwierdził, że wydatki poniesione na rewitalizację terenu sąsiadującego z inwestycją nie mogą zostać przez podatnika zaliczone od kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Sądu:

"Dokonując analizy określonego wydatku pod kątem możliwości jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, należy przede wszystkim odpowiedzieć napytanie, czy poniesiony wydatek w jakikolwiek sposób przyczyni się bądź może przyczynić się potencjalnie do powstania przychodu lub jego zwiększenia. Dla dokonania prawidłowej oceny racjonalności i celowości poniesienia wydatku, należy zawsze wziąć pod uwagę kryteria, jakimi kierował się podatnik przy podejmowaniu decyzji poniesienia konkretnych wydatków. W ocenie Sądu nie można podzielić stanowiska organu, że na tle przedstawionego stanu faktycznego, wydatki poniesione na budowę ogólnodostępnego parku przy (...) nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

Organ wskazał w wydanej interpretacji, że pomiędzy wydatkami na budowę parku a przychodami nie występuje związek przyczynowo-skutkowy, ponieważ Spółka nie będzie czerpała korzyści finansowych z przeprowadzonych inwestycji. Stanowisko to mogłoby być prawidłowe w sytuacji, gdyby na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszt uzyskania przychodów można było uznać wyłącznie wydatki, które bezpośrednio przyczyniają się do powstania przychodu."

6. Wyrok WSA w Krakowie z dn. 10 września 2013 r., sygn. akt. I SA/Kr 936/13

Rozstrzygnięcie Sądu dotyczyło kwestii, czy zapłacona przez spółkę rekompensata za odstąpienie od nieopłacalnej umowy stanowi koszt uzyskania przychodów. WSA stwierdził, że:

"Można sformułować generalny wniosek: wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu, jeżeli służy osiągnięciu jakiegoś celu gospodarczego związanego z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą i został poniesiony w sposób racjonalny, tzn. stwarzający szansę na pozytywny wynik ekonomiczny. Ocena celowości wydatku, tj. jego zdolności do wytworzenia przychodu, jest dokonywana ex ante, a nie ex post. Ocena ta jest zatem pewną prognozą. (...) Należy zauważyć, że z ekonomicznego punktu widzenia odstąpienie od umowy było racjonalne. Chcąc uniknąć straty, skarżąca działała dla osiągnięcia jak najlepszego rezultatu ekonomicznego, co trudno uznać za sprzeczne z interesami fiskalnymi Skarbu Państwa. Przytoczony przez organ odwoławczy argument o niedopuszczalności obciążania Skarbu Państwa ryzykiem działania podmiotu gospodarczego, nie może mieć waloru bezwzględnej dyrektywy interpretacyjnej. Ryzyko takie uwzględnia już sama konstrukcja podatku dochodowego, bowiem nie obciąża się podatkiem podmiotów wykazujących straty, i to niezależnie od okoliczności."

7. Wyrok NSA z dn. 11 lipca 2013 r., sygn. akt II FSK 2279/11

W wyroku tym NSA potwierdził stanowisko spółki oraz sądu I instancji, zgodnie z którym wydatki poniesione przez spółkę na usługi finansowe i prawne związane z zawarciem umowy mającej m.in. na celu zakończenie sporów z akcjonariuszem, stanowią koszty podatkowe mające na celu zabezpieczenie lub zachowanie źródeł przychodu spółki. NSA stwierdził m.in., że:

"Podatnik podatku dochodowego od osób prawnych ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem jednak iż będą one związane z opodatkowaną działalnością. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany z tego punktu widzenia. (...) Rację należy przyznać organowi interpretacyjnemu, że zawarta umowa nie przyczyniła się do powstania przychodu, jednakże treść art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. obejmuje także te wydatki, które poniesione zostały w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Nie sposób odmówić racji Sądowi I instancji, który przyjął, że ww. korzyści spełniają te cechy, gdyż rzeczą oczywistą jest, że wyeliminowanie roszczeń wobec P. SA., czy też działań konkurencyjnych przez okres trzech lat, ze strony E. przyczyni się do zabezpieczenia źródła przychodów tego podmiotu."

W ocenie Spółki, powołane wyżej interpretacje organów podatkowych oraz orzeczenia sądów administracyjnych potwierdzają stanowisko, iż poniesione wydatki związane z odkupieniem towarów od Kontrahentów powinny stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki. Cytowane interpretacje i wyroki nie dotyczą co prawda identycznego stanu faktycznego, z jakim mamy do czynienia w niniejszej sprawie, jednak charakter omówionych w nich kosztów jest identyczny, jak w przypadku wydatków ponoszonych przez Spółkę. We wszystkich opisanych przypadkach podatnicy ponosili koszty niemające bezpośredniego związku z uzyskiwanymi przychodami, jednakże brak poniesienia przez nich tych kosztów mógłby oznaczać niemożność czerpania korzyści z określonych źródeł przychodu albo zmniejszenie osiąganych z nich zysków. Identyczny charakter mają wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów, bowiem warunkują one uzyskiwanie przez Spółkę przychodów ze współpracy z tymi Kontrahentami,

Brak umieszczenia wydatku w katalogu negatywnym

Wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów nie zostały wymienione w katalogu negatywnym, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Zatem spełniony jest także drugi warunek od którego ustawodawca uzależnia zaliczenie określonych wydatków do kosztów podatkowych. wnioskodawcy przyporządkowane

Właściwe udokumentowanie wydatku

Ponoszone przez Spółkę wydatki są również właściwie udokumentowane - ich podstawą są faktury wystawiane przez poszczególnych Kontrahentów, w oparciu zawarte z nimi porozumienia.

2. Moment zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów

W ocenie Spółki, z uwagi na fakt, że koszty związane z odkupieniem towarów od Kontrahentów nie przekładają się bezpośrednio na osiągnięcie przez Spółkę konkretnych przychodów, ale zwiększają prawdopodobieństwo ich osiągania obecnie jak i w przyszłości, należy uznać je za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie). W konsekwencji, powinien znaleźć do nich zastosowanie art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p., zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne wdacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o p.d.o.p., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, co do zasady, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki, właściwym momentem dla rozpoznania przedmiotowych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów będzie dzień, na który koszty te zostaną ujęte w księgach rachunkowych Spółki, zgodnie z regułami prawa bilansowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym/ w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock