IPPB3/423-1014/12-2/MS1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2012 r. (data wpływu: 24 grudnia 2012 r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie momentu rozpoznania nierozliczonej części kosztów pozyskania finansowania od spłaconego kredytu - jest prawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie momentu rozpoznania nierozliczonej części kosztów pozyskania finansowania od spłaconego kredytu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. (dalej: Spółka) zawarła w dniu 26 kwietnia 2010 r. z konsorcjum banków "Umowę w sprawie kredytów dla C. S.A.". Umowa została zawarta na okres 20 miesięcy (dalej: Umowa Kredytu 1). W dniu 10 lutego 2011 r. została zawarta kolejna umowa kredytowa z konsorcjum banków na refinansowanie zadłużenia istniejącego z tytułu Umowy Kredytu 1. Umowa została zawarta na okres 5 lat (dalej: Umowa Kredytu 2).

Proces negocjacji z konsorcjum banków warunków finansowania na podstawie Umowy Kredytu I i Umowy Kredytu 2 wymagał ponoszenia przez Spółkę szeregu kosztów (dalej: Koszty Pozyskania Finansowania), takich jak:

* prowizje bankowe i inne opłaty warunkujące uruchomienie finansowania.

Dla celów podatkowych Spółka rozpoznawała dotychczas Koszty Pozyskania Finansowania jako koszty uzyskania przychodów każdorazowo w momencie, w którym były one ujmowane jako koszty w księgach rachunkowych (wykazywane w rachunku zysków i strat) przez konto rozliczeń międzyokresowych czynnych (dalej: RMK).

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego o sygn. IPPB3/423-490/11-2/GJ z dnia 18 sierpnia 2011 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził prawidłowość powyższego sposobu rozpoznawania Kosztów Pozyskania Finansowania jako kosztów uzyskania przychodów.

W związku z koniecznością restrukturyzacji istniejącego finansowania w dniu 6 grudnia 2012 r. Spółka dokonała emisji obligacji o okresie zapadalności wynoszącym 7 lat.

Środki pozyskane z emisji obligacji zostały przeznaczone m.in. do zrefinansowania istniejącego zadłużenia z tytułu Umowy Kredytu 2. Spłata kredytu nastąpiła w dniu 6 grudnia 2012 r.

Ta część Kosztów Pozyskania Finansowania, która nie została rozliczona (ujęta jako koszt) na dzień spłaty kredytu, dla celów rachunkowych zostanie zaksięgowana jako koszty (wykazana w rachunku zysków i strat) jednorazowo w grudniu 2012 r. Podejście takie jest zgodne z polityką rachunkowości Spółki.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym Spółka zadała następujące pytanie:

W którym momencie na gruncie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT Spółka powinna rozpoznać nierozliczoną na dzień spłaty kredytu część Kosztów Pozyskania Finansowania.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, nierozliczona na dzień spłaty kredytu część Kosztów Pozyskania Finansowania stanowi na gruncie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) koszt uzyskania przychodu jednorazowo, na dzień ich ujęcia jako kosztów dla celów rachunkowych w grudniu 2012 r.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka pragnie przedstawić poniższą argumentację.

Na gruncie ustawy o CIT o momencie uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu decyduje rodzaj związku danego kosztu z uzyskanym przychodem.

Koszty Pozyskania Finansowania będące przedmiotem niniejszego wniosku stanowią koszty pośrednie. Nie można ich bowiem w sposób bezpośredni powiązać z konkretnym strumieniem przychodów osiąganych przez Spółkę. Zostały one poniesione w celu pozyskania finansowania przez Spółkę, obsługę jej zobowiązań oraz prowadzenia działalności gospodarczej ukierunkowanej na osiąganie przychodów.

Moment rozpoznania kosztów pośrednich dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych został określony w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, zgodnie z którym, cyt.: "koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą".

Za dzień poniesienia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT uważa się, cyt.: "dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów."

W świetle cytowanego przepisu moment rachunkowego ujęcia danego wydatku w księgach rachunkowych jako kosztu (moment jego wykazania w rachunku zysków i strat) wyznacza również moment uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w wyroku NSA z 27 września 2012 r., sygn.: II FSK 253/11 oraz w licznych interpretacjach przepisów prawa podatkowego, jak np.

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 października 2012 r., sygn.: IPPB5/423-646/12-3/RS,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 października 2012 r., sygn.: IPPB3/423-527/12-4/k.k.,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 sierpnia 2012 r. sygn. IBPBI/2/423-780/12/JD,

* interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 stycznia 2011 r., sygn.: IPPB3/423-829/10-2/JG,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 3 grudnia 2009 r., sygn.: ITPB3/423-550/09/DK.

Przede wszystkim jednak Spółka pragnie podkreślić, ze prawidłowość powyższego stanowiska potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w skierowanej do Spółki interpretacji indywidualnej z dnia 18 sierpnia 2011 r. o sygn.: IPPB3/423-490/11-2/GJ, dotyczącej momentu ujęcia Kosztów Pozyskania Finansowania jako kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z przyjętym przez Spółkę i potwierdzonym w ww. interpretacji sposobem rozliczania Kosztów Pozyskania Finansowania, przedmiotowe wydatki stanowiły dla Spółki koszty w sensie rachunkowym w poszczególnych miesiącach, w dniu ich ujawnienia w księgach rachunkowych. Dzień rozliczenia wdanym miesiącu kosztu (poprzez RMK) wyznaczał dzień jego rozpoznania jako kosztu uzyskania przychodów.

W konsekwencji przyjęcia powyższego sposobu ujęcia przedmiotowych kosztów, w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku Spółka powinna rozpoznać nierozliczoną na dzień spłaty kredytu część Kosztów Pozyskania Finansowania jako koszty uzyskania przychodów na dzień ich ujęcia jako koszty dla celów rachunkowych (wykazania w rachunku zysków i strat) w grudniu 2012 r.

Przyjęcie powyższego podejścia pozwoli na zachowanie spójności w przyjętej przez Spółkę metodologii rozliczania Kosztów Pozyskania Finansowania dla celów podatkowych i będzie zgodne z uzyskaną przez Spółkę ww. indywidualną interpretacją przepisów prawa podatkowego.

Koszty Pozyskania Finansowania stanowią dla Spółki koszty pośrednie, rozpoznawane jako koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT).

Na gruncie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT nierozliczona na dzień spłaty kredytu część Kosztów Pozyskania Finansowania będzie stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów jednorazowo na dzień ich ujęcia jako kosztów dla celów rachunkowych (wykazania w rachunku zysków i strat) w grudniu 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.