IPPB3/423-1005/12-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przepisów dotyczących tzw. cienkiej kapitalizacji - jest prawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przepisów dotyczących tzw. cienkiej kapitalizacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Główny udziałowiec spółka D. Limited z Wielkiej Brytanii posiada cztery spółki, w których ma udziały i nad którymi sprawuje kontrolę. Spółki te to:

T. Sp. z o.o. zaciągnęły odpłatną pożyczkę od firmy "R." Sp. zoo. Pożyczkodawca, spółka "R " nie zajmuje się profesjonalnie pośrednictwem pieniężnym i udzielaniem pożyczek. Głównym przedmiotem działalności spółki "R." jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. Spółka nie dokonuje jednak żadnych operacji gospodarczych w zakresie przedmiotu swojej działalności, nie zawiesiła jednak działalności gospodarczej i wywiązuje się z wszelkich obowiązków w zakresie składania deklaracji, zeznań podatkowych i sprawozdań finansowych oraz płacenia podatków i innych opłat wynikających z przepisów prawa.

W roku 2012 spółka Tekstylia zapłaciła odsetki od zaciągniętej pożyczki. W roku 2012 na podstawie podjętej uchwały przez Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników spółki Tekstylia jedyny udziałowiec (wspólnik) D. LIMITED wniósł dopłaty do kapitału zgodnie z art. 156, oraz art. 177-179 Kodeksu Spółek Handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.). Umowa spółki przewiduje możliwość nałożenia na wspólników obowiązku wnoszenia dopłat, określa maksymalną wysokość dopłat (maksymalnie 1000-krotna (tysiąckrotna) wartość posiadanych udziałów w kapitale zakładowym). Zgodnie z postanowieniami umowy spółki faktyczne kwoty dopłaty i warunki jej dokonania będą ustalane przez Zgromadzenie Wspólników w formie odrębnej uchwały. Umowa spółki stanowi również, iż dopłaty mogą być zwracane Wspólnikom z wyjątkiem sytuacji, gdy Zgromadzenie Wspólników zdecyduje o konieczności zatrzymania całości lub części dopłat na pokrycie straty bilansowej. Decyzja o zwrocie dopłat będzie podejmowana przez Zgromadzenie Wspólników w formie odrębnej uchwały.

Na dzień zapłaty odsetek Zgromadzenie Wspólników spółki Tekstylia nie podjęło żadnej uchwały w sprawie zwrotu dopłat wspólnikowi.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym Spółka zadała następujące pytanie.

Czy wniesione dopłaty do spółki Tekstylia należy traktować na użytek przepisów dotyczących cienkiej kapitalizacji jako składnik kapitału zakładowego czy też zobowiązanie wobec udziałowca (i tym samym uwzględnić w wartości zadłużenia) czy też wniesione dopłaty nie są ani jednym ani drugim.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki dopłaty wniesione przez udziałowca należy traktować na użytek przepisów o cienkiej kapitalizacji jako składnik pasywów nie będący ani kapitałem zakładowym ani zobowiązaniem wobec udziałowca.

Ustawodawca w art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz w ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) posługuje się pojęciem kapitału zakładowego. Prawo podatkowe nie definiuje pojęcia kapitału zakładowego, a zatem należy przyjąć rozumienie tego terminu funkcjonujące na gruncie przepisów Kodeksu Spółek Handlowych i Ustawy o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.). Art. 152 Kodeksu Spółek Handlowych w sposób precyzyjny stanowi, iż kapitał zakładowy dzieli się na udziały o równej lub nierównej wartości (jest sumą nominalnej wartości udziałów). Z kolei art. 36 ust. 2 ustawy o rachunkowości stanowi, iż kapitał zakładowy spółek kapitałowych wykazuje się w wysokości określonej w umowie lub statucie i wpisanej w rejestrze sądowym. Z kolei art. 36 ust. 2e ustawy o rachunkowości stanowi, iż w razie powzięcia uchwały wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością równowartość dopłat ujmuje się w odrębnej pozycji pasywów bilansu (kapitał rezerwowy z dopłat wspólników) i wykazuje jako składnik kapitału własnego dopóty, dopóki ten nie zostanie użyty w sposób uzasadniający jego odpisanie (...). Dopłaty nie powodują ponadto zwiększenia kapitału zakładowego spółki (dopłaty nie powiększają udziałów wspólników).

W świetle powyższych przepisów wniesione dopłaty nie stanowią elementu kapitału zakładowego o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dopłaty nie są również zobowiązaniem wobec udziałowca. Za powyższym poglądem przemawia to, iż dopłatom brak jest typowej dla zobowiązań własności, a mianowicie udziałowiec nie może domagać się od spółki zwrotu dopłat (tekst jedn.: nie przysługuje mu roszczenie o zwrot dopłat) chyba że Zgromadzenie Wspólników uchwali wcześniej, że dopłaty są zbędne i mogą zastać zwrócone. Ponadto zwrot dopłat może być dokonany jedynie z zachowaniem procedury przypominającej procedurę obniżenia kapitału zakładowego (art. 228 pkt 5 k.s.h.). Dla spółki, do której dopłata została wniesiona, nie stanowi ona przychodu podatkowego, jeżeli jej wniesienie następuje w trybie i na zasadach przepisów Kodeksu Spółek Handlowych (art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy p.d.o.p.). Również zwrot dopłat nie jest dla spółki kosztem podatkowym (art. 16 ust. 1 pkt 53 ustawy p.d.o.p.). Na dzień zapłaty odsetek uchwała o zwrot dopłat nie została w spółce Tekstylia podjęta (umowa spółki wyraźnie wskazuje, że zwrotu dopłat można dokonać tylko na podstawie uchwały Zgromadzenie Wspólników). Ponadto na dzień zapłaty odsetek nie wiadomo czy dopłaty w ogóle będą zwrócone (nie wiadomo czy w przyszłości nie zostaną zatrzymane na pokrycie ewentualnej straty bilansowej), dlatego też nie powinny być one brane pod uwagę przy wyliczaniu wartości zadłużenia na potrzeby niedostatecznej kapitalizacji.

Reasumując, dopłaty nie stanowią ani kapitału zakładowego, ani zobowiązania wobec wspólnika, dlatego nie należy ich uwzględniać ani w wartości kapitału zakładowego ani w wartości zadłużenia ustalanego na potrzeby przepisów o "niedostatecznej kapitalizacji".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.