IPPB2/4514-95/15-4/LS - Ustalenie podatku właściwego w przypadku zawarcia umowy pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2015 r. (data wpływu 24 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. (data nadania 17 czerwca 2015 r., data wpływu 19 czerwca 2015 r.) na wezwanie Nr IPPB2/4514-95/15-2/LS z dnia 9 czerwca 2015 r. (data nadania 10 czerwca 2015 r., data doręczenia 11 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 24 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem, którego głównym przedmiotem działalności jest udzielanie pożyczek osobom fizycznym. W celu poprawienia własnej płynności finansowej i zwiększenia zasobów gotówki, przeznaczonej do wykonywania podstawowej działalności. Wnioskodawca zdecydował się zaciągnąć pożyczkę od innego podmiotu. Pożyczkodawca jest również spółką kapitałową, prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium Polski, jest przy tym czynnym podatnikiem VAT. Działalność Pożyczkodawcy nie jest nakierowana na działalność finansową, umowa spółki, jak również wpis do KRS nie przewidują prowadzenia przez Pożyczkodawcę działalności w charakterze pożyczkodawcy/kredytodawcy, tzn. nie ma on w zakresie działalności wpisanej działalności "pozostałe pośrednictwo pieniężne" Niemniej jednak Pożyczkodawca, dysponując przejściowo wolnymi środkami pieniężnymi, zdecydował się udzielić Wnioskodawcy pożyczki, przeznaczając na ten cel część środków związanych z bieżącą działalnością (środków obrotowych).

Pożyczka została udzielona na podstawie pisemnej umowy. Zgodnie z umową wypłata pożyczki nastąpiła w transzach począwszy od marca 2013 r. do marca 2014 r. stosownie do potrzeb zgłaszanych przez Wnioskodawcę. Stosownie do umowy, wypłaty poszczególnych transz pożyczki miały być dokonywane gotówką lub przelewem bankowym z rachunku bankowego pożyczkodawcy na rachunek bankowy pożyczkobiorcy.

Odpłatność za udzieloną pożyczkę ustalono w wysokości określonego procenta kwoty faktycznie wypłaconych środków z pożyczki, zaś odsetki naliczane byty od dnia przekazania środków z danej transzy.

Spłata całości kwoty pożyczki (wszystkich transz) wraz z odsetkami stanowiącymi wynagrodzenie za korzystanie z kwoty pożyczki, nastąpić ma w określonym w umowie dniu na rachunek bankowy pożyczkodawcy. Umowa dopuszcza możliwość wcześniejszej spłaty całości lub części pożyczki, jednak w takim przypadku spłaty miały zostać w pierwszej kolejności zaliczane na spłatę kapitału, a po spłacie kapitału nastąpi spłata odsetek. I rzeczywiście w okresie do dnia złożenia niniejszego wniosku, pomimo, iż dzień ustalonej spłaty pożyczki jeszcze nie nastąpił, Wnioskodawca skorzystał z możliwości wcześniejszej spłaty pożyczki.

Pismem z dnia 9 czerwca 2015 r. Nr IPPB2/4514-95/15-2/LS wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

* doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego poprzez:

* jednoznaczne wskazanie miejsca zawarcia umowy pożyczki (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy też terytorium innego państwa),

* określenie gdzie będą znajdowały się środki pieniężne w chwili zawarcia umowy pożyczki (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy też terytorium innego państwa),

* wskazanie, czy z tytułu zawarcia umowy pożyczki przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług (podatkiem od wartości dodanej) lub też zwolniona z podatku od towarów i usług (podatku od wartości dodanej),

Pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. (data nadania 19 czerwca 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie. W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad 1.

Miejscem zawarcia umowy pożyczki będzie Warszawa, terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ad 2.

Środki pieniężne, będące przedmiotem pożyczki, w chwili zawarcia umowy będą znajdować się na rachunku bankowym pożyczkodawcy, w banku mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ad 3.

Wnioskodawca nie ma informacji, w jaki sposób pożyczkodawca rozpozna czynność udzielenia pożyczki we własnych rejestrach, tzn. czy uwzględni je w rejestrze VAT, ani też nie ma żadnych możliwości wpływania na pożyczkodawcę w zakresie prawidłowości rozpoznawania zdarzeń gospodarczych w księgach. W opinii Wnioskodawcy czynność winna zostać potraktowana przez pożyczkodawcę jako usługa udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielenia kredytów lub pożyczek, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zatem jako usługa zwolniona z podatku VAT.

W opinii Wnioskodawcy, dla pożyczkobiorcy udzielenie pożyczki stanowi element prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jakkolwiek działalność pożyczkowa nie jest uwzględniona w umowie spółki pożyczkodawcy, stanowi jednak sposób zagospodarowania wolnych środków finansowych, zgromadzonych w toku prowadzonej działalności operacyjnej i chwilowo niewykorzystywanych w głównym nurcie jego działalności, zaś dochody uzyskane z odsetek od udzielonej pożyczki, przeznaczone zostaną również na prowadzoną działalność gospodarczą. Te uwarunkowania wskazują - zdaniem Wnioskodawcy - o konieczności rozpoznania przez pożyczkodawcę zawartej umowy jako usługi podlegającej regulacji ustawy o VAT jako czynności zwolnionej z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymanie pożyczki, w okolicznościach przywołanych w opisie stanu faktycznego, będzie dla Wnioskodawcy czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie pożyczki, w okolicznościach przywołanych w opisie stanu faktycznego, nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o p.c.c. nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

* umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

* umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

W związku z powyższym kluczowym dla odpowiedzi na postawione pytanie jest ustalenie, czy z tytułu przywołanej w opisie stanu faktycznego czynności cywilnoprawnej w postaci umowy pożyczki, jedna ze stron podlegać będzie regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT), a jeśli tak, to czy z tytułu wskazanej czynności będzie ona zwolniona z tego podatku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT ma charakter uniwersalny pozwalając na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W opinii Wnioskodawcy, w przedmiotowej sytuacji, bezsporne jest, że z punktu widzenia pożyczkodawcy, udzielenie pożyczki stanowi element prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jakkolwiek działalność pożyczkowa nie jest uwzględniona w umowie spółki pożyczkodawcy, stanowi jednak sposób zagospodarowania wolnych środków finansowych, zgromadzonych wtoku prowadzonej działalności operacyjnej i chwilowo niewykorzystywanych w głównym nurcie jego działalności, zaś dochody uzyskane z odsetek od udzielonej pożyczki, przeznaczone zostaną również na prowadzoną działalność gospodarczą.

Powyższe jednoznacznie wskazuje, że wymogi zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku pożyczkodawcy będą spełnione i w rezultacie, w przypadku czynności udzielenia pożyczki, winien on być traktowany jako podatnik VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zaś stosownie do definicji świadczenia usług zamieszczonej w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przez to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Ze wskazanych przepisów wynika, że właściwie każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o VAT.

Powyższe wskazuje, że aby zaistniało opodatkowane VAT świadczenie usług, muszą wystąpić łącznie następujące okoliczności:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że czynność udzielenia pożyczki stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, ponieważ:

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych. Tytułem przykładu przywołać można choćby wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 maja 2014 r. sygn. I SA/Sz 340/14, w którym Sąd wskazał, iż (...) aby usługa była objęta podatkiem od towarów i usług, jakkolwiek jednocześnie zwolniona z tego podatku, musi być wykonywana przez osobę, która działa w tym zakresie w charakterze podatnika VAT w ramach jego działalności gospodarczej. Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 wyraził następujący pogląd (pozostający jednak co do zasady aktualny w niniejszej sprawie): przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani zapis z rejestru sądowego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Należy także podkreślić, że nie jest konieczne faktyczne działanie częstotliwe; do uzyskania statusu podatnika wystarczający jest zamiar prowadzenia częstotliwie działalności, choćby nawet po dokonaniu jednorazowej czynności podmiot zaprzestał dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Podobnie stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podlegania czynności udzielenia pożyczki regulacjom ustawy o VAT potwierdza praktyka interpretacyjna organów podatkowych. Tytułem przykładu przywołać można choćby interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 14 kwietnia 2010 r., (sygn. ITPP2/443-89/10/RS) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 marca 2010 r., (sygn. IPPP1/443-98/10-2/AS), czy interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 grudnia 2013 r., (sygn. IPPP1/443-1050/13-2/JL).

Natomiast odnosząc się do kwestii zwolnienia z podatku VAT, co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 Ustawy o VAT, stawka podatku VAT wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi podatku VAT lub zwolnienie od podatku. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT, zwalnia się z podatku od towarów i usług usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielenia kredytów lub pożyczek, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zgodnie z treścią art. 720 § 1 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W ocenie Wnioskodawcy, nie budzi wątpliwości, że dokonana przez niego transakcja, przywołana w opisie stanu faktycznego, spełnia przytoczoną powyżej definicję pożyczki.

W tym zakresie przedstawione powyżej stanowisko znajduje również potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów. Tytułem przykładu przywołać można choćby interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 maja 2013 r. (sygn. IPPP3/443-384/13-2/MKw) i z 12 kwietnia 2012 r. (sygn. IPPP1/443-145/12-2/Igo), interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 26 kwietnia 2012 r. (sygn. IPTPP1/443-111/12-2/MW) i z 8 sierpnia 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-561/12-3/PR), interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 czerwca 2012 r. (sygn. ILPP1/443-332/12-2/AI),czy przywoływaną już w pierwszej części niniejszego wniosku interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 grudnia 2013 r., (sygn. IPPP1/443-1050/13-2/JL).

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, będącej przedmiotem niniejszego wniosku, Wnioskodawca staje się pożyczkobiorcą w umowie pożyczki, która podlega zwolnieniu z podatku VAT. Z tego względu - stosownie do art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o p.c.c., czynność ta nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Należy podkreślić, iż zaprezentowane stanowisko znajduje pełne oparcie w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych. Analogiczne stanowisko zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 7 października 2014 r., sygn. ILPB2/436-177/14-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, czy Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 15 października 2014 r., sygn. ITPB2/436-154/14/DSZ.

Mając na uwadze powyższe, prosimy o potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy jako prawidłowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy oceny stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki.

W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa została zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy wskazać, że w ustawie przewidziano sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Zaznaczyć jednak należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz uzupełniania wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem, którego głównym przedmiotem działalności jest udzielanie pożyczek osobom fizycznym. W celu poprawienia własnej płynności finansowej i zwiększenia zasobów gotówki, przeznaczonej do wykonywania podstawowej działalności. Wnioskodawca zdecydował się zaciągnąć pożyczkę od innego podmiotu. Pożyczkodawca jest również spółką kapitałową, prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium Polski, jest przy tym czynnym podatnikiem VAT. Działalność Pożyczkodawcy nie jest nakierowana na działalność finansową, umowa spółki, jak również wpis do KRS nie przewidują prowadzenia przez Pożyczkodawcę działalności w charakterze pożyczkodawcy/kredytodawcy, tzn. nie ma on w zakresie działalności wpisanej działalności "pozostałe pośrednictwo pieniężne" (PKD 64.19.Z) Niemniej jednak Pożyczkodawca, dysponując przejściowo wolnymi środkami pieniężnymi, zdecydowała się udzielić Wnioskodawcy pożyczki, przeznaczając na ten cel część środków związanych z bieżącą działalnością (środków obrotowych). Pożyczka została udzielona na podstawie pisemnej umowy. Zgodnie z umową wypłata pożyczki nastąpiła w transzach począwszy od marca 2013 r. do marca 2014 r. stosownie do potrzeb zgłaszanych przez Wnioskodawcę. Stosownie do umowy, wypłaty poszczególnych transz pożyczki miały być dokonywane gotówką lub przelewem bankowym z rachunku bankowego pożyczkodawcy na rachunek bankowy pożyczkobiorcy. Odpłatność za udzieloną pożyczkę ustalono w wysokości określonego procenta kwoty faktycznie wypłaconych środków z pożyczki, zaś odsetki naliczane byty od dnia przekazania środków z danej transzy. Spłata całości kwoty pożyczki (wszystkich transz) wraz z odsetkami stanowiącymi wynagrodzenie za korzystanie z kwoty pożyczki, nastąpić ma w określonym w umowie dniu na rachunek bankowy pożyczkodawcy. Umowa dopuszcza możliwość wcześniejszej spłaty całości lub części pożyczki, jednak w takim przypadku spłaty miały zostać w pierwszej kolejności zaliczane na spłatę kapitału, a po spłacie kapitału nastąpi spłata odsetek. I rzeczywiście w okresie do dnia złożenia niniejszego wniosku, pomimo, iż dzień ustalonej spłaty pożyczki jeszcze nie nastąpił, Wnioskodawca skorzystał z możliwości wcześniejszej spłaty pożyczki. Miejscem zawarcia umowy pożyczki będzie Warszawa, terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Środki pieniężne, będące przedmiotem pożyczki, w chwili zawarcia umowy będą znajdować się na rachunku bankowym pożyczkodawcy, w banku mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca nie ma informacji, w jaki sposób pożyczkodawca rozpozna czynność udzielenia pożyczki we własnych rejestrach, tzn. czy uwzględni je w rejestrze VAT, ani też nie ma żadnych możliwości wpływania na pożyczkodawcę w zakresie prawidłowości rozpoznawania zdarzeń gospodarczych w księgach. W opinii Wnioskodawcy czynność winna zostać potraktowana przez pożyczkodawcę jako usługa udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielenia kredytów lub pożyczek, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zatem jako usługa zwolniona z podatku VAT. W opinii Wnioskodawcy, dla pożyczkobiorcy udzielenie pożyczki stanowi element prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jakkolwiek działalność pożyczkowa nie jest uwzględniona w umowie spółki pożyczkodawcy, stanowi jednak sposób zagospodarowania wolnych środków finansowych, zgromadzonych w toku prowadzonej działalności operacyjnej i chwilowo niewykorzystywanych w głównym nurcie jego działalności, zaś dochody uzyskane z odsetek od udzielonej pożyczki, przeznaczone zostaną również na prowadzoną działalność gospodarczą. Te uwarunkowania wskazują - zdaniem Wnioskodawcy - o konieczności rozpoznania przez pożyczkodawcę zawartej umowy jako usługi podlegającej regulacji ustawy o VAT jako czynności zwolnionej z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Umowa pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przyjmując za Wnioskodawcą, że czynność winna zostać potraktowana przez pożyczkodawcę jako usługa udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielenia kredytów lub pożyczek, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, powyższa czynność będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W przeciwnym wypadku umowa pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, iż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Końcowo odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, że wyroki te dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.