IPPB2/4511-74/15-3/MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2015 r. (data wpływu 30 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 lutego 2015 r. (data nadania 11 lutego 2015 r., data wpływu 13 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanego wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług zarządczych oraz doradztwa - jest prawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanego wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług zarządczych oraz doradztwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny / zdarzenie przyszłe.

S.A. w organizacji ("Spółka" lub "Wnioskodawca") jest spółką akcyjną w organizacji, która rozpoczęła działalność gospodarczą w branży restauracji typu fast food w oparciu o umowę franchisingową. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności z początkiem 2015 r., a w dniu 12 stycznia 2015 r. otrzymał polski numer identyfikacji podatkowej. Z uzupełnienia wniosku z dnia 11 lutego 2015 r. (data wpływu 13 lutego2015 r.) wynika, że Spółka została już zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Spółka nawiązała i zamierza kontynuować współpracę z profesjonalnym menedżerem. Menedżer ten zarządza i będzie zarządzał Spółką na podstawie kontraktu menedżerskiego. Dodatkowo, świadczy on i będzie świadczyć na rzecz Spółki usługi doradcze. Został on także powołany w skład organów Spółki, na stanowisko członka zarządu.

Obowiązki o charakterze zarządczym są i będą wykonywane na podstawie kontraktu menedżerskiego, który reguluje m.in. (i) zakres obowiązków, (ii) wysokość miesięcznego wynagrodzenia, (iii) termin płatności wynagrodzenia, (iv) okres wypowiedzenia, (v) minimalny wymiar dyspozycyjności menedżera, (vi) zasady odpowiedzialności za działania wobec osób trzecich.

W skład zakresu obowiązków menedżera wynikających z kontraktu menedżerskiego wchodzi reprezentowanie Spółki zgodnie z zasadami reprezentacji wynikającymi z Umowy Spółki, nadzorowanie prowadzonej polityki handlowej, marketingowej i finansowej Spółki, zatwierdzanie warunków handlowych kluczowych kontraktów, podejmowanie kluczowych decyzji personalnych Spółki. Menedżer ten ponosi i będzie ponosić odpowiedzialność za swoje działania wobec osób trzecich na zasadach określonych w przepisach kodeksu cywilnego. Kontrakt menedżerski jest i będzie wykonywany w ramach prowadzonej przez menedżera działalności gospodarczej.

Obowiązki o charakterze doradczym są i będą wykonywane w ramach umowy o świadczenie usług doradczych, w ramach prowadzonej przez menedżera działalności gospodarczej (umowa firma-firma). Umowa o świadczenie usług doradczych reguluje w szczególności: (i) zakres świadczeń, (ii) kwestie miesięcznego wynagrodzenia, (iii) okres wypowiedzenia, (iv) minimalny wymiar dyspozycyjności doradcy, (v) okres trwania umowy, (vi) poufność, (vii) zakaz konkurencji, (viii) kwestie własności intelektualnej. Powierzenie usług doradczych menedżerowi zamiast podmiotowi zewnętrznemu jest i będzie dla Spółki efektywne zarówno pod kątem jakości usług (z uwagi na to, że zna on bardzo dobrze specyfikę branży Spółki oraz obecne realia rynkowe), jak i kosztów.

Usługi doradcze obejmują w szczególności doradztwo w zakresie długo i krótkofalowej polityki sprzedażowej, marketingu, finansowej oraz strategicznej Spółki, dokonywanie okresowych analiz rynku w celu identyfikacji obecnych oraz nowych trendów na rynku, doradztwo w zakresie stosowanych zwyczajów i praktyk handlowych na rynku lokalnym. Umowa o świadczenie usług doradczych nie obejmuje natomiast usług zarządzania, które są przedmiotem kontraktu menedżerskiego opisanego powyżej. Usługi doradcze są wykonywane na własny rachunek i własne ryzyko menedżera. Wobec braku szczególnych uregulowań umownych w tym zakresie, do odpowiedzialności menedżera z tytułu umowy o świadczenie usług zarówno wobec osób trzecich, jak i Spółki zastosowanie znajdą przepisy powszechnie obowiązującego prawa cywilnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka jest zobowiązana do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzenia wypłacanego menedżerowi z tytułu świadczenia usług zarządczych w przypadku opisanym powyżej.

2. Czy Spółka jest zobowiązana do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzenia wypłacanego menedżerowi z tytułu usług doradztwa wykonywanych w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej w przypadku opisanym powyżej.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zdaniem Spółki przychody ze świadczenia przez osoby fizyczne usług zarządczych sklasyfikowane są jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 13 pkt 9 PITU, a w konsekwencji Spółka zgodnie z art. 41 ust. 1 PITU zobowiązana jest do poboru podatku od wynagrodzeń wypłaconych z tego tytułu. Obowiązek ten Spółka wywodzi z następujących przepisów prawa.

Zgodnie z art. 13 pkt 9 PITU, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Jak wskazuje Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 31 maja 2010 r. sygn. DD2/033/95/KBF/10/403 "przychody z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze wymienione zostały przez ustawodawcę w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Jednocześnie ustawodawca określił, iż również przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej należy zaklasyfikować do źródła przychodów, jakim jest działalność wykonywana osobiście (...). Zatem przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzaniu przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Bez znaczenia pozostaje forma prawna w jakiej podatnik prowadzi działalność gospodarczą."

Kierując się powyższymi wytycznymi Ministra Finansów należy uznać, iż przy kontrakcie menedżerskim przedstawionym w stanie faktycznym będziemy mieli do czynienia z przychodem (po stronie menedżera) z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 9 PITU.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 PITU osoby prawne, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Mając powyższe na uwadze, Spółka ma obowiązek poboru zaliczki na podatek w wysokości 18% od przychodów uzyskanych przez menedżera na podstawie kontraktu menadżerskiego, po uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodu określonych w sposób ryczałtowy w art. 22 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 22 ust. 9 pkt 5 PITU (tekst jedn.: na kwotę 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, jeśli podatnik świadczy usługi zarządcze wyłącznie na rzecz jednego podmiotu).

Powyższe stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych, wydanych w oparciu o podobny stan faktyczny. Przykładowo, wskazać można interpretacje indywidualne: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 lipca 2012 r. (sygn. IPPB1/415-494/12-2/IF) oraz z dnia 17 stycznia 2013 r. (sygn. IPPB1/415-1518/12 -4/MT).

Podsumowując, zdaniem Spółki przychody ze świadczenia przez menedżera usług zarządczych, sklasyfikowane są jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 13 pkt 9 PITU, a w konsekwencji Spółka zgodnie z art. 41 ust. 1 PITU jest zobowiązana do poboru podatku od wynagrodzeń wypłaconych z tego tytułu.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki, nie jest on zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzenia wypłacanego menedżerowi z tytułu usług doradztwa wykonywanych w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

W opinii Spółki, PITU nie zawiera przepisu, który zobowiązywałby płatników do poboru zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzeń z tytułu umów cywilnoprawnych o świadczenie usług wykonywanych w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, innych niż wymienione we wskazanym wyżej art. 13 punkt 9 PITU (usługi zarządzania, kontrakty menedżerskie i usługi podobne).

Ponieważ planowane usługi doradztwa nie obejmują jakichkolwiek czynności zarządzania (te objęte będą odrębną umową), ani też czynności podobnych do zarządzania, nie ma podstaw do uznania, iż do wynagrodzenia za świadczenie usług doradczych stosuje się art. 13 punkt 9 PITU.

Okoliczność, równoczesnego świadczenia na rzecz Spółki usługi zarządzania na podstawie odrębnej umowy nie ma wpływu na obowiązki Spółki w stosunku do wynagrodzenia wypłacanego na podstawie umowy o usługi doradztwa zawartej miedzy przedsiębiorcami, gdyż PITU nie zawiera w tym względzie jakichkolwiek przepisów. Poparcie dla tej tezy można znaleźć w wielu opublikowanych interpretacjach organów podatkowych.

W szczególności organa skarbowe stwierdzają, że jeżeli działalność w zakresie doradztwa jest wyraźnie odróżniona od usług w zakresie zarządzania to nie ma przeszkód, by przychody z działalności doradczej były na użytek ustawy PIT traktowane, jako uzyskane w ramach działalności gospodarczej również wtedy, gdy usługi doradztwa i usługi zarządzania są wykonywane przez daną osobę na rzecz jednej firmy, lecz na podstawie dwóch różnych umów (oddzielnej na usługi doradztwa i oddzielnej na usługi zarządzania). Takie stanowisko znajdziemy w interpretacjach wydanych przez Dyrektorów Izb Skarbowych, np. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 20 lipca 2012 r. (sygn. IPPB1/415-494/12-3/IF) oraz z dnia 17 stycznia 2013 r. (sygn. IPPB1/415-1518/ 12-5/MT), Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 31 stycznia 2011 r. (sygn. ITPB1/415-1031b/10/MR).

W świetle powyższego Spółka prosi o potwierdzenie, że nie jest płatnikiem zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia wypłacanego menedżerowi z tytułu usług doradztwa świadczonych na podstawie umowy cywilnoprawnej, w ramach prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* pkt 2 - działalność wykonywana osobiście,

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Przy czym, w myśl art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Wyłączenie, o którym mowa w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, obejmuje więc m.in. przychody uzyskane z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej powyżej ustawy. Poszczególne kategorie tych przychodów wymieniono w art. 13 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W myśl przepisu art. 13 pkt 9 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze - przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej - nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym przychody uzyskane z tytułu tego rodzaju umów stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli umowy te zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Czynności zarządcze dotyczą określonej osoby, tym samym mogą być dokonywane bezpośrednio przez tę osobę.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, że w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menedżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze umowy cywilnoprawnej, zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką czy instytucją. Natomiast wyjątek, o którym mowa w powołanym przepisie dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej; w takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ww. ustawy. Powołanie bowiem podatnika np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje tylko zmianę kwalifikacji przychodu, jednakże w ramach działalności wykonywanej osobiście.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka nawiązała i zamierza kontynuować współpracę z profesjonalnym menedżerem. Menedżer ten zarządza i będzie zarządzał Spółką na podstawie kontraktu menedżerskiego. Dodatkowo, świadczy on i będzie świadczyć na rzecz Spółki usługi doradcze. Został on także powołany w skład organów Spółki, na stanowisko członka zarządu. Obowiązki o charakterze zarządczym są i będą wykonywane na podstawie kontraktu menedżerskiego, który reguluje m.in.: zakres obowiązków, wysokość miesięcznego wynagrodzenia, termin płatności wynagrodzenia, okres wypowiedzenia, minimalny wymiar dyspozycyjności menedżera, zasady odpowiedzialności za działania wobec osób trzecich. W skład zakresu obowiązków menedżera wynikających z kontraktu menedżerskiego wchodzi reprezentowanie Spółki zgodnie z zasadami reprezentacji wynikającymi z Umowy Spółki, nadzorowanie prowadzonej polityki handlowej, marketingowej i finansowej Spółki, zatwierdzanie warunków handlowych kluczowych kontraktów, podejmowanie kluczowych decyzji personalnych Spółki. Menedżer ten ponosi i będzie ponosić odpowiedzialność za swoje działania wobec osób trzecich na zasadach określonych w przepisach kodeksu cywilnego. Kontrakt menedżerski jest i będzie wykonywany w ramach prowadzonej przez menedżera działalności gospodarczej.

Obowiązki o charakterze doradczym są i będą wykonywane w ramach umowy o świadczenie usług doradczych, w ramach prowadzonej przez menedżera działalności gospodarczej. Umowa o świadczenie usług doradczych reguluje w szczególności: zakres świadczeń, kwestie miesięcznego wynagrodzenia, okres wypowiedzenia, minimalny wymiar dyspozycyjności doradcy, okres trwania umowy, poufność, zakaz konkurencji, kwestie własności intelektualnej. Powierzenie usług doradczych menedżerowi zamiast podmiotowi zewnętrznemu jest i będzie dla Spółki efektywne zarówno pod kątem jakości usług, jak i kosztów. Usługi doradcze obejmują w szczególności doradztwo w zakresie długo i krótkofalowej polityki sprzedażowej, marketingu, finansowej oraz strategicznej Spółki, dokonywanie okresowych analiz rynku w celu identyfikacji obecnych oraz nowych trendów na rynku, doradztwo w zakresie stosowanych zwyczajów i praktyk handlowych na rynku lokalnym. Umowa o świadczenie usług doradczych nie obejmuje natomiast usług zarządzania, które są przedmiotem kontraktu menedżerskiego opisanego powyżej. Usługi doradcze są wykonywane na własny rachunek i własne ryzyko menedżera. Wobec braku szczególnych uregulowań umownych w tym zakresie, do odpowiedzialności menedżera z tytułu umowy o świadczenie usług zarówno wobec osób trzecich, jak i Spółki zastosowanie znajdą przepisy prawa cywilnego.

Z uwagi na bezspornie osobisty charakter usług zarządzania lub umów o podobnym charakterze, ustawodawca zawarł w treści art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulację szczególną, stanowiącą, że przychody z tego tytułu są przychodami z osobiście wykonywanej działalności, nawet gdy umowy te zawierane są przez autonomiczne podmioty gospodarcze, tj.m.in. osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą.

Dochody podatnika osiągającego przychody z osobiście wykonywanej działalności, o której mowa w art. 13 pkt 9 ustawy, podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, są obowiązane, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 cytowanej ustawy, płatnicy o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny / zdarzenie przyszłe, zgodzić należy się ze stanowiskiem Spółki, że Spółka jest i będzie zobowiązana do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzenia wypłacanego menedżerowi z tytułu świadczenia usług zarządczych, sklasyfikowanych przez ustawodawcę w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ww. ustawy. Natomiast od wynagrodzenia wypłacanego menedżerowi z tytułu usług doradztwa, wykonywanych w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej Spółka nie jest i nie będzie zobowiązana do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Należy podkreślić, że w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, tut. organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, czy czynności wykonywane w ramach umowy o świadczenie usług doradczych nie odpowiadają czynnościom wykonywanym w ramach usług zarządzania. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Jeżeli wykonywane przez osobę fizyczną, w ramach zawartej umowy o świadczenie usług doradczych, czynności w rzeczywistości (choćby częściowo) nosiły znamiona kontraktu menadżerskiego mogą zostać uznane za umowę o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontrakt menedżerski lub umowę o podobnym charakterze, co dla Wnioskodawcy skutkować będzie powstaniem obowiązku płatnika, o którym mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów (podatników).

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych - należy wskazać, że orzeczenie te nie są wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami - nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, natomiast w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.