IPPB2/4511-341/15-4/MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2015 r. (data wpływu 26 marca 2015 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. organu z dnia 28 maja 2015 r. Nr IPPB2/4511-341/15-2/MG (data wpływu 11 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 75% uzyskanego dochodu z tytułu gromadzenia przez klienta oszczędności na więcej niż jednym indywidualnym koncie emerytalnym - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 75% uzyskanego dochodu z tytułu gromadzenia przez klienta oszczędności na więcej niż jednym indywidualnym koncie emerytalnym.

Przedmiotowy wniosek zawierał braki formalne, w związku z tym pismem z dnia 28 maja 2015 r. (data nadania 29 maja 2015 r., data doręczenia 1 czerwca 2015 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

* uiszczenie dodatkowej kwoty opłaty w wysokości 40 zł, ponieważ we wniosku wskazano, że złożony wniosek dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, a więc opłata do złożonego wniosku wynosi 80 zł, natomiast Wnioskodawca pomimo, że w części F formularza ORD-IN poz. 62 zaznaczył opłatę w wysokości 80 zł, to do wniosku dołączył dowód uiszczenia opłaty w wysokości 40 zł z dnia 23 marca 2015 r. i taka też kwota wpłynęła na konto Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 23 marca 2015 r.

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Bank prowadzi indywidualne konta emerytalne (dalej: IKE) między innymi w formie rachunku papierów wartościowych oraz rachunku pieniężnego służącego do jego obsługi. Rachunki IKE w tej formie prowadzi Dom Maklerski Banku (dalej: DM) będący jednostką organizacyjną Banku. Funkcjonowanie IKE określają przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1147 z późn. zm.), dalej: UIKE.

W dniu 21 października 2009 r. jeden z klientów otworzył oraz dokonał pierwszej wpłaty na IKE prowadzone przez DM. Od tego też roku klient kontynuował oszczędzanie i dokonywał wpłat na prowadzone przez DM IKE. Klient nie poinformował DM o fakcie posiadania IKE w innej instytucji finansowej, tj. w S. TFI. W dniu 26 maja 2014 r. klient odebrał potwierdzenie zawarcia umowy o IKE prowadzone przez DM, na podstawie którego następnie złożył dyspozycję zamknięcia umowy IKE w S. TFI oraz dyspozycję dokonania wypłaty transferowej środków na IKE prowadzone przez DM.

W dniu 3 czerwca 2014 r. do DM trafiły środki z tytuły wypłaty transferowej z IKE prowadzonego przez S. TFI. Z przesłanej historii oszczędzania wynikało, iż klient posiadał w tej instytucji IKE od 2004 r., ale od 2009 r., to jest od daty otwarcia konta IKE w DM nie dokonywał wpłat na IKE prowadzone przez poprzednią instytucję. W dniu 12 czerwca 2014 r. DM pozyskał informację, że klient posiadał IKE w S. TFI. W tym dniu bowiem, zgodnie z art. 21 ust. 2 UIKE wpłynęła do DM dokumentacja ze S. TFI dotycząca transferowanych środków, tj. Informacja o środkach zgromadzonych przez Oszczędzającego na Indywidualnym Koncie Emerytalnym (formularze: IKE-2; IKE-2/A; IKE-2/C).

Stosownie do art. 2 pkt 2 UIKE pod pojęciem gromadzenia oszczędności rozumie się dokonywanie wpłat, wypłat transferowych oraz przyjmowanie wypłat transferowych, a także inwestowanie środków znajdujących się na IKE. Stąd w przedmiotowym stanie faktycznym klient, mimo, że od czasu otwarcia konta IKE w DM nie dokonywał wpłat na IKE w innej instytucji, należy uznać, że gromadził on oszczędności jednocześnie na dwóch IKE. Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 7a u.p.d.o.f. z tytułu gromadzenia oszczędności na więcej niż jednym indywidualnym koncie emerytalnym w rozumieniu przepisów UIKE pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 75% uzyskanego dochodu na każdym indywidualnym koncie emerytalnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W przedmiotowym stanie faktycznym, na podstawie art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f. w związku z art. 30 ust. 1 pkt 7a u.p.d.o.f., Bank powziął wątpliwość, czy pomimo, że klient od czasu otwarcia konta IKE w DM nie dokonywał wpłat na rachunek IKE w S. TFI, tj. w innej instytucji finansowej, lecz utrzymywał równocześnie oba rachunki IKE, na Banku ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 75% uzyskanego dochodu z tytułu gromadzenia przez klienta oszczędności na więcej niż jednym indywidualnym koncie emerytalnym w rozumieniu przepisów UIKE.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podmiocie prowadzącym rachunek IKE nie ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku w wysokości 75% w przypadku gdy podatnik (oszczędzający) posiada rachunek IKE w więcej niż jednej instytucji finansowej. IKE jest formą dodatkowego i dobrowolnego oszczędzania na emeryturę przez osoby fizyczne w ramach tzw. III filaru. Zachętą dla oszczędzających są preferencje podatkowe związane z oszczędzaniem środków na takich rachunkach. Mogą być one prowadzone przez instytucje finansowe w jednej z pięciu form:

* funduszu inwestycyjnego typu otwartego lub specjalistycznego funduszu inwestycyjnego typu otwartego - prowadzą je fundusze inwestycyjne,

* ubezpieczenia na życie z kapitałowym funduszem inwestycyjnym - prowadzą je zakłady ubezpieczeń na życie,

* inwestycji w papiery wartościowe - prowadzą je biura maklerskie,

* rachunku bankowego - prowadzą je banki,

* inwestycji w fundusz - prowadzą je dobrowolne fundusze emerytalne.

Zyski zanotowane przez oszczędzających w ramach IKE, co do zasady stanowią - w myśl art. 30a ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.f. - przychód z kapitałów pieniężnych. Tego rodzaju przychody podlegają opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Podatek ten potrąca płatnik, którym jest instytucja finansowa wypłacająca środki pieniężne oszczędzającemu.

Wprowadzenie preferencji podatkowej dla oszczędzających środki w ramach IKE oznacza, że mimo zanotowania zysku na IKE, oszczędzający nie poniesie ciężaru podatkowego, jeśli spełni warunki określone w u.p.d.o.f. Warunki na jakich zastosowanie ma zwolnienie podatkowe reguluje art. 21 ust. 1 pkt 58a u.p.d.o.f., zgodnie z treścią którego zwolnione z podatku są dochody z tytułu oszczędzania na IKE w związku z:

* gromadzeniem i wypłatą środków przez oszczędzającego,

* wypłatą środków dokonaną na rzecz osób uprawnionych do tych środków po śmierci oszczędzającego,

* wypłatą transferową.

Ważne jest zastrzeżenie, iż zwolnienie podatkowe odnoszące się do środków zgromadzonych na IKE może być zastosowane tylko wówczas, gdy podatnik posiada jeden rachunek IKE. Dochody z więcej niż jednego IKE podlegają - w myśl art. 30 ust. 1 pkt 7a u.p.d.o.f. opodatkowaniu wyższą, sankcyjną stawką 75% podatkową (opodatkowaniu podlega dochód z każdego IKE).

Do pełnienia funkcji płatnika z tytułu wypłaty środków w ramach IKE zobowiązuje instytucje finansowe art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f., który stanowi, że podmioty wypłacające lub stawiające do dyspozycji osobom fizycznym przychody (dochody), o których mowa w art. 30a u.p.d.o.f. zobowiązane są do obliczenia, pobrania i odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku od tych przychodów (dochodów). Jedną z kategorii przysporzeń określonych w tym ostatnim przepisie (konkretnie w art. 30a ust. 1 pkt 10) jest właśnie dochód oszczędzającego z IKE z tytułu zwrotu albo częściowego zwrotu.

Na podstawie art. 41 ust. 1 u.p.d.o.f. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 u.p.d.o.f. oraz art. 18 u.p.d.o.f., osobom określonym w art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f., są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 u.p.d.o.f. oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.d.o.f., najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 u.p.d.o.f.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f. płatnicy, o których mowa w ww. art. 41 ust. 1 u.p.d.o.f., są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29 u.p.d.o.f., art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 u.p.d.o.f. oraz art. 30a ust. 1 u.p.d.o.f., z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

W ocenie Banku na podstawie analizy powyższych przepisów należy uznać, iż w treści art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f. nie wskazano normy art. 30a ust. 1 pkt 7a u.p.d.o.f. jako tytułu, na mocy, którego płatnicy (Bank) są obowiązani podobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy. W związku z tym na Banku jako podmiocie prowadzącym IKE nie ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku w wysokości 75% w przypadku gdy podatnik posiada więcej niż jeden rachunek IKE.

Za potwierdzeniem powyższego stanowiska przemawia również fakt, iż Bank do czasu transferu środków z rachunku IKE prowadzonego w innej instytucji finansowej na rachunek IKE prowadzony w DM nie dysponuje informacjami odnośnie stanu środków na rachunku IKE prowadzonym w innej instytucji finansowej. Powyższe powoduje, że Bank w myśl art. 30 ust. 1 pkt 7a u.p.d.o.f. nie jest w stanie opodatkować wyższą, sankcyjną stawką 75% podatkową łącznego dochodu z każdego IKE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, natomiast w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.