IPPB2/4511-307/15-4/MK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2015 r. (data wpływu 26 lutego 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 29 kwietnia 2015 r.) na wezwanie Nr IPPB2/4511-307/15-2/MK1 z dnia 16 kwietnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką świadczącą usługi w branży logistycznej - specjalizuje się w organizacji międzynarodowego transportu drogą lotniczą i morską.

Spółka w toku swojej działalności udostępnia niektórym pracownikom, samochody służbowe do wykorzystywania do celów wykonywania pracy na rzecz Spółki.

Często zdarza się, iż w przypadku pracowników, od których wymagana jest największa dyspozycyjność w związku z charakterem pełnionych obowiązków, miejscem parkowania samochodów służbowych nie jest siedziba Spółki czy też stałe miejsce świadczenia obowiązków pracownika, a inne miejsce, w tym np. miejsce zamieszkania pracownika. Przedmiotowe działanie ma na celu umożliwienie pracownikom realizację obowiązków służbowych, do których należy m.in. stała dyspozycyjność w związku z charakterem objętego stanowiska, pełnionych funkcji. Przedmiotowa sytuacja dotyczy zarówno:

* członków kadry menedżerskiej, od których z racji wagi pełnionej funkcji wymagana jest pełna dyspozycyjność;

* pracowników zatrudnionych na stanowisku handlowców, których charakter pracy wymaga zarówno dyspozycyjności jak i przede wszystkim mobilności - większą część swoich obowiązków pełnią poza siedzibą Spółki.

W odniesieniu do części samochodów Spółka umożliwia wybranym pracownikom wykorzystywanie samochodów służbowych również do celów prywatnych (niezwiązanych z wykonywaniem pracy na rzecz Spółki).

Osoby te korzystają z samochodów służbowych do celów prywatnych odpłatnie. Spółka wystawia na rzecz przedmiotowych osób faktury VAT z przedmiotowego tytułu. Wynagrodzenie Spółki kalkulowane jest w oparciu o stawkę godzinową wynikającą z ofert długoterminowego wynajmu samochodów przedstawionego Spółce przez zewnętrzne firmy leasingowe oraz limit czasowy (maksymalna liczba godzin) przyznany danemu pracownikowi.

Obecnie Spółka rozważa również udostępnienie pracownikom samochodów służbowych na cele prywatne nieodpłatnie. Przedmiotowe działanie ma na celu zmotywowanie pracowników, wynagrodzenie ich za dotychczasową pracę oraz wzmocnienie więzi łączących pracowników ze Spółką.

Spółka nie wyklucza również, iż w dalszym ciągu pobierać będzie opłaty z tytułu udostępniania pracownikom samochodów służbowych na cele prywatne (możliwa jest zmiana sposobu kalkulacji opłat - pracownikom nie będą przyznawane limity godzinowe, a dzienne; możliwe jest również iż kalkulacja opłaty opierać się będzie na innym schemacie niż dotychczas).

Ponieważ złożony wniosek zawierał braki formalne, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 16 kwietnia 2015 r. Nr IPPB2/4511-307/15-2/MK1 wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

1. przeformułowanie pytań nr 2 i 3 tak, aby dotyczyły ciążących na Spółce obowiązków płatnika / informacyjnych związanych z ewentualnie powstałym po stronie pracowników przychodem, ponieważ sformułowane pytania odnoszą się tylko i wyłącznie do skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników, natomiast nie dotyczą obowiązków Spółki jako płatnika i zainteresowanego występującego z wnioskiem o wydanie interpretacji w swojej indywidualnej sprawie.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 20 kwietnia 2015 r.

Braki uzupełniono w wyznaczonym terminie (data nadania 27 kwietnia 2015 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku, w którym Spółka w dalszym ciągu pobierać będzie opłaty za udostępnianie samochodów służbowych dla celów prywatnych (na podstawie wystawianych na rzecz pracowników faktur VAT) i wartość przedmiotowych opłat będzie równa lub wyższa niż wartość ryczałtu określona w art. 12 ust. 2a-2b ustawy o PIT, Spółka będzie zobligowana doliczyć do przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu, wartość ryczałtu, o której mowa w powołanych przepisach art. 12 ust. 2a-2c ustawy o PIT. Innymi słowy, czy przepisy art. 12 ust. 2a, 2b i 2c ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. będą miały zastosowanie, wyłącznie jeśli pracownicy Spółki będą korzystać z samochodów służbowych do celów prywatnych bez odpłatności albo za odpłatnością ustaloną na poziomie niższym niż przewidziany w powyższych przepisach ryczałt.

2. Czy w przypadku gdy miejscem parkowania samochodu służbowego udostępnionego pracownikowi, zatrudnionemu na stanowisku handlowca, wyłącznie w celach służbowych jest miejsce zamieszkania pracownika i tym samym w celu dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia obowiązków służbowych pracownik korzysta z samochodu służbowego (w celu prawidłowego i efektywnego wypełniania obowiązków służbowych) po stronie pracownika powstaje przychód z nieodpłatnych świadczeń kalkulowany zgodnie z art. 12 ust. 2a-2c ustawy o PIT, który to przychód Spółka, działając w charakterze płatnika w celu kalkulacji podatku PIT (zaliczek na podatek PIT), będzie zobligowana doliczyć do przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu.

3. Czy w przypadku gdy miejscem parkowania samochodu służbowego udostępnionego pracownikowi, będącemu członkiem kadry menedżerskiej Spółki, wyłącznie w celach służbowych jest miejsce zamieszkania pracownika i tym samym w celu dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia obowiązków służbowych pracownik korzysta z samochodu służbowego (w celu prawidłowego i efektywnego wypełniania obowiązków służbowych) po stronie pracownika powstaje przychód z nieodpłatnych świadczeń kalkulowany zgodnie z art. 12 ust. 2a-2c ustawy o PIT, który to Spółka, działając w charakterze płatnika w celu kalkulacji podatku PIT (zaliczek na podatek PIT) będzie zobligowana doliczyć do przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie Nr 1. W zakresie pytań Nr 2 i 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W opinii Spółki, przepisy art. 12 ust. 2a, 2b i 2c ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. będą miały zastosowanie, wyłącznie jeśli pracownicy będą korzystać z samochodów służbowych do celów prywatnych bez odpłatności albo za odpłatnością ustaloną na poziomie niższym niż przewidziany w powyższych przepisach. Tym samym, jeśli Spółka w dalszym ciągu pobierać będzie opłaty za udostępnienie samochodu służbowego w celach prywatnych i przedmiotowe opłaty zostaną ustalone w wartości równej lub wyższej niż wartość określona w art. 12 ust. 2a lub 2b ustawy o PIT nie będzie ona zobligowana doliczać do przychodu pracownika ze stosunku pracy wartości, o której mowa w art. 12 ust. 2a lub 2b ustawy o PIT.

Ad. 1

Zgodnie z art. 12a ust. 2a ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. "Wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustała się w wysokości:

Natomiast zgodnie z art. 12a ust. 2c ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika."

Jak więc wynika z brzmienia powyższych przepisów, dotyczą one sytuacji, gdy:

* pracownikowi mogłoby zostać przypisane świadczenie nieodpłatne w związku z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych - przypisanie pracownikowi nieodpłatnego świadczenia jest możliwe wyłącznie jeśli pracownik nie ponosi żadnej odpłatności w związku z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych;

* istnieje różnica między wartością określoną w art. 12 ust. 2a lub 2b w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. i odpłatnością ponoszoną przez pracownika za wykorzystywanie samochodu do celów prywatnych.

W konsekwencji, zdaniem Spółki już z samego brzmienia powołanego przepisu wynika w sposób jednoznaczny, iż art. 12 ust. 2a, 2b i 2c ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. będą miały zastosowanie, wyłącznie jeśli pracownicy będą korzystać z samochodów służbowych do celów prywatnych bez odpłatności albo za odpłatnością ustaloną na poziomie niższym niż przewidziany w powyższych przepisach.

W art. 12 ust. 2c ustawy o PIT ustawodawca wprost odnosi się do sytuacji, w której pracodawca pobiera odpłatność za korzystanie z samochodu służbowego dla celów prywatnych, tym samym dopuszcza możliwość pobierania opłat za korzystanie z samochodu. Ustawodawca wskazuje jednocześnie, iż przedmiotowe opłaty mogą mieć wartość inną niż wartość ryczałtu. Jednocześnie jednak staje on na stanowisku, iż w przypadku w którym przedmiotowa odpłatność zostałaby określona w wartości niższej niż wartość ryczałtu, o którym mowa w art. 12 ust. 2a-2b ustawy o PIT, przedmiotowa różnica podlegać będzie opodatkowaniu jako przychód z częściowo odpłatnych świadczeń. A contrario, w przypadku, w którym odpłatność (wynikająca z faktur wystawianych przez pracodawcę) byłaby równa lub wyższa niż wspomniany ryczałt, po stronie pracownika nie powstanie ani przychód z nieodpłatnych świadczeń, ani przychód z częściowo odpłatnych świadczeń (gdyż w takiej sytuacji usługa udostępnienia pracownikom samochodów służbowych dla celów prywatnych stanowić będzie czynność całkowicie odpłatną).

Reasumując, jeśli Spółka w dalszym ciągu pobierać będzie opłaty za udostępnienie samochodu służbowego w celach prywatnych (na podstawie wystawianych przez siebie faktur) i przedmiotowe opłaty zostaną ustalone w wartości równej lub wyższej niż wartość określona w art. 12 ust. 2a lub 2b ustawy o PIT, Spółka nie będzie zobligowana doliczać do przychodu pracownika ze stosunku pracy wartości, o której mowa w art. 12 ust. 2a lub 2b ustawy o PIT. Z kolei, w przypadku w którym odpłatność zostanie ustalona w wartości niższej niż kwota ryczałtu, Wnioskodawca zobligowany będzie do doliczenia do przychodu swojego pracownika przychód z częściowo odpłatnych świadczeń stanowiący różnicę między odpłatnością (ponoszoną przez pracownika na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury) a wartością ryczałtu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 1662) z dniem 1 stycznia 2015 r. w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zaczęły obowiązywać nowe przepisy ust. 2a#8209;2c w art. 12, których celem jest zastąpienie obecnego sposobu ustalania przychodu z tytułu użytkowania pojazdu służbowego do celów prywatnych metodą uproszczoną, polegającą na ustaleniu przychodu pracownika w sposób ryczałtowy.

Zasady ustalenia wartości pieniężnej nieodpłatnych świadczeń przysługujących pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych zostały określone w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 12 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a (art. 12 ust. 2b ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 2c ustawy, jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że powyższe przepisy dotyczą ustalania wartości nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi. Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w toku swojej działalności udostępnia niektórym pracownikom, samochody służbowe do wykorzystywania do celów wykonywania pracy na rzecz Spółki. W odniesieniu do części samochodów Spółka umożliwia wybranym pracownikom wykorzystywanie samochodów służbowych również do celów prywatnych (niezwiązanych z wykonywaniem pracy na rzecz Spółki). Osoby te korzystają z samochodów służbowych do celów prywatnych odpłatnie. Spółka wystawia na rzecz przedmiotowych osób faktury VAT z przedmiotowego tytułu. Wynagrodzenie Spółki kalkulowane jest w oparciu o stawkę godzinową wynikającą z ofert długoterminowego wynajmu samochodów przedstawionego Spółce przez zewnętrzne firmy leasingowe oraz limit czasowy (maksymalna liczba godzin) przyznany danemu pracownikowi. Obecnie Spółka rozważa również udostępnienie pracownikom samochodów służbowych na cele prywatne nieodpłatnie. Przedmiotowe działanie ma na celu zmotywowanie pracowników, wynagrodzenie ich za dotychczasową pracę oraz wzmocnienie więzi łączących pracowników ze Spółką. Spółka nie wyklucza również, iż w dalszym ciągu pobierać będzie opłaty z tytułu udostępniania pracownikom samochodów służbowych na cele prywatne (możliwa jest zmiana sposobu kalkulacji opłat - pracownikom nie będą przyznawane limity godzinowe, a dzienne; możliwe jest również iż kalkulacja opłaty opierać się będzie na innym schemacie niż dotychczas).

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w przypadku, w którym Spółka w dalszym ciągu pobierać będzie opłaty za udostępnianie samochodów służbowych dla celów prywatnych (na podstawie wystawianych na rzecz pracowników faktur VAT) i wartość przedmiotowych opłat będzie równa lub wyższa niż wartość ryczałtu określona w art. 12 ust. 2a-2b ustawy o PIT, Spółka będzie zobligowana doliczyć do przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu, wartość ryczałtu, o której mowa w powołanych przepisach art. 12 ust. 2a-2c ustawy o PIT. Innymi słowy, czy przepisy art. 12 ust. 2a, 2b i 2c ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. będą miały zastosowanie, wyłącznie jeśli pracownicy Spółki będą korzystać z samochodów służbowych do celów prywatnych bez odpłatności albo za odpłatnością ustaloną na poziomie niższym niż przewidziany w powyższych przepisach ryczałt.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że niewątpliwie wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu udostępnienia przez pracodawcę pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych, stanowi dla tychże osób przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy art. 12 ust. 2a, 2b i 2c ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., będą miały zastosowanie wyłącznie, jeśli pracownicy Spółki będą korzystać z samochodów służbowych do celów prywatnych bez odpłatności albo za odpłatnością ustaloną na poziomie niższym niż przewidziany w powyższych przepisach.

W przepisach podatkowych ustawodawca zapisał, że wartość pieniężna nieodpłatnych świadczeń przysługująca pracownikom z tytułu "wykorzystywania samochodu służbowego na potrzeby prywatne wynosi odpowiednio 250 lub 400 zł. Zatem mając powyższe na uwadze ryczałtowo określona wartość przedmiotowego, nieodpłatnego świadczenia obejmuje wyłącznie koszty pracodawcy wynikające z udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych, a w związku z tym również koszty eksploatacji, do których poniesienia Wnioskodawca jest zobowiązany niezależnie od tego czy pracownik będzie wykorzystywał samochód służbowy do celów prywatnych czy też nie.

Kwota ryczałtu określona w ustawie nie obejmuje jednak kosztów paliwa, w sytuacji gdy samochód służbowy wykorzystywany jest do celów prywatnych pracownika.

W sytuacji gdy odpłatność na podstawie zawartej Umowy o używanie samochodu służbowego do celów prywatnych została ustalona w kwocie mniejszej aniżeli wynikające z art. 12 ust. 2a ustawy, tj. poniżej 250 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3 i 400 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3, pracownik uzyskuje świadczenie częściowo odpłatne i zastosowanie znajduje art. 12 ust. 2c ww. ustawy.

W konsekwencji Wnioskodawca jest zobowiązany pracownikowi doliczyć do przychodów ze stosunku pracy wartość świadczenia częściowo odpłatnego w wysokości różnicy pomiędzy wartością określoną w art. 12 ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika na podstawie zawartej Umowy, z wyłączeniem kwoty odpowiadającej kosztom paliwa wykorzystywanego do celów prywatnych. Ewentualne koszty paliwa, ponoszone przez Wnioskodawcę stanowią przychód pracownika.

W sytuacji natomiast gdy w zawartej z pracownikiem umowie zostanie ustalona odpłatność za używanie samochodu służbowego do celów prywatnych - z wyłączeniem kwoty odpowiadającej kosztom paliwa - w kwocie wyższej lub równej jak wynikająca z art. 12 ust. 2a ustawy, wówczas pracownik z tytułu użytkowania samochodu służbowego nie uzyska przychodu podlegającego opodatkowaniu. Ewentualne koszty paliwa, ponoszone przez Wnioskodawcę stanowią przychód pracownika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.