IPPB2/4511-3-52/15-5/17/S/AK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 kwietnia 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej IPPB2/4511-3-52/15-5/17/S/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 października 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2377/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 1 lutego 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2015 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie prawa do uzyskania zwrotu poniesionych wydatków na budowę budynku rekreacji indywidualnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2015 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie prawa do uzyskania zwrotu poniesionych wydatków na budowę budynku rekreacji indywidualnej.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 28 maja 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania znak: IPPB2/4511-257/15-4/MK1 w którym wskazał, że wystąpienie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie prawa do uzyskania zwrotu poniesionych wydatków na budowę budynku rekreacji indywidualnej, w momencie kiedy sprawa w zakresie objętym wnioskiem została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji jest niedopuszczalne.

Wnioskodawca na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania z 28 maja 2015 r. znak: IPPB2/4511-257/15-4/MK1 wniósł pismem z pismem z dnia 8 czerwca 2015 r. (data wpływu 10 czerwca 2015 r.) zażalenie.

W odpowiedzi na powyższe zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 2 lipca 2015 r. znak: IPPB2/4511-2-10/15-2/MK1/MK utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Wnioskodawca na powyższe postanowienie z 2 lipca 2015 r. znak: IPPB2/4511-2-10/15-2/MK1/MK złożył skargę z 28 lipca 2015 r. (data wpływu 31 lipca 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 28 października 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2377/15 uchylił zaskarżone postanowienie z 2 lipca 2015 r. znak: IPPB2/4511-2-10/15-2/MK1/MK.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie prawa do uzyskania zwrotu poniesionych wydatków na budowę budynku rekreacji indywidualnej wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

Ponieważ złożony wniosek zawierał braki formalne, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 14 maja 2015 r. Nr IPPB2/4511-257/15-2/MK1 wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

* wskazanie przepisów prawa, które mają być przedmiotem interpretacji,

* wskazanie czy wydatki na zakup materiałów budowlanych zostały poniesione przed 1 stycznia 2014 r.,

* przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 15 maja 2015 r.

Pismem z dnia 21 maja 2015 r. (data nadania 22 maja 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną jest właścicielem działki rekreacyjnej o powierzchni 1000 m2, na której buduje zgodnie z pozwoleniem na budowę (decyzja z dnia 2 lipca 2012 r.) budynek rekreacji indywidualnej (kategoria obiektu III). Przeznaczenie budynku do użytkowania całorocznego - murowany z ogrzewaniem zaopatrzony we wszystkie media. Kubatura budynku: 345.002, powierzchnia zabudowy 63.90 m2 powierzchnia użytkowa 73.85 m2. Budynek ten będzie użytkowany naprzemiennie przez Wnioskodawcę z żoną, jak i dzieci, z mieszkaniem własnościowym spółdzielczym w bloku.

Wnioskodawca nabywając działkę wraz z żoną nosił się z zamiarem pobudowania budynku, który będzie ich drugim mieszkaniem. Zgodnie z planem miejscowego zagospodarowania przestrzennego Gminy działka ta położona jest na terenach zabudowy letniskowej "Natura 2000". Wnioskodawca wraz z żoną działkę ogrodzili, kupili projekt, który złożyli w Urzędzie Starosty Powiatowego i wystąpili o pozwolenie na budowę. Projekt został zatwierdzony i udzielono pozwolenia na budowę na działce (nabytej przez Wnioskodawcę i żonę). Zgodnie z zatwierdzonym projektem jest to budynek murowany, wolnostojący-parterowy z poddaszem użytkowym niepodpiwniczony na fundamentach - ocieplony przystosowany dla potrzeb czteroosobowej rodziny wyposażony we wszystkie media, tj. prąd, woda, ogrzewanie - szambo, czyli wszystko to co potrzebne do zamieszkania i użytkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy budynek rekreacji indywidualnej jest budynkiem mieszkalnym w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym?

2. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z budową budynku rekreacji indywidualnej poniesionych do 1 stycznia 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca przeglądając przepisy ustawy oraz regulacje dotyczące pozwoleń na budowę budynków domów - domków na działce - tylko typowy domek rekreacyjny postawiony (pobudowany zgodnie z przepisami prawa budowlanego) nie wymaga żadnych pozwoleń - planów - nadzoru budowlanego, itp.

Natomiast w przypadku Wnioskodawcy, gdzie chodzi o budowę budynku rekreacji indywidualnej Wnioskodawca musiał tak jak w przypadku budowy domu mieszkalnego starać się o wszystkie pozwolenia, zrobić projekt, postarać się o wypis z planu zagospodarowania przestrzennego, sporządzić mapki - uzyskać pozwolenie na przyłączenie mediów (prąd, woda), zapewnić nadzór budowlany, wykonać kanalizację ściekową zgodnie z projektem. Reasumując Wnioskodawca musiał spełnić wszystkie warunki, które wymagane są w przypadku budowy domu jednorodzinnego, od którego zgodnie z projektem budynek rekreacji indywidualnej Wnioskodawcy niczym się nie różni i spełnia wymogi dla czteroosobowej rodziny.

Zdaniem Wnioskodawcy budynek rekreacji indywidualnej związany na stałe z gruntem posiadający wszystkie wymagane pozwolenia budowlane tak jak dotyczące budynków mieszkalnych (pozwolenie na budowę, przyłącza wodne i elektryczne, kanalizację, nadzór budowlany, kierownik budowy, płany i projekty) i spełniający te wymagania w mniemaniu Wnioskodawcy jest budynkiem mieszkalnym. W związku z tym powinien należeć się tak jak w przypadku budynku mieszkalnego zwrot części wydatków poniesionych na jego budowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.) obowiązującej do 31 grudnia 2013 r. ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym rozumie się przez to budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, oraz związane z nimi urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania tego budynku lub jego części zgodnie z ich przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków.

Jak stanowi art. 3 ust. 1 ww. ustawy osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

1.

budową budynku mieszkalnego;

2.

nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach;

3.

remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.

Zwrot, o którym mowa w ust. 1, dotyczy wydatków poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od dnia 1 maja 2004 r. (art. 3 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ww. ustawy zwrot, o którym mowa powyżej, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT (tj. stawką podstawową 22%, a od dnia 1 stycznia 2011 r. - 23%).

Z treści art. 3 ust. 4 ww. ustawy wynika, że dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej.

W myśl art. 3 ust. 8 ww. ustawy minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, wykaz materiałów budowlanych uwzględniający materiały budowlane, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT.

Wykaz taki zawarty został w załączniku do obwieszczenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 30 grudnia 2005 r. w sprawie ogłoszenia wykazu materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT (Dz. Urz. MTiB z 2006 r. Nr 1, poz. 1).

Należy wskazać, iż od 1 stycznia 2011 r. obowiązuje wykaz zawarty w załączniku do obwieszczenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 września 2010 r. w sprawie wykazu materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT (tj. stawką podstawową 22%, a od dnia 1 stycznia 2011 r. - 23%)- (Dz. Urz. MI z 2010 r. Nr 11, poz. 35).

Stosownie do art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje, pod warunkiem że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Prawo do zwrotu przysługuje również pod warunkiem że osoba fizyczna posiada:

1.

prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3;

2.

pozwolenie na budowę w przypadku inwestycji, dla której zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane wymagane jest takie pozwolenie.

Jednym z rodzajów inwestycji, których realizacja daje prawo do zwrotu, jest budowa budynku mieszkalnego. Zgodnie z definicją zawartą w ww. ustawie budynkiem mieszkalnym jest budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Określając pojęcie budynku można również odnieść się do definicji zawartej w prawie budowlanym. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) budynkiem jest obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 2).

Wskazany w przytoczonym przepisie wymóg "trwałego związania budynku z gruntem" oznacza posadowienie budynku na gruncie budowlanym w sposób zapewniający jego trwałość i stateczność.

Powyższe prowadzi do wniosku, że za budynek mieszkalny uznać można obiekt budowlany zawierający przestrzeń wewnętrzną lub pomieszczenie wydzielone z otaczającej przestrzeni w sposób odpowiedni do przeznaczenia jego całości lub części, posadowiony na gruncie budowlanym w sposób zapewniający jego stateczność, posiadający odpowiednią konstrukcję budowlaną i pokrycie (dach), który służył będzie zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wraz z żoną jest właścicielem działki rekreacyjnej o powierzchni 1000 m2, na której buduje zgodnie z pozwoleniem na budowę budynek rekreacji indywidualnej. Przeznaczenie budynku do użytkowania całorocznego - murowany z ogrzewaniem zaopatrzony we wszystkie media. Budynek ten będzie użytkowany naprzemiennie przez Wnioskodawcę z żoną, jak i dzieci, z mieszkaniem własnościowym spółdzielczym w bloku. Zgodnie z zatwierdzonym projektem jest to budynek murowany, wolnostojący-parterowy z poddaszem użytkowym niepodpiwniczony na fundamentach - ocieplony przystosowany dla potrzeb czteroosobowej rodziny wyposażony we wszystkie media, tj. prąd, woda, ogrzewanie - szambo, czyli wszystko to co potrzebne do zamieszkania i użytkowania.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, że decydujące znaczenie dla kwalifikacji danego obiektu budowlanego jako budynku mieszkalnego jest przeznaczenie budynku. Nie jest istotna klasyfikacja statystyczna danego obiektu budowlanego. Charakteru budynku nie determinuje także treść miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, czy też treść decyzji o warunkach zabudowy lub o pozwoleniu na budowę. Istotne znaczenie ma tylko to, czy dany budynek został wybudowany w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i czy potrzeby takie może zaspokajać.

Potrzeby mieszkaniowe są zaspokajane przez np. wybudowanie budynku, w którym dana osoba będzie mieszkała. Przy czym nie musi to być miejsce stałego zamieszkania, ale nie może być to również przemijający i krótkotrwały pobyt. Powinna natomiast mieć miejsce pewna stałość lub częstotliwość pobytu.

W związku z powyższym, skoro budynek będzie służy zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych (naprzemiennie z mieszkaniem w bloku) Wnioskodawcy i jego rodziny, tj. spełnia funkcję mieszkalną (lokum w którym koncentruje się życie rodzinne), to - po spełnieniu wszystkich warunków określonych w ustawie - przysługuje Wnioskodawcy prawo do ubiegania się o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z realizowaną inwestycją.

W takiej sytuacji należy stwierdzić, że budynek rekreacji indywidualnej (domek letniskowy), jest budynkiem mieszkalnym w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

Oznacza to, że inwestycja ta mieści się w dyspozycji art. 3 ust. 1 pkt 1, co upoważnia do ubiegania się o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, w związku z budową budynku rekreacji indywidualnej, udokumentowanych fakturami wystawionymi przed dniem 1 stycznia 2014 r.

Jednocześnie podkreślić należy, iż uprawnienie do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, związanych m.in. z budową budynku mieszkalnego jest możliwe jedynie w przypadku spełnienia wszystkich warunków i zasad określonych w art. 3 i art. 4 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

Ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym funkcjonująca w obrocie prawnym od dnia 1 stycznia 2006 r. na mocy art. 38 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz. U. z 2013 r. poz. 1304 z późn. zm.) została uchylona.

Jednakże zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi osoba fizyczna, która przed dniem 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468, z późn. zm.), ma prawo ubiegać się po dniu 31 grudnia 2013 r. o zwrot części tych wydatków na dotychczasowych zasadach.

Jak wynika natomiast z art. 32 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy wniosek o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych i udokumentowanych fakturą wystawioną dla osoby fizycznej w okresie od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. - składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2018 r.

Przy czym należy zastrzec, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym nie jest ustalanie, czy Wnioskodawca faktycznie zamieszkuje w przedmiotowej nieruchomości, bowiem stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl