IPPB2/4511-295/15-2/MK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników z tytułu udziału w spotkaniach i związanych z tym obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników z tytułu udziału w spotkaniach i związanych z tym obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej "Spółka") działa w międzynarodowej grupie spółek, a jej działalność obejmuje obszar Polski i służy promowaniu produktów wytworzonych przez jednostkę macierzystą. Spółka posiada tylko jedno biuro, które jest zlokalizowane w W. W ramach sprzedaży Spółka realizuje jedną podstawową umowę na świadczenie usług promocji, edytorialowych i marketingowych w odniesieniu do materiałów opublikowanych przez jednostkę macierzystą.

Dla celów realizacji tej umowy Spółka zatrudnia pracowników, wykonujących swoje zadania w poszczególnych regionach Polski. Osoby zatrudnione przez jednostkę w regionach świadczą pracę zdalnie (z domu) oraz w terenie. Struktura organizacyjna obejmuje Dyrektora Generalnego, któremu podlega Kierownik Regionalny zarządzający pracą 6 koordynatorów, obejmujących swoim zakresem obszary poszczególnych województw. Koordynatorom podlegają konsultanci wykonujący swoje zadania w wyznaczonych regionach.

Raz na jakiś czas organizowane są spotkania pracowników Spółki. Sposób organizacji spotkań oraz ich charakter są następujące:

1. Spotkania koordynatorów z konsultantami, na których omawiana jest strategia pracy w danym regionie, następuje podsumowanie działalności w regionie oraz przeprowadzane są - w miarę potrzeb - szkolenia. W zależności od ilości osób na spotkaniu oraz tematów do omówienia, spotkania te trwają przeciętnie od 2 do 8 godzin. Z uwagi na brak zasobów lokalowych Spółki poza W., spotkania te odbywają się w restauracjach (w przypadku mniejszej ilości konsultantów zaproszonych na spotkanie) lub w wynajętych salach np. w hotelu (w przypadku większej ilości konsultantów zaproszonych na spotkanie). Spotkaniom towarzyszy konsumpcja, a więc zamawiane są posiłki oraz napoje dla uczestników. Spotkanie nie ma charakteru wystawnego, reprezentacyjnego, a kwoty wydawane na jego organizację są zwyczajowe. Obecność koordynatorów i konsultantów na spotkaniu jest obowiązkowa, ponieważ ma ono charakter wyłącznie służbowy i służy omówieniu kwestii firmowych.

2. Spotkania Dyrektora Generalnego oraz Kierownika Regionalnego z koordynatorami ewentualnie też z konsultantami. Spotkania te odbywają się w W., w biurze Spółki i trwają około 8 godzin. Celem tych spotkań jest omówienie strategii pracy firmy oraz podsumowanie wyników. Na spotkania zamawiany jest catering dla uczestników. Spotkanie nie ma charakteru wystawnego, reprezentacyjnego, a kwoty wydawane na jego organizację są zwyczajowe. Obecność pracowników na spotkaniu jest obowiązkowa, ponieważ ma ono charakter wyłącznie służbowy i służy omówieniu kwestii firmowych. Konsumpcja na spotkaniu nie jest traktowana jako zapewnienie części wyżywienia dla pracowników przyjeżdżających na spotkanie w ramach podróży służbowej, zatem pracownicy ci otrzymują przysługującą im dietę na podwyższone koszty wyżywienia w pełnej wysokości. Na spotkaniach tego typu pracownikom nie zapewnia się ciepłych posiłków, lecz typowy catering, tj. kanapki, sałatki, ewentualnie pizzę. Konsumpcja na takim spotkaniu jest wyłącznie dodatkiem, a celem pobytu w miejscu konsumpcji jest załatwienie sprawy służbowej a nie zaspokojenie potrzeb osobistych pracowników.

3. Spotkania wszystkich pracowników, mające charakter konferencji, celem których jest przeprowadzenie szkoleń pracowników, przede wszystkim w zakresie produktów oraz zmian w przepisach prawnych. Spotkania te trwają kilka dni (przeciętnie 3 dni). Z uwagi na dużą ilość osób biorących udział w takim spotkaniu oraz brak odpowiednich zasobów lokalowych Spółki jak też ze względu na konieczność zapewnienia noclegów pracownikom uczestniczącym w spotkaniu, spotkania te organizowane są w wynajętej sali w hotelu. Podczas pobytu na tych konferencjach firmowych Spółka zapewnia pracownikom wyżywienie (śniadania, obiady i kolacje), a ponadto na sali konferencyjnej podawane są przekąski (ciasteczka, paluszki, itp.) oraz napoje. Spotkanie nie ma charakteru wystawnego, reprezentacyjnego, a kwoty wydawane na jego organizację są zwyczajowe. Obecność przedstawicieli na spotkaniu jest obowiązkowa, ponieważ ma ono charakter wyłącznie służbowy i służy omówieniu kwestii firmowych. Konsumpcja na takim spotkaniu jest wyłącznie dodatkiem, a celem pobytu w miejscu konsumpcji jest załatwienie sprawy służbowej a nie zaspokojenie potrzeb osobistych pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy należy ustalić przychód pracowników uczestniczących w spotkaniach opisanych w stanie faktycznym w punkcie 1 w sytuacji, gdy obecność pracowników na tym spotkaniu jest obowiązkowa.

2. Czy należy ustalić przychód pracowników uczestniczących w spotkaniach opisanych w stanie faktycznym w punkcie 2 w sytuacji, gdy obecność pracowników na tym spotkaniu jest obowiązkowa.

3. Czy należy ustalić przychód pracowników uczestniczących w spotkaniach opisanych w stanie faktycznym w punkcie 3 w sytuacji, gdy obecność pracowników na tym spotkaniu jest obowiązkowa.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zdaniem Spółki, wzięcie udziału w spotkaniu koordynatorów z konsultantami nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, Spółka nie powinna zwiększać przychodów pracownika z tytułu umowy o pracę w związku z tym, że wziął on udział w takim spotkaniu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W ustawie brak jest definicji pojęcia "inne nieodpłatne świadczenia", taka definicja pojawiła się w opublikowanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt - K 7/13). Trybunał Konstytucyjny uznał, że art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b u.p.d.o.f. - rozumiane w ten sposób, że "inne nieodpłatne świadczenie" oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika - są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 konstytucji. W uzasadnieniu wyroku sędziowie TK zwrócili uwagę na to, że pomimo bardzo szerokiego ujęcia przychodów ze stosunku pracy, nie każde spełnione na rzecz pracownika świadczenie - bez ustalonej za nie zapłaty - można uznać za podlegające opodatkowaniu.

Świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, aby podlegały opodatkowaniu, muszą prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi.

W uzasadnieniu Trybunał Konstytucyjny wskazał wyraźnie warunki, które musi spełniać świadczenie, by zostać uznanym za przychód pracownika. Według Trybunału przychodem pracownika są świadczenia, które:

W przedstawionym stanie faktycznym z pewnością nie został spełniony punkt 1) i 2), ponieważ obecność pracownika na spotkaniu jest obowiązkowa i leży wyłącznie w interesie pracodawcy, zatem koszt organizacji takiego spotkania powinien ponieść pracodawca. Zapewnienie pracownikowi poczęstunku i napojów na spotkaniu nie świadczy o tym, że pracownik zwiększa swoje aktywa bądź unika wydatku, który musiałby ponieść. Zwyczajowo pracownicy nie jedzą obiadów bądź innych posiłków w restauracjach. Jeżeli natomiast spożywają jakiekolwiek posiłki w restauracjach, to w wybranych przez siebie miejscach i godzinach, a nie narzuconych im przez pracodawcę. Nie można więc uznać, że poczęstunek ten zastępuje ich wydatki, które musieliby ponieść, gdyby nie uczestniczyli w takim spotkaniu. Nie wszyscy zamawiają pełny posiłek, niektórzy pracownicy zamawiają coś symbolicznego, ponieważ na spotkaniu nie odczuwają głodu, gdyż nie jest to ich zwykła pora spożywania posiłku.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, wzięcie udziału w spotkaniu opisanym w punkcie 2 nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, Spółka nie powinna zwiększać przychodów pracownika z tytułu umowy o pracę w związku z tym, że wziął on udział w takim spotkaniu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W ustawie brak jest definicji pojęcia "inne nieodpłatne świadczenia", taka definicja pojawiła się w opublikowanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt - K 7/13). Trybunał Konstytucyjny uznał, że art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b u.p.d.o.f. - rozumiane w ten sposób, że "inne nieodpłatne świadczenie" oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika - są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 konstytucji. W uzasadnieniu wyroku sędziowie TK zwrócili uwagę na to, że pomimo bardzo szerokiego ujęcia przychodów ze stosunku pracy, nie każde spełnione na rzecz pracownika świadczenie - bez ustalonej za nie zapłaty - można uznać za podlegające opodatkowaniu.

Świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, aby podlegały opodatkowaniu, muszą prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi.

W uzasadnieniu Trybunał Konstytucyjny wskazał wyraźnie warunki, które musi spełniać świadczenie, by zostać uznanym za przychód pracownika. Według Trybunału przychodem pracownika są świadczenia, które:

W przedstawionym stanie faktycznym z pewnością nie został spełniony punkt 1) i 2), ponieważ obecność pracownika na spotkaniu jest obowiązkowa i leży wyłącznie w interesie pracodawcy, zatem koszt organizacji takiego spotkania powinien ponieść pracodawca. Zapewnienie pracownikowi poczęstunku i napojów na spotkaniu nie świadczy o tym, że pracownik zwiększa swoje aktywa bądź unika wydatku, który musiałby ponieść. Jeżeli pracownicy spożywają jakiekolwiek posiłki poza domem, to w wybranych przez siebie miejscach i godzinach, a nie narzuconych im przez pracodawcę. Nie można więc uznać, że poczęstunek ten zastępuje ich wydatki, które musieliby ponieść, gdyby nie uczestniczyli w takim spotkaniu.

Ad. 3

Zdaniem Spółki, wzięcie udziału w spotkaniu opisanym w punkcie 3 nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, Spółka nie powinna zwiększać przychodów pracownika z tytułu umowy o pracę w związku z tym, że wziął on udział w takim spotkaniu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W ustawie brak jest definicji pojęcia "inne nieodpłatne świadczenia", taka definicja pojawiła się w opublikowanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt - K 7/13). Trybunał Konstytucyjny uznał, że art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b u.p.d.o.f. - rozumiane w ten sposób, że "inne nieodpłatne świadczenie" oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika - są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 konstytucji. W uzasadnieniu wyroku sędziowie TK zwrócili uwagę na to, że pomimo bardzo szerokiego ujęcia przychodów ze stosunku pracy, nie każde spełnione na rzecz pracownika świadczenie - bez ustalonej za nie zapłaty - można uznać za podlegające opodatkowaniu.

Świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, aby podlegały opodatkowaniu, muszą prowadzić pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi.

W uzasadnieniu Trybunał Konstytucyjny wskazał wyraźnie warunki, które musi spełniać świadczenie, by zostać uznanym za przychód pracownika. Według Trybunału przychodem pracownika są świadczenia, które:

W przedstawionym stanie faktycznym z pewnością nie został spełniony punkt 1) i 2), ponieważ obecność pracownika na spotkaniu jest obowiązkowa i leży wyłącznie w interesie pracodawcy, zatem koszt organizacji takiego spotkania powinien ponieść pracodawca. Zapewnienie pracownikowi poczęstunku i napojów na spotkaniu nie świadczy o tym, że pracownik zwiększa swoje aktywa bądź unika wydatku, który musiałby ponieść. Jeżeli pracownicy spożywają jakiekolwiek posiłki poza domem, to w wybranych przez siebie miejscach i godzinach, a nie narzuconych im przez pracodawcę. Nie można więc uznać, że poczęstunek ten zastępuje ich wydatki, które musieliby ponieść, gdyby nie uczestniczyli w takim spotkaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ww. ustawy).

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym - generalnie - jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca ("Spółka") działa w międzynarodowej grupie spółek, a jej działalność obejmuje obszar Polski i służy promowaniu produktów wytworzonych przez jednostkę macierzystą. W ramach sprzedaży Spółka realizuje jedną podstawową umowę na świadczenie usług promocji, edytorialowych i marketingowych w odniesieniu do materiałów opublikowanych przez jednostkę macierzystą. Dla celów realizacji tej umowy Spółka zatrudnia pracowników, wykonujących swoje zadania w poszczególnych regionach Polski. Osoby zatrudnione przez jednostkę w regionach świadczą pracę zdalnie (z domu) oraz w terenie. Struktura organizacyjna obejmuje Dyrektora Generalnego, któremu podlega Kierownik Regionalny zarządzający pracą 6 koordynatorów, obejmujących swoim zakresem obszary poszczególnych województw. Koordynatorom podlegają konsultanci wykonujący swoje zadania w wyznaczonych regionach. Raz na jakiś czas organizowane są spotkania pracowników Spółki. Sposób organizacji spotkań oraz ich charakter są następujące:

1. Spotkania koordynatorów z konsultantami, na których omawiana jest strategia pracy w danym regionie, następuje podsumowanie działalności w regionie oraz przeprowadzane są - w miarę potrzeb - szkolenia. W zależności od ilości osób na spotkaniu oraz tematów do omówienia, spotkania te trwają przeciętnie od 2 do 8 godzin. Z uwagi na brak zasobów lokalowych Spółki poza W., spotkania te odbywają się w restauracjach (w przypadku mniejszej ilości konsultantów zaproszonych na spotkanie) lub w wynajętych salach np. w hotelu (w przypadku większej ilości konsultantów zaproszonych na spotkanie). Spotkaniom towarzyszy konsumpcja, a więc zamawiane są posiłki oraz napoje dla uczestników. Spotkanie nie ma charakteru wystawnego, reprezentacyjnego, a kwoty wydawane na jego organizację są zwyczajowe. Obecność koordynatorów i konsultantów na spotkaniu jest obowiązkowa, ponieważ ma ono charakter wyłącznie służbowy i służy omówieniu kwestii firmowych.

2. Spotkania Dyrektora Generalnego oraz Kierownika Regionalnego z koordynatorami ewentualnie też z konsultantami. Spotkania te odbywają się w W., w biurze Spółki i trwają około 8 godzin. Celem tych spotkań jest omówienie strategii pracy firmy oraz podsumowanie wyników. Na spotkania zamawiany jest catering dla uczestników. Spotkanie nie ma charakteru wystawnego, reprezentacyjnego, a kwoty wydawane na jego organizację są zwyczajowe. Obecność pracowników na spotkaniu jest obowiązkowa, ponieważ ma ono charakter wyłącznie służbowy i służy omówieniu kwestii firmowych. Konsumpcja na spotkaniu nie jest traktowana jako zapewnienie części wyżywienia dla pracowników przyjeżdżających na spotkanie w ramach podróży służbowej, zatem pracownicy ci otrzymują przysługującą im dietę na podwyższone koszty wyżywienia w pełnej wysokości. Na spotkaniach tego typu pracownikom nie zapewnia się ciepłych posiłków, lecz typowy catering, tj. kanapki, sałatki, ewentualnie pizzę. Konsumpcja na takim spotkaniu jest wyłącznie dodatkiem, a celem pobytu w miejscu konsumpcji jest załatwienie sprawy służbowej a nie zaspokojenie potrzeb osobistych pracowników.

3. Spotkania wszystkich pracowników, mające charakter konferencji, celem których jest przeprowadzenie szkoleń pracowników, przede wszystkim w zakresie produktów oraz zmian w przepisach prawnych. Spotkania te trwają kilka dni (przeciętnie 3 dni). Z uwagi na dużą ilość osób biorących udział w takim spotkaniu oraz brak odpowiednich zasobów lokalowych Spółki jak też ze względu na konieczność zapewnienia noclegów pracownikom uczestniczącym w spotkaniu, spotkania te organizowane są w wynajętej sali w hotelu. Podczas pobytu na tych konferencjach firmowych Spółka zapewnia pracownikom wyżywienie (śniadania, obiady i kolacje), a ponadto na sali konferencyjnej podawane są przekąski (ciasteczka, paluszki, itp.) oraz napoje. Spotkanie nie ma charakteru wystawnego, reprezentacyjnego, a kwoty wydawane na jego organizację są zwyczajowe. Obecność przedstawicieli na spotkaniu jest obowiązkowa, ponieważ ma ono charakter wyłącznie służbowy i służy omówieniu kwestii firmowych. Konsumpcja na takim spotkaniu jest wyłącznie dodatkiem, a celem pobytu w miejscu konsumpcji jest załatwienie sprawy służbowej a nie zaspokojenie potrzeb osobistych pracowników.

Z powodu niejednolitości stanowisk sądowych dotyczących kwestii "nieodpłatnego świadczenia", zasadniczego znaczenia nabrał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym Trybunał Konstytucyjny dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne pracodawcy stanowiło przychód ze stosunku pracy, jest wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Należy też pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Organizowanie spotkań służbowych dla pracowników nie jest koniecznością wynikającą z przepisów powszechnie obowiązującego prawa. Należy zaznaczyć, że są świadczenia, które gwarantują higieniczne i bezpieczne warunki pracy i służą jej organizacji (umożliwiają prawidłowe wykonywanie pracy), których spełnienie leży przede wszystkim w interesie pracodawcy w celu odpowiedniego zorganizowania własnej działalności gospodarczej, która musi być nastawiona ze swej istoty na osiągnięcie przychodów. W takim przypadku pracownik korzysta z tych świadczeń (w ramach wykonywania przypisanej pracy), jednak dla niego jest to korzyść niewychodząca na zewnątrz stosunku pracy i nie stanowi dochodu, będącego przedmiotem opodatkowania.

Natomiast w odniesieniu do nieprzewidzianych w umowie o pracę świadczeń, jak w szczególności: organizowanie przedmiotowych spotkań, należy zauważyć, że w takich przypadkach również są podejmowane przedsięwzięcia w interesie pracodawcy, ale nie wynikają one z istoty stosunku pracy i nie stanowią o organizacji wymaganych warunków pracy, chociaż bezspornie służą podniesieniu jakości pracy i jej wydajności, a w ostatecznym rachunku - tworzeniu zysku pracodawcy. Te świadczenia mogą mieć dla pracowników inne znaczenie w postrzeganiu przez nich wartości tych świadczeń z punktu widzenia konkretnego dla nich przysporzenia majątkowego z tego powodu, że nie są wpisane w treść obowiązków pracowniczych.

Wobec tego, przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z konstytucją i przedstawił ich interpretację.

Na tym tle należy wskazać, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy - gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie.

Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przynosi pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu, ponieważ nie występuje wówczas zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów. Wartość takiego świadczenia ustala się według cen zakupu. Cena zakupu stanowi w regulacji art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych punkt odniesienia do ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, uznać należy, że zorganizowanie przez Wnioskodawcę - w przedstawiony we wniosku sposób - spotkań, w których udział - jak wynika z wniosku - jest obowiązkowy, nie będzie generować po stronie pracowników powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika. Świadczenie to nie przyniesie pracownikowi wymiernej korzyści w postaci uniknięcia (zaoszczędzenia) wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie spotkanie organizowane przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu.

Rację ma więc Wnioskodawca twierdząc, że w przedstawionych przypadkach nie mamy do czynienia z wystąpieniem cech wskazanych przez Trybunał jako istotnych w kategorii "innych nieodpłatnych świadczeń" jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.